| Strophe: 377 Line: 7 377. | ||
| Line: 8 Verse: a | ყაენმა ჰრქუ̂ა მოურავსა, | გული მართლა მე და მე დამყარე, |
| Line: 9 Verse: b | წადი კახნი ამოწყჳტე, | და ქართუ̂ჱლნი ამიყარე, |
| Line: 10 Verse: c | კახთა ცოცხალს ნუ დაარჩენ, | და ქართუ̂ჱლნი აქ მოყარე, |
| Line: 11 Verse: d | მე ამისი აღჳრი მიცს, | შენ გენუკჳ ეს წამყარე. |
| Strophe: 378 Line: 12 378. | ||
| Line: 13 Verse: a | პატარას სჳმონს გაგატან, | ვითომ ქართლსა დაიპყრობდეს, |
| Line: 14 Verse: b | ჩემს შჳლის-შჳლსა ყორჩიბაშს, | ქალს მივჰსცემ და მე \/ მმოყუ̂რობდეს, |
| Line: 16 Verse: c | ყორჩიხან და უსუფხანცა, | თან გაახლო ვინ აზრობდეს, |
| Line: 17 Verse: d | ამ მიზეზით ვერას მიხუ̂დნენ, | თქუ̂ან ესენი მათ მა\/ყრობდეს. |
| Strophe: 379 Line: 19 379. | ||
| Line: 20 Verse: a | დაასკუ̂ნეს და გამოგზავნეს, | ამ მიზეზით სულ ესენი, |
| Line: 21 Verse: b | აწ უყურეთ მოურავსა, | ვით შეჰყაროს მძიმე სენი, |
| Line: 22 Verse: c | ზურაბს თურმე იქივ უთხრა, | ვერ ჰსჭუ̂რეტ არის რის \/ მთესენი, |
| Line: 24 Verse: d | მე სხუ̂ა რამე გამიგია, | ჴრძალი იქავ მოვლესენი. |
| Page: 90 Strophe: 380 Line: 1 380. | ||
| Line: 2 Verse: a | რა მივიდნენ იმ ჯარითა, | თქუ̂ჱს თუ ბევრი მაყარია, |
| Line: 3 Verse: b | მაგრამ სიტყჳთ დაამლაშეს, | ეს საწყენი არ-არია, |
| Line: 4 Verse: c | კახნი მუხრანს შეიყარნეს, | ქართუ̂ჱლები არ-არია, |
| Line: 5 Verse: d | უღალატეს ამოსწყჳტეს, | არ უთხარეს სამარია. |
| Strophe: 381 Line: 6 381. | ||
| Line: 7 Verse: a | უთხრა თურმე მოურავმან, | ზურაბ კარგად ყური მიგდე, |
| Line: 8 Verse: b | მტერობა და ამოწყუ̂ჱტა, | მე ბოლომდის ვით დავიგდე, |
| Line: 9 Verse: c | კახთა უყავ ყათლანიო, | ქართუ̂ჱლთ ზედა ცხენი იგდე, |
| Line: 10 Verse: d | რა ესენიც იქ ჩავჰყარო, | მაშინ ვისღა შეურიგდე. |
| Strophe: 382 Line: 11 382. | ||
| Line: 12 Verse: a | ზურაბს ეთქუ̂ა რას აპირებ, | მითხარ ბრძანე გამიმხილე, |
| Line: 13 Verse: b | საქმნელია თუ არა ვჰქმნა, | ჩემი საქმე მუნ იხილე, |
| Line: 14 Verse: c | მაშინ ჩემი სისხლი შესჳ, | ჴორცი ზედან გაიხილე, |
| Line: 15 Verse: d | ჴრმალი ჩემი ბასრი არის, | გაატყჳე გამირბილე. |
| Strophe: 383 Line: 16 383. | ||
| Line: 17 Verse: a | რასაც ვაპირებთ ეს საქმე, | არ არის ჩუ̂ჱნგან საქმნელნი, |
| Line: 18 Verse: b | ამ სოფლის შემარცხუ̂ჱნელი, | და საუკუნოს დანმთქმელი, |
| Line: 19 Verse: c | მან დაგუ̂ატყუა რად შეგუ̂ქმნა, | ჩუ̂ჱნ ჩუ̂ჱნის ჴორცის ავ \/ მქმნელი, |
| Line: 21 Verse: d | დამამხობელი ქუ̂ჱყნისა, | ჩუ̂ჱნის ქუ̂ჱყნისა დამქმნელი. |
| Strophe: 384 Line: 22 384. | ||
| Line: 23 Verse: a | კახეთი რომ ამოვსწყჳტოთ, | კუ̂ლავ ქართლიცა იქ ჩავ\/ჰგუ̂აროთ, |
| Line: 25 Verse: b | მონასტერნი ავაოხროთ, | შერცხუ̂ჱნილთა გუ̂არის-გუ̂ა\/როთ, |
| Line: 27 Verse: c | მაგას ნუ ვიქმთ ნურას საქმით, | სხუ̂ა-ფერ რამე მოვა\/გუ̂აროთ, |
| Line: 29 Verse: d | ჯერ ამ ლაშქარს უღალატოთ, | მერმე მეფე აქ მოვ\/ჰგუ̂აროთ. |
| Page: 91 Strophe: 385 Line: 1 385. | ||
| Line: 2 Verse: a | ზურაბ უთხრა მართალია, | მაგრამ რისთჳს იქ არ მითხარ, |
| Line: 3 Verse: b | ცოლიც თანა მომეყუ̂ანა, | ავ მრჩეველი შენ ამით ხარ, |
| Line: 4 Verse: c | აწ რაღა გჰქმნა ცოლის სირცხჳლს, | თავს მადებ და სა\მარს \/ მითხარ, |
| Line: 6 Verse: d | თუ̂არემ ქართუ̂ჱლთ-სისხლს დავიდებ, | არ ვიქმნები გა\/საკიცხარ. |
| Strophe: 386 Line: 8 386. | ||
| Line: 9 Verse: a | მუნ ამისათჳს არ გაცნობე, | ცოლს თან არ გამოგატანდნენ, |
| Line: 10 Verse: b | ვჰსთქჳ თუ უთხრა და არა ჰქმნას, | ბოლოს რასთჳს და\/ვინანდენ, |
| Line: 12 Verse: c | აქ მივიყუ̂ან საქართუ̂ჱლოს, | წახდენაზედ ცრემლს დავადენ, |
| Line: 13 Verse: d | მე შჳლს დავსთმობ ქუ̂ჱყნისათჳს, | შენ ესე ჰყავ იყოს ესდენ. |
| Strophe: 387 Line: 14 387. | ||
| Line: 15 Verse: a | ტკბილის სიტყჳთა ეხუ̂ჱწა, | თავს მას ადებდა ყუ̂ჱლასა, |
| Line: 16 Verse: b | საქართუ̂ჱლოსთჳს დაცა-ჰსთმე, | დამხსენ ღამესა ბნელასა, |
| Line: 17 Verse: c | ცოლს უკეთესსა გიშოვნი, | ბატონის-შჳლსა ლელასა, |
| Line: 18 Verse: d | აქ მოვჰკლავ ყარჩიღა-ხანსა, | კახეთს ფეიქარ-მელასა. |
| Strophe: 388 Line: 19 388. | ||
| Line: 20 Verse: a | ზურაბ უთხრა შენ შჳლს დასთმობ, | მეც მოვითმენ ქარ\/თლისათჳნ, |
| Line: 22 Verse: b | მაგრამ როგორც გაარიგებ, | თქჳ მართალი შენ ღუ̂თისათჳს, |
| Line: 23 Verse: c | უთხრა ზურაბს შენგან მიკჳრს, | ეგ მიბრძანე მე რისათჳნ, |
| Line: 24 Verse: d | გამიგონე ყური მიგდე, | ტკბილი გითხრა მწარისათჳნ. |
