Page: 302 Verse: 1 | ხოჩა ქალა̈ჲ ა̈მჩედელი, | კარგი ქალა წასულა, |
Verse: 2 | ა̈მჩედელი ლა̈თხვიართე, | წასულა სანადიროდ, |
Verse: 3 | სგა ხაჴვესგა ღვაშა̈ ჯვეგილდს, | მიჰპარვია ჯიხვის ფარას, |
Verse: 4 | ეშხუ თვეფილდა̈შ ნაკვარჟი | ერთი თოფის სროლაზე |
Verse: 5 | [ვ]ოხვიშდ ღვაშჷლდ ჩუ ჯიდგარა. | ხუთი ჯიხვი მოუკლავს. |
Verse: 6 | ალი დალა̈რს ჩუ ხობაჟახ. | ეს დალებს გაუგიათ. |
Verse: 7 | "ქალა̈ჲს ამჟი დე̄მის ლუფვშდედ: | "ქალას ასე არ გავუშვებთ: |
Verse: 8 | ლერთენ ჭიშხილდს ქა ლოლქიფედ, | მარცხენა ფეხს გადავუცდენთ, |
Verse: 9 | ლერსგვენ მაყვშდა̈გს ქა ლალყვიჩედ, | მარჯვენა ბარძაყს მოვამტვრევთ, |
Verse: 10 | მახა მჷსყა ჯაბრიშ კა̈ცხჷლდშვ | ახალგაკეთებული ბანდულის წვერით |
Verse: 11 | ვოქვრეშ ხანთალს ჟი ლოლრეკნედ!" | ოქროს საკიდზე დავკიდებთ!" |
Verse: 12 | "ალი გაცხა̈დ ამჟი მაყერხ: | "ეს მართლაც ასე მიყვეს: |
Verse: 13 | ქა როქვ ლა̈მქიფხ ლერთენ ჭიშხილდ, | გადამიცდინეს მარცხენა ფეხი, |
Verse: 14 | ლერსგვენ მაყვშდა̈გ ქა როქ ამყვიჩხ." | მარჯვენა ბარძაყი მომტეხესო". |
Verse: 15 | ქალა̈ჲს ყურშა̈ჲ ეზერ ხაჭიმ. | ქალას ყურშა კარგად მისდევს. |
Verse: 16 | "საბრალ ყურშა̈ჲ, ა̈გით' ადერ, | "საბრალო ყურშა, შინ წადი, |
Verse: 17 | დედეს მიშგვა ამჟი ხე̄ქარ: | დედაჩემს ასე უთხარ: |
Verse: 18 | ჯიჯვა̈რს მიშგვა ნომ ხეთხელი, | ჩემს ძვლებს ნუ ეძებს, |
Verse: 19 | ქუთს ი ჭიშდვა̈რს ქა მიფანედს!" | ხაჭაპურ-ჭიშდვარს მიდებდეს სულის მოსახსენებლად!" |
Verse: 20 | ესღრი, ესღრი, ყურშა̈ჲ ესღრი, | მიდის, მიდის, ყურშა მიდის, |
Verse: 21 | ყურშა̈ჲს ჯგჷრა̈გ სგვებინ ლახხვიდ. | ყურშას წმინდა გიორგი წინ შემოხვდა. |
Verse: 22 | - საბრა ყურშა̈ჲ, იმთე ესღრი? | - საბრალო ყურშა, სად მიდიხარ? |
Verse: 23 | - ჰამა იმთე, ქალა̈ჲ ანშყა̈დ უხვა̈ნისგა, | - როგორ თუ სად, ქალა გადმოვარდა ჭიუხიდან, |
Page: 304 Verse: 24 | დედეს მიჩა ქა ხვა̈ბჟინე. | - როგორ თუ სად, ქალა გადმოვარდა ჭიუხიდან, |
Verse: 25 | - მიშგვა ქალა̈ჲს მა̈ჲ ანკვანნა, | - ჩემს ქალას რა გადმოაგდებდა, |
Verse: 26 | ჰე დო დალა̈რ დომ ხოღლა̈ტნახ? - | თუ დალები არ უღალატებდნენ? - |
Verse: 27 | ყურშა̈ჲს ჯგჷრა̈გდ ჟი ლახჭონვნე. | ყურშა წმ. გიორგიმ გააბრუნა. |
Verse: 28 | ესღრი, ესღრი, ჯგჷრა̈გ ესღრი, | მიდის, მიდის, წმ. გიორგი მიდის, |
Verse: 29 | იმეჩუ ქალა̈ჲ უშგულ ხორიკ, | სადაც ქალა უკუღმა ჰკიდია, |
Verse: 30 | უშგულ ხორიკ ვოქვრეშ ხანთალს. | უკუღმა ჰკიდია ოქროს საკიდზე. |
Verse: 31 | ჯგჷრა̈გდ ლა̈კვცა̈ნილ ქა ლახჭემ, | წმინდა გიორგიმ სახოცი მოუსვა, |
Verse: 32 | ქალა̈ჲ ხოტურფილ ქა ლა̈ჲტიხ. | ქალა უფრო მშვენიერი გახდა ("გამოიბრუნა"). |
Verse: 33 | სგვებინ ჯგჷრა̈გ, ვეშგიმ ქალა̈ჲ, | წინ წმ. გიორგი, უკან ქალა, |
Verse: 34 | იჭვმურჲალდახ უხვანიშე კაცხარისგა, | დარბოდნენ ჭიუხის წვერზე, |
Verse: 35 | ჟი როქ ა̈თლაკხ ვოქვრეშ კარავს. | წააწყდნენ ოქროს კარავსო. |
Verse: 36 | ჯგჷრა̈გს ხუღვე ვოქვრეშ კვაბლა̈დ, | წმ. გიორგის აქვს ოქროს კომბალი, |
Verse: 37 | სგა ლოხბჷრგნე ვოქვრეშ კარავს, | დაურახუნა ოქროს კარავს, |
Verse: 38 | ქა ლა̈ჲსგიდახ სემი დალა̈რ. | გამოიხედა სამმა დალმა. |
Verse: 39 | - საბლუ დალა̈რ, მა̈ჲ ლა̈ჯჩვემნა̈ნხ? | - საბრალო დალებო, რა ჩაგიდენიათ? |
Verse: 40 | მიშგუ ქალა̈ჲ იმნა̈რ ახკვა̈რდ? | ჩემი ქალა რად გადმოაგდეთ? |
Verse: 41 | ლარდა-ლა̈გნას ჟი ლა̈ჯშდიხე, | საყოფ-სადგომს დაგილევთ, |
Verse: 42 | ისგვეჲ უხვა̈ნს მინდვერდ ოთსყი! | თქვენს ჭიუხს ტრამალად ვაქცევ! |
Verse: 43 | - მა̈დილ ჯერა, ფუსდ ჯგჷრა̈გი, | - შენს მადლს, უფალო გიორგი, |
Verse: 44 | ლარდა-ლა̈გნა ნუმ' ა̈ნშდჷხა! | საყოფ-სადგომს ნუ დაგვილევ! |
Verse: 45 | მა̈უ̄ ნიჩვმინა̈ნ, ფუსდ ჯგჷრა̈გი: | რა უნდა გვექნა, უფალო გიორგი: |
Verse: 46 | მახა მიშლადღიში შელდჟი | ყოველ ახალ კვირის თავზე |
Verse: 47 | თვეფიშ კვა̈მილდს სგა ნა̈ნჩჷდა. | თოფის კვამლში გაგვხვევდა ხოლმე. |
Verse: 48 | ლარდა-ლა̈გნას დო̄მ ა̈ნშდიხე, | საყოფ სადგომს (თუ) არ დაგვილევ, |
Verse: 49 | ისგვა ქალა̈ჲს საჩქვა̈რს ხვაჰვდიდ: | შენს ქალას საჩუქარს მივცემთ: |
Verse: 50 | მჷკხა̈ თხუმჟი მეგრა ღვაშა̈რს, | (ყოველი) სექტემბრის დამდეგს მსხვილ ჯიხვებს, |
Verse: 51 | ნეცინ ერსკა̈ნ ულევდ ხუღვე̄ნს | წვრილი არჩვები ულევად ჰქონდეს |
Verse: 52 | გვა̈რიშ მიჩა მა̈გ მეთხვია̈რ[ს]. | მისი გვარის ყველა მონადირეს. |
Verse: 53 | აშ ლჷმზჷრე უშხუდ ლირდე! | ასე დალოცვილი(ყოს) ერთად ყოფნა! |