| Strophe: 596 | ||
| Line: 5 Verse: a | "ასრე ვჰქნათ, უთხრათ ქართველთა, | რაცა ჩვენ დაგვბარებია, |
| Line: 6 Verse: b | ვაფიცოთ ღვთით, რომ არა ქნან | საქმენი საზარებია; |
| Line: 7 Verse: c | ანდუყაფარ კი შევიპყრათ, | უთხრათ: შენ არ შას ებია? |
| Line: 8 Verse: d და | ქართველთ რისხვისა ღრუბელი | შეუქნათ ღვთით დარებია. |
| Strophe: 597 | ||
| Line: 9 Verse: a | მე ლაშქარშიგან ვიქნები | მარტო ოთხისა მოყმითა, |
| Line: 10 Verse: b | ვერას იაზრებს საქმესა, | რა სუბათ მნახავს ამითა. |
| Line: 11 Verse: c | როს პაემანი დაგიდვა, | თქვენ მოდით შუაღამითა, |
| Line: 12 Verse: d და | ღმერთმან მას მისცეს, მოხვიდეთ, | გავჰხადო რას სიამითა." |
| Strophe: 598 | ||
| Line: 13 Verse: a | სულ ქართველნი შეიფიცეს, | რა ეს საქმე დააპირეს, |
| Line: 14 Verse: b | ანდუყაფარ არაგვზედა | მიიყვანეს, დაიჭირეს. |
| Line: 15 Verse: c | მოურავი ლაშქარშიგან | იყო, მათცა მუნით ირეს. |
| Line: 16 Verse: d და | აწ უყურე მას ლომგულსა | და ოთხთ მოყმეთ ვით იგმირეს! |
| Strophe: 599 | ||
| Line: 17 Verse: a | პაატა ხერხეულიძე, | ავტანდილ ზითა თვისითა, |
| Line: 18 Verse: b | ელია დიასამიძე, | პაპუნა ვაშაყასითა,_ |
| Line: 19 Verse: c | ოთხის კაცითა ესე ქნა, | რას ეჭვ იქმოდა ასითა! |
| Line: 20 Verse: d და | ამის მქნელს კაცსა სხვა ვინმე | ვით შეუდარი ფასითა?! |
| Strophe: 600 | |||
| Line: 21 Verse: a | მოურავი მასთან დადგა, | ზურაბ ქართველთ წინ წაუძღვა. | |
| Line: 22 Verse: b | მიახლოვდეს ლაშქარს, შავად იდგეს, | ჰკვირდათ: ვით არს უ ზღვა? | |
| Line: 23 Verse: c | ღვთით გვგონია მცირეთა ვსძლოთ, | დრო მოვიდა კახთ სისხლთ მოზღვა. | |
| Line: 24 Verse: d | და | რა ამათი ხმა შეიგნა, | ყარჩიხახანს უწყო დაღვა. |
| Strophe: 601 | |||||
| Line: 25 Verse: a | გაიგონეს ყიზილბაშთა | მათ კიჟინა ქართველების, | |||
| Line: 26 Verse: b | უთხრა: "ჰკადრეთ მოურავსა, | ეს ხმა მასცა ეყურების? | |||
| Line: 27 Verse: c | თეიმურაზს გონიიდამ | ასრე მალ ვით მოესვლების?" | Line: 28 Verse: d და | მიუბრუნა მოციქული: | "უთხარ, ასერ გიახლების." | |
| Strophe: 602 | ||
| Line: 29 Verse: a | მოურავი შეკაზმული | მივა ოთხის ცხენოსნითა. |
| Line: 30 Verse: b | რა მოვიდა სარდალთანა, | შემოსზახა მან კვნესითა, |
| Line: 31 Verse: c | უთხრა: "მითხარ, რა ხმა არის, | ან ამ საქმეს ვით დამხსნითა?" |
| Line: 32 Verse: d და | ჰკადრა: "არის თეიმურაზ, | არ გვეხსნების არას ხსნითა." |
| Strophe: 603 | ||
| Line: 33 Verse: a | შეერია რა ლაშქარი, | მან შესძახა ყარჩიხანსა, |
| Line: 34 Verse: b | შუბი ჰკრა და მუნვე მოკლა, | ჯარს ასმენდა მუნ ჩახანსა; |
| Line: 35 Verse: c | გულს დაასო სამესისხლოდ, | არ თუ ცოტად ხორცსა ფხანსა, |
| Line: 36 Verse: d და | გააქცივნა მან ლაშქარნი, | არ აყოვნებს მუნვე ხანსა. |
| Strophe: 604 | ||
| Line: 37 Verse: a | იმის შვილსა მოურავის | შვილმა უყო საქმე ესევ: |
| Line: 38 Verse: b | "მამაჩემ[მ]ა მამაშენი | მოკლა, მე შენ სხვას არ გისევ, |
| Page: 70 Line: 1 Verse: c | საქართველოს ამოწყვეტის | მდომნო, ბევრის ავის მთესევ!" |
| Line: 2 Verse: d და | მანცა შუბი ძალიანი | ჰკრა, შესძახა: "მაგრა ესევ." |
| Strophe: 605 | ||
| Line: 3 Verse: a | ხმალს ქვეშ დაავლეს, ლაშქარნი | აივსნეს საშოვარითა, |
| Line: 4 Verse: b | უკან მისძახდეს მეოტთა: | "თუ აქეთ გაიარითა, |
| Line: 5 Verse: c | კიდევ უარეს დაგმართებთ | სიცოცხლე გასამწარითა, |
| Line: 6 Verse: d და | მიდით, შააბაზს შევსჩივლეთ, | მალ ყაზმინს ჩაუსწარითა." |
