| Strophe: 270 Line: 3 270. | ||
| Line: 4 Verse: a | მყის-ვე შაჰაბაზ თან მოგვყუ̂ა, | მოვიდა დადგა შიგ გორსა, |
| Line: 5 Verse: b | მეფეს დაუწყო ელჩს გზავნა, | ნუ შეიხიზნავ შენ გორსა, |
| Line: 6 Verse: c | რაც გინდა ფიცით აღგითქუ̂ამ, | თუ ჴელთა მომცემ მაგ \/ ორსა, |
| Line: 8 Verse: d | თუ̂ალ-მარგარიტსაც ესეთსა, | მოედანს ბურთებრ იგორსა. |
| Strophe: 271 Line: 9 271. | ||
| Line: 10 Verse: a | თუ არ მომცემ უსაცილოდ, | მთის-ძირს მოვალ სომანეთსა, |
| Line: 11 Verse: b | კარგი თურმე არ გნდომია, | მაშ შევებნეთ ერთმანეთსა, |
| Line: 12 Verse: c | სხუ̂ა რაზმი რომ აქავ იდგეს, | წინა მოვა სავანეთსა, |
| Line: 13 Verse: d | მანდ-კი ვეღარ დამიდგები, | წაბრძანდები თუ სუ̂ანეთსა. |
| Strophe: 272 Line: 14 272. | ||
| Line: 15 Verse: a | მეფეს ასმოდა მუნ მჯდომსა, | ჭანდარს-ქუ̂ჱშ სდგმოდა \/ სელია, |
| Line: 17 Verse: b | გაჰკჳრდებოდა ამაზედ, | ელჩი რა მოსასუ̂ლელია, |
| Line: 18 Verse: c | კაცი გაგზავნა მობრძანდენ, | დადიან გურიელია, |
| Line: 19 Verse: d | უმათოდ ელჩს არ შევიყრი, | მათცა ჰსცნან რა ყრიელია. |
| Strophe: 273 Line: 20 273. | ||
| Line: 21 Verse: a | მოვიდნენ გეგუთს სამნივე, | მეფენიც მუნვე ჩავედით, |
| Line: 22 Verse: b | გიორგი-მეფე მაშინღა, | მდიდარი იყო სუ̂ჱ ბედით, |
| Line: 23 Verse: c | სხუ̂ას მისებრ მჯდომსა ჴელმწიფეს, | ტყუის ვინ აქებს \/ გაბედვით, |
| Line: 25 Verse: d | ჯავრი კაჟს ჰკრევდა ცეცხლ-ჰყრიდა, | ჩუ̂ჱნ მოგჳდებდა \/ აბედით. |
| Page: 66 Strophe: 274 Line: 1 274. | ||
| Line: 2 Verse: a | მერმე ელჩი მოიყუ̂ანეს, | ჩუ̂ჱნ რამ საქმე ეს მოგჳხდა, |
| Line: 3 Verse: b | მოახსენა რაც იცოდა, | მას სიტყჳს-თქმა არ მოუხდა, |
| Line: 4 Verse: c | უბრძანა თუ ვაჟო ჰსთქჳ, მეფეს | აგრე ვინ მოუხდა, |
| Line: 5 Verse: d | ნუღარ იტყჳ მაგ სიტყუ̂ასა, | ჯავრით გული შემიწუხდა. |
| Strophe: 275 Line: 6 275. | ||
| Line: 7 Verse: a | ვით მოჰხდება ეგე აგრე, | ძმა და შჳლი ადჳლ გავჰსცე, |
| Line: 8 Verse: b | ლიხს-იქითი საქართუ̂ჱლო, | ავიღო და პირქუ̂ჱ დავსცე, |
| Line: 9 Verse: c | ჴელ-შეკრული არათუმცა, | ამა ყმასა მე ვითა ვჰსცე, |
| Line: 10 Verse: d | სმა ლხინი და გახარება, | უამათოდ მე თავსა ვჰსცე. |
| Strophe: 276 Line: 11 276. | ||
| Line: 12 Verse: a | არჩივეს მეფემ დაასკუ̂ნა, | თავის ელჩისა გაგზავნი, |
| Line: 13 Verse: b | აფხაზთა კათოლიკოსი, | ვინ ანგელოზსა ეგუ̂ანა, |
| Line: 14 Verse: c | სხუ̂ა აბაშიძე ლევანცა, | თჳთ სიტყჳთ მას შეეგუ̂ანა, |
| Line: 15 Verse: d | დილა გათენდა ელჩიცა, | მოიხმეს სადა ევანა. |
| Strophe: 277 Line: 16 277. | ||
| Line: 17 Verse: a | აბარებდა მოახსენე, | ჴელმწიფესა მას მაღალსა, |
| Line: 18 Verse: b | სამართალი მეფეთ ეს არს, | შენახუ̂ჱწს კაცს შეიწყალსა, |
| Line: 19 Verse: c | თუ რამ ამათ დააშავეს, | ვჰხედავთ თავსა დანაბრალსა, |
| Line: 20 Verse: d | რისხუ̂ა დიდი გარდაჰხდია, | გეხუ̂ჱწები აწ წამალსა. |
| Strophe: 278 Line: 21 278. | ||
| Line: 22 Verse: a | თჳთ იცით დიდო ჴელმწიფევ, | ჩუ̂ჱნცა კაცნი ვართ სეფენი, |
| Line: 23 Verse: b | გუ̂არი გუ̂აქუ̂ს დავითიანი, | მას ჰმონდა ყოვლი მეფენი, |
| Line: 24 Verse: c | აწ უპატიოდ ნუ გაგუ̂ხდით, | ხუ̂ჱწნით ვართ შემომყეფენი, |
| Line: 25 Verse: d | უბოძე ორთავ თავისი, | უხუ̂ო ჰქმენ სიიეფენი. |
| Strophe: 279 Line: 26 279. | ||
| Line: 27 Verse: a | აწ ეს შეიძღუ̂ჱნ ფეშქაშად, | ხუ̂ჱწნა და მუდარებანი, |
| Line: 28 Verse: b | შენ ბრძენო კარგად ისმინე, | ეს ჩემი უმეცრებანი, |
| Line: 29 Verse: c | უხუ̂ად წყალობა მოჰფინე, | ჴმა-ტკბილი ვითა ებანი, |
| Line: 30 Verse: d | პატივი დამდევ წაბრძანდი, | ამათ ჰქმნან მანდეთ რებანი. |
| Page: 67 Strophe: 280 Line: 1 280. | ||
| Line: 2 Verse: a | დააბარა ესე სიტყუ̂ა, | ფეშქაშიცა გაუგზავნა, |
| Line: 3 Verse: b | ესე არის ჩემი ხუ̂ჱწნა, | ნუღარ-არის ძალით თხოვა, |
| Line: 4 Verse: c | სულ არც რბილი შეუთუ̂ალა, | ნება ძალსა დააგუ̂ანა, |
| Line: 5 Verse: d | ესეც ჰკადრეთ ბოლოს სიტყუ̂ა, | არ იქმნების ძალად შოვნა. |
| Strophe: 281 Line: 6 281. | ||
| Line: 7 Verse: a | მერმე უთხრა კათოლიკოზს, | ვის ეწოდა მალაქია, |
| Line: 8 Verse: b | მიდი სიტყუ̂ა გაუსინჯე, | ბრძენი ხარ და მალაქია, |
| Line: 9 Verse: c | ამათს ბაღსა ვარდი დაჰრგე, | მოგესწრების მალაქია, |
| Line: 10 Verse: d | ჰკადრე თუ-კი არ უბოძებ, | ოხრად გახდეს ქალაქია. |
| Strophe: 282 Line: 11 282. | ||
| Line: 12 Verse: a | რა მივიდა კარგად დახუ̂და, | კათოლიკოზს და ელჩებსა, |
| Line: 13 Verse: b | აწ უყურეთ მას გრძნეულსა, | ვით მოიხმარს ხალათებსა, |
| Line: 14 Verse: c | უალერსებს ტკბილად რასმე, | სიტყუ̂ას ეტყჳს საამებსა, |
| Line: 15 Verse: d | ძალის საქმე გარდასწყჳტა, | ჴელსა მიჰყოფს ილათებსა. |
| Strophe: 283 Line: 16 283. | ||
| Line: 17 Verse: a | მოახსენეს ელჩთა მათი, | და თჳთონ არს ამის მთქმელი, |
| Line: 18 Verse: b | ლუარსაბის სამდურავსა, | კათოლიკოზო ნუ მელი, |
| Line: 19 Verse: c | ჩემი არის თეიმურაზ | ძუ̂ჱლათგან-ვე სისხლის-მსმელი, |
| Line: 20 Verse: d | პაპამ მისმა ქალი მომცა, | რად წამართო რად მყო მელი. |
| Strophe: 284 Line: 21 284. | ||
| Line: 22 Verse: a | რადგან ორნივ აღარ მომცა, | მაშ ლუარსაბს შემარიგოს, |
| Line: 23 Verse: b | თეიმურაზს ნუ აჰყუ̂ჱბა, | მეფემ ასრე დაარიგოს, |
| Line: 24 Verse: c | ფიცი მივჰსცე საშინელი, | გრძლად რაც სიტყუ̂ა წაარიგოს, |
| Line: 25 Verse: d | ქართლიც მივჰსცე სხუ̂ა წყალობაც, | შევანატრო აწ არიგოს. |
| Strophe: 285 Line: 26 285. | ||
| Line: 27 Verse: a | აევსო საჩუქარითა, | ბერი და ერი ორივე, |
| Line: 28 Verse: b | ჵოი ბოროტო მაცთურო, | სიმართლეს ვითა მორივე, |
| Line: 29 Verse: c | გული დამგუ̂რიმე საკუ̂დავად, | ლახუ̂არი ესრეთ მორივე, |
| Line: 30 Verse: d | ამხანაგსა და მოყუ̂არეს, | რათა მყრი, ხნით ვართ სწორივე. |
| Page: 68 Strophe: 286 Line: 1 286. | ||
| Line: 2 Verse: a | ესენი გამოისტუმრა, | და აწ მიიხმო შადიმან, |
| Line: 3 Verse: b | ბარათა-შჳლი სუფრაჯი, | უბრძანა შიგნით შიდა მან, |
| Line: 4 Verse: c | მეფე სახელით ახსენა, | ცრემლად ადინა შადიმან, |
| Line: 5 Verse: d | ეს რა ჰქმნა ჩემმა ლუარსაბ, | აღარ მახსენა შადიმან. |
| Strophe: 287 Line: 6 287. | ||
| Line: 7 Verse: a | უბრძანა მისო გამზრდელო, | რა უყავ ლუარსაბ-ხანო, |
| Line: 8 Verse: b | რად ააყოლე კახ-მეფეს, | პირუტყუ̂ო დასაზრახანო, |
| Line: 9 Verse: c | ჩემი სევ გული მისიდა, | ჩემის გულისა საფხანო, |
| Line: 10 Verse: d | უცებ აგივსებ ცრემლითა, | სამუდმოდ არ ხან-და-ხანო. |
| Strophe: 288 Line: 11 288. | ||
| Line: 12 Verse: a | აწ ამათ წაჰყევ ამ ფიცით, | მაჰმადამც მამითხრიაო, |
| Line: 13 Verse: b | ღორიმცა მისსა საფლავსა, | ჩამიკლავს ჩამიყრიაო, |
| Line: 14 Verse: c | ის საჴელმწიფოს წამართმევს, | და ჭკუ̂აზედ გადამრიაო, |
| Line: 15 Verse: d | სიტყჳთ ეს უთხრა დაწერა, | რაყამში განამრიაო. |
| Strophe: 289 Line: 16 289. | ||
| Line: 17 Verse: a | მალ-მისლუ̂ასა აბარებდა, | სხუ̂ასაც მივჰსცემ ქართლს ვინ \/ უჭერს, |
| Line: 19 Verse: b | პაპის მისის შჳლის-შჳლი, | აჰყოლია რად ის ჩემს \/ მტერს, |
| Line: 21 Verse: c | მას არ ახსომს სჳმონ მეფემ, | თუ რა უყო ურუმთა ერს, |
| Line: 22 Verse: d | არა ჰსჯერა ამ საფიცარს, | იმას მივჰსცემ რას ის და\/ჰსწერს. |
| Strophe: 290 Line: 24 290. | ||
| Line: 25 Verse: a | ერთი ხოჯა მუსაიბი, | შანად ჴმალი მურასობდა, |
| Line: 26 Verse: b | ამათ-თანვე გამოგზავნა, | ერთმანეთთან ამგზავრობდა, |
| Line: 27 Verse: c | არა ჰგუ̂ანდა გათავებას, | ბოლოდამ ჰსჩანს რასაობდა, |
| Line: 28 Verse: d | მანცა წიგნი მიუწერა, | ვინ ყაენსა ბაასობდა. |
| Page: 69 Strophe: 291 Line: 1 291. | ||
| Line: 2 Verse: a | რა ეგონა შადიმანსა, | კაცი თუ ცრემლს ტყუილ დაჰღუ̂რის, |
| Line: 3 Verse: b | წამოვიდნენ მხიარულნი, | თან სულ იწყეს მათ წინამძღრის, |
| Line: 4 Verse: c | გარდმოვიდნენ იმერეთსა, | დამგდებელნი ქართლის სამზ\/ღუ̂რის, |
| Line: 6 Verse: d | ბოლოდამ ჰსცნა ცრემლის წუ̂ჱთა, | ჯავრით თურე მან \/ ამღუ̂რიის. |
| Strophe: 292 Line: 8 292. | ||
| Line: 9 Verse: a | რა მოვიდნენ ეს ბრძანება, | ჩუ̂ჱნ და მეფეს მოგჳტანეს, |
| Line: 10 Verse: b | ლუარსაბის შეწყნარებას, | სათუა არ დაატანეს, |
| Line: 11 Verse: c | მას დაჰპირდა და ესეც წასუ̂ლას, | სხუ̂ა სიტყუ̂ა არ გაატანეს, |
| Line: 12 Verse: d | მეფე უშლის ასე ძალზედ, | მართ ჴელებიც წაატანეს. |
| Strophe: 293 Line: 13 293. | ||
| Line: 14 Verse: a | არ დაიშალა მან წასუ̂ლა, | მეფის თქმით და ჩემის \/ ჭკჳთა, |
| Line: 16 Verse: b | ამ საფიცარს ვით არ ვენდო, | შეუშინდე ნეტარ ვითა, |
| Line: 17 Verse: c | ანუ ქართლი აღუ̂აოხრო, | დაჴოცით და მერმე წჳთა, |
| Line: 18 Verse: d | გჳთხრა წავალ უსაცილოდ, | აბა თქუ̂ჱნ-კი აქა სჳთა. |
| Strophe: 294 Line: 19 294. | ||
| Line: 20 Verse: a | ლუარსაბ მეფეს ადამის, | ერთი არ ჰსჯობდა ნაყოფი, |
| Line: 21 Verse: b | თუ̂ალად და ტანად უცხო რამ, | მართ მზისა გამონაყოფი, |
| Line: 22 Verse: c | უხჳ ზნე სრული მამაცი, | ლახუ̂რულებრ მფერთა ნაყოფი, |
| Line: 23 Verse: d | მაგრამ მას დაჟინებაზედ, | დაედვა მისი სამყოფი. |
| Strophe: 295 Line: 24 295. | ||
| Line: 25 Verse: a | მეფე უშლიდა ამ ამბავს, | ვრცელად თქმა გამოკიდება, |
| Line: 26 Verse: b | გული განფიცხნა მაშინ ჰყო, | ცეცხლმან ნავთ გამოკიდება, |
| Line: 27 Verse: c | არ დაიშალა ავად ჰქმნა, | ჩუ̂ჱნგან მან გამოკიდება, |
| Line: 28 Verse: d | უთხრა ჩემს ჴრმალსა უმისოდ, | აწ ვით გაამოვიდება. |
| Page: 70 Strophe: 296 Line: 1 296. | ||
| Line: 2 Verse: a | რაღაც ვუშუ̂ჱლი ამ ამბავს, | თქმითა რა გულსა უსევდა, |
| Line: 3 Verse: b | მტერზედან ეხმარებოდა, | მის-წილად თავსა უსევდა, |
| Line: 4 Verse: c | თჳთ ლევან-დადიანიცა, | წაუსუ̂ლელობას ურჩევდა, |
| Line: 5 Verse: d | და აძლია და მოყუ̂არობა, | მაგრამ ის კიდევ ურჩევდა. |
| Strophe: 297 Line: 6 297. | ||
| Line: 7 Verse: a | რა ბრალია ბევრს კარგ-შიგან, | მცირე ავი გაერიოს, |
| Line: 8 Verse: b | ანუ სჯულის სიმტკიცესა, | წუ̂ალება რამ შეერიოს, |
| Line: 9 Verse: c | ან რიტორებრ ლექსის-მთქმელსა, | ზოგან სიტყუ̂ა აერიოს, |
| Line: 10 Verse: d | ზუ̂არობა და ამაყობა, | სხუ̂ას სიკეთეს მოერიოს. |
| Strophe: 298 Line: 11 298. | ||
| Line: 12 Verse: a | სიჩქარით კარგად ნაქმნარი, | საქმე არ მოვა ბოლოსა, |
| Line: 13 Verse: b | ვინც აუჩქარდეს სოფელსა, | აკომლდეს აებოლოსა, |
| Line: 14 Verse: c | დაჟინებისა მოყუ̂ასი, | დაემხოს დაებოლოსა, |
| Line: 15 Verse: d | ჰსჯობს ავის საქმის შემცოდეს, | კარგსა არ დაებრკოლოსა. |
| Strophe: 299 Line: 16 299. | ||
| Line: 17 Verse: a | ზოგი სხუ̂ა-რამ იმწჳტინა, | მისგან იყო არ საწყენი, |
| Line: 18 Verse: b | მეფე გჳჯდა შუაშიგან, | არ-ზეზედ წამონაყენი, |
| Line: 19 Verse: c | ერთ-ხან ქუდი მოიხადა, | იქმნა ამით მონაწყენი, |
| Line: 20 Verse: d | თქუ̂ა თუ არის ამხანაგი, | რად შემექმნა ეს ყეენი. |
| Strophe: 300 Line: 21 300. | ||
| Line: 22 Verse: a | მოვახსენე თავის წინა, | არ ჰსჯობს ეგრე გაიზიდო, |
| Line: 23 Verse: b | თუ სოფელი შენ არ მოგყუ̂ჱს, | შენ გიხმს მის-კენ მიიზიდო, |
| Line: 24 Verse: c | აქამდის თუ მაღლოოდი, | ახლა ცოტა დაიზიდო, |
| Line: 25 Verse: d | გულიც გქონდეს ფოლადისა, | ზოგ-ჯერ მშჳლდებრ მოიზიდო. |
| Strophe: 301 Line: 26 301. | ||
| Line: 27 Verse: a | რა მომხდარა მაგისთანა, | სათუოში თავი იგდო, |
| Line: 28 Verse: b | შენ წახდე და საბოლოოდ, | საზრახისი რამ დაიგდო, |
| Line: 29 Verse: c | დამიჯერე აგრე გიჯობს, | გულიდამე გარდაიგდო, |
| Line: 30 Verse: d | ეგ-ზომ მტერნი შენნი მოჰსწყდეს, | ადრე შენ დრო შემო\/იგდო. |
| Page: 71 Strophe: 302 Line: 1 302. | ||
| Line: 2 Verse: a | შახის-შჳლთ და ყიზილბაშთა, | ამბავი თუ შენ არ იცი, |
| Line: 3 Verse: b | მამისმინე ყუ̂ჱლას გითხრობ, | თუ როგორ ჰსწამსთ ამათ ფიცი, |
| Line: 4 Verse: c | ძუ̂ჱლად უთქუ̂ამს მათ ანდერძად, | სიტყუ̂ა ესე დამამტკიცი, |
| Line: 5 Verse: d | რითაც მტერი მოატყუო, | ანუ უზოგავ და მე ვიცი. |
| Strophe: 303 Line: 6 303. | ||
| Line: 7 Verse: a | ამას ბრძანებ თუ არ მივალ, | ქართლ-კახეთებრ წაახდენენ, |
| Line: 8 Verse: b | შენის მისუ̂ლით რომ წახდების, | თუ არ მიხუ̂ალ არ მაგ\/დენენ, |
| Line: 10 Verse: c | რას წამს მიხუ̂ალ თან წაგიყუ̂ანს, | თუ̂ალთა ცრემლსა და\/გადენენ, |
| Line: 12 Verse: d | ქრისტეანეთ მეფეთა წილ, | კუ̂ლა ხანებსა დაადგენენ. |
| Strophe: 304 Line: 13 304. | ||
| Line: 14 Verse: a | თუ შენს მეტი სხუ̂ა პატრონი, | ქართლს რამ უჩნდეს \/ შენიანი, |
| Line: 16 Verse: b | ანუ ძმა-გყუ̂ჱს ანუ შჳლი, | გიყუ̂აოდეს შენიანი, |
| Line: 17 Verse: c | არ დაგიშლი მაშინ წადი, | სიტყუ̂ა მჭევრი ენიანი, |
| Line: 18 Verse: d | არა გყავსრა თავის მეტი, | სოფელია სენიანი. |
| Strophe: 305 Line: 19 305. | ||
| Line: 20 Verse: a | მართ ეგრე-ვე მე გამხადა, | რაცა მყუ̂ანდა ჴელთა მივე, |
| Line: 21 Verse: b | მაგრამ არად შემიწყნარა, | რა-ზომ მისკენ მივიზივე, |
| Line: 22 Verse: c | დავრჩომილ-ვართ ორნივ მარტო, | აწ შენც მის-კენ გაი\/წივე, |
| Line: 24 Verse: d | თუ ეგ კარგად მოგივიდეს, | მემც მოვჰკუ̂დე და შენ-კი \/ მივე. |
| Strophe: 306 Line: 26 306. | ||
| Line: 27 Verse: a | აწ მეფემან დადიანი, | გურიელიც თან იახლა, |
| Line: 28 Verse: b | მოვიდეს და დაუშალეს, | მის წინ იწყეს თავის-დახლა, |
| Line: 29 Verse: c | ბევრ-ჯერ უწინც მოგახსენე, | დაგჳჯერე მოდი ახლა, |
| Line: 30 Verse: d | მუ წახუ̂ალ და მოგჳხმარე, | მან ძუ̂ჱლივე განაახლა. |
| Page: 72 Strophe: 307 Line: 1 307. | ||
| Line: 2 Verse: a | მან მადლი ჰკადრა მეფესა, | წესისაებრ მართებული, |
| Line: 3 Verse: b | ღმერთმან ადიდოს ვით დიდ-არს, | სუ̂ჱ თქჱნი დოვლა\/თებული, |
| Line: 5 Verse: c | ვით თქჱნს სიკეთეს შეჰფერობს, | ეგრეთ ხარ ძმაზედ \/ ძმებული, |
| Line: 7 Verse: d | მაგრამ რაღა ვჰქმნა მას-უკან, | ქართლი ჰყონ ცეცხლ\/მოდებული. |
| Strophe: 308 Line: 9 308. | ||
| Line: 10 Verse: a | კუ̂ლაც უთხრეს ცუდი მიზეზი, | ა იწყე დაჟინებული, |
| Line: 11 Verse: b | შენს იქით ქართლსა რას ჴელს-ჰყრი, | რა დარჩე სახლ\/დავსებული, |
| Line: 13 Verse: c | მიხჳდე მოგკლას ან ტყუ̂ჱ გყოს, | შენ იქმნე დანაღუ̂ლებული, |
| Line: 14 Verse: d | ნუ წახუ̂ალ ეს ჰსჯობს ჴრმალი ვჰკრათ, | განამოთ ვა\/გლახებული. |
| Strophe: 309 Line: 16 309. | ||
| Line: 17 Verse: a | რას უშუ̂ჱლდა გრძლად სიტყჳს თქმა, | თუ კაცი არ გაიგონებს, |
| Line: 18 Verse: b | კაცი ბრძენი გონიერი, | ერთის წუ̂რთნითაც შეიგონებს, |
| Line: 19 Verse: c | დანიჟების ეტლზედ მჯდომი, | მას-ვე მისსა წაიგონებს, |
| Line: 20 Verse: d | დასჯერდება მისს რჩევასა, | სხუ̂ას აღარას მოიგონებას. |
| Strophe: 310 Line: 21 310. | ||
| Line: 22 Verse: a | დაშლის სიტყუ̂ა არ ისმინა, | ვერ დააპყრეს დგომის ღონე, |
| Line: 23 Verse: b | წამოვიდა თან გამოჰყუ̂ა, | მეფე მისი წინა-მძღონე, |
| Line: 24 Verse: c | კუ̂ლავ-ღა ჰკადრეს არ გჳსმინე, | შენის წასლჳთ დაგუ̂აღონე, |
| Line: 25 Verse: d | რადგან წახუ̂ალ გაემშუ̂ჱნე, | თავი კარგა მოაწონე. |
| Strophe: 311 Line: 26 311. | ||
| Line: 27 Verse: a | გამოგუ̂ჱსალმა წავიდა, | დაგუ̂ყარნა ღჳძლ-დაკოდილნი, |
| Line: 28 Verse: b | ვინცა გჳჭუ̂რეტდეს იტყოდეს, | ერთად ყოფილან და\/ზრდილნი, |
| Line: 30 Verse: c | მზე გარდეხარა გორს-სამე, | ქუ̂ჱყანა იქმნეს აჩრდილნი, |
| Line: 31 Verse: d | ეგრეთ დაბნელდა ჩემთჳს დღე, | ბინდად ჩნდეს დილა სადილნი. |
| Page: 73 Strophe: 312 Line: 1 312. | ||
| Line: 2 Verse: a | მივიდა გორს დგა ყაენი, | შექმნეს თურ შეყრის ცილება, |
| Line: 3 Verse: b | არ მივეგებოთ ცხენითა, | ვით შევჰქმნათ ცივთა თბილება, |
| Line: 4 Verse: c | მივეგებოთ და არ ჰხამდეს, | მათ საქმე დაიჩრდილება, |
| Line: 5 Verse: d | ეს თურმე გამოარჩიეს, | იქეს მათ მათი ზრდილება. |
| Strophe: 313 Line: 6 313. | ||
| Line: 7 Verse: a | დილას შეუსხდეთ სამინდუ̂როთ, | და მიზეზი ნადირობის, |
| Line: 8 Verse: b | ისრე ცხენზედ შევიყაროთ, | ჯარი შესხდეს ერთ-პირობის, |
| Line: 9 Verse: c | განით სითმე მოვიყუ̂ანოთ, | ვითამ ზედა მოგუ̂ჱსწრობის, |
| Line: 10 Verse: d | მიგებებად ჩამოგუ̂ართუ̂ამს, | და სხუ̂ათაცა არა რობის. |
| Strophe: 314 Line: 11 314. | ||
| Line: 12 Verse: a | შეიყარა ამ წესითა, | მიიჩნივა თავის სწორად, |
| Line: 13 Verse: b | პირუ̂ჱლ ყუ̂ჱლა გაიგონა, | სიტყუ̂ა მისი არ-ჰყო ორად, |
| Line: 14 Verse: c | მუსიფითა ლხინობდიან, | არ დაისჳს მისგან შორად, |
| Line: 15 Verse: d | თურმე უნდა სასიკუ̂დილოდ, | დასტურობით არ-თუ ჭორად. |
| Strophe: 315 Line: 16 315. | ||
| Line: 17 Verse: a | დაჰყუ̂ჱს ხანი გორს მცირედი, | ლხინითა და დიდის შუ̂ჱ\/ბით, |
| Line: 19 Verse: b | მგოსნებით და მუშაითით, | მწუხრი ჰქმნიან გათენებით, |
| Line: 20 Verse: c | ალერსით და ტკბილის-სიტყჳთ, | ფერობით და პირის\/თნებით, |
| Line: 22 Verse: d | რაც იამის აამებდის, | ჴელს-უწყობდის მოსუ̂ჱნებით. |
| Strophe: 316 Line: 23 316. | ||
| Line: 24 Verse: a | ვეჭუ̂ თუ თავი შეგაწყინე, | გრძლად სიტყჳსა მოხსე\/ნებით, |
| Line: 26 Verse: b | აიყარა გორიდამე, | მეფეც მიჰყავს ვითამც ნებით, |
| Line: 27 Verse: c | აწ შეექმნა მწუხარება, | ბევრ-გზის ჭირი ცხროთ და სნებით, |
| Line: 28 Verse: d | უთხრა ქალაქს დაგაგდებო, | მტერთა შენთა მოყივნებით. |
| Page: 74 Strophe: 317 Line: 1 317. | ||
| Line: 2 Verse: a | ქალაქითგანც წაიტანა, | ყარაიის სანადიროთ, |
| Line: 3 Verse: b | უთხრა არმით ვინადიროთ, | მნათობთ წინა თავი ვჰგმიროთ, |
| Line: 4 Verse: c | რაც ვისროლოთ ჩუ̂ჱნ ორთავე, | კარგ სადავედ მჴეცნი \/ ვჰგმიროთ, |
| Line: 6 Verse: d | ნუღარ მოვშლით ამ რჩევასა, | ესე ასე დავაპიროთ. |
| Strophe: 318 Line: 7 318. | ||
| Line: 8 Verse: a | აიყარნეს და წავიდეს, | მათ შექმნეს მინდორობანი, |
| Line: 9 Verse: b | გარს შემოერტყნენ ველებსა, | ნადირთა უწყეს ჰსწრობანი, |
| Line: 10 Verse: c | თითონ შუაზედ დავარდეს, | სროლით ჰქმნეს მკლავთა \/ შრობანი, |
| Line: 12 Verse: d | ქალთა ციხითგან აჭუ̂რიტეს, | ვინც ჰქმნის ისრისა სო\/ბანი. |
| Strophe: 319 Line: 14 319. | ||
| Line: 15 Verse: a | მათ მოსუ̂ლოდათ ჯოგი მრავლად, | და ესროლად ქალთა \/ ჭუ̂რეტით, |
| Line: 17 Verse: b | უცხოდ თურმე მოიწონეს, | შექმნილ-იყუ̂ნენ ცნობა-რეტით, |
| Line: 18 Verse: c | მიემსგავსა როსტენ მეფეს, | ენადირა როს სპასპეტით, |
| Line: 19 Verse: d | იმ ერთის დღის მეფის მოკლულს, | დასთუ̂ლიდიან ოც\ზედ \/ კენტით. |
| Strophe: 320 Line: 21 320. | ||
| Line: 22 Verse: a | უბრძანა თუ მეფევ გხედავ, | ნანადირევს კარგს დამაღით, |
| Line: 23 Verse: b | ამ მინდუ̂რისა შენ შექცევა, | დაგავიწყო ყარაბაღით, |
| Line: 24 Verse: c | იქამდისცა თან მიახელ, | იქ ვისროლოთ კუ̂ლავ ნასაღით, |
| Line: 25 Verse: d | რა ეს ესმა ჩემი სიტყუ̂ა, | მოაგონდა გულსა დაღით. |
| Strophe: 321 Line: 26 321. | ||
| Line: 27 Verse: a | წაიყუ̂ანა დაბრუნდება, | აღარ მოხდა გამოშუ̂ჱბით, |
| Line: 28 Verse: b | აწ აშრაფი მაზანდარა, | უქო ლხინზედ ისხდეს შუ̂ჱბით, |
| Line: 29 Verse: c | ისიც ნახე ვინადიროთ, | იქ ვისროლოთ კუ̂ლავ დავებით, |
| Line: 30 Verse: d | ამან სულ-თქუ̂ნა მე არ მინდა, | მაგრამ ვიცი არ მეშუ̂ჱბით. |
| Page: 75 Strophe: 322 Line: 1 322. | ||
| Line: 2 Verse: a | ყარაბაღით ჩუ̂ჱნ წატანა, | გავიგონეთ დასტურობით, |
| Line: 3 Verse: b | ჰსთქუ̂ა თუ მიკჳრს იმერეთსა, | რა მიჭირდა მე სტუმრობით, |
| Line: 4 Verse: c | ღმერთმან იცის კარგად მითხრეს, | ზოგთ ჭკუით და ზოგთ \/ მოყუ̂რობით, |
| Line: 6 Verse: d | მაგრამ რა ვჰქმნა წასულს საქმეს, | ახლა რითღა მოვესწრობით. |
| Strophe: 323 Line: 7 323. | ||
| Line: 8 Verse: a | მიიყუ̂ანა მაზანდარას, | მუნ შეიტყო მან სიკუ̂დილი, |
| Line: 9 Verse: b | უთხრა თურე თჳსთა ყმათა, | სიკეთითა ვით ვარ ზრდილი, |
| Line: 10 Verse: c | მომიტირეთ ცოცხალი-ვე, | მერე გიჩნდესთ ჩემი ჩრდილი, |
| Line: 11 Verse: d | გამიცუდდა ყოვლი კარგი, | და ძალისა მე ქადილი. |
| Strophe: 324 Line: 12 324. | ||
| Line: 13 Verse: a | დაჯდა ყმათა მიუტირეს, | გამზრდელთა და ვინ ჰყუ̂ა \/ ზრდილი, |
| Line: 15 Verse: b | ყოვლთ ჴელმწიფეთ უმჯობესო, | აღგჳსრულე ჩუ̂ჱნ წა\/დილი, |
| Line: 17 Verse: c | უბინდოვ და მოწმენდილო, | ვით ჰღამდები ძოღანდილი, |
| Line: 18 Verse: d | ოდეს მოჰსრენ თათარხანი, | ჴელთ-მახჳლი გქონდა წუ̂დილი. |
| Strophe: 325 Line: 19 325. | ||
| Line: 20 Verse: a | ეტირათ ვით მართებოდათ, | უქეს საქებსა საქები, |
| Line: 21 Verse: b | მშჳდო მდაბალო მოწყალევ, | კუ̂ლავ ურჩს გალევდა ბაქები, |
| Line: 22 Verse: c | ვინ შენი მჭუ̂რეტი ეტყოდა, | მჭუ̂რეტთა ნუ მიხუ̂ალ აქები, |
| Line: 23 Verse: d | ყოვლის სიკეთის უკლებო, | რაღა ვჰსთქუ̂ათ იქი-აქები. |
| Strophe: 326 Line: 24 326. | ||
| Line: 25 Verse: a | ეზიარა გარდასწყჳტა, | სიცოცხლისა მან იმედი, |
| Line: 26 Verse: b | ემდუროდა დაჟინებას, | დაიწყევლა ჭკუ̂ა და ბედი, |
| Line: 27 Verse: c | ვინ მირჩივეთ აქ წამოსლუ̂ა, | რა მწუ̂ჱ ავად დაიყბედი, |
| Line: 28 Verse: d | ყმათ გაჰყარეს მზეც ჩავიდა, | დააჩრდილა აქეთ ბედი. |
| Page: 76 Strophe: 327 Line: 1 327. | ||
| Line: 2 Verse: a | რაცა ჰსწადდა გაათავა, | მტერობისა მან დაასო, |
| Line: 3 Verse: b | ჴორცი ჩუ̂ჱნი მაძღრივ ჭამა, | და სისხლიცა ხარბადა სო, |
| Line: 4 Verse: c | მაგრამ ქართლს და კახეთშია, | საპატრონოდ ვერ-ვინ დასო, |
| Line: 5 Verse: d | ემდუროდეს მას ქალები, | ვინ ნესტან-ჯან მამიდასო. |
