| Strophe: S591/K591 | ||
| Verse: a | ღამით მევლო, მოვიდოდი, | ზღვისა პირსა აჩნდეს ბაღნი; |
| Verse: b | ჰგვანდეს ქალაქს, ვეახლენით, | ცალ-კერძ იყვნეს კლდეთა ნაღნი; |
| Verse: c | არ მეამის კაცთა ნახვა, | მიდაღვიდეს გულსა დაღნი; |
| Verse: d და | მუნ გარდავხე მოსვენებად, | დამხვდეს რამე ხენი ლაღნი. |
| Strophe: S592/K592 | ||
| Verse: a | ხეთა ძირსა მივიძინე, | მათ მონათა ჭამეს პური; |
| Verse: b | მერმე ავდეგ სევდიანი, | მიღამებდა გულსა მური: |
| Verse: c | ვერა მეცნა ეგზომ გრძელად | ვერ ჭორი და ვერ დასტური, |
| Verse: d და | ველთა ცრემლი ასოვლებდა, | თვალთა ჩემთა მონაწური. |
| Strophe: S593/K593 | ||
| Verse: a | ზახილი მესმა. შევხედენ, | მოყმე ამაყად ყიოდა, |
| Verse: b | შემოირბევდა* ზღვის პირ-პირ, | მას თურე წყლული სტკიოდა; |
| Verse: c | ხრმლისა ნატეხი დასვრილი | აქვს, სისხლი ჩამოსდიოდა, |
| Verse: d და | მტერთა ექადდა, წყრებოდა, | იგინებოდა, ჩიოდა. |
| Strophe: S594/K594 | ||
| Verse: a | ზედა ჯდა შავსა ტაიჭსა, | აწ ესე მე მითქს რომელი, |
| Verse: b | მართ ვითა ქარი მოქროდა | გაფიცხებული, მწყრომელი; |
| Verse: c | მონა მივსწიე, მისისა | შეყრისა ვიყავ მნდომელი; |
| Verse: d და | შევსთვალე: "დადეგ, მიჩვენე, | ლომსა ვინ გაწყენს, რომელი?" |
| Strophe: S595/K595 | ||
| Verse: a | მას მონასა არა უთხრა, | არცა სიტყვა მოუსმინა; |
| Verse: b | ფიცხლა შევჯე, ჩავეგებე, | მე ჩავუსწარ, ჩავე წინა, |
| Verse: c | ვუთხარ: "დადეგ, გამაგონე, | შენი საქმე მეცა მინა!" |
| Verse: d და | შემომხედნა, მოვეწონე, | სიარული დაითმინა. |
| Strophe: S596/K596 | ||
| Verse: a | გამიცადა, ღმერთსა ჰკადრა: | "შენ ასეთი* ხენი ვით ჰხენ!" |
| Verse: b | მერმე მითხრა: "მოგახსენებ, | აწ სიტყვანი რომე მკითხენ: |
| Verse: c | იგი მტერნი გამილომდეს, | აქანამდის რომე ვითხენ, |
| Verse: d და | უკაზმავსა მიღალატეს, | საჭურველნი ასრე ვითხენ". |
| Strophe: S597/K597 | ||
| Verse: a | მე ვუთხარ: "დადეგ, დაწყნარდი, | გარდავხდეთ ძირსა ხეთასა; |
| Verse: b | არ შეუდრკების ჭაბუკი | კარგი მახვილთა კვეთასა. |
| Verse: c | თანა წამომყვა, წავედით | უტკბოსნი მამა-ძეთასა. |
| Verse: d და | მე გავეკვირვე ჭვრეტასა | მის ყმისა სინაზეთასა. |
| Strophe: S598/K598 | ||
| Verse: a | ერთი მონა დასტაქარი | მყვა და წყლულნი შეუხვივნა, |
| Verse: b | ისრის პირნი ამოუხვნა, | დაკოდილნი არ ატკივნა. |
| Verse: c | მერმე ვჰკითხე: "ვინ ხარ, ანუ | მკლავმან შენმან ვისგან ივნა?" |
| Verse: d და | საამბობლად დამირიგდა, | თავი მისი გაამჩივნა. |
| Strophe: S599/K599 | ||
| Verse: a | პირველ მითხრა: "არა ვიცი, | რა ხარ, ანუ რას გამსგავხო? |
| Verse: b | ანუ ეგრე რამ დაგლია, | ანუ პირველ რამ გაგავსო? |
| Verse: c | რამან შეგქმნა მოყვითანოდ*, | ვარდ-გიშერი რომე ჰრგავსო? |
| Verse: d და | ღმერთმან მისგან ანთებული | სანთელიცა რად დაგავსო? |
| Strophe: S600/K600 | ||
| Verse: a | მულღაზანზარის ქალაქი, | ახლოს მე მაქვსო რომელი, |
| Verse: b | ნურადინ-ფრიდონ სახელ მძეს, | მეფე ვარ მუნა მჯდომელი; |
| Verse: c | ესე საზღვარი ჩემია, | სადა ხარ გარდამხდომელი, |
| Verse: d და | ცოტა მაქვს, მაგრა ყოველგნით | სიკეთე-მიუწდომელი. |
| Strophe: S601/K601 | ||
| Verse: a | მამის ძმა და მამა-ჩემი | პაპამ* ჩემმან გაყვნა ოდეს, |
| Verse: b | ზღვასა შიგან კუნძულია, - | ჩემად წილად მას იტყოდეს, - |
| Verse: c | თვით ბიძასა ჩემსა მიჰხვდა, | ვისთა შვილთა აწ დამკოდეს; |
| Verse: d და | მათკენ* დარჩა სანადირო, | არ მივსცემდი, მომერჩოდეს. |
| Strophe: S602/K602 | ||
| Verse: a | დღეს გამოვე ნადირობას*, | ზღვისა პირსა ვინადირე, |
| Verse: b | მუნა გასვლა* მომნდომოდა, | მით მრეკალი არ ვახშირე; |
| Verse: c | სპათა ვუთხარ: "მომიცადეთ, | მოვიდოდე მეცა ვირე!" |
| Verse: d და | ხუთთა ოდენ ბაზიერთა | მეტი არა დავიჭირე. |
| Strophe: S603/K603 | ||
| Verse: a | ნავითა გავე, ზღვისაგან | შტო რამე გამოვიდოდა. |
| Verse: b | არა* მოვჰკრეფდი გამყოფთა, | ვთქვი, ჩემთა რად დავჰრიდო, და-? |
| Verse: c | დამეძაბუნნეს, სიმრავლე | მე მათი არ გამვიდოდა, |
| Verse: d და | ვნადირობდი და ვიზახდი, | ხმა ჩემი არ უდიდოდ-ა. |
| Strophe: S604/K604 | ||
| Verse: a | მართლად იჯავრეს, წუნობა | მათი თუ ესრე ხმდა ვითა! |
| Verse: b | გამომეპარნეს* ლაშქარნი, | გზანი შემიკრეს* ნავითა, |
| Verse: c | თვით ბიძასძენი ჩემნიცა | შესხდეს მათითა თავითა, |
| Verse: d და | ჩემთა გაუხდეს ლაშქართა | ომად თავისა მკლავითა. |
| Strophe: S605/K605 | ||
| Verse: a | მათი მესმა, დავინახე | ზახილი და ხრმალთა ელვა, |
| Verse: b | ნავი ვსთხოვე მენავეთა, | მით ვიყივლე მე ერთხელ ვა, |
| Verse: c | ზღვასა შევე, მომეგება | მეომარი ვითა ღელვა, |
| Verse: d და | სწადდა, მაგრა ვეღარა ქმნეს | ჩემი ზედა წამოქელვა. |
| Strophe: S606/K606 | ||
| Verse: a | კვლა სხვანი დიდნი ლაშქარნი | უკანა მომეწეოდეს, |
| Verse: b | იქით და აქათ მომიხდეს, | ერთგნით ვერ მომერეოდეს, |
| Verse: c | არ მომწურვოდეს წინანი, | ზურგით მესროდეს მე ოდეს, |
| Verse: d და | ხრმალსა მივენდევ, გამიტყდა, | ისარნი დამელეოდეს. |
| Strophe: S607/K607 | ||
| Verse: a | მომეჯარნეს, ვეღარა ვქმენ, | ნავით ცხენი გარდვიხლტუნვე, |
| Verse: b | ზღვა-ზღვა ცურვით წამოვუვე, | ჩემნი მჭვრეტნი* გავაცბუნვე; |
| Verse: c | თანა-მყოლნი ყველაკანი | დამიხოცნეს, დამრჩეს მუნვე, |
| Verse: d და | ვინცა მდევდის, ვერ შემომხვდის, | მივუბრუნდი, მივაბრუნვე. |
| Strophe: S608/K608 | ||
| Verse: a | აწ იგი იქმნას, რაცაღა | ენებოს ღმრთისა წადილსა! |
| Verse: b | ვეჭვ, ჩემი სისხლი* არ შეჰრჩეს*, | ძალი შემწევდეს* ქადილსა! |
| Verse: c | ოხრად გავუხდი ყოფასა | მათ საღამოსა და დილსა, |
| Verse: d და | ვუხმობ ყვავთა და ყორანთა, | მათ ზედა ვაქმნევ ხადილსა!" |
| Strophe: S609/K609 | ||
| Verse: a | ამა ყმამან შემიკვეთა, | გული მისკე მიმიბრუნდა. |
| Verse: b | მოვახსენე: "აჩქარება | შენი ყოლა არა უნდა, |
| Verse: c | მეცა თანა წამოგყვები, | დაიხოცნენ იგი მუნ, და-! |
| Verse: d და | ჩვენ ორთავე მეომარი | განაღამცა შეგვიძრწუნდა!. |
| Strophe: S610/K610 | ||
| Verse: a | ესეცა ვუთხარ: "ამბავი | ჩემი არ გაგეგონების, |
| Verse: b | უფრორე წყნარად გიამბობ, | თუ ჟამი ჩვენ გვექონების". |
| Verse: c | მან მითხრა: "ლხინი საჩემო | მაგას არ შეეწონების! |
| Verse: d და | დღედ სიკვდილამდის სიცოცხლე | შენ ჩემი დაგემონების". |
| Strophe: S611/K611 | ||
| Verse: a | მივედით მისსა ქალაქსა | ტურფასა, მაგრა ცოტასა; |
| Verse: b | გამოეგებნეს ლაშქარნი, | ისხემდეს* მისთვის ოტასა, |
| Verse: c | პირსა იხოკდეს, გაჰყრიდეს | ნახოკსა ვით ნაფოტასა, |
| Verse: d და | ეხვეოდიან, ჰკოცნიდეს | ხრმალსა და სალტე-კოტასა. |
| Strophe: S612/K612 | ||
| Verse: a | კვლა მოვეწონე, ვეტურფე | მე მისი გარდნაკიდარი; |
| Verse: b | შემასხმიდიან ქებასა: | "მზეო, შენ ჩვენთვის იდარი!" |
| Verse: c | მივედით, ვნახეთ ქალაქი | მისი ტურფა და მდიდარი, |
| Verse: d და | ყველასა ტანსა ემოსა | ზარქაში განაზიდარი. |
