TITUS
Alexanderroman (Der Grosse Seelentrost)
Part No. 28
Previous part

Chapter: 1_17b  
17b. Der Schütze und die Nachtigall


Line: 19    Dat was eyn schutte, de genck in den wolt vnde venck eyne nachtegalen. God
Line: 20    de gaff der nachtegalen eyne stemme, dat se sprak also eyn mynsche vnde
Line: 21    segede to deme schutten: 'Wat helpet dij, dat du my dodest? Du nemachst van
Line: 22    my nicht hebben den buk vul, ik byn cleyne. Lat my vlegen, ik wil dij leren
Line: 23    dre stucke, de dij nutte syn.' Deme schutten wunderde sere darumme, dat de
Line: 24    vogel sprak alse eyn mynsche vnde louede er, dat he se wolde laten vlegen.
Line: 25    Do sprak se: 'Dat erste stucke ys: du neschalt dar nummer na stan, dat du
Line: 26    begripest eyn dingk, dat vnbegripelijk ys. Dat ander ys: Wan du eyn dingk
Line: 27    vorlusest, dat du neyne wijs wedder vinden machst, darumme en schaltu
Line: 28    dek nicht bedrouen. Dat dridde ys: eyn dingk, dat vngelouelijk ys, des neschaltu
Line: 29    nicht gelouen. Holt desse dre stucke, dat ys dij nutte.' Do let he se vlegen.
Line: 30    Se vloch bouen en in de lucht vnde sprak eme to: 'O du dore, worumme letestu
Line: 31    my vlegen! Ik hebbe in mynem magen eynen eddelen duren steyn, de ys
Line: 32    groter dan eyn grot struses ey. Heddestu den, du werest yummer mer rijke.'
Line: 33    Do wart jenne sere bedrouet vnde wenede al wares vnde lep er na, wor se hen
Line: 34    vloch vnde wolde se yo gripen vnde louede er grote ere, dat se wedder queme
Line: 35    to eme. Do sprak de nachtegale to eme: 'Nu se ik wol, welk eyn recht dore
Page: 31   Line: 1    du bist! Wat ik dij geleret hebbe, des en heldestu nicht. Sint ik dij hadde geleret,
Line: 2    eyn dingk, wat vnbegripelijk were, dar en scholdestu nummer na stan, dat
Line: 3    du dat begripen woldest. Nu lopestu dore my na vnde wolt my gripen.
Line: 4    Eyn dingk, dat du vorloren heddest vnde nicht wedder krigen kundest, dar
Line: 5    ne scholdestu dijk nummer vmme bedrouen. Nu bedrouestu dijk darumme,
Line: 6    dat du my vorloren heuest vnde nicht wedderkrigen kanst. Eyn dingk, dat
Line: 7    vngelouelijk ys, des enscholdestu nicht gelouen. Nu hefstu des gelouet, dat in
Line: 8    myneme magen sij eyn steyn, also grot, alse eyn struzes ey, vnde al myn lif
Line: 9    en ys nicht half so grot.' Dar na sprak Badam to deme junckheren: 'Also
Line: 10    dorde syn al de lude, de des menen, dat eyn bom edder eyn steen eyn god
Line: 11    sij vnde bedet den an. Du schalt vor ware weten, dat anders neyn god ys, dan
Line: 12    vnse here Ihesus Christus.' Dar began he eme to predekene van der wollust
Line: 13    der wedde vnde sprak: 'Suwe der wollust desser werlde volgen wil, dat heft
Line: 14    eynen korten lop. Eres eyn mynsche icht weyt, so kumpt de dod vnde slet en
Line: 15    dar nedder. So veret he na desser korten wollust in de ewigen pyne der helle.
Line: 16    Dar van wil ik dij eyn liknisse seggen:



Next part


This text is part of the TITUS edition of Alexanderroman (Der Grosse Seelentrost).

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.