TITUS
Alexanderroman (Der Grosse Seelentrost)
Part No. 18
Previous part

Chapter: 1_9  
9. Über den Schicksalsglauben


Line: 13    Kynt leue, wultu godes bot holden, so ne schaltu nicht louen an de wissagen,
Line: 14    dar de heydenen an gelouen. De spreken: So de wissalden eynen menschen
Line: 15    geschapen heuet, dat mot eme yo ouer gan, dat sij gud edder bose, dat sij
Line: 16    salde edder vnsalde. Also vint men ock ychteswelke kristene lude, de so vorblindet
Line: 17    sin, dat se den vngelouen hebben, dat eynem mynschen yo mut ouer
Line: 18    ghan, wat eme geschapen ys, vnde spreken: eyn mynsche do, wat he do, ys
Line: 19    eme was gudes geschapen, dat wert eme. Ys eme ok wat boses geschapen, dat
Line: 20    nekan he nummer vmme ghan. Ichteswelke doren de spreken ock also: Een
Line: 21    leue, wo he wille, is eme dat hemmelrike geschapen, he kumpt dar yo. Is eme
Line: 22    de helle geschapen, dat he vele gudes dede, he moste doch dar hene varen.
Line: 23    lchteswelke spreken also, dat eyn mynsche wert in der stunde geboren, dat
Line: 24    eme al salde vntsteit. Alle desse lude gelouet an de wissalde. Kint leue,
Line: 25    also ne schaltu nicht gelouen. Du schalt louen, dat god bouen alle dingk ys
Line: 26    vnde mach salde geuen, wem he wil. Hijr van wil ik dij eyn bilde seggen:



Next part


This text is part of the TITUS edition of Alexanderroman (Der Grosse Seelentrost).

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.