TITUS
Brandane
Part No. 12
Previous part

Chapter: 12     
Verse: 519     DAer quam een zuut westen wint,
Verse: 520     Die dreef hem, also hi kint,

Verse: 521     Weder noort oest te dale
Verse: 522     Vp die wilde zee scale.

Verse: 523     Daer leden si menich wee.
Verse: 524     Doe vonden si in die zee

Verse: 525     Eenen steen so hoeghe,
Verse: 526     Sinen consten niet verhoeghen.

Verse: 527     Vp dien seluen hoghen steene
Verse: 528     So sat een man alleene,

Verse: 529     Die ru was als een beere.
Verse: 530     Hi en sach niet dan lucht ende meere;

Verse: 531     Dat was een clusenare.
Verse: 532     Hoe dat hi daer commen ware,

Verse: 533     Vraechde hem sente Brandaen.
Verse: 534     "Ic bem den moonken onderdaen,"

Verse: 535     Seide hi weder, gheloues mi,
Verse: 536     "Daer du dese weke waers bi.

Verse: 537     Ic hebbe gheseten alleene
Verse: 538     Vp desen hoeghen steene

Verse: 539     Een jaer min dan .c. jare.
Verse: 540     God heeft mi tot hare

Verse: 541     Daghelics sine spijse ghegheuen,
Verse: 542     Bi sinen troeste moetic leuen,

Verse: 543     So dat God wel weet,
Verse: 544     Dat ic sint anders niet ontbeet Manuscript page: 182b  [182b]

Verse: 545     Van dat ic eerst hier quam.
Verse: 546     Ende ic nye zint en vernam

Verse: 547     Leuenden meinsche nemmermeere
Verse: 548     Dan hu [= u], wel lieue heere."

Verse: 549     Doe vraechde hem sente Brandaen
Verse: 550     Hoe sijn leuen was ghedaen,

Verse: 551     Eer hi daer commen ware.
Verse: 552     Doe sprac die clusenare:

Verse: 553     "Ic secht di ghewaerlike:
Verse: 554     Ic was een coninc rike;

Verse: 555     Pantifilia hiet mijn lant;
Verse: 556     In Capidocia een ander ghenamt,

Verse: 557     Daer nam ic een scone wijf;
Verse: 558     Dies lijdet groete pijne mijn lijf

Verse: 559     Want het was de suster mine.
Verse: 560     Dies doeghic groete pine.

Verse: 561     Daer bi so haddic sonen twee,
Verse: 562     Dies lijdic menich wee.

Verse: 563     Doe dhoudste [= de oudste] te sinen scilde quam,
Verse: 564     Sijn lijf dat ic hem nam,

Verse: 565     Dor minen grammen moet.
Verse: 566     Daer dandre bi eenen scepe stoet

Verse: 567     Nam hem een donder slach sijn lijf.
Verse: 568     Oec versloughic mijn scone wijf.

Verse: 569     Doe alle die zonden vp mi laghen,
Verse: 570     Doe vreesdic die Gods plaghen

Verse: 571     Ende ic ghinc haestelike
Verse: 572     Ende liet al mijn rike,

Verse: 573     Beede vrienden ende maghen,
Verse: 574     Ende ghinc te scepe in dien daghe

Verse: 575     Ende wilde mine groete zonden
Verse: 576     Varen den paeus orconden.

Verse: 577     Doe rees een storem vp die zee,
Verse: 578     Die mi dede harde wee,

Verse: 579     Also ic hu [= u] mach vertellen;
Verse: 580     Daer bedoruen alle mijn ghesellen,

Verse: 581     Maer ic ontclam alleene
Verse: 582     Vp desen hoeghen steene

Verse: 583     Ende claechde mine mesdaet
Verse: 584     Hem, die mi gescepen haet.

Verse: 585     Hier wachte ic zijnre ghenaden
Verse: 586     Van minen groeten mesdaden. Manuscript page: 182c  [182c]

Verse: 587     Ic sechdi oec vorware:
Verse: 588     Ic hore hier openbare

Verse: 589     Elker daghelike
Verse: 590     Den sanc van hemelrike."

Verse: 591     Doe seide sente Brandaen:
Verse: 592     "Secht mi, lieue heere, saen,

Verse: 593     Als hu [= u] dat coude ane gheet,
Verse: 594     Hoe moghedi sonder cleet

Verse: 595     Van couden hier ghewesen [= ghenesen]?
Verse: 596     Van lieden hebbic ghelesen,

Verse: 597     Dat waren eenzedelen
Verse: 598     Ende dienden Gode, den edelen,

Verse: 599     Die alles ghemacx vergaten,
Verse: 600     Niet dan tcruut si en haten.

Verse: 601     Maer in bosschen ende in velde,
Verse: 602     Daer hem elc te sine stelde,

Verse: 603     Of in duwieren of in riede
Verse: 604     Behilden hem die goede liede,

Verse: 605     Dat hem tcoude niet mochte deeren."
Verse: 606     "Mach ic die siele gheneeren,"

Verse: 607     Sprac die ruwe clusenare,
Verse: 608     "So hebbic arde [= harde] ommare

Verse: 609     Wat noede dat mijn vleesch heeft
Verse: 610     Die wijle dat hier leeft.

Verse: 611     Als ic hier sitte sonder waen
Verse: 612     Ende mi die coude te seere bestaen,

Verse: 613     Slupe ic in eenen hole sciere,
Verse: 614     Onder eenen tempel hiere.

Verse: 615     Daer verbeide ic dat ghestille.
Verse: 616     Ic wane het es Gods wille,

Verse: 617     Dat mijn lichame ende mijn beene
Verse: 618     Vp desen hoghen steene

Verse: 619     Den domsdach moeten verbeiden.
Verse: 620     God moete hu [= u] gheleiden.

Verse: 621     Ic en spreke ieghen hu [= u] nemmermeere.
Verse: 622     God onse lieue heere,

Verse: 623     Die gheue hier na eewelike
Verse: 624     Ons allen zijn hemelrike."


Next part


This text is part of the TITUS edition of Brandane.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.