TITUS
Alexanderroman (Der Grosse Seelentrost)
Part No. 31
Previous part

Chapter: 1_17e  
17e. Der König und die Stadt


Line: 5    Dat was eyn grot stad, dar was eyn wonheit, dat se alle yar koren eynen
Line: 6    vromeden man, den makeden se to konninge. De mochte dan don, wat he
Line: 7    wolde. Wan he mende, dat he sere vaste sete, so nemen se en vnde togen en
Line: 8    naket vt der stad vnde leten en naket voren in dat mer vp eyn beuloten lant,
Line: 9    dar moste he hunger steruen. To eyner tijd quam dar eyn konningk, deme wart
Line: 10    dijt to wetene. De sande vore suluer vnde golt vnde al des he behouede. Dar
Line: 11    na, do sin tijd quam, dat he dar gesant wart, do vant he dar aller eren genoch.
Line: 12    Dat is eyn liknisse, de wil ik juw beduden:

Line: 13    Bij der stad ys betekent desse werlt. De wile dat eyn mynsche hijr ys, so mach
Line: 14    he vore senden gude werk to jenneme leuende. We dar vele sendet, de vindet
Line: 15    dar vele. We dar cleyne sendet, de vindet dar cleyne. We dar nicht en sendet,
Line: 16    de en vindet dar nicht.

Line: 17    Do antworde de jungelingk Barlamme vnde sprak: 'Leue meister, god danke
Line: 18    dij dyner lere. Ik bidde dij dorch god, dat du my dopest, vnde nem my myt
Line: 19    dij. Ik wil vortigen mynes vader vnde alle mynes gudes, vnde wil dek volgen,
Line: 20    vppe dat ik kome to deme ewigen leuende.' Do antworde de hilge man Barlam
Line: 21    vnde sprak: 'Du wolt don, alse eyn ryke konninges sone dede. Dar van wil ik
Line: 22    dij eyn bilde seggen:



Next part


This text is part of the TITUS edition of Alexanderroman (Der Grosse Seelentrost).

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.