| Strophe: 384 | ||
| Line: 22 Verse: a | ჟამი გარდახდა შვებისა, | მოვიდა გლოვა-წუხილი, |
| Line: 23 Verse: b | ლხინმა მიმრიდა, შემექმნა | გულს ურვა, თვალთა წუხილი, |
| Line: 24 Verse: c | ღვარი მდიოდა სისხლისა, | ცრემლთა ისმოდა ქუხილი, |
| Line: 25 Verse: d და | ნადიმი აღკრბა, სერობა, | ვეღარ მაჭამეს წუ-ხილი. |
| Strophe: 385 | ||
| Line: 26 Verse: a | მოვსთქვემდი: მზეო, დამაგდე, | ცეცხლი მომიდევ, წამ ალი, |
| Line: 27 Verse: b | მე გლახ, უშენოდ ოხერმან | შენი ვერ ვჰპოვე წამალი, |
| Line: 28 Verse: c | ბროლი და ლალი შეთხზულნი, | მიწათა შიგან წა მალი, |
| Line: 29 Verse: d და | სუფევა ჰპოვე უკვდავი, | წმიდათა თანა წამალი. |
| Strophe: 386 | ||
| Line: 30 Verse: a | წამწამთა რაზმმან დაფარა | თვალნი გიშრისა, დალულა, |
| Line: 31 Verse: b | მშვილდი შავისა კემუხტით, | შემოსით ვით მოზეულა, |
| Line: 32 Verse: c | თმა ამბრის ფერი შეწმასნით | მიწამდის ჩამოწეულა, |
| Line: 33 Verse: d და | ვითარ ვსთქვა საქმე საზარო, | ჩემზედა რა მოწეულა! |
| Strophe: 387 | ||
| Line: 34 Verse: a | ბაგეს, ვით ვარდის ფურცელსა, | აწ ვხედავ გაყვითლებულად, |
| Line: 35 Verse: b | მას შიგნით თეთრსა კბილებსა | სადაფ-მარგალიტებულად, |
| Line: 36 Verse: c | ენასა შაქრის უტკბოსსა | ვხედავ უძრავად დებულად, |
| Line: 37 Verse: d და | ჰაი ვაიმე, რაღა ვქმნა, | აქა ვზი ცეცხლ-მოდებულად. |
| Strophe: 388 | ||
| Line: 1 Verse: a | ცხვირს ზომიერად ჩამოწვდილს | სული ფშვის სურნელებისა, |
| Line: 2 Verse: b | პირი ერთ-პირად შექმნილი, | უალოდ გამთვარებისა, |
| Line: 3 Verse: c | რომელმან ენამ აღმოთქვას | სინაზე მკლავ-ხელებისა, |
| Line: 4 Verse: d და | ვითა დაასკვენ გაწირვა | შენ ჩემი გულ-ნალებისა. |
| Strophe: 389 | ||
| Line: 5 Verse: a | ვაიმე წახდა, ვის ჰქონდა, | ყელი ბროლისა სურათა, |
| Line: 6 Verse: b | ვერ გამოხატოს მხატვარმან | ჩინელმან მისი სურათა, |
| Line: 7 Verse: c | მჭვრეტელთა სატრფიალოა, | უნახთა მოსასურათა. |
| Line: 8 Verse: d და | ვა, რად გამხადე უბრალო | სისხლის ცრემლ გასაცურათა. |
| Strophe: 390 | ||
| Line: 9 Verse: a | ვა, რად მიეც შავს მიწასა | პირი ვარდი, ბროლ-ფიქალი, |
| Line: 10 Verse: b | ბრწყინვალე და შუქთა მფენი, | აწ ეთერი ფერ-გამქრქალი, |
| Line: 11 Verse: c | შენს საქციელს ვერ აიღებს | ბევრის ცდითა სხვაღა ქალი, |
| Line: 12 Verse: d და | შენ გამხადე დასაწვავად, | გარ მომეგზნა მე აქ ალი. |
| Strophe: 391 | ||
| Line: 13 Verse: a | რად დააგდე ეს სოფელი, | რამცა გაკლდა მისი ნივთი? |
| Line: 14 Verse: b | სახელმწიფო, ქმარი, შვილნი | რად გაჰხადე ოხრად ვითი? |
| Line: 15 Verse: c | სამუდამო ლოცვა-წირვა, | ფსალმუნება, ან დავითი? |
| Line: 16 Verse: d და | პირსა შენსა შუქი ჰკრთოდა, | ეგრე ადრე რად წაირთვი? |
| Strophe: 392 | ||
| Line: 17 Verse: a | მე გამწირე, საყვარელო, | ლევან რად ჰყავ საბრალობლად? |
| Line: 18 Verse: b | ალექსანდრე ნებიერი, | ვით დამიგდე მე ეს ობლად? |
| Line: 19 Verse: c | შენ უდროოდ ტახტს აოხრებ, | თავსა შეიქ საბრალობლად, |
| Line: 20 Verse: d და | მე გამხადე მტერთ გულისად | ბედისა და სოფლის მგმობლად. |
| Strophe: 393 | ||
| Line: 21 Verse: a | გვირგვინის ნაცვლად ჩაჩს მბურავ, | სკიპტრად მამაძლევ შავს ჯოხსა. |
| Line: 22 Verse: b | პორფირად მაცმევ ძაძასა, | ტახტად დამიდგამ ბნელს ქოხსა, |
| Line: 23 Verse: c | გამაბედითე, დამაგდე, | ვჰკვირვარ მე გუშინ დამნახსა, |
| Line: 24 Verse: d და | უდროოდ ამ ყოფისათვის | უბნობენ სოფლის საძრახსა. |
| Strophe: 394 | ||
| Line: 25 Verse: a | ვით წესია, გარდვიხადე | გლოვა დიდი, სულთ წესები, |
| Line: 26 Verse: b | სულთქმა, ახი სამუდამო | და ტკივილი საკვნესები, |
| Line: 27 Verse: c | ვიჯექ ბნელსა ცეცხლ-ნადები, | ნათელ შრეტით დანავსები. |
| Line: 28 Verse: d და | ნაღველს ვსვემდი სამსალითურთ, | გული მქონდა შენავსები. |
| Strophe: 395 | ||
| Line: 29 Verse: a | ორმოცამდისი ბნელს ვიჯე, | სინათლეს ძვილ სად ვნახევდი, |
| Line: 30 Verse: b | თავსა ვიცემდი, ვსტიროდი, | ცრემლითა ღაწვთა ვიხევდი, |
| Line: 31 Verse: c | შენც შემიბრალე, არიფო, | მოდი და ჩემთან ახვედი, |
| Line: 32 Verse: d და | ნუგეშინის მეც სიტყვითა, | ღონეს რას მომინახევდი! |
