| Verse: a | მეხუთე სრა და სეფენი, | რუსთა მზეს ჰქონდა რომელი, |
| Verse: b | ცად მზისებრ ქვეყნად ცის-ფერსა | სრაშიგან იყო მჯდომელი, |
| Verse: g | ბრძანა მოფენა მუნ სრათა, | იყო ლხინისა მდომელი; |
| Verse: d და | კვლა მათცა ესმა ბრძანება, | არ იყვნეს მიუხვდომელი. |
| Verse: a | ლხინისა მდომნი მუნ ორნი | ორგნითვე ემზადებოდეს, |
| Verse: b | ვით უნახავნი მიჯნურნი, | ერთმანერთისთვის ბნდებოდეს; |
| Verse: g | ორთავე მზეებრ მცხინვარე, | ღაწვთაგან ელვა ჰკრთებოდეს, |
| Verse: d და | მათ ერთად შეყრა, სიამე | არვისგან დაეგმებოდეს. |
| Verse: a | ცისებრ მორთეს სრა-საჯდომი | რუსთა მზისა მუნ მხლებელთა, |
| Verse: b | ტახტი დადგეს ოქრო-მყარი, | მნათი მისთა შემხედველთა; |
| Verse: g | ანათლებდა შიგან სრასა, | ვითა მთვარე ღამე-ბნელთა, |
| Verse: d და | შუქით სჯობდა ცათ მთიებთა, | მუნ აროდეს დასანელთა. |
| Verse: a | კვლა გაწყობით სარო-ტანსა | მზეს ცის-ფერი ეცვა ჯუბა, |
| Verse: b | ტახტზედ დაჯდა იგი ტურფა, | ცად მზისაებრ იყო სუბა; |
| Verse: g | მისთა მჭვრეტთა მისად ხედვად | თვალთ ნათელი დაეგუბა, |
| Verse: d და | ჩნდეს მის მზისა ღაწვთა ელვით | არ ტახტი და არცა კუბა. |
| Verse: a | აეხილნეს თვალნი, ვინცა | მისებრ რამცა გაიცადა, |
| Verse: b | მზე დაფარა შუქმან მისმან, | უწყით, მისთვის გაიცადა; |
| Verse: g | მჭვრეტმან მისმან ღაწვთა სხივნი | გულსა ლახვრად გაიცა და |
| Verse: d და | დაჰკრთა გულსა მისი ეშყი, | მაგრამ სული გაიცა და! |
| Verse: a | ჯარად იდგნენ ტახტს გარეშე | ქვეყნის მნათნი სეფე-ქალნი, |
| Verse: b | მათ ღაწვთაგან ელვა ჰკრთების, | ვით ნაგზებსა ცეცხლსა ალნი; |
| Verse: g | კვლაცა მათგან უამესსა | რას ნახევდა კაცთა თვალნი? |
| Verse: d და | იყვნეს ქცევით ტურფა, სახით | - მუნ მზისავე მონათალნი. |
| Verse: a | გარიგდეს რუსთა მნათობნი | მუნვე წესითა მათითა, |
| Verse: b Page of Ms. A: 112 | მათ გაანათლეს იგი სრა | ბროლ-ბალახშ-მინა-სათითა; |
| Verse: g Page of Ms. C: 47 | აწღა ჴამს მეფე ილხენდეს | მის მზისა ზიაფათითა, |
| Verse: d და | მას დღეს ჭვრეტა ჴამს კაცთაგან, | თუ თვალნი ესხეს, ათითა. |
| Verse: a | კვლა ბარამ მეფეს ემოსა | ჯუბა ცის-ფერი, წყობილი, |
| Verse: b | თავს ევლებოდეს მხლებელნი, | მჭვრეტთა არ იყო გმობილი; |
| Verse: g | მივიდა მზისა არესა, | ახლავს ვაზირად ჴმობილი, |
| Verse: d და | წინ მიუძღოდეს მდიდარნი, | მისსავე ჴელით პყრობილი. |
| Verse: a | ყმა გადაჴდა ბაღის კარსა, | არ პირ-ქუშად, მხიარულად, |
| Verse: b | მზისა მოღმა მოეგებნეს | მხლებელნი და ჯარი სრულად; |
| Verse: g | მათ შეასხეს ქება სრული, | ყმა არ იყო ხან-დაზმულად, |
| Verse: d და | მათ უბრძანა ტკბილად მადლი, | მუნ არ იყვნეს გულ-ნაკლულად. |
| Verse: a | ახლოს მიდგა, ფერჴთა მისთა | ქვეშ უფენდეს სარასარსა, |
| Verse: b | იყო ტურფად მონაქსოვი, | კაცთ ენახნეს მუნ ის არსა; |
| Verse: g | თავს აფრქვევდეს მარგალიტსა, | ლალ-გოარსა მრავალ-გვარსა, |
| Verse: d და | კვლა სურნელნი საკმეველნი | ჴელთა ჰქონდა მზისა დარსა. |
| Verse: a | მან იხილა ტურფა ქალი, | შუქით ჰფარავს მჭვრეტთა თვალსა, |
| Verse: b | წარბ-წამწამნი, გიშრის-ფერნი | თვალნი მისნი ჰგვანდეს მთვრალსა, |
| Verse: g | ბროლ-ბალახშთა სხივ-ციმციმი | ჰგავს ელვასა, ღვთისა ძალსა, |
| Verse: d და | მარგალიტთა ტყუბთა ღელვა | აშვენებდა თლილსა ლალსა. |
| Verse: a | მას ყმასა გული მნათობმან | წაუღო მოუთმინარა; |
| Verse: b Page of Ms. A: 113 | მას არ უჴმობენ მიჯნურსა, | მზეს გული მისცეს ვინ არა, |
| Verse: g | მოკლას, აცოცხლოს, დანებდეს, | მას ჰფერობს უყოს გინა რა; |
| Verse: d და | ყმა მზესთან მჯდომი ლხინობდა, | არ თავი მოემძინარა. |
| Verse: a | მიულოცეს ერთობილთა, | დიდებულნი ვინცა ვინა, |
| Verse: b | თვალი, მათგან მონაფრქვევი, | მრავლად იყო მათსა წინა; |
| Verse: g | მათ მათივე საჯდომი ცნეს, | სად რომ რუსთა გაეჩინა, |
| Verse: d და | მათნი მჭვრეტნი ამოდ სმიდეს, | არ თუ ლხინი მოეწყინა. |
| Verse: a | მას დღეს რუსთა მზე მეფესა | კვლა ტურფად დაუხვდებოდა, |
| Verse: b | იყო ჭამადთა სიმრავლე, | რაც გულსა მოუნდებოდა; |
| Verse: g | ღვინოს ასმევდეს საყენი, | კვლა მათთვის გული ბნდებოდა, |
| Verse: d და | სვეს, ლხინი ნახეს, იამეს, | რაც რომ მათ იამებოდა. |
| Verse: a | კვირა ერთსა ასრე, რომე | გკადრე, სვეს და ლხინი ნახეს, |
| Verse: b | მათ უბოძა საბოძვარი, | რომ აროდეს არ ენახეს; |
| Verse: g | კვლა თავმდაბლად მადლს იხდიდეს, | ყმას აქებდეს, არ უძრახეს, |
| Verse: d და | მჭვრეტთა მათთა მათი სახე | მათთვის ხატად გამოსახეს. |
| Verse: a | მათ აიღეს კვლაცა სუფრა, | ოდეს ლხინი მოეწყინა, |
| Verse: b Page of Ms. D: 171 | და წავიდნენ მხიარულად | დიდებულნი მათსა შინა; |
| Verse: g | გავლნეს კარნი, მათგან კიდე | მათთან იყვნეს სხვა არვინა, |
| Verse: d და | დარჩეს ერთად უცილებლად | მზე და მთვარე თავისთვინა. |
| Verse: a | დაწვნეს ერთად მზე და მთვარე, | გარდახვივნეს ჴელი ჴელსა, |
| Verse: b Page of Ms. C: 48 | ვარდი ლალსა შეაწებეს, | მათ გარდაჭვდეს ყელი ყელსა; |
| Verse: g | კვლა მეფესა შეყრა მზისა | უნათლებდა გულსა ბნელსა, |
| Verse: d და | სხვა ვითა ვთქვა რაცა მათ | ქნეს? ვიცი, დამგმობთ მისსა მთქმელსა! |
| Verse: a | დაწვნეს ოდეს ლხინთა ზმულნი, | მათ მოძებნეს კვლაცა მანი; |
| Verse: b | მათ ეახლა მანი ბრძენი, | ქება ჰკადრა შესაგვანი: |
| Verse: g | "ჴამს მეფენი ქვეყნიერნი | დაგემონნენ, ვით ერანი, |
| Verse: d და | ქვეყნად ვინმცა დაგეძროდეს, | გმონვენ კაცნი გარეგანი". |
| Verse: a | "ჴელმწიფეო, შენად ქებად | ენა ვითმცა დამაშვრალდეს, |
| Verse: b | ბრძენსა, შენსა მაქებარსა, | ხოტბა რადმცა გაუძალდეს? |
| Verse: g | ჴამს, რიტორნი შესხმად ქებად | შენთვის ენას არ იწყალდეს, |
| Verse: d და | მით ილხენდეს, იამებდეს, | არ თუ თავი შეებრალდეს". |
