Page of ms. P: 151r და შენ, ძეო კაცისაო, მსტოვრად მიგეც სახლსა ისრაჱლისასა, და ისმინე სიტყუაჲ პირისაგან ჩემისა და უთქუმიდი მათ ჩემ მიერ.
რაჟამს ვჰრქუა მე ურჩულოსა მას: "სიკუდილით მოჰკუდე", და არა უთხრა მას, არცა ეტყოდი განშორებად ურჩულოსა მას, რაჲთა მოიქცეს იგი გზათაგან მისთა და ცხონდეს იგი, უსჯულოჲ იგი უსჯულოებითა თჳსითა მოკუდეს.
... და შენ სული თჳსი განირინო.
და უკუეთუ გარდაიქცეს მართალი იგი სიმართლისაგან თჳსისა და ქმნეს ცოდვაჲ, მოვსცე ტანჯვაჲ პირსა მისსა და იგი მოკუდეს, რამეთუ მოვიჴსენენ სიმართლენი მისნი, და სისსხლი მისი ჴელთაგან შენთა ვიძიო.
უკუეთუ შენ ამცნო მართალსა, რაჲთა არა ცოდოს, და მან ისმინოს და არა ცოდოს, მართალი იგი ცხორებით ცხონდეს.
