| Strophe: 406 | ||
| Line: 2 Verse: a | მერმე მითხრა: "აბა მამეც | აბელის-ძე კარგი ადამ, |
| Line: 3 Verse: b | თუ არ მამეც, არ იქნება, | ვერ დაიხსნას მაგისმა დამ." |
| Line: 4 Verse: c | გამიჭირდა მისაცემლად | იქ მისვლით და მერმე ხადამ. |
| Line: 5 Verse: d და | ჩემს სიტყვასა დააჭარბა | ხელმწიფისა მოსაწადამ. |
| Strophe: 407 | ||
| Line: 6 Verse: a | მოვახსენე: ვერ მოგართვამ, | ნუ მიბძანებ, ცრემლს ნუ მადენ, |
| Line: 7 Verse: b | ნამსახური კაცი არის | მამით, ბიძით, თავით რამდენ! |
| Line: 8 Verse: c | გამორთმასა ნუღარ ბძანებ, | წყალობა ქმენ შენი ამდენ, |
| Line: 9 Verse: d და | მამა-მისი პაპა-ჩემსა | ძმიან ორნივ თავს დააკვდენ. |
| Strophe: 408 | ||
| Line: 10 Verse: a | პასუხს გეტყვი მაგისასო, | დაჯექ მანდა, მამიცადე. |
| Line: 11 Verse: b | კარგიაო, არ მოგცემო, | მართლა სთქვი თუ გამომცადე? |
| Line: 12 Verse: c | თუ გიყვარვარ, ვიცი მამცემ, | წა, მომგვარე, გა მომც ადე! |
| Line: 13 Verse: d და | მაგრამ კიდევ არ წამოველ, | კიდევ ხანი დავაცადე. |
| Strophe: 409 | ||
| Line: 14 Verse: a | არაკი მითხრა მართალი, | სიტყვა რამ დასაამიო: |
| Line: 15 Verse: b | " ერთს ხელმწიფესა ვეზირნი | მუდამ გვერც უსხდეს სამიო, |
| Line: 16 Verse: c | ერთი გვარით და თვითანცა, | და ორი არ საამიო, |
| Line: 17 Verse: d და | უფროსი ყოვლის სიკეთით | გულ-ქველი, ვით საამიო. |
| Strophe: 410 | ||
| Line: 18 Verse: a | ერთმან მონამან შეჰკადრა | ხელმწიფეს ღარიბობითა: |
| Line: 19 Verse: b | "ათასი მამეც თუმანი, | არ მითქვამს სათნოებითა, |
| Line: 20 Verse: c | ასეთი რამე შეგიმკო, | შენ იყო არ ქონებითა; |
| Line: 21 Verse: d და | რა ის მოგართვა, გაჰკვირდე, | ბევრი სხვა მამცე ნებითა." |
| Strophe: 411 | ||
| Line: 22 Verse: a | ხელმწიფეს დიდად იამა, | უბოძა დაუყოვნელად. |
| Line: 23 Verse: b | ხანმა რამ წავლო, მოჰგონდა, | რაც ჰქონდა საიმედებლად, |
| Line: 24 Verse: c | ბრძანა: "მომგვარეთ იმითურ, | რბილს აკეთებს თუ სალებლად." |
| Line: 25 Verse: d და | მივიდეს, წამოიყვანეს, | პირი შეექმნა ნალებლად. |
| Strophe: 412 | ||
| Line: 26 Verse: a | მივიდა მონა, უბრძანა: | "რა ჰქენ, რა გამიკეთეო?" |
| Line: 27 Verse: b | მან მოახსენა: "ხელმწიფევ, | გწადს თავი მე მამკვეთეო, |
| Line: 28 Verse: c | ღარიბობამ და შიმშილმა | მირჩივა ეს უკეთეო, |
| Line: 29 Verse: d და | ყველა დავხარჯე, შევსჭამე, | გინდა ცეცხლს შემიკეთეო. |
| Strophe: 413 | ||
| Line: 30 Verse: a | სანამდი მქონდა, ამ სოფელს | ყველა რამ მე ვიამეო, |
| Line: 31 Verse: b | თუ ის არ მექნა, აქამდი | ვერ მოვაწევდი სამეო; |
| Line: 32 Verse: c | ამისთვის ვჰქენი, მეფეო, | თუ ღმერთი გიყვარს და მეო, |
| Line: 33 Verse: d და | თვარე რაც გინდა, იგი ქმენ, | შენ მანდ ზიხარ და ა მეო." |
| Strophe: 414 | ||
| Line: 34 Verse: a | ერთხან დაფიქრდა, ვეზირთა | უბრძანა: "ხედავთ ამასა, |
| Line: 35 Verse: b | რას არჩევთ, რისხვა რა უყო | ერთსა თვალისა წამასა, |
| Line: 36 Verse: c | ეს მონამ ვით შემომბედოს, | შვილმაც ვერ უყოს მამასა? |
| Line: 37 Verse: d და | შიშით არა ძრწის, თავს იდებს | მისის ტყუილით ჭამასა." |
| Strophe: 415 | ||
| Line: 1 Verse: a | ხაბაზის შვილმან შეჰკადრა: | "თორნეში გამოაცხეო," |
| Line: 2 Verse: b | მზარეულისამ ესე თქვა: | "შეწვი, ზედ ნავთი წასცხეო." |
| Line: 3 Verse: c | კვლა გვარიანმა ურჩივა: | "მწვეთ კარგად შეინახეო,"_ |
| Line: 4 Verse: d და | მას მიემოწმა ხელმწიფე, | ეს უკეთ დავინახეო! |
| Strophe: 416 | ||
| Line: 5 Verse: a | მეც მაგისთვის გთხოვ ამ ადამს, | გვარად ვარგა და თავადა. |
| Line: 6 Verse: b | უგვარო კაცი ასე იქს, | თუ ძირად არ ითავადა. |
| Line: 7 Verse: c | იმ ვეზირთ სიტყვა გასინჯე, | რომელმან რამ თქვა ავადა? |
| Line: 8 Verse: d და | ჩამომავლობით სიკეთე | კარგია, ბევრად გავა და. |
| Strophe: 417 | ||
| Line: 9 Verse: a | კაცი უნდა ან გვარად და | ან სწავლაში გაიზარდოს, |
| Line: 10 Verse: b | თუ სიბრძნეშიგ გაიწვრთნების, | უგვარომანც გაივარდოს! |
| Line: 11 Verse: c | თვარ უგვარო გვარიანსა | ცუდათ ვინმე შეუფარდოს, |
| Line: 12 Verse: d და | უგვარო თუ არას იწრთვნის, | სიკეთე ვით გაიმარდოს?" |
| Strophe: 418 | ||
| Line: 13 Verse: a | რაზომ ვიტყოდი უარსა, | მან უფრო დაიჟინაო, |
| Line: 14 Verse: b | ტკბილის სიტყვითა წამართვა, | არ ბაქით შემაშინაო, |
| Line: 15 Verse: c | აღარ მაცალა პასუხი, | სულ იმან დამიშინაო. |
| Line: 16 Verse: d და | მივეც, რა მექნა, ვიტყოდი: | ნეტამც დამეგდო შინაო! |
| Strophe: 419 | ||
| Line: 17 Verse: a | გამომისტუმრა, წამოველ, | კაცი თან გამომატანა, |
| Line: 18 Verse: b | მეც ნება დავრთე, დავასკვენ | მე მისი აქ წამოტანა. |
| Line: 19 Verse: c | კიდევე მას მაბარებდა, | სათუო არ დამატანა. |
| Line: 20 Verse: d და | მოველ, ვემოყვრე მეფესა. | პირად მზემ ალვა მატანა. |
| Strophe: 420 | ||
| Line: 21 Verse: a | რა მოველ, მეფეს ლუარსაბს | ვემოყვრე მისის ბძანებით. |
| Line: 22 Verse: b | მან თურე სხვაფრივ არჩივა | და საქმით კიდეგანებით, |
| Line: 23 Verse: c | ჩვენ სულ მართალი გვეგონა, | ვიყვენით სხვის არ მგვანებით. |
| Line: 24 Verse: d და | ვინ რას მიუხვდა, ლიქნით იქს, | ან რასმე მონაგვანებით! |
| Strophe: 421 | ||
| Line: 25 Verse: a | ავემზადე საქორწილოდ, | მას ქალს ჩემად მოსაგვარად, |
| Line: 26 Verse: b | პირველისგან უკეთესზე | თავითაც და მერმე გვარად. |
| Line: 27 Verse: c | ქორწილიცა ეგრეთი ვჰქენ, | შესაფერი მის-მისგვარად: |
| Line: 28 Verse: d და | ყოვლი ნივთი მრავლად იყო, | არა მქონდა მოსაგვარად. |
| Strophe: 422 | ||
| Line: 29 Verse: a | მას თურე მაშინ უნდოდა, | რაც ბოლოს ჰქონდა საქნელად |
| Line: 30 Verse: b | გუნებაშიგან ნარჩევი, | პირად არ გამოსათქმელად: |
| Line: 31 Verse: c | მაგრამ ორნივე მეფენი | ჩვენ უნდით მას დასანთქმელად, |
| Line: 32 Verse: d და | ან სიყვარულით შეგვიტკბობს, | ჩვენზედა გული ათქს ნელად. |
| Strophe: 423 | ||
| Line: 33 Verse: a | ყაზახის ხანსა მოსწერა: | "მეფე ლუარსაბ მოკალო, |
| Line: 34 Verse: b | თავი აქ გამომიგზავნე, | ქართლი გალეწე ვით კალო!" |
| Line: 35 Verse: c | მეფეს სხვა წიგნი მოსწერა: | "ეგ ხანი მალვით დაკალო, |
| Line: 36 Verse: d და | შიშით დახეთქე ყაზახნი, | შეაქენ თრთოლა-კანკალო." |
| Strophe: 424 | ||
| Line: 37 Verse: a | მას ეგონა, თუ ყაზახი | ხერხით ამას აჯობებდა, |
| Line: 38 Verse: b | მოიგონის უცხო რამე, | ლიქნით ამას გააგებდა. |
| Page: 50 Line: 1 Verse: c | მაგრა მეფე არ გაება, | ის რომ საფრხეს მოუგებდა: |
| Line: 2 Verse: d და | მეფემ მოკლა, გაუგზავნა, | თავსა შუბზედ აუგებდა. |
| Strophe: 425 | ||
| Line: 3 Verse: a | თუ მე მაბრალებს პაპისას | ძველს რასმე დანაშავებსა, |
| Line: 4 Verse: b | ლუარსაბ მეფეს რადღა ჰკლავს | პირად მზეს, არ თუ შავებსა? |
| Line: 5 Verse: c | სვიმონ მეფემან მსახურა, | ურუმებს სთხოვდა დავებსა, |
| Line: 6 Verse: d და | ქართლი სულ ურუმთ ეჭირა, | გაუყრის მათ ფაშაებსა. |
| Strophe: 426 | ||
| Line: 7 Verse: a | ურუმთ ეჭირა ქართლი და | ადრიბეჟანი, შირვანი, |
| Line: 8 Verse: b | ასრე მათ ეპყრა ციხენი, | ვით შიგნით ბასრა, იქ ვანი, |
| Line: 9 Verse: c | უცილებლად და უომრად | არვისგან ჰქონდათ მით ვანი. |
| Line: 10 Verse: d და | არიგებდიან მათს წესზედ, | მათი აქ სწერდა მდივანი. |
| Strophe: 427 | ||
| Line: 11 Verse: a | ვინ არ მივიდეს მათთანა, | ყაენთან მივლენ მჩივანი: |
| Line: 12 Verse: b | დაიპყრეს არდაველს აქეთ | ერანელთ მოსაყივანი; |
| Line: 13 Verse: c | აქა-იქ დაიმალოდეს, | ამაყად ვეღარ მყივანი, |
| Line: 14 Verse: d და | ზოგნი განერეს, ივლტოდეს, | შორს მყოფნი იყვნეს სვიანი. |
| Strophe: 428 | ||
| Line: 15 Verse: a | ეს როდის იყო, დედასა | მცირე ყრმა ჰყვანდა შააბაზს. |
| Line: 16 Verse: b | სვიმონ მეფესა უბძანა: | ტყვეს ხმალი უნდა შააბას. |
| Line: 17 Verse: c | ქართლს გამოგზავნა საომრად, | ურუმთა უნდა შააბას. |
| Line: 18 Verse: d და | არას ნაღლობდენ სვიმონის, | თუ ბოლოს ვინმე დააბას. |
| Strophe: 429 | ||
| Line: 19 Verse: a | ბეგუმა თქვა: მეფეს სვიმონს | შეუძლია გაძებანი, |
| Line: 20 Verse: b | ამის მეტსა არვის ძალუც | გურგასლანის ბაძებანი. |
| Line: 21 Verse: c | კაცით ჰკადრა: შინ გაგიშვებ, | იქმენ ჩემი ძმა-ძებანი, |
| Line: 22 Verse: d და | მრავალს მოგცემ, რა იქ მიხვალ, | აღარ გინდა ჯართ ძებანი. |
| Strophe: 429a | ||
| Line: 23 Verse: a | სვიმონ მეფემან შესთვალა: | საქმე ვქმნა არ უკადრია, |
| Line: 24 Verse: b | რაცა გმსახურო, მოგესმას, | მოწმად მყვეს თქვენი სადრია; |
| Line: 25 Verse: c | ღვთის ძალით ქართლში ურუმნი | მოვსრნე, განვაძო ადრია. |
| Line: 26 Verse: d და | გმსახურო, არ დამისწავლით, | ეს თქვენი რა საკადრია? |
| Strophe: 430 | ||
| Line: 27 Verse: a | ძველი რამ ვიცი ამბავი | მე ვახტანგ გორგასლისაო, |
| Line: 28 Verse: b | სპარსთ მეფის ლაშქრად წაყოლა | და სინდეთს მის მისვლისაო, |
| Line: 29 Verse: c | მისგან გოლიათთ დახოცა | და მერმე ვინ მოშლისაო? |
| Line: 30 Verse: d და | მასავით მიზამთ, მე ვიცი, | მოდგმა გაქვს თქვენ ასლისაო. |
| Strophe: 431 | ||
| Line: 31 Verse: a | დიდმან ვახტანგ სინდთ მეფისა | გოლიათნი ამოსწყვიდა, |
| Line: 32 Verse: b | ციხე ხელში გამოუღო, | მეფობისგანც გამოსწყვიდა; |
| Line: 33 Verse: c | მერმე უთხრა სინდთ მეფემან: | ვახტანგ, შენთვის ავად ჰყვა და, |
| Line: 34 Verse: d და | მისი ხელი დაგემართა, | საქმესა იქს რას ყვავი და. |
| Strophe: 432 | ||
| Line: 35 Verse: a | ერთმან ყვავმა ქორის ქულა | ნახა სადმე დავარდნილი, |
| Line: 36 Verse: b | მიიყვანა თავის ბუდეს, | რად შემცდარა ავარდნილი? |
| Line: 37 Verse: c | მოიზარდა, ყვავმა ნახა | ბალახებზედ მივარდნილი, |
| Line: 38 Verse: d და | დაუჭამა, ახლა დარჩა | ყვავზედ დრო შემოვარდნილი. |
| Strophe: 433 | ||
| Line: 1 Verse: a | რა ბახალები დაჭამა, | გაშალა ბოლო მწვერვალი, |
| Line: 2 Verse: b | ახლა ყვავს გამოუვარდა, | მან თავსა დასდვა ეს ვალი. |
| Line: 3 Verse: c | რად მოჰყევ ჩემზე ამასა, | გრძლად გქონდა აქეთ სავალი, |
| Line: 4 Verse: d და | მე გავათავა, აწ შენზედ | მოიცლის, არ აქვს ზავალი. |
| Strophe: 434 | ||
| Line: 5 Verse: a | მისი არ იყოს, მე ვიცი, | ჯერ სამსახურსა დამაცლი, |
| Line: 6 Verse: b | ღვთით, მე მგონია, ურუმთა | ქართლიდამ ადრე გაგაცლი; |
| Line: 7 Verse: c | ჩემზედ მოიცლით მას უკან, | მათგან ციხეთა რა დავსცლი, |
| Line: 8 Verse: d და | გამომიმეტებ ადვილად, | წყალობა-პატივს ამაცლი. |
| Strophe: 435 | ||
| Line: 9 Verse: a | მათ უთხრეს ფიცი საშიში | და გამომგზავნეს ხლმიანი, |
| Line: 10 Verse: b | გამოისტუმრეს მებრძოლი | ყაირათ-ნამუსიანი; |
| Line: 11 Verse: c | მოვიდა ბევრჯელ შეება | და ურუმთ უყო ზიანი, |
| Line: 12 Verse: d და | მუდამ მას გაემარჯოდა, | ბოლოდ ვერ არის სვიანი. |
| Strophe: 436 | ||
| Line: 13 Verse: a | რაც ციხე ჰქონდათ, აიღო, | არცერთი არ დაანება, |
| Line: 14 Verse: b | ურუმნი ქართლით განდევნა, | ყაენისა ქნა მან ნება, |
| Line: 15 Verse: c | ქართლი იმათვე უშოვნა, | თავის თავს უყო სავნება. |
| Line: 16 Verse: d და | მისი არაკი ლუარსაბს | მეფეს არ მოეგონება. |
| Strophe: 437 | ||
| Line: 17 Verse: a | გორი, ქალაქი, სამშვილდე, | აღჯაყალა და დმანისი |
| Line: 18 Verse: b | ურუმთ ეჭირა ერთ-პირად, | ვით კარი, ანუ ანისი; |
| Line: 19 Verse: c | სულ სვიმონ მეფემ აიღო, | რას გარდეკიდა ან ისი? |
| Line: 20 Verse: d და | მალე ჩაივლის მათ წინა | ნაქნარი ეს სვიმანისი. |
| Strophe: 438 | ||
| Line: 21 Verse: a | მერმე ურუმთ დაიჭირეს | მეფე სვიმონ ალგეთს_ ფარცხის, |
| Line: 22 Verse: b | ბევრჯელ ომი კარგად მოხნის, | ხან დარჩის რომ ვერ დაფარცხის; |
| Line: 23 Verse: c | სისხლი იცხის მტერთა მისთა | და თავისი მას გარდასცხის, |
| Line: 24 Verse: d და | ბოლო ამით გარდაუწყდა, | ჩაიყვანეს სტამბოლს მარცხ ის. |
| Strophe: 439 | ||
| Line: 25 Verse: a | ასრე იყო ნამსახური | პაპითა და თვითან თავით, |
| Line: 26 Verse: b | მსახურებდის, აამებდა, | არვის ახსოვს მაზედ დავით; |
| Line: 27 Verse: c | არასფერსა არ აწყენდა, | მიჰყვებოდა ვით სადავით, |
| Line: 28 Verse: d და | მათ რომ ბევრი კარგიც გიყონ, | ბოლო მოაქვს ისრევ ავით. |
| Strophe: 440 | ||
| Line: 29 Verse: a | ამას ნუ ბრძანებთ ნურავინ, | მე მისთვის რამე მეწყინოს, |
| Line: 30 Verse: b | უარი მეთქვას რისამე, | ან წყენა მე დამეჩინოს; |
| Line: 31 Verse: c | მაგრამ ესე სწადს, საკუთრად | კახეთი მან დაირჩინოს, |
| Line: 32 Verse: d და | ბაგრატიონნი გასწყვიტოს | და არსად არ მოარჩინოს. |
| Strophe: 441 | ||
| Line: 33 Verse: a | პირველ მიველ, ძმა მივართვი | და მერმე დაც იქ ჩავგვარე, |
| Line: 34 Verse: b | რაც ყმა მთხოვა, ყველა მივეც, | იმას რამცა წამოვგვარე! |
| Line: 35 Verse: c | არ შემჯერდა არას საქმით, | ვერაფერი მოუგვარე, |
| Line: 36 Verse: d და | თუმც უფროსი ავი მიყო, | მაგრამ მეც სამ გავაჯავრე. |
