TITUS
Alexanderroman (Der Grosse Seelentrost)
Part No. 12
Previous part

Chapter: 1_3  
3. Sapientia und ihre Töchter


Line: 25    Dat was eyn edele alt fruwe, de het Sapiencia, de hadde dre dochtere, de weren
Line: 26    geheten Fides, Spes, Karitas. Desse fruwe quam myt eren dochteren to Rome
Line: 27    vnde bekarde vele lude myt erer hilgen lere vnde myt ereme hilgen bilde vele
Line: 28    fruwen vnde junckfruwen, de alle man vorlouet hadden vnde deneden
Line: 29    vnsem heren gode an eyme kuschen leuende. Do dat vornam de keyser Adrianus, do
Line: 30    let he se vor sijk bringen vnde vragede se vmme ere namen vnde wurumme
Line: 31    se to Rome komen weren. Se sprak: 'Myn erste vnde myn edelste name de is
Line: 32    Cristiana, wente ik eyn kersten mynsche byn. De andere name na der werlde
Page: 12   Line: 1    de ys Sapiencia, vnde ik byn darumme here komen, dat ik myne dochtere
Line: 2    offeren wil vnsem heren Jesu Christo.' De keyser sprak: 'Wo heten dyne
Line: 3    dochtere?' Se sprak: 'Ere namen synt Fides, Spes, Karitas.' Do let he de moder
Line: 4    ghan vnde nam de dochtere vnde let se besluten in syn palas. Dar na let he se
Line: 5    vor sijk bringen vnde sprak: 'O gij edelen junckfruwen, irbarmet juw ouer
Line: 6    juwe junge liff vnde ouer juwe olden kranken moder vnde vortiget juwes
Line: 7    vngelouen vnde bedet an vnse groten gode vnde varet jummermer wol.
Line: 8    Do gij des nicht, so mote gij juwe leuent enden myt mannigerhande groter
Line: 9    pyne.' Do antworden se vnde spreken: 'O her keyser, al din louede en tred
Line: 10    vns to dem herten nicht, vnde alle dyner drauwe ne achte wij nicht. Wij
Line: 11    hebben eynen vader in deme hemmelrijke, syner louede sint wij wachtende.
Line: 12    De heuet vns gelonet dat ewige leuent, vnde syne drauwe vrochte wij, wente
Line: 13    alle de lude, de syner vortigen, den ys bereit de ewige helle pyne.' Do leyt
Line: 14    Adrianus nemen de ersten suster, de het Fides, vnde let ere naket vt then vnde
Line: 15    let se slan myt geyslen vnde myt swepen also lange, wente se mode weren,
Line: 16    de dar slogen. Nochtan so ne was an erme lyue neyn wunde nicht. Do let he
Line: 17    er de bruste aff snyden, dar vlot vt melk vnde bloyt. Dar na let he se leggen
Line: 18    vp eyne rosten vnde let se braden vp deme vure, vnde dat vur en schadede er
Line: 19    nicht. Darna let he se seden in eyner pannen myt wasse vnde myt lyme, dat
Line: 20    en schadede ere auer nicht an erme lyue. Dar na let he er dat houet affslan. Also
Line: 21    nam se den dod. Do let he de anderen suster vore bringen, de heyt Spes, vnde
Line: 22    let se naket vtthen vnde leyt se also lange geyselen, bit se alle vorlegen. Nochtan
Line: 23    en hinderde er nicht. Do sprak se to deme keysere: 'O, du vnbarmhertige
Line: 24    morder! Kanstu yennige pyne mer bedencken, dat do. Du schalt dat bevinden,
Line: 25    dat godes kraft groter ys wen alle dyne pyne.' Do wart de keyser tornich vnde
Line: 26    let se steken in eynen heten ouen. To hant wart de ouen kolt, vnde se sat dar
Line: 27    inne vnde benedide vnsen leuen heren. Do let he se wedder vt nemen vnde
Line: 28    let se vphengen in eynen notstal vnde sere pynigen. Do sprak se: 'O du morder,
Line: 29    alle dyner pyne ne achte ik nicht, wente myn here Jhesus Christus helpet my
Line: 30    in alle mynen noden.' Do wart he tornich vnde let se setten in eynen heten ketel
Line: 31    vul peckes vnde wasses vnde hartes. Dar sot de kettel ouer vnde vorbrande
Line: 32    alle, de dar vmme stunden, vnde er enhinderde nicht. Dar na let he er dat
Line: 33    houet affslan. Do let he de dridden suster komen, de het Karitas, de let he
Line: 34    vphengen naket myt den armen vnde let se also lange geyslen, bit se al vorlegen.
Line: 35    Dar na let he se leggen in eyn grot vur. Dar wart se vorbrant inwendych myt
Line: 36    dem vure der rechten leue to gode, dat er dat vtwendige vur nicht schaden
Line: 37    mochte, sunder dat vur vloch vt vnde verbrande des volkes eyn grot deil, de
Page: 13   Line: 1    dar bistunden. Dar na let he er dat houet affslan. Do nam de moder ere lichamme
Line: 2    vnde begroff se vnde vel vp ere kne vnde sprak: 'O gij leuen dochtere myne,
Line: 3    nemet my to juw in de ewigen vraude.' To hant gaff se eren geyst vp. -- Kind
Line: 4    leue, dat schal dij eyn lere wesen. Noch wil ik dij eyn ander seggen:



Next part


This text is part of the TITUS edition of Alexanderroman (Der Grosse Seelentrost).

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.