TITUS
Shvidi Mtiebi
Part No. 11
Previous part

Chapter: X  
ბარამ ხელმწიფისაგან კვირას ყვითელს დარბაზში დაჯდომა და მეორის იყლიმის ხელმწიფის ქალთან ქორწილი.



Strophe: 245  



Verse: a        ვინ პირველ ჰინდოთ მზე აქო,   არ იყო მიუხვდომელი,
Verse: b        კვლა სატურფალსა ვაქებდე,   თურქთა მზე არის რომელი;
Verse: g        რას ვაგრძელებდე? კვლავ იყო   მეფე ლხინისა მდომელი,
Verse: d     და   ბრძენი ჴამს მათდა საქებრად,   გონება-მიუწვდომელი.


Strophe: 246  



Verse: a        ბრძანა, ყვითელი დარბაზი   მოჰფინეს ფარდაგებითა,
Verse: b        კვლა ტახტი ოქრო-მყარისა   დადგეს მათთავე ნებითა;
Verse: g        მათ ხლება ყმისა ლხინად სჩნდა,   მით იყვნეს გულ-დადებითა,
Verse: d     და   ჴამს ბარამ მეფე ილხენდეს   მას დღეს თურქთ მზისა ხლებითა.


Strophe: 247  



Verse: a        მზე მოეკაზმა მნათობი,   სრულად თურქთ მაშვენებელი,
Verse: b     Page of Ms. A: 34     ტან-სარო, ედემს ნაზარდი,   მჭვრეტელთა გულთა მდებელი;
Verse: g        სწუნობდის მზეს და მთვარესა   მნათობად მისი მხლებელი,
Verse: d     და   თქვეს: "დღე და ღამე სწორად   აქვს სინათლე დაუკლებელი".


Strophe: 248  



Verse: a        წარბი მშვილდად და წამწამი   მისთვის ისრად მოემართა,
Verse: b        გულსა ჰკრის და დაუწყლულის   მიწყივ მისთა მეომართა;
Verse: g        ღაწვთა სხივნი მისთა მჭვრეტთა   გულს სადაღად მოემართა,
Verse: d     და   სწრაფად აძლევს გულს მიჯნური,   ეტყვის: "დაწვი", მოემართა.



Verse: n.b     მოემართა A.



Strophe: 249  



Verse: a        დასჩაგრევდა ბაგე ლალსა,   მარგალიტსა კბილთა ღელვა,
Verse: b        ანათლებდა, ვითა მთვარე,   ღამეს ბნელსა ღაწვთა ელვა,
Verse: g        მისსა დროსა მზისა შუქსა   არ ედროა ქვეყნის ქელვა,
Verse: d     და   მიეფარა ცის-კიდესა,   მას დანებდა ქსლისა ქსელვა.


Strophe: 250  



Verse: a        მზეს ტანს ემოსნეს ყვითელნი,   მსგავსი მისისა შუქისა,
Verse: b        მას ტანადობა მნახველთა   საროსა მსგავსად უქისა;
Verse: g        საროს არა აქვს მსგავსება   მის მზისა სიჩაუქისა,
Verse: d     და   მიჯნურთ აჩნია ნაკვეთი   გულსა წამწამთა ნუქისა.


Strophe: 251  



Verse: a        მივიდა და გაანათლა   მზისა შუქმან იგი არე,
Verse: b        ანათლებდა მას დარბაზსა,   ღამე-ბნელსა, ვითა მთვარე,
Verse: g        მას გარეშე მოკაზმულნი   დგეს კეკლუცნი, მზისა დარე,
Verse: d     და   დაემსგავსა სრა-სურნელი   სამოთხესა შიგან, გარე.



Verse: n.a     იგი _ ვითა A.



Strophe: 252  



Verse: a        კვლა ბარამ მეფე მივიდა,   სად თურქთა მზესა ჰგულობდა,
Verse: b     Page of Ms. A: 35     მისგან ნათობდა სამყარო,   მზე ცისა უფლისწულობდა;
Verse: g        ტახტზედ ჯდა ქალი უკადრი,   თვით მჭვრეტელთათვის მთულობდა,
Verse: d     და   მოკლის ვერ-მჭვრეტნი სურვილმან,   მჭვრეტელთა გული წყლულობდა.



Verse: n.g     ტახტზე ჯდა ქალი უკარდრი. თვით უჭვრეტელთა გული წყლულობდა D; მთელობდა A.
Verse: n.d     ეს ტაეპი არ არის D-ში.



Strophe: 253  



Verse: a        მეფე მივიდა სალხინოდ,   მას დახვდეს გარიგებულნი,
Verse: b        წინ მიეგებნეს მაყარნი,   იყვნეს მისგანვე ქებულნი;
Verse: g        მან მოიკითხა თავმდაბლად   მუნ თურქთა სახელდებულნი,
Verse: d     და   ჰკადრეს: "მოწყენა ვით გვმართებს?   ვართო ჴელმწიფის ხლებულნი".



Verse: n.b     იყო მათგანვე AD.



Strophe: 254  



Verse: a        კვლაცა ბარამს მოეგებნეს   მუტრიბნი და მომღერალნი,
Verse: b        ვფიცავ, მათგან უამესსა   ვერ ნახევდა კაცთა თვალნი;
Verse: g        უკრევდეს და დაამღერდეს   თურქთა ჴმითა, ვითა მთვრალნი,
Verse: d     და   მჭვრეტელთა და გამგონელთა   ედებოდა გულსა ალნი.



Verse: n.g     დაემღერდეს AD.



Strophe: 255  



Verse: a        ყმასა წინა მოეგებნეს   ერთობილნი ქალთა ჯარი,
Verse: b        ფერჴთ ქვეშ ვარდსა მოუფენდეს,   თავს აფრქვიეს მუშკ-ამბარი;
Verse: g        წინ ეგროვა ჴელმწიფესა,   ვითა ქვიშა, ლალ-გოარი,
Verse: d     და   თქვეს მნახველთა: "ეგზომ ტურფა   ნახულამცა კაცთა გვარი? "



Verse: n.b     აფრქვიეს _ აყარეს D.
Verse: n.d     ეგზომ A, ეზომ D.



Strophe: 256  



Verse: a        მიეახლა ქალსა ოდეს,   შუქმან მისმან შეაზარა,
Verse: b        თქვეს მჭვრეტელთა: "იგი ტურფა   მზესა ვითმცა დაადარა?
Verse: g        არს უთუოდ ანგელოზი,   ჴორციელსა ჰგავსო არა;"
Verse: d     და   გული მისცა საყვარელსა,   სული მასვე მიაბარა.



Verse: n.a     მზისა შუქმან A.



Strophe: 257  



Verse: a        მუნ ერთად დასხდეს ორნივე   თაჯოსან-გვირგვინოსანნი,
Verse: b        გარსა-დგეს პირ-მზე მნათობნი,   ქალწულნი გიშრის თმოსანნი;
Verse: g        ტკბილად იმღერდეს ლულენი,   ვით იადონნი ჴმოსანნი,
Verse: d     და   თამაშობდეს და ლხინობდეს   მუშაითნი და მგოსანნი.



Verse: n.g     ვით იადონნი _ ვითა ინდონი A; თვით იადონი D.



Strophe: 258  



Verse: a        ვაზირთა და დიდებულთა   წადგეს წინ და მიულოცნეს,
Verse: b        მზემან შუქი შეაყენა,   თვალთა გახმა მათ ეოცნეს,
Verse: g        ვერა სცნეს რა, ვითა რეტმან,   თვალნი საჴლით მოიჴოცნეს,
Verse: d     და   პირი მიწას გააერთეს,   მათ თაყვანი უსამოცნეს.


Strophe: 259  



Verse: a        დასხდეს მდიდარნი სალხინოდ,   მხლებელნი მზე-და-მთვარისა,
Verse: b        მივიდეს პირ-მზე საყენი,   მსმეველნი ხოშგოვარისა,
Verse: g        ბროლისა მინა ჴელთ ჰქონდა   და თასი ლალ-გოარისა,
Verse: d     და   მათ გაიგრძელეს ნადიმი   მსგავსად მუნ თურქთა გვარისა.


Strophe: 260  



Verse: a        ლხინად ისხდეს ერთსა სწორსა,   იმღერდეს და სვეს და წართნეს,
Verse: b     Page of Ms. A: 36     მუტრიბთა და მეჩანგეთა   ჩანგ-ბარბითნი მოემართნეს,
Verse: g        მგოსანთა და მუშაითთა   მათ სალხინოდ ნება დართნეს,
Verse: d     და   მუნ ქალ-ყმათა ერთად მჭვრეტთა   ლხინი ლხინზედ დაესართნეს.



Verse: n.a     ერთსა სწორსა _ შვიდსა დღესა D.



Strophe: 261  



Verse: a        ბრძანა, გახვნეს მოლარეთა   ზარდახშანი შეუძრავი,
Verse: b        ლალ-გოართა გასაცემლად   კოდი დადგეს ასაწყავი;
Verse: g        მათ უბოძა თურქთა მზემან   საბოძვარი უთვალავი,
Verse: d     და   ლარი, მისგან ნაბოძები,   ვერ დასთვალეს ასის თავი.


Strophe: 262  



Verse: a        მას დღეს ფასსა არა სდებდა   ლალ-გოარსა მუნ დალალი,
Verse: b        ლხინთა მზმელთა ღვინის სმითა   დაემართა ერთობ ძალი:
Verse: g        დაითვრეს და მათგან ერთი   არვინ დარჩა დაუმთვრალი,
Verse: d     და   გავლეს კარი ერთობილთა,   მარტო დარჩეს ყმა და ქალი.


Strophe: 263  



Verse: a        გარდეხვივნეს ერთმანერთსა,   ყმა ქალსა და ქალი ყმასა,
Verse: b        ვარდნი ერთად შეაწებნეს,   აპირებდეს ლხინთა ზმასა;
Verse: g        მის ყმისავე შესაპყრობლად   ყელს ახვევდა გიშრის თმასა,
Verse: d     და   წამწმით გული მოელახვრა,   უპირებდა სისხლის ღვრასა.



Verse: n.d     მოელახვრეს AD.



Strophe: 264  



Verse: a        მას ღამესა შეეხვია   მეფე ვარდსა გაუშლელსა,
Verse: b     Page of Ms. D: 142    მზისა ხლება, ვით მთვარესა,   უნათლებდა გულსა ბნელსა;
Verse: g        ვარდსა ჰკრეფდა უეკლოსა,   უშლელსა და მოუფრჩქვნელსა,
Verse: d     და   ცეცხლსა, სწრაფად მომდებარსა,   ზედ ასხემდეს წყალსა ნელსა.



Verse: n.g     მოუფრჩკენელსა A, მოუფხჭნელსა D.



Strophe: 265  



Verse: a        ხანი გამოჴდა ღამისა,   გაგზავნეს მანის მჴმობელი,
Verse: b        ბრძენი ეახლა მეფესა,   არ იყო მისი მგმობელი,
Verse: g        სიტყვა-მპოვნელი მერამლე,   ცად ვარსკვლავებთა მცნობელი,
Verse: d     და   ფარდასა უკან მუნ იყო   უცხოს ამბისა მბობელი.



Verse: n.     265-266 სტროფებს შუა D-ში სათაურია: "მეორეს კოშკის ანბის მბობა მანისაგან".



Strophe: 266  



Verse: a        მივიდა და მანი ბრძენმან   ენა მორთო მათთვის ქებად:
Verse: b        "ჴამს მეფეთა ყურს საყურნი   გაეყარნეს თქვენდა ხლებად,
Verse: g        თუმც ეღირსოს თქვენი ხლება,   კმარის მათთვის გულ-სადებად";
Verse: d     და   ჰკადრა ქება შესაფერი   ბრძენმან სრულმან არ ნაკლებად.



Verse: n.a     მათთვის _ მათდა D.
Verse: n.b     თქუენად A.
Verse: n.g     ეღირსოსმცა D.



Next part


This text is part of the TITUS edition of Shvidi Mtiebi.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 12.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.