TITUS
Alexanderroman (Der Grosse Seelentrost)
Part No. 41
Previous part

Chapter: 2_7  
7. Das Gelübde eines Ritters


Page: 41  
Line: 1    Dat was eyn ridder, de louede sijk ouer mer. Dar na leit he dat slipen van tiden
Line: 2    to tijden bijt he starff. Do was dar eyn hillich fruwe, der wart syn pyne
Line: 3    openbar. Se sach, dat en de ouelen geiste breden in eyme groten vure alle den
Line: 4    langen dach, wente yd quam in de nacht, so leten se en ghan. So ghingk
Line: 5    he alle de gantzen nacht vppe synen voten hen ouer mer. So en mochte he
Line: 6    dorch der nacht willen mate vere ghan. Des morgens nemen se en auer vnde
Line: 7    worpen ene in dat vur vnde breden en den dach ouer wente des auendes
Line: 8    so brochten se ene vppe de stede, dar se en genomen hadden. So genk he auer
Line: 9    vorbat sine bedeuart, vnde des morgens so worpen se en auer in dat vur,
Line: 10    vnde des auendes genk he auer vorbat. Desse pyne moste he liden also lange,
Line: 11    bitte dat he syne bedeuart lestede. -- Kint leue, lat dijk dijt eyn lere syn, vnde
Line: 12    proue, wat du louest, dat du dat holdest. Dar van wil ik dij eyn ander seggen:



Next part


This text is part of the TITUS edition of Alexanderroman (Der Grosse Seelentrost).

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.