| Strophe: 656 | ||
| Line: 13 Verse: a | მოურავს ეთქვა: "ციხისა | თათტრები ლის[ს] დამირბევენ, |
| Line: 14 Verse: b | ტყვეს წაასხმენ და სახლებსა | ზოგს დასწვენ, ზოგს დააქცევენ; |
| Line: 15 Verse: c | არ უშველი, საბოლოოს | თავს და შვილსა დამიწყევენ. |
| Line: 16 Verse: d და | მივალ, ვნახავ მინბაშები | მეთოფეებს რად მისევენ." |
| Strophe: 657 | ||
| Line: 17 Verse: a | მესამეს დღეს ნოსტიდამე | ლის[ს] გაბრუნდა, მიაშურა. |
| Line: 18 Verse: b | არ გიკვირს, რომ ამ დიდს ომსა | ბრძოლისაგან არ დაუშვრა? |
| Line: 19 Verse: c | გარდახედა, ლის[ს] არბევენ, | ჯავრისაგან სისხლი უშრა. |
| Line: 20 Verse: d და | რა გაჭირდეს, სიფიცხე სჯობს | სიზანტესა, აჰა, მაშ რა? |
| Strophe: 658 | ||
| Line: 21 Verse: a | დახოცა და გააქცივნა, | კვლა მისდია ვერემდისა; |
| Line: 22 Verse: b | "რაც გიქნიათ, ის გეყოფის, | მოვიდოდი ვირემდისა. |
| Line: 23 Verse: c | ასრე თქვენ ვით მიძაბუნეთ, | კიდევ სული ამომდისა! |
| Line: 24 Verse: d და | ყორჩიბაშმა გამაქცია, | ციხის კაცნო, თქვენ რა გრჯისა?!" |
