TITUS
Alexanderroman (Der Grosse Seelentrost)
Part No. 7
Previous part

Chapter: 1_1  
1. Die Abgötterei der Juden


Line: 10    Do Adam vnde Eua dat bot hadden gebroken, do mosten alle de lude to der helle
Line: 11    varen, dar ne konde neyn mensche wedder don. Do irbarmede sijk god ouer den
Line: 12    mynschen vnde kos vte alle der werlde eyn volk, van den he wolde
Line: 13    geboren werden. Dat weren de yoden. Den bewisede god leue. He losede se
Line: 14    vte deme lande to Egipten, de dar eygen weren. He ledde se dor dat rode mer
Line: 15    myt drugem vote. Dat mer delde sijk vnde stont an beyden syden stille alse
Line: 16    eyn mure; dar togen se dor hen. Ere viende togen na, dat mer sloch to vnde
Line: 17    vordrenkede se altomale. He ledde se in de wostenie, dar ne was neyn brot.
Line: 18    He leyt en dat hemelsche brot van deme hemmele neder regenen. He leyt eyn
Line: 19    water vleten vt eyme harden steyne. Se quemen, dar bitter water was. He
Line: 20    wisede en eyn holt, dat worpen se in dat bittere water, do wardet sote. Se
Line: 21    begherden vlesches. He sande en vogele, de dat beste wilbrade hadden, dat
Line: 22    wesen mochte. Malk sloch der vogele, wo vele dat he wolde. He gaff en
Line: 23    synen hilgen engel, de se leyden scholde. Des dages was he bouen se myt eyme wolken
Line: 24    vor de hette der sunnen, des nachtes myt eyme vure vor der dusternisse. Mang
Line: 25    en ne was neyn man sek an der tijd, do se vte deme lande voren. Ere cleyder
Line: 26    vorsleten nicht noch ere scho. Se quemen mang steynrudse, dar de wech scharp
Line: 27    vnde struff was. De steynrudsen legeden sijk neder, vnde de wech de wart
Line: 28    slicht vnder eren voten. Dar na quemen se to dem berge to Syna. Dar gaff he
Page: 6   Line: 1    en de teyn gebot. Moyses gingk to vnsem heren vp den berch vnde was dar
Line: 2    vertich dage. De wile vertigen se godes vnde bededen eyn kalff an van golde.
Line: 3    Do wart vnse here tornich vnde wolde se vordelget hebben. Moyses de bat
Line: 4    dar vore. Dar quam Moyses van dem berge vnde brachte twe steynen taflen.
Line: 5    Dar in weren gescreuen de teyn gebot. Do he dat kalff sach, do wart he tornich
Line: 6    vnde warp de taflen, dat se breken, vnde brande dat kalff to puluere vnde
Line: 7    warp dat in eyn water vnde let se dar to ghan drinken. Alle, de dar schuldich
Line: 8    weren, de den affgod hadden angebedet, den hengk yo eyn gulden drope to
Line: 9    dem barde. De let he alle doden, der weren drevndetwintich dusent. Desse
Line: 10    plage sande en god to darumme, dat se den affgod anbedet hadden. Darna makede
Line: 11    Moyses twe andere taflen van stene vnde gingk to vnseme heren vp den berch
Line: 12    vnde was dar auer vertich daghe. Dar na quam he wedder van dem berge vnde
Line: 13    brachte de taflen wedder. Dar weren inne gescreuen de teyn gebot. Dar na
Line: 14    nicht lange vertegen se auer godes vnde bededen an eynen afigod, de het
Line: 15    Beelfegor. Do tornde sijk vnse here vnde sande en eyne plage, dat er worden
Line: 16    geslagen wol vervndetwintich dusent. Dar na do se in der wostenie hadden
Line: 17    gewesen vertich jar, do brachte he se in dat lant, dat he en gelouet hadde, dat
Line: 18    vleten scholde van honige vnde van melk. Auer dar in enquemen nicht sunder
Line: 19    de jungen, de olden weren al gestoruen, behaluer twe, Kaleff vnde Josue. Dat
Line: 20    schaltu also vornemen: Do se erst vte deme lande to Egipten toghen, do gebot
Line: 21    vnse here, dat Moyses tellen scholde alle de mannes namen, de twintich jar
Line: 22    olt weren vnde dar bouen; der waren ses hundertwerue dusent vnde dre
Line: 23    dusent vnde vifhundert vnde viftich. Alle desse storuen so degere, dat er neyn
Line: 24    in dat gelouede lant quam, behaluer twe, Kaleff vnde Josue. Auer de anderen
Line: 25    nequemen in dat lant nicht. Dar dede god grote dingk bij en. Doch so vertegen
Line: 26    se syner dicke vnde bededen affgode an. Do sende he en eyne plage to. Suwan
Line: 27    de plage quam, so repen se god an vnde vertegen der affgode. Suwanne de
Line: 28    plage vorgan was, so bededen se auer afgode an. Also vertegen se godes dicke.
Line: 29    Darna geschach, dat dat lant wart gedelet in twe konnyngkrike, dat eyne het
Line: 30    dat konningkrike van Israel, dat andere het dat konningkrijke van Juda. De konningk
Line: 31    van Israel makede twe kaluere van golde, de bededen se an vnde vertegen
Line: 32    godes. God de tornede sijk hijrumme vnde stadede des, dat de konningk van
Line: 33    Nynyue quam vnde wan dat lant vnde dreff se alle vte deme lande vnde brachte
Line: 34    se verne in eyne wostenie, dar vele grote berge weren. Dar let he se wonen vnde
Line: 35    weren syn egen. Darna ouer langk do quam konningk Allexander dar myt eme
Line: 36    groten here vnde vragede, wat lude dat weren. Do wart eme geseget, wo wol
Line: 37    dat god bij en gedan hedde vnde wu se syner vortegen vnde bededen affgode
Line: 38    an. Darumme hedde des god gestadet, dat se gevangen worden vnde weren dar
Page: 7   Line: 1    gedreuen in dat gebergete. Do sprak konningk Allexander: na dem male,
Line: 2    dat se ereme gode so vntruwe weren, do he en so vele gudes hadde gedan, so
Line: 3    wolde he se besluten, dat se nummer vtkomen scholden. Dar began he alle de
Line: 4    wege to muren; dat en halp nicht. Do bad he vnsen leuen heren, dat he eme
Line: 5    hulpe, dat he se dar inne beslote. Dar geschach eme grot wunder. Eyn berch
Line: 6    sloth sijk an den anderen al vmme dat lant also ho, dat se dar inne bliuen mosten
Line: 7    vnde sint dar noch inne vnde scholen dar inne bliuen also lange, bitte Entekerst
Line: 8    kumpt. So komen se vt vnde volgen eme. Desse kummer vnde yamer ys en
Line: 9    darumme tokomen, dat se dat erste bot godes nicht en helden, dat se affgode
Line: 10    anbededen. Darumme so hebben de hilgen apostele vnde mertelere vnde de
Line: 11    hilgen junckfruwen so mannigerhande grote pine geleden, dat se dijt bot nicht
Line: 12    breken wolden. Der hilgen hebben sere vele gewesen, also dat se neyn man vul
Line: 13    tellen ne mach. Doch so wil ik dij van iteswelken eyn cleyne seggen:



Next part


This text is part of the TITUS edition of Alexanderroman (Der Grosse Seelentrost).

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.