| Strophe: 478 | ||
| Line: 4 Verse: a | მაშინ შააბაზც თან მოგვყვა, | მოვიდა, დადგა ში _ გორსა. |
| Line: 5 Verse: b | მეფეს დაუწყო ელჩს გზავნა: | "ნუ შეიხიზნავ შენს გორსა, |
| Line: 6 Verse: c | რაც გინდა, ფიცით აღგითქვამ, | თუ ხელთა მამცემ მაგ ორსა, |
| Line: 7 Verse: d და | თვალ-მარგალიტსაც ესეთსა, | მოედანს ბურთებრ იგორსა. |
| Strophe: 479 | ||
| Line: 8 Verse: a | თუ არ მამცემ, უსაცილოდ | მთის ძირს მოვალ, სომანეთსა, |
| Line: 9 Verse: b | კარგი თურმე არ გნდომია, | მაშ შევებნეთ ერთმანერთსა, |
| Line: 10 Verse: c | სხვა რაზმი რომ აქავ იდგეს, | წინა მოვა სავანეთსა, |
| Line: 11 Verse: d და | მანდ კი ვეღარ დამიდგები, | წაბძანდები თუ სვანეთსა." |
| Strophe: 480 | ||
| Line: 12 Verse: a | მეფეს ასმოდა მუნ მჯდომსა, | ჭანდარს ქვეშ სდგმოდა სელია, |
| Line: 13 Verse: b | გაჰკვირვებოდა: "ამაზედ | ელჩი რა მოსასვლელია?" |
| Line: 14 Verse: c | კაცი გაგზავნა. მობძანდენ | დადიან-გურიელია,_ |
| Line: 15 Verse: d და | უმათოდ ელჩს არ შევიყრი, | მათცა ცნან რა ყრიელია. |
| Strophe: 481 | ||
| Line: 16 Verse: a | მოვიდენ გეგუთს, სამნივე | მეფენიც მუნვე ჩავედით. |
| Line: 17 Verse: b | გიორგი მეფე მაშინღა | მდიდარი იყო სვე-ბედით. |
| Line: 18 Verse: c | სხვას მისებრ მჯდომსა ხელმწიფეს | ტყუის, ვინ აქებს გაბედით. |
| Line: 19 Verse: d და | ჯავრი კაჟს ჰკრევდა, ცეცხლს ჰყრიდა, | ჩვენ მოგვიდებდა აბედით. |
| Strophe: 482 | ||
| Line: 20 Verse: a | მერმე ელჩი მოიყვანეს, | ჩვენ რამ საქმე ეს მოგვიხდა. |
| Line: 21 Verse: b | მოახსენა რაც იცოდა, | მას სიტყვის თქმა არ მოუხდა. |
| Line: 22 Verse: c | უბრძანა თუ: "ვაჟო, რა სთქვი, | მეფეს აგრე ვინ მოუხდა? |
| Line: 23 Verse: d და | ნუღარ იტყვი მაგ სიტყვასა, | ჯავრით გული შემიწუხდა. |
| Strophe: 483 | ||
| Line: 24 Verse: a | ვით მოჰხდება ეგე აგრე, | ძმა და შვილი ადვილ გავსცე, |
| Line: 25 Verse: b | ლიხს იქითი საქართველო | ავიღო და პირქვე დავსცე? |
| Line: 26 Verse: c | ხელდაკრული არათ უნდა, | ამათ ყმასა მე ვითა ვსცე, |
| Line: 27 Verse: d და | სმა, ლხინი და გახარება | უამათოდ მე თავსა ვსცე?" |
| Strophe: 484 | ||
| Line: 28 Verse: a | არჩივეს, მეფემ დაასკვნა | თავისის ელჩის გაგზავნა, |
| Line: 29 Verse: b | აფხაზთა კათალიკოზი, | ვინ ანგელოზსა ეგვანა, |
| Line: 30 Verse: c | სხვა აბაშიძე ლევანცა, | თვით სიტყვით მას შეეგვანა. |
| Line: 31 Verse: d და | დილა გათენდა, ელჩიცა | მოიხმეს სად დაევანა. |
| Strophe: 485 | ||
| Line: 32 Verse: a | აბარებდა: მოახსენე | ხელმწიფესა მას მაღალსა, |
| Line: 33 Verse: b | "სამართალი მეფეთ ეს არს, | შენახვეწს კაცს შეიწყალსა. |
| Line: 34 Verse: c | თუ რამ ამათ დააშავეს, | ვხედავთ თავსა დანაბრალსა, |
| Line: 35 Verse: d და | რისხვა დიდი გარდაჰხდია, | გეხვეწები აწ წამალსა. |
| Strophe: 486 | ||
| Line: 36 Verse: a | თვით იცით დიდო ხელმწიფევ, | ჩვენცა კაცნი ვართ სეფენი, |
| Line: 37 Verse: b | გვარი გვაქვს დავითიანი, | მას მონდა ყოვლი მეფენი; |
| Page: 57 Line: 1 Verse: c | აწ უპატიოდ ნუ გაგვხვდით, | ხვეწნით ვართ შემომყეფენი: |
| Line: 2 Verse: d და | უბოძე ორთავ თვის-თვისი, | უცხო ჰქენ სიიეფენი. |
| Strophe: 487 | ||
| Line: 3 Verse: a | აწ ეს შეიძღვენ ფეშქაშად | ხვეწნა და მუდარებანი, |
| Line: 4 Verse: b | შენ, ბრძენო, კარგად ისმინე | ეს ჩემი უმეცრებანი; |
| Line: 5 Verse: c | უხვად წყალობა მოჰფინე | ხმა-ტკბილი, ვითა ებანი, |
| Line: 6 Verse: d და | პატივი დამდევ, წაბძანდი, | ამათ ქნან მანდეთ რებანი." |
| Strophe: 488 | ||
| Line: 7 Verse: a | დააბარა ესე სიტყვა, | ფეშქაშიცა გაუგზავნა: |
| Line: 8 Verse: b | "ესე არის ჩემი ხვეწნა, | ნუღარ არის ძალით თხოვნა." |
| Line: 9 Verse: c | სულ არც რბილი შეუთვალა, | ნება ძალსა დააგვანა. |
| Line: 10 Verse: d და | "ესეც ჰკადრეთ ბოლო სიტყვა: | "არ იქნების ძალად შოვნა." |
| Strophe: 489 | ||
| Line: 11 Verse: a | მერმე უთხრა კათალიკოზს, | ვის ეწოდა მალაქია: |
| Line: 12 Verse: b | "მიდი სიტყვა გაუსინჯე, | ბრძენი ხარ და მალ აქია. |
| Line: 13 Verse: c | ამათს ბაღსა ვარდი დარგე, | მოგესწრების მალ აქია, |
| Line: 14 Verse: d და | ჰკადრე, თუ კი არ უბოძებ, | ოხრად გახდეს ქალაქია." |
| Strophe: 490 | ||
| Line: 15 Verse: a | რა მოვიდა, კარგად დახვდა | კათალიკოსს და ელჩებსა. |
| Line: 16 Verse: b | აწ უყურე მას გრძნეულსა | ვით მოიხმარს მის ხლათებსა, |
| Line: 17 Verse: c | უალერსებს ტკბილად რამე, | სიტყვას ეტყვის საამებსა. |
| Line: 18 Verse: d და | ძალის საქმე გარდასწყვიტა, | ხელს მიიყოფს ილათებსა. |
| Strophe: 491 | ||
| Line: 19 Verse: a | მოახსენეს ელჩთ მათი და | თვითან არის ამის მთქმელი: |
| Line: 20 Verse: b | "ლუარსაბის სამდურავსა, | კათალიკოზო, ნუ მელი, |
| Line: 21 Verse: c | ჩემი არის თეიმურაზ | ძველითგანვე სისხლის მსმელი, |
| Line: 22 Verse: d და | პაპა-მისმა ქალი მამცა, | რად წამართვა, რად მყო მელი? |
| Strophe: 492 | ||
| Line: 23 Verse: a | რადგან ორნივ აღარ მამცა, | მაშ ლუარსაბ შემარიგოს, |
| Line: 24 Verse: b | თეიმურაზს ნუ აჰყვები, | მეფემ ასრე დაარიგოს. |
| Line: 25 Verse: c | ფიცი მივსცე საშინელი, | გრძლად რაც სიტყვა წაარიგოს, |
| Line: 26 Verse: d და | ქართლიც მივცე, სხვა წყალობაც, | შევანატრო აწ არ იგ ოს." |
| Strophe: 493 | ||
| Line: 27 Verse: a | აავსო საჩუქარითა | ბერი და ერი ორივე. |
| Line: 28 Verse: b | ჰოი ბოროტო, მაცთურო, | სიმართლეს ვითა ო რივე. |
| Line: 29 Verse: c | გული დამგვრიმე საკვდავად, | ლახვარი ესრეთ ო რივე. |
| Line: 30 Verse: d და | ამხანაგსა და მოყვარეს | რადა მყრი, ხნით ვართ სწორივე. |
| Strophe: 494 | ||
| Line: 31 Verse: a | ესენი გამოისტუმრა | და აწ მიიხმო შადიმან |
| Line: 32 Verse: b | ბარათაშვილი, სუფრაჩი, | უბრძანა: "შიგნით შადი"_მან. |
| Line: 33 Verse: c | მეფე სახელით ახსენა, | ცრემლად ადინა შადი მან: |
| Line: 34 Verse: d და | "ეს რა ქნა ჩემ[მ]ა ლუარსაბ, | აღარ მახსენა შად იმან?" |
| Strophe: 495 | ||
| Line: 35 Verse: a | უბრძანა: "მისო გამზრდელო, | რა უყავ ლუარსაბ-ხანო? |
| Line: 36 Verse: b | რად ააყოლეთ კახთ მეფეს | პირუტყვნო, დასაძრახანო! |
| Line: 37 Verse: c | ჩემი სევ გული მისი და, | ჩემი გულისა საფხანო, |
| Line: 38 Verse: d და | უბესა მივსებს ცრემლითა | სამუდმოდ, არ ხანდახანო. |
| Strophe: 496 | ||
| Line: 1 Verse: a | აწ, ამათ წაჰყევ, ამ ფიცით | მაჰმადმცა მამითხრიაო, |
| Line: 2 Verse: b | ღორიმც მის საფლავს ჩამიკლავს | და მის წილ ჩამიყრიაო, |
| Line: 3 Verse: c | ის სახელმწიფოს წამართომს | და ჭკვაზედ გარდამრიაო." |
| Line: 4 Verse: d და | სიტყვით ეს უთხრა, დაწერა, | რაყმში განამრიაო. |
| Strophe: 497 | ||
| Line: 5 Verse: a | მალ მისვლასა აბარებდა: | "სხვასაც მივსცემ, ქართლს ვინ უჭერს? |
| Line: 6 Verse: b | პაპის მისის შვილის-შვილი | აჰყოლია რად ის ჩემს მტერს? |
| Line: 7 Verse: c | მას არ ახსოვს, სვიმონ მეფემ | თუ რა უყო ურუმთა ერს? |
| Line: 8 Verse: d და | არა სჯერა ამ საფიცარს, | იმას მივცემ, რას ის დასწერს." |
| Strophe: 498 | ||
| Line: 9 Verse: a | ერთი ხოჯა მუსაიბი, | შანად ხმალი მურასობდა, |
| Line: 10 Verse: b | ამათთანვე გამოგზავნა, | ერთმანერთთან ამგზავრობდა. |
| Line: 11 Verse: c | არა გვანდა გათავებას, | ბოლოდა ჩანს რას აობდა. |
| Line: 12 Verse: d და | დამაც წიგნი მიუწერა, | ვინ ყაენსა ბაასობდა. |
| Strophe: 499 | ||
| Line: 13 Verse: a | რა ეგონა შადიმანსა, | კაცი თუ ცრემლს ტყუილად ღვრის?! |
| Line: 14 Verse: b | წამოვიდნენ მხიარულნი, | თან სვლა იწყეს მათ წინა მძღვრის. |
| Line: 15 Verse: c | გარდმოვიდნენ იმერეთსა | დამგდებელნი ქართლის სამძღვრის. |
| Line: 16 Verse: d და | ბოლოდა ცნა, ცრემლის წვეთა | ჯავრით თურე მან აამღვრის. |
| Strophe: 500 | ||
| Line: 17 Verse: a | რა მოვიდენ, ეს ბრძანება | ჩვენ და მეფეს მოგვიტანეს. |
| Line: 18 Verse: b | ლუარსაბის შეწყნარებას | სათუო არ დაატანეს. |
| Line: 19 Verse: c | მალ დაჰპირდა ესეც წასვლას, | სხვა სიტყვა არ გაატანეს. |
| Line: 20 Verse: d და | მეფე უშლის ასე ძალზედ, | მართ ხელებიც წაატანეს. |
| Strophe: 501 | ||
| Line: 21 Verse: a | არ დაშალა იმან წასვლა | მეფის თქმით და ჩემის ჭკვითა. |
| Line: 22 Verse: b | _ "ამ საფიცარს ვით არ ვენდო, | შეუშინდე ნეტარ ვითა? |
| Line: 23 Verse: c | ანუ ქართლი ავაოხრო | დახოცით და მერმე წვითა." |
| Line: 24 Verse: d და | გვითხრა: "წავალ უსაცილოდ, | აბა თქვენ კი აქა სვითა!" |
| Strophe: 502 | ||
| Line: 25 Verse: a | ლუარსაბ მეფეს ადამის | ერთი არ სჯობდა ნაყოფი, |
| Line: 26 Verse: b | თვალად და ტანად უცხო რამ, | მართ მზისა გამონაყოფი, |
| Line: 27 Verse: c | უხვი, ზნე-სრული, მამაცი, | ლახვრულებრ მტერთა ნაყოფი. |
| Line: 28 Verse: d და | მაგრამ მას დაჟინებაზედ | დაედგა მისი სამყოფი. |
| Strophe: 503 | ||
| Line: 29 Verse: a | მეფე უშლიდა, უცხოდ რამ | შვილებსა იმას არჩევდა, |
| Line: 30 Verse: b | მტერზედა ეხმარებოდა, | მის წილად თავსა უსევდა. |
| Line: 31 Verse: c | თვით ლევან დადიანიცა | წაუსვლელობას ურჩევდა, |
| Line: 32 Verse: d და | და აძლია და მოყვრობა, | მაგრამ ის კიდევ ურჩევდა. |
| Strophe: 504 | ||
| Line: 33 Verse: a | რაღას უშველა ამ ამბის | ვრცელად თქმა-გამოკიდება, |
| Line: 34 Verse: b | გული განფიცხა, მაშინ ყო | ნავთმა ცეცხლ გამოკიდება; |
| Line: 35 Verse: c | არ დაიშალა, ავად ქნა | ჩვენგან მან გამო კიდება. |
| Line: 36 Verse: d და | უთხარ: ჩემს ხმალსა უმისოდ | აწ ვით გაამო კიდება? |
| Strophe: 505 | ||
| Line: 37 Verse: a | რა ბრალია ბევრ კარგ შიგან | მცირე ავი გაერიოს, |
| Line: 38 Verse: b | ანუ რჯულის სიმტკიცესა | წვალება რამ შეერიოს, |
| Page: 59 Line: 1 Verse: c | ან რიტორად ლექსის მთქმელსა | ზოგან სიტყვა აერიოს! |
| Line: 2 Verse: d და | ზვაობა და ამაყობა | სხვას სიკეთეს მოერიოს! |
| Strophe: 506 | ||
| Line: 3 Verse: a | სიჩქარით კარგად ნაქმარი | საქმე არ მოვა ბოლოსა, |
| Line: 4 Verse: b | ვინც აუჩქარდეს სოფელსა, | აკომლდეს, აებოლოსა. |
| Line: 5 Verse: c | დიჟინებისა მოყვასი | დაემხოს დ[ა] ებოლოსა. |
| Line: 6 Verse: d და | სჯობს ავის საქმის შემოცდა, | კარგსა არ დაებრკოლოსა. |
| Strophe: 507 | ||
| Line: 7 Verse: a | ზოგი სხვა რამ იმწვიტინა, | მისგან იყო არ საწყენი. |
| Line: 8 Verse: b | მეფე გვიჯდა შუაშიგან, | არ ზეზედ წამონაყენი, |
| Line: 9 Verse: c | ერთხან ქუდი მოიხადა, | იქმნა ამით მონაწყენი, |
| Line: 10 Verse: d და | თქვა: "თუ არის ამხანაგი, | რად შემექმნა ეს ყაენი?" |
| Strophe: 508 | ||
| Line: 11 Verse: a | მოვახსენე: თავის წინა | არ სჯობს ეგრე გაიზიდო, |
| Line: 12 Verse: b | თუ სოფელი შენ არ მოგყვეს, | შენ გიხმს მისკე მიიზიდო. |
| Line: 13 Verse: c | აქანამდი თუ მაღლოდი, | ახლა ცოტად დაიზიდო, |
| Line: 14 Verse: d და | გულიც გქონდეს ფოლადისა, | ზოგჯერ მშვილდებრ მოიზიდო. |
| Strophe: 509 | ||
| Line: 15 Verse: a | რა მომხდარა მაგისთანა, | სათუოშიგ თავი იგდო, |
| Line: 16 Verse: b | შენ წახდე და საბოლოოდ | საძრახისი რამ დაიგდო? |
| Line: 17 Verse: c | დამიჯერე, აგრე გიჯობს | გულიდაღმე გარდაიგდო, |
| Line: 18 Verse: d და | ეგზომ მტერნი შენნი მოსწყდეს, | ადრე შენ დრო შემოიგდო. |
| Strophe: 510 | ||
| Line: 19 Verse: a | შიხი-შვილთ და ყიზილბაშთა | ამბავი თუ შენ არ იცი, |
| Line: 20 Verse: b | მამისმინე ყველას გითხრობ,თუ | როგორ სწამს იმათ ფიცი; |
| Line: 21 Verse: c | ძველად უთქვამთ მათ ანდერძად, | სიტყვა ესე დანამტკიცი: |
| Line: 22 Verse: d და | "რითაც მტერი მოატყუო, | ნუ უზოგავ და მე ვიცი." |
| Strophe: 511 | ||
| Line: 23 Verse: a | ამას ბძანებ: "თუ არ მივალ, | ქართლს კახეთებრ წაახდენენ,"_ |
| Line: 24 Verse: b | შენი მისვლით რომ წახდების, | თუ არ მიხვალ, არ მაგდენენ. |
| Line: 25 Verse: c | რას წამს მიხვალ, თან წაგიყვანს | თვალთა ცრემლთა დაგადენენ, |
| Line: 26 Verse: d და | ქრისტიანეთ მეფეთა წილ | კვლა ხანებსა დაადგენენ. |
| Strophe: 512 | ||
| Line: 27 Verse: a | თუ შენს მეტი სხვა პატრონი | ქართლს რამ უჩნდეს შენიანი, |
| Line: 28 Verse: b | ანუ ძმა გყვეს, ანუ შვილი, | გიყვაოდეს შენ იანი, |
| Line: 29 Verse: c | არ დაგიშლი, მაშინ წადი | სიტყვა-მჭევრი, ენიანი; |
| Line: 30 Verse: d და | არა გყავს რა თავის მეტი, | სოფელია სენიანი. |
| Strophe: 513 | ||
| Line: 31 Verse: a | მართ ეგრევე მე გამხადა, | რაცა მყვანდა ხელთა მივე, |
| Line: 32 Verse: b | მაგრამ არათ შემიწყნარა, | რაზომ მისკენ მივიზივე. |
| Line: 33 Verse: c | დავრჩომილვართ ორნივ მარტო, | აწ შენც მისკენ გაიწივე, |
| Line: 34 Verse: d და | თუ ეგ კარგად მოგივიდეს, | მემც მოვჰკვდე და შენც კი მივე! |
| Strophe: 514 | ||
| Line: 35 Verse: a | აწ მეფემან დადიანი, | გურიელიც თან იახლა, |
| Line: 36 Verse: b | მოვიდეს და დაუშალეს, | მის წინ იწყეს თავის დახლა: |
| Line: 37 Verse: c | "ბევრჯელ უწინც მოგახსენეთ, | დაგვიჯერე, მოდი, ახლა |
| Line: 38 Verse: d და | ნუ წახვალ და მოგვეხმარე." | მან ძველივე განაახლა. |
| Strophe: 515 | ||
| Line: 1 Verse: a | მან მადლი ჰკადრა მეფესა | წესისაებრ მართებული: |
| Line: 2 Verse: b | "ღმერთმან ადიდოს, ვით დიდ არს, | სვე თქვენი დოვლათებული! |
| Line: 3 Verse: c | ვით შენს სიკეთეს შეჰფერობს, | ეგრე ხარ ძმაზედ ძმებული, |
| Line: 4 Verse: d და | მაგრა, რაღა ვქნა მას უკან, | ქართლი ყონ ცეცხლ-მოდებული?! |
| Strophe: 516 | ||
| Line: 5 Verse: a | კვლაც უთხრეს: "ცუდი მიზეზი | აიწყე დაჟინებული, |
| Line: 6 Verse: b | შენს იქით ქართლს რას ხელსა ჰყრი, | რა დარჩე სახლ-დავსებული? |
| Line: 7 Verse: c | მიხვიდე, მოგკლას, ან ტყვე გყოს, | შენ იქმნე დანაღვლებული, |
| Line: 8 Verse: d და | ნუ წახვალ, ეს სჯობს, ხმალი ვჰკრათ, | გავაძოთ ვაგლახ-ვებული." |
| Strophe: 517 | ||
| Line: 9 Verse: a | რას უშველა გრძლად სიტყვის თქმა, | თუ კაცი არ გაიგონებს? |
| Line: 10 Verse: b | კაცი ბრძენი, გონიერი | ერთის წვრთნითაცდ შეიგონებს. |
| Line: 11 Verse: c | დაჟინების ეტლზე მჯდომი | მისვე მისსა წაიგონებს, |
| Line: 12 Verse: d და | დასჯერდება მის რჩევასა, | სხვას აღარას მოიგონებს. |
| Strophe: 518 | ||
| Line: 13 Verse: a | დაშლის სიტყვა არ ისმინა, | ვერ დაჰყარეს დგომის ღონე. |
| Line: 14 Verse: b | წამოვიდა, თან გამოჰყვა | მეფე, მისი წინამძღონე. |
| Line: 15 Verse: c | კვლავღა ჰკადრეს: "არ გვისმინე, | შენის წასვლით დაგვაღონე, |
| Line: 16 Verse: d და | რადგან წახველ, გაემჩვენე, | თავი კარგად მოაწონე." |
| Strophe: 519 | ||
| Line: 17 Verse: a | გამოგვესალმა, წავიდა, | დაგვყარნა ღვიძლ-დაკოდილნი. |
| Line: 18 Verse: b | ვინცა გვიჭვრეტდეს, იტყოდეს: | "ერთად ყოფილან დაზრდილნი." |
| Line: 19 Verse: c | მზე გარდეფარა გორს სამე, | ქვეყანა იქმნეს აჩრდილნი, |
| Line: 20 Verse: d და | ეგრეთ დაბნელდა ჩემთვის დღე, | ბინდად მჩნდა დილა-სადილნი. |
| Strophe: 520 | ||
| Line: 21 Verse: a | მივიდა, გორს დგა ყაენი, | შექნეს თურ შეყრის ცილება: |
| Line: 22 Verse: b | "არ მივეგებო ცხენითა, | ვით შევქნათ ცივთა თბილება? |
| Line: 23 Verse: c | მივეგებო და არ ხამდეს, | მით საქმე დაიჩრდილება." |
| Line: 24 Verse: d და | ეს თურმე გამოარჩიეს, | იქეს მათ მათი ზრდილება: |
| Strophe: 521 | ||
| Line: 25 Verse: a | "დილას შევსხდეთ სამინდოროთ | და მიზეზით ნადირობის |
| Line: 26 Verse: b | ისრე ცხენზე შევიყაროთ, | ჯარი შესხდეს ერთ-პირობის, |
| Line: 27 Verse: c | განით სითმე მოვიყვანოთ, | ვითამ ზედა მოგვესწრობის, |
| Line: 28 Verse: d და | მიგებებად ჩამოგვართვამს | და სხვათა თქვან არაობის." |
| Strophe: 522 | ||
| Line: 29 Verse: a | შეიყარა ამ წესითა, | მიიჩნივა თავი სწორათ, |
| Line: 30 Verse: b | პირველ ყველა გაუგონა, | სიტყვა მისი არ ყო ორათ, |
| Line: 31 Verse: c | მუსაიბად ლხინობდიან, | არ დაისვის მისგან შორათ. |
| Line: 32 Verse: d და | თურმე უნდა სასიკვდილოდ | დასტურობით, არ თუ ჭორათ. |
| Strophe: 523 | ||
| Line: 33 Verse: a | დაყვეს ხანი გორს მცირედი | ლხინითა და დიდის შვებით, |
| Line: 34 Verse: b | მგოსნებით და მუშაითით, | მწუხრი ქნიან გათენებით |
| Line: 35 Verse: c | ალერსით და ტკბილის სიტყვით. | ფერობით და მისის თნებით. |
| Line: 36 Verse: d და | რაც იამის, აამებდის, | ხელს უწყობდის მოსვენებით. |
| Strophe: 524 | ||
| Line: 37 Verse: a | ვა თუ თავი შეგაწყინე | გრძლად სიტყვისა მოხსენებით! |
| Line: 38 Verse: b | აიყარა გორიდამე, | მეფეც მიჰყავს ვითამ ნებით. |
| Page: 61 Line: 1 Verse: c | აწ შეიქნა მწუხარება, | ბევრ-გზის ჭირი, ცხრო და სნებით. |
| Line: 2 Verse: d და | უთხრა: "ქალაქს დაგაგდებო | მტერთა შენთა მოყივნებით." |
| Strophe: 525 | ||
| Line: 3 Verse: a | ქალაქიდამც წაიტანა | ყარაიის სანადიროთ, |
| Line: 4 Verse: b | უთხრა: "არ მით ვინადიროთ, | მნათობთ წინა თავი ვგმიროთ, |
| Line: 5 Verse: c | რაც ვისროლოთ ჩვენ ორთავე, | კარგ სადავეთ მხეცთა ვგმიროთ, |
| Line: 6 Verse: d და | ნუღარ მოვშლით ამ რჩევასა, | ესე ასრე დავაპიროთ." |
| Strophe: 526 | ||
| Line: 7 Verse: a | აიყარნეს და წავიდნენ, | მათ შექნეს მინდორობანი, |
| Line: 8 Verse: b | გარ შემოერტყნეს ველებსა, | ნადირთა უყვეს სწრობანი. |
| Line: 9 Verse: c | თვითან შუაზედ დაკარდეს, | სროლით ქნეს მკლავთა შრობანი, |
| Line: 10 Verse: d და | ქალნი ჩიხიდამ აჭვრიტნეს, | ვინც ქნის ისრისა სობანი. |
| Strophe: 527 | ||
| Line: 11 Verse: a | მათ მოსლოდა ჯოგი მრავლად | და ესროლათ ქალთა ჭვრეტით. |
| Line: 12 Verse: b | უცხოდ თურმე მოიწონეს, | შექნილიყვნენ ცნობა რეტით. |
| Line: 13 Verse: c | მიემსგავსა, როსტენ მეფეს | ენადირა როს სპასპეტით: |
| Line: 14 Verse: d და | იმ ერთის დღის მეფის მოკლულს | დასთვლიდიან ოცზედ კენტით. |
| Strophe: 528 | ||
| Line: 15 Verse: a | უბრძანა, თუ: "მეფე, გხედავ | ნანადირევს კარგ დამაღით, |
| Line: 16 Verse: b | ამ მინდვრისა შენ შექცევა | დაგავიწყო ყარაბაღით. |
| Line: 17 Verse: c | იქამდიცა თან მიახელ, | იქ ვისროლოთ კვლავ ნასაღით." |
| Line: 18 Verse: d და | რა ეს ესმა, ჩემი სიტყვა | მოაგონდა გულსა-დაღით. |
| Strophe: 529 | ||
| Line: 19 Verse: a | წაიყვანა. დაბრუნება | აღარ მოჰხვდა გამოშვებით, |
| Line: 20 Verse: b | აწ აშრაფი მაზანდარა | უქო, ლხინზედ ისხდეს შვებით: |
| Line: 21 Verse: c | "ისიც ნახე, ვინადიროთ, | იქ ვისროლოთ კვლავ დავებით." |
| Line: 22 Verse: d და | ამან სულთქვნა: "მე არ მინდა, | მაგრამ ვიცი არ მეშვებით." |
| Strophe: 530 | ||
| Line: 23 Verse: a | ყარაბაღით ჩვენ წატანა | გავიგონეთ დასტურობით, |
| Line: 24 Verse: b | ეთქვა: "მიკვირს, იმერეთსა | რა მიმჭირდა მე სტუმრობით! |
| Line: 25 Verse: c | ღმერთმან იცის, კარგათ მითხრეს | ზოგთ ჭკუით და ზოგთ მოყრობით, |
| Line: 26 Verse: d და | მაგრამ რა ვქნა, წასულს საქმეს | ახლა რითღა მივესწრობით?" |
| Strophe: 531 | ||
| Line: 27 Verse: a | მიიყვანა მაზანდარას, | მუნ შეიტყო მან სიკვდილი, |
| Line: 28 Verse: b | მომიტირეთ ცოცხალივე, | ვირე გიჩნდეს ჩემი ჩრდილი, |
| Line: 29 Verse: c | უთხრა თურე მისთა ყმათა: | "სიკეთისა ვით ვარ ზრდილი, |
| Line: 30 Verse: d და | გამიცუდდა ყოვლი კარგი | და ძალისა მე ქადილი." |
| Strophe: 532 | ||
| Line: 31 Verse: a | დაჯდა, ყმათა მიუტირეს | გამზრდელთა და ვინ ჰყვა ზრდილი: |
| Line: 32 Verse: b | "ყოვლთ ხელმწიფეთ უმჯობესო, | აღგვისრულე ჩვენ წადილი, |
| Line: 33 Verse: c | უბინდოვ და მოწმენდილო, | ვით ღამდები ძოღან დილი? |
| Line: 34 Verse: d და | ოდეს მოჰსრენ თათარხანი | ხელთ მახვილი გქონდა წვდილი." |
| Strophe: 533 | ||
| Line: 35 Verse: a | ეტირათ ვითა მართებდათ, | უქეს საქებსა საქები: |
| Line: 36 Verse: b | "მშვიდო, მდაბალო მოწყალევ, | კვლავ ურჩს გალევდა ბაქები, |
| Line: 37 Verse: c | ვინ შენი მჭვრეტი, ეტყოდა | მჭვრეტთა: "ნუ მიხვალ, აქ ები." |
| Line: 38 Verse: d და | ყოვლის სიკეთის უკლებო, | რაღა ვსთქვათ იქით-აქები?" |
| Strophe: 534 | ||
| Line: 1 Verse: a | ეზიარა, გარდასწყვიტა | სიცოცხლისა მან იმედი, |
| Line: 2 Verse: b | ემდუროდა დაჟინებას, | დაიწყევლა ჭკვა და ბედი: |
| Line: 3 Verse: c | "ვინ მირჩიეთ აქ წამოსვლა, | რა მწვე ავად დაიყბედი?" |
| Line: 4 Verse: d და | ყმათ გაჰყარეს, მზეც ჩავიდა, | დააჩრდილა აქეთ ქედი. |
| Strophe: 535 | ||
| Line: 5 Verse: a | რაცა სწადდა, გაათავა, | მტერობისა მანა დასო, |
| Line: 6 Verse: b | ხორცი ჩვენი მაძღრივ ჭამა | და სისხლიცა ხარბად ასო, |
| Line: 7 Verse: c | მაგრამ ქართლს დაკახეთშიგა | საპატრონოდ ვერვინ დასო. |
| Line: 8 Verse: d და | ემდურვოდეს მას ქალები, | ვით ნესტანჯარ მამიდასო. |
