TITUS
Beatrijs
Part No. 12
Previous part

Chapter: (12) 
Verse: 397    Dus hadden si tale en[de] wed[er]tale.
Verse: 398    Si reden berch ende dale.

Verse: 399    Jn can v niet ghesegghen wel
Verse: 400    Wat tusschen he[n] tween gheuel.

Verse: 401    Si voren alsoe voert
Verse: 402    Tes si quamen in een poert,

Verse: 403    Die scone stont in enen dale.
Verse: 404    D[aer] soe bequamt he[n] wale,

Verse: 405    Dat siere bleuen der iaren seuen
Verse: 406    En[de] waren in v[er]weenden leuen

Verse: 407    Met ghenuechten van lichamen,
Verse: 408    En[de] wonnen .ij. kind[er] tsamen.

Verse: 409    D[aer], na den seuen iaren,
Verse: 410    Alse die pe[n]ninghe v[er]teert waren,

Verse: 411    Moesten si teren vanden pande,
Verse: 412    Die si brachten vten lande.

Verse: 413    Cleder, scoenheit en[de] paerde
Verse: 414    V[er]cochten si te haluer warde

Verse: 415    En[de] brochtent al ouer saen.
Verse: 416    Doen en wisten si wat bestaen.

Verse: 417    Si en conste ghene[n] roc spinnen
Verse: 418    D[aer] si met mochte winnen.

Verse: 419    Die tijt w[er]t inden lande diere
Verse: 420    Van spisen, van wine en[de] van biere

Verse: 421    En[de] van al datmen eten mochte.
Verse: 422    Dies he[n] w[er]t te moede onsochte.

Verse: 423    Si waren he[n] lieuer uele doet,
Verse: 424    Dan si hadden ghebeden broet.

Verse: 425    Die aermoede maecte een ghesceet
Verse: 426    Tusschen he[n] beide[n], al waest he[n] leet.

Verse: 427    Aende[n] man ghebrac dierste trouwe;
Verse: 428    Hi lietse d[aer] in groten rouwe

Verse: 429    Ende voer te sinen lande weder.
Verse: 430    Si en sache[m] m[et] oghen nye zeder.

Verse: 431    D[aer] bleuen met hare ghinder
Verse: 432    Twee vter maten scone kinder.


Next part


This text is part of the TITUS edition of Beatrijs.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.