Page: 274 Verse: 1 | ვო, ბედნიერ მეთხვა̈რ მარე! | ო, ბედნიერო მონადირევ! |
Verse: 2 | ლა̈თხვართ' ესხრი მუბვირ ტვიბას, | სანადიროდ მიდიხარ ბნელ ხევში, |
Verse: 3 | ბარჯას ჯასდა კუთხვა თეფი, | მხარზე გედვა კუთხვა თოფი, |
Verse: 4 | სგებინ ლაჲხვიდ თხერე განგაფ, | წინ შემოგხვდა გარეწარი მგელი, |
Verse: 5 | თხერილს ჩინჩვლიდ ჴა̈ფუშ ხუღვე. | მგელს ჩვილი (ბავშვი) კბილებში აქვს. |
Verse: 6 | - თხერილ, ჩინჩვლიდს მი დო მაჰვდი! | - მგელო, ჩვილი მე მომეცი! |
Verse: 7 | - უდგარდვ მიშგვა და̈ს მოშ ხვაჰვდი! | - უსიკვდილოდ ვერავის მივსცემ! |
Verse: 8 | - დაგრა ისგვი უგარჯვ გეშ ლი. | - შენი სიკვდილი ადვილი საქმეა. |
Verse: 9 | ჭიხ ათღანე კუთხვას მიჩა, | ჭახანი გაადენინა თავის კუთხვას, |
Verse: 10 | თხერილს ჩინჩვლიდ უმბლა̈რ ოთშყა̈დ, | მგელს ჩვილი უნებლიედ დაუვარდა, |
Verse: 11 | მეთხვა̈რდ ჟ'ა̈ნკიდ, კალთა̈ს ლა̈ჲჭენ, | მონადირემ აიღო, კალთაში გაიხვია, |
Verse: 12 | ლექვ' ესაგან, მინდერ ლექვა. | თავქვე გაუდგა მინდორს. |
Verse: 13 | მინდვრიშ წჷსხა კოჯა̈რხენჩუ | მინდვრის ძირას კლდეებიდან |
Verse: 14 | კა̈ფუ-კა̈ფუშ ლილჭა̈ლ ახსჷმდ. | სიმწრის მოთქმა მოესმა. |
Verse: 15 | - მა̈ როქ ტყა̈რ-ბედნიერ სგეჯი? | - რა გარეულ-ბედნიერი ბრძანდებიო? |
Verse: 16 | მა̈ როქ ხა̈ყრა, ჲა̈ს როქ ხელჭა̈ლ? | რა დაგმართია, ვისზე მოსთქვამო? |
Verse: 17 | - ჯი ღალ როქ ლი კოჯა̈შ და̈ლჷლდ, | - მე ვარ კლდის დალიო, |
Verse: 18 | ლეთი ლა̈ნწილალს როქ ლჷმა̈რდ, | წუხელ სამრელოში ვიყავიო ("ყოფილაო"), |
Verse: 19 | თხერილს ჩინჩვლიდ როქ ოთქვითა. | მგელმა ჩვილი მომპარაო ("მოუპარავსო"). |
Verse: 20 | მა̈დილშვ გეში ხოჩა მეთხვა̈რ, | მადლით სავსევ, კარგო მონადირევ, |
Verse: 21 | ეჯ თხერილ როქ ხოწვა მაუ? | ის მგელი (ხომ არ) გინახავსო? |
Verse: 22 | - ეჯ თხერილ როქ მიჩ ოთდაგრა. | - ის მგელი მე მოვკალიო. |
Verse: 23 | და̈ლჷლდდ ლაცვა̈შ ყათარ ხაჴიდ, | დალმა სიცილის ხმა დასცა, |
Verse: 24 | ჩუ ანქვიჭე ვოქრე ლუსდვიგვ, | ჩამოაწოდა ოქროს ნაწნავი, |
Verse: 25 | ჩინჩვლიდ კოჯა̈რჟი ჟ'ა̈დიყე, | ჩვილი კლდეებზე აიყვანა, |
Verse: 26 | ღვე ანქვიჭე ჟა̈ჴვრა̈შ კედალ, | მერმე ჩამოაწოდა არყის წნელი, |
Verse: 27 | მეთხვა̈რ კოჯა̈რჟი ჟ'ა̈დიყე, | მონადირე კლდეებზე აიყვანა, |
Verse: 28 | სგა ლახჩიდნე ღვაშა̈შ ფათვა̈რს. | შეურია ჯიხვის ბალანს. |
Verse: 29 | ნებოზს აფსათ ანსგოჯინე: | საღამოს აფსათი მობრძანდება: |
Verse: 30 | "დედე, ამსოლდა̈შ ქვინ როქ ჴან!" | "დედავ, ადამიანის სუნი დისო!" |
Verse: 31 | და̈ლჷლდდ აფსათს ქოხუმბავე: | დალმა აფსათს უამბო: |
Verse: 32 | - ლეთი როქ ლა̈ნწილალს ლჷმა̈რდ, | - წუხელ სამრელოში ვიყავიო ("ყოფილაო"), |
Verse: 33 | თხერილს ჩინჩვლიდ როქ ოთქვითა, | მგელმა ჩვილი მომპარაო ("მოუპარავსო"), |
Verse: 34 | ეჯი როქ მეთხვა̈რს ოთდაგრა, | ის მონადირეს მოუკლავსო, |
Page: 276 Verse: 35 | ჩინჩვლიდ მიჩეშვ როქ ოხტიხა. | ჩვილი მე დამიბრუნაო ("ჩვილი მისთვის დაუბრუნებიაო"). |
Verse: 36 | - მა̈ როქ ომდენ ეჯი მეთხვა̈რ? | - რა იქნა ის მონადირე? |
Verse: 37 | - და̈ლდ ნა̈თხვრა̈შ ფა̈თვ ქესფხინკალე, | დალმა ნადირის ბალანი გასწი-გამოსწია, |
Verse: 38 | მეთხვა̈რ აფსათთე ქა ანჴიდ. | მონადირე აფსათთან გამოიყვანა. |
Verse: 39 | - ჩიგვაშვ ჟჷრდ როქ მა̈გეშ ხოცხა? | - ყოველგვარ წყალობას რა გირჩევნიაო? |
Verse: 40 | - ჩიდ როქ ხოცხა ღვაშა̈შ ფხოტლა̈ნ. | - ყველაფერს ჯიხვის ბეჭი მირჩევნიაო. |
Verse: 41 | - ლახ როქ ამგვა̈რს ოლმარგელი, | - რაკი ასე გიყოჩაღებია, |
Verse: 42 | გადდოღვ ხაგდჷნ მჷკხა̈შ ღვაშა̈რ. | ვალად მედვას სექტემბრის ჯიხვები. |