| Strophe: 389 Line: 7 389. | ||
| Line: 8 Verse: a | ასრე ვჰქმნათ უთხრათ ქართუ̂ჱლთა, | რაცა ჩუ̂ჱნ დაგუ̂\/ბარებია, |
| Line: 10 Verse: b | ვაფიცოთ ღმერთი რომ არ ჰქმნან, | საქმენი საზარებია, |
| Line: 11 Verse: c | ანდუყაფარი შევიპყრათ, | უთხრათ შენ არ შასუ̂ჱბია, |
| Line: 12 Verse: d | ქართუ̂ჱლთ რისხჳსა ღრუბელი, | შევჰქმნათ ღუ̂თითა და\/რებია. |
| Strophe: 390 Line: 14 390. | ||
| Line: 15 Verse: a | მე ლაშქარშიგან ვიქმნები, | მარტო ოთხისა მოყმითა, |
| Line: 16 Verse: b | ვერას იაზრებს საქმესა, | რა სუბათ მნახავს ამითა, |
| Line: 17 Verse: c | როს პაემანი დაგიდუ̂ა, | თქუ̂ჱნ მოდით შუა-ღამითა, |
| Line: 18 Verse: d | ღმერთმან მათ მიჰსცეს მიხჳდეთ, | გავჰხადო რას სიამითა. |
| Strophe: 391 Line: 19 391. | ||
| Line: 20 Verse: a | სულ ქართუ̂ჱლნი შეიფიცეს, | რა ეს საქმე დააპირეს, |
| Line: 21 Verse: b | ანდუყაფარ არაგუ̂ზედა, | მიიყუ̂ანეს დაიჭირეს, |
| Line: 22 Verse: c | მოურავი ლაშქარშიგან, | იყო მათცა მუნ ითირეს, |
| Line: 23 Verse: d | აწ უყურე მას ლომ გულსა, | და ოთხთ მოყმეთ ვით \/ იგმირეს. |
| Page: 93 Strophe: 392 Line: 1 392. | ||
| Line: 2 Verse: a | პაატა ხერხეულიძე, | ავთანდილ ძითა თჳსითა, |
| Line: 3 Verse: b | ელია დიასამიძე, | პაპუნა ვაშაყასითა, |
| Line: 4 Verse: c | ოთხის კაცითა ესე ჰქმნა, | რას ეჭუ̂ იქმოდა ასითა, |
| Line: 5 Verse: d | ამის მქმნელს კაცსა სხუ̂ა ვინმე, | ვით შეუდარო ფასითა. |
| Strophe: 393 Line: 6 393. | ||
| Line: 7 Verse: a | მოურავი მასთან დადგა, | ზურაბ ქართუ̂ჱლთ წინ წაუძღუ̂ა, |
| Line: 8 Verse: b | მიახლოვდეს ლაშქარს შავად, | იდგეს ჰკჳრდათ ვით არს თუ \/ ზღუ̂ა, |
| Line: 10 Verse: c | ღუ̂თით გუ̂გონია მცირეთა ვჰსძლოთ, | დრო მოვიდა კახთ\სისხლთ \/ მოზღუ̂ა, |
| Line: 12 Verse: d | რა ამათი ხმა შეიგნა, | ყორჩიხანსა უწყო დაღუ̂ა. |
| Strophe: 394 Line: 13 394. | ||
| Line: 14 Verse: a | გაიგონეს ყიზილბაშთა, | მათ კიჟინა ქართუ̂ჱლების, |
| Line: 15 Verse: b | უთხრა ჰკადრეთ მოურავსა, | ეს ხმა მასცა ეყურების, |
| Line: 16 Verse: c | თეიმურაზს გონიადამ, | ასრე მალჳთ მოესუ̂ლების, |
| Line: 17 Verse: d | მიუბრუნა მოციქული, | უთხარ აგერ გაიხლების. |
| Strophe: 395 Line: 18 395. | ||
| Line: 19 Verse: a | მოურავი შეკაზმული, | მივა ოთხის ცხენოსნითა, |
| Line: 20 Verse: b | რა მივიდა სარდალთანა, | შემოსძახა მან კუ̂ნესითა, |
| Line: 21 Verse: c | უთხრა მითხარ რა ჴმა არის, | ან ამ საქმეს ვით დამ\/ხსნითა, |
| Line: 23 Verse: d | ჰკადრა არის თეიმურაზ, | არ გუ̂ჱხსნების არის გზითა. |
| Strophe: 396 Line: 24 396. | ||
| Line: 25 Verse: a | ამერია რა ლაშქარი, | მან შეჰსძახა ყორჩიხანსა, |
| Line: 26 Verse: b | შუბი ჰკრა და მუნვე მოჰკლა, | ჯარს ასმენდა მუნ ჩახანსა, |
| Line: 27 Verse: c | გულს დაასო სამესისხლოდ, | არ თუ ცოტად ჴორცსა \/ ფხანსა, |
| Line: 29 Verse: d | გააქცივნა მან ლაშქარნი, | არ აყოვნებს მუნვე ხანსა. |
| Page: 94 Strophe: 397 Line: 1 397. | ||
| Line: 2 Verse: a | იმის შჳლსა მოურავის, | შჳილმა უყო საქმე ესევ, |
| Line: 3 Verse: b | მამა-ჩემმა მამა-შენი | მოჰკლა, მე შენ სხუ̂ას არ გისევ. |
| Line: 4 Verse: c | საქართუ̂ჱლოს ამოწყუ̂ჱტის, | მდომო, ბევრის ავის მთესევ, |
| Line: 5 Verse: d | მანცა შუბი ძალიან ჰკრა, | შეუძახა მაგრა ესევ. |
| Strophe: 398 Line: 6 398. | ||
| Line: 7 Verse: a | ჴრმალს ქუ̂ჱშ დაავლნეს ლაშქარნი, | აივსნეს საშოვარითა, |
| Line: 8 Verse: b | უკან მისდევდენ მეოტთა, | თუ აქეთ გაიარითა, |
| Line: 9 Verse: c | კიდევ უარესს დაგმართებთ, | სიცოცხლე გასამწარითა, |
| Line: 10 Verse: d | მიდით შაჰაბაზს შესჩივლეთ, | მალ ყაზმინს ჩაუსწარითა. |
