TITUS
Brandane
Part No. 11
Previous part

Chapter: 11     
Verse: 446     Doe begonstese een wint driuen

Verse: 447     Van daer int oest hende [= ende]
Verse: 448     Ieghen eene steenwende.

Verse: 449     Doe sach sente Brandaen
Verse: 450     Eenen sconen monster staen.

Verse: 451     Daer woenden moonken inne,
Verse: 452     Die Gode dienden met zinne,

Verse: 453     Ende hadden ghedaen menich iaer.
Verse: 454     Snachts so bleef sijn kiel daer

Verse: 455     Onder dien hoghen steene.
Verse: 456     Sente Brandaen alleene

Verse: 457     Ghinc bouen vp die hoghen berch.
Verse: 458     Daer vant hi een eerlic werc

Verse: 459     Van dien Gods kinden.
Verse: 460     Niet en conste hi ondervinden, Manuscript page: 181d  [181d]

Verse: 461     Watse daer hadde bracht,
Verse: 462     Sonder alleene die Gods cracht.

Verse: 463     Haer leuen was claer ende reene;
Verse: 464     Sulke moonken hebben wi gheene.

Verse: 465     Sie riepen alle saen:
Verse: 466     "Sijt willecome, heere Brandaen."

Verse: 467     Deser rijcker Gods deghene,
Verse: 468     Diere en was maer zeuene;

Verse: 469     Hem quam daghelike hare spijse
Verse: 470     Van den eerdschen paradijse.

Verse: 471     Te middaghe brocht hem ghedraghen
Verse: 472     Een duue ende een rauen

Verse: 473     Vpder goeder lieder disch.
Verse: 474     . . . . . . . . . . .

Verse: 475     Die visch quam al ghebraden.
Verse: 476     Wel zeere si doe baden

Verse: 477     Den heleghen Brandane,
Verse: 478     Den Gods onderdane,

Verse: 479     Dat hi met hem wilde heten [= eten] gaen.
Verse: 480     Doe sprac sente Brandaen

Verse: 481     Harde wijselike:
Verse: 482     "Mijn heere God es so rijke,

Verse: 483     God van den paradijse,
Verse: 484     Hi hadde mi mine spijse

Verse: 485     Harde wel ghesent hare,
Verse: 486     Wiste Hi dat ics werdich ware.

Verse: 487     Hoe gherne ic sine ghenaden doghe.
Verse: 488     Ende dat es mine gheloue:

Verse: 489     Hine wildes niet zenden
Verse: 490     Mi, aermen ende allenden,

Verse: 491     Die hu [= u] bi ziere ghenaden versach
Verse: 492     Ende tfierde broet ontwee brac,

Verse: 493     Dat hu [= u] sijn bode heuet bracht.
Verse: 494     Doe haddi mijns wel [= niet] ghedacht

Verse: 495     Met zijnre lijfneere, God de vader.
Verse: 496     Nu suldi alle gader

Verse: 497     In sinen name heten [= eten]
Verse: 498     Ende sult oec alle weten,

Verse: 499     Dat ict late sonder nijt.
Verse: 500     God voedt hu [= u] talre tijt

Verse: 501     Vp desen dorren steene.
Verse: 502     Jc hebbe van Gode te leene Manuscript page: 182a  [182a]

Verse: 503     Van visschen, vruchten ende brode.
Verse: 504     Alles, dies ic bem van noode,

Verse: 505     Hebbic in minen kiele.
Verse: 506     Ouer mine aerme ziele

Verse: 507     Bidt Gode van hemelrike,
Verse: 508     Dat Hi haer gheue sijn rike."

Verse: 509     Dus so bat hi Gode.
Verse: 510     Doe quam die hemelsche bode

Verse: 511     Ende brochte hem sine spijse
Verse: 512     Vanden Gods paradijse.

Verse: 513     Doe de heeren hadden gheten,
Verse: 514     So laet ons die bouc weten

Verse: 515     Dat Brandaen, die heleghe man,
Verse: 516     An die heeren orlof nam;

Verse: 517     Entie heleghe Brandaen
Verse: 518     Ghinc weder te scepe saen.


Next part


This text is part of the TITUS edition of Brandane.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.