TITUS
Wolfram von Eschenbach, Parzival
Part No. 122
Chapter: 122
122
Verse: 1
er
enhete
ê
sô
liehtes
niht
erkant
.
Verse: 2
ûf
dem
touwe
der
wâpenroc
erwant
.
Verse: 3
mit
guldîn
schellen
kleine
Verse: 4
vor
iewederm
beine
Verse: 5
wâren
die
stegereife
erklenget
Verse: 6
und
ze
rehter
mâze
erlenget
.
Verse: 7
sîn
zeswer
arm
von
schellen
klanc
.
Verse: 8
swar
er
den
bôt
oder
swanc
,
Verse: 9
der
was
durch
swertslege
sô
hel
:
Verse: 10
der
helt
was
gein
prîse
snel
.
Verse: 11
sus
vuor
der
vürste
rîche
,
Verse: 12
gezimieret
wünneclîche
.
Verse: 13
aller
manne
schœne
ein
bluomen
kranz
,
Verse: 14
den
vrâcte
Karnahkarnanz
:
Verse: 15
"juncherre
,
sâhet
ir
vür
iuch
varn
Verse: 16
zwêne
ritter
die
sich
niht
bewarn
Verse: 17
kunnen
an
ritterlîcher
zunft
?
Verse: 18
si
ringent
mit
der
nôtnunft
Verse: 19
und
sint
an
werdekeit
verzaget
:
Verse: 20
si
vüerent
roubes
eine
maget
."
Verse: 21
der
knappe
wânde
,
swaz
er
sprach
,
Verse: 22
ez
wære
got
,
als
im
verjach
Verse: 23
vrou
Herzeloide
diu
künegîn
,
Verse: 24
dô
si
im
underschiet
den
liehten
schîn
.
Verse: 25
dô
rief
er
lûte
sunder
spot
:
Verse: 26
"nû
hilf
mir
,
helferîcher
got
!"
Verse: 27
vil
dicke
viel
an
sîn
gebet
Verse: 28
fil
li
roi
Gahmuret
.
Verse: 29
der
vürste
sprach
:
"ich
bin
niht
got
,
Verse: 30
ich
leiste
aber
gerne
sîn
gebot
.
This text is part of the
TITUS
edition of
Wolfram von Eschenbach, Parzival
.
Copyright
TITUS Project
, Frankfurt a/M, 12.9.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.