| Strophe: S728/K728 | ||
| Verse: a | რა გათენდა, შეეკაზმა, | ყმა გავიდა ადრე გარე; |
| Verse: b | იტყვის: "ნეტარ, მიჯნურობა | არ დამაჩნდეს, და-მცა-ვფარე!" |
| Verse: c | დათმობასა ეაჯების გულსა: | "შენ რა მოუგვარე!" |
| Verse: d და | ცხენსა შეჯდა, წამოვიდა | ვაზირისა სახლსა მთვარე. |
| Strophe: S729/K729 | ||
| Verse: a | ვაზირმან ცნა, გაეგება: | "ჩემსა მზეა ამოსრული, |
| Verse: b | ამას თურე მახარებდა | დღეს ნიშანი სახარული!" |
| Verse: c | მიეგება, თაყვანის-სცა, | ჰკადრა სრულსა ქება სრული: |
| Verse: d და | ხამს სტუმარი სასურველი, | მასპინძელი მხიარული. |
| Strophe: S730/K730 | ||
| Verse: a | ყმა გარდასვა მასპინძელმან, | არ ღაფალმან, ავმან, უქმან; |
| Verse: b | ფერხთა ქვეშე ხატაურსა | უფენენ და მიწად უქმან. |
| Verse: c | ყმამან სახლი გაანათლა*, | ვით სამყარო მზისა შუქმან; |
| Verse: d და | თქვეს: "სურნელი* სული ვარდთა | დღეს მოგვბერა ქვენამ* ბუქმან". |
| Strophe: S731/K731 | ||
| Verse: a | დაჯდა, მისთა შემხედველთა | გული მათი მართლად ხელეს*, |
| Verse: b | მისთა მჭვრეტთა მისთვის | ბნედა თავისათვის ისახელეს, |
| Verse: c | სულთქვმა ბევრი აათასეს, | აღარა თუ აერთხელეს. |
| Verse: d და | გაყრა ბრძანეს, გაიყარნეს, | ჯალაბობა გაათხელეს. |
| Strophe: S732/K732 | ||
| Verse: a | რა ჯალაბი გაიყარა, | ყმა ვაზირსა ეუბნების, |
| Verse: b | ეტყვის: "შენი დამალული | დარბაზს არა არ იქმნების; |
| Verse: c | რაცა გწადდეს საურავი, | მეფე იქმს და შენ გეთნების, |
| Verse: d და | გაიგონენ ჭირნი ჩემნი*, | მკურნე, რაცა მეკურნების. |
| Strophe: S733/K733 | ||
| Verse: a | მის ყმისა ცეცხლი მედების, | წვა მისისა მჭირს მწველისა; |
| Verse: b | მკლავს სურვილი და ვერ-ნახვა | ჩემისა სასურველისა; |
| Verse: c | მას ჩემთვის სულნი არ ჰშურდეს | შეზღვა ხამს შეუზღველისა; |
| Verse: d და | ხამს სიყვარული მოყვრისა | უხვისა, უშურველისა. |
| Strophe: S734/K734 | ||
| Verse: a | მისი ნახვა გულსა ჩემსა | ვითა ბადე დაებადა, |
| Verse: b | მუნვე დარჩა, დათმობაცა | მას თანავე დაება, და -; |
| Verse: c | რათგან დასწვავს მოახლეთა, | ღმერთსა მზედცა დაებადა, |
| Verse: d და | მერმე ასმათ ჩემთვის დისა | მართ დად უფრო დაებადა. |
| Strophe: S735/K735 | ||
| Verse: a | ოდეს წამოვე, შევჰფიცე | ფიცითა საშინელითა: |
| Verse: b | "კვლა მოვალ, გნახავ პირითა | არ მტერთა საწუნელითა; |
| Verse: c | შენსა მე ვეძებ ნათელსა, | შენ ხარ გულითა ბნელითა"; |
| Verse: d და | ჟამია ჩემგან წასლვისა, | მით მწვავს ცეცხლითა ნელითა. |
| Strophe: S736/K736 | ||
| Verse: a | ყოველსავე მართლად გითხრობ, | არ სიტყვასა საკვეხელსა. |
| Verse: b | მიმელის და ვერ მისრულ ვარ, | ესე მიდებს ცეცხლსა ცხელსა; |
| Verse: c | ვერ გავუტეხ ზენაარსა, | ვერ გავსწირავ ხელი ხელსა, |
| Verse: d და | რამცა სადა გაუმარჯვდა | კაცსა, ფიცთა გამტეხელსა! |
| Strophe: S737/K737 | ||
| Verse: a | რაცა გითხრა, ჩემ მაგიერ | როსტანს ჰკადრე, მიედ სრასა; |
| Verse: b | თავმან მისმან, ფიცით გეტყვი | შენ, ვაზირსა, ოსტასრასა: |
| Verse: c | არ შემიპყრობს, არ დავდგები, | თუ შემიპყრობს, მაქმნევს რასა? |
| Verse: d და | მიშველე რა, გული ცეცხლმან | არ დამიჭრას, არცა სრასა! |
| Strophe: S738/K738 | ||
| Verse: a | ჰკადრე: "ვინ გაქოს ყოველმან | პირმან არ მეუმზრახემან? |
| Verse: b | ვითა ვიშიშვი, გაცნობოს | ღმერთმან, ნათელთა მსახემან*! |
| Verse: c | მაგრა მან ყმამან ცეცხლითა | დამწვა, ალვისა სახემან*, |
| Verse: d და | გული წამსავე წამიღო, | - ვერათ ვერ შევინახე, - მან. |
| Strophe: S739/K739 | ||
| Verse: a | აწ, მეფეო, უმისობა | ჩემგან ყოლა არ ეგების; |
| Verse: b | გული მას აქვს, უგულოსა | აქა ხელი რა მეხდების? |
| Verse: c | თუ რას ვარგებ, პირველ ხვალმე | თვით სახელი თქვენ მოგხვდების; |
| Verse: d და | ვერას ვარგებ, გულსა დავსდებ, | ჩემი ფიცი არ გატყდების. |
| Strophe: S740/K740 | ||
| Verse: a | წასლვა ჩემი გულსა თქვენსა | არ ეწყინოს, არ დაჭმუნდეს; |
| Verse: b | თავსა ჩემსა გაგებული | იქმნას, რაცა ღმერთსა უნდეს; |
| Verse: c | მანვე ქმნას და გაგიმარჯვდეს, | თქვენი თქვენკე და-ვე-ბრუნდეს. |
| Verse: d და | არ მოვბრუნდე*, თქვენმცა ჰსუფევთ, | მტერი თქვენი დაძაბუნდეს!" |
| Strophe: S741/K741 | ||
| Verse: a | კვლა პირ-მზე ეტყვის ვაზირსა: | "მე სიტყვა შევამცირეო, |
| Verse: b | წა, ესე ჰკადრე მეფესა, | შე- ვინ -ვიდოდეს ვირეო; |
| Verse: c | მიაჯე ამოდ გაშვება და | თავი გაიგმირეო, |
| Verse: d და | ასი ათასი წითელი | შენ ქრთამად შეიწირეო". |
| Strophe: S742/K742 | ||
| Verse: a | ვაზირმან უთხრა სიცილით: | "ქრთამი შენ გქონდეს შენია! |
| Verse: b | შენგან კმა ჩემად წყალობად, | რომე გზა გაგიჩენია. |
| Verse: c | მაგას რა ვჰკადრებ მეფესა, | რაცა აწ თქვენგან* მსმენია, |
| Verse: d და | ვიცი, უცილოდ ამავსებს, | შოვება არ-საწყენია. |
| Strophe: S743/K743 | ||
| Verse: a | თავმან მისმან, მუნვე მომკლავს, | ვეჭვ, წამიცა არ წამაროს! |
| Verse: b | შენი ოქრო შენვე დაგრჩეს, | მე, გლახ, მიწა მესამაროს; |
| Verse: c | მომკალ, კაცსა სიცოცხლისა | სწორად რაცა მოეხმაროს! |
| Verse: d და | არ ითქმის და ვერცა ვიტყვი, | რა გინდა ვინ მისაგმაროს. |
| Strophe: S744/K744 | ||
| Verse: a | გზა არ წავა თავსა წინა, | სიცოცხლე, გლახ, ვით გათნიო? |
| Verse: b | ამიკლებს და ანუ მომკლავს: | "ეგე სიტყვა ვითა სთქვიო?! |
| Verse: c | რად არ მუნვე გაიგონე, | რად ხარ შმაგი აგეთიო?!" |
| Verse: d და | სჯობს სიკვდილი აკლებასა, | ამას თავსა აწვე ვსწვრთიო. |
| Strophe: S745/K745 | ||
| Verse: a | თუ მეფეცა გაგიშვებდეს, | თვით ლაშქარნი რად მოღორდენ! |
| Verse: b | რად გაგიშვან, რად დაღონდენ, | ანუ მზესა რად მოჰშორდენ? |
| Verse: c | შენ წახვიდე, მტერნი ჩვენნი | დაგვთამამდენ, გაგვისწორდენ. |
| Verse: d და | ეგე ასრე არ იქმნების, | ვითა ჩიტნი არ გაქორდენ". |
| Strophe: S746/K746 | ||
| Verse: a | ყმა ატირდა, ცრემლით უთხრა: | "ხამს, თუ დანა გულსა ვიცი; |
| Verse: b | ჰე ვაზირო, შეგეტყობის*, | სიყვარული არ თურ იცი, |
| Verse: c | ანუ სხვაცა არ გინახავს | მოყვრობა და არცა ფკიცი, |
| Verse: d და | თუ გინახავს, უმისოსა | ჩემი ლხინი ვით ამტკიცი?! |
| Strophe: S747/K747 | ||
| Verse: a | მზე დაბრუნდა, არ ვიცოდი, | მზესა რამცა დააბრუნვებს! |
| Verse: b | აწ ვუშველოთ, გვიჯობს, იგი | ნაცვლად დღესა დაგვითბუნვებს, |
| Verse: c | ჩემი ჩემებრ არვინ იცის, | რა მამწარებს, რა მატკბუნვებს; |
| Verse: d და | ცუდთა კაცთა საუბარი | კაცსა მეტად დააჭმუნვებს. |
| Strophe: S748/K748 | ||
| Verse: a | მეფე ანუ მისნი სპანი, | ნეტარ, ხელსა რასა მხდიან! |
| Verse: b | აწ ვითაცა გაუწყვედლად | უცნობოსა* ცრემლნი მდიან. |
| Verse: c | სჯობს წავიდე, არ გავტეხნე, | კაცსა ფიცნი გამოსცდიან; |
| Verse: d და | ჭირნი, მისგან უნახავნი, | დია, ვის-მე გარდუხდიან? |
| Strophe: S749/K749 | ||
| Verse: a | აწ, ვაზირო, მაგა პირსა | გული კრული ვით მოგთმინდეს? |
| Verse: b | რკინა, ჩემი მონაცვალე, | ხამს, გაცვილდეს, არ გატინდეს; |
| Verse: c | ვერ გარდვიხდი ცრემლთა მისთა, | ჯეონიცა თვალთა მდინდეს, |
| Verse: d და | მომეხმარე, ნუთუ ჩემგან | მოხმარება შენცა გინდეს. |
| Strophe: S750/K750 | ||
| Verse: a | არ გამიშვებს, გავიპარვი, | წავალ მათგან შეუგებლად; |
| Verse: b | ვითა მნუკევს, ეგრე დავჰრთო | გული ცეცხლთა* მოსადებლად. |
| Verse: c | ვიცი, ჩემთვის არას გიზამს, | თუ არ უნდი გასაძებლად; |
| Verse: d და | თქვი, რა გინდა წაგეკიდოს, | თავი დადევ საწამებლად!" |
| Strophe: S751/K751 | ||
| Verse: a | ვაზირმან თქვა: "შენი ცეცხლი | მეცა ცეცხლად მომედების, |
| Verse: b | ვეღარ ვუჭვრეტ ცრემლთა შენთა, | სოფელიცა* გაქარდების; |
| Verse: c | ზოგი* თქმა სჯობს არა-თქმასა, | ზოგი* თქმითაც დაშავდების. |
| Verse: d და | ვიტყვი, მოვკვდე, არა მგამა, | ჩემი მზეცა* თქვენ მოგხვდების!" |
| Strophe: S752/K752 | ||
| Verse: a | რა ვაზირმან ესე უთხრა, | ადგა, დარბაზს გაემართა. |
| Verse: b | მეფე დაჰხვდა შეკაზმული, | პირი მზეებრ ეწაღმართა. |
| Verse: c | შეუშინდა, საწყენლისა | მოხსენება ვერ შეჰმართა, |
| Verse: d და | დაყრით დადგა, იგონებდა | არ საქმეთა საომართა. |
| Strophe: S753/K753 | ||
| Verse: a | მეფემან ნახა ვაზირი | დაღრეჯით, დაყმუნვებული, |
| Verse: b | უბრძანა: "რა გჭირს, რა იცი, | რად მოხვე შეჭირვებული?" |
| Verse: c | მან ჰკადრა: "არა ვიციო, | მართ ვარ თავისა ვებული, |
| Verse: d და | მართალ ხართ, მომკლათ, რა გესმას | ამბავი გაკვირვებული. |
| Strophe: S754/K754 | ||
| Verse: a | ჩემი ჭმუნვა ჭირსა ჩემსა | არცა ჰმატს და არცა სდიდობს; |
| Verse: b | მეშინიან, თუცა შიშსა | მოციქული არ დაჰრიდობს. |
| Verse: c | აწ ავთანდილ გეთხოვების, | მოაჯეობს, არ წამკიდობს, |
| Verse: d და | უმისყმისოდ სოფელსა და | საწუთროსა მისთვის ფლიდობს". |
| Strophe: S755/K755 | ||
| Verse: a | რაცა იცოდა, ყველაი | ჰკადრა მოშიშრად ენითა, |
| Verse: b | კვლა მოახსენა: "რამცა სცან | სიტყვითა ესოდენითა, |
| Verse: c | თუ რაგვარ მყოფი მინახავს, | თუ რაგვარ ცრემლთა დენითა! |
| Verse: d და | მართალ ხართ, თუმცა რისხვანი | ჩემთვის იანაზდენითა". |
| Strophe: S756/K756 | ||
| Verse: a | რა მეფემან მოისმინა, | გაგულისდა, გაავცნობდა, |
| Verse: b | ფერი ჰკრთა და გასაშიშრდა, | შემხედველთა შეაშთობდა; |
| Verse: c | შეუზახნა: "რა სთქვი, შმაგო, | მაგას სხვამცა ვინ მითხრობდა! |
| Verse: d და | ავსა კაცსა ურჩევნია, | ავსამცა რას ადრე სცნობდა! |
| Strophe: S757/K757 | ||
| Verse: a | ვითამც რამე სახარული | საქმე მითხარ ვითა ადრად! |
| Verse: b | მაგის მეტი რა ვინ მიყოს, | თუ არ მომკლას მუხთლად, ღადრად? |
| Verse: c | შმაგო, ენა ვით იხმარე | აწ მაგისად* ჩემად კადრად! |
| Verse: d და | აგრე შმაგი არ ვაზირად, | არად* ვარგხარ არცა სხვად რად. |
| Strophe: S758/K758 | ||
| Verse: a | ხამსა, კაცმან პატრონისა | საწყინარსა არ დახედნეს, |
| Verse: b | ოდენ სიტყვა უმეცრული* | უალაგოდ* დაიყბედნეს?! |
| Verse: c | მე მაგისად მოსმენამდის | რად არ ყურნი შემეჭედნეს! |
| Verse: d და | შენ თუ მოგკლა, სისხლნი შენნი | ჩემმან ქედმან მიიქედნეს!" |
| Strophe: S759/K759 | ||
| Verse: a | კვლა უბრძანა: "თუ-მცა მისგან | აწ არ იყავ მოგზავნილი, |
| Verse: b | თავმან ჩემმან, თავსა მოგკვეთ*, | არად უნდა ამას ცილი! |
| Verse: c | წა, უკუდეგ! ავი, შმაგი, | უმეცარი, შლეგი, წბილი! |
| Verse: d და | შაბაშ სიტყვა, შაბაშ კაცი, | შაბაშ საქმე, მისგან ქმნილი!" |
| Strophe: S760/K760 | ||
| Verse: a | დადრკა, სკამნი შემოსტყორცნა, | ჰკრნა კედელსა, შეალეწნა; |
| Verse: b | დააცთუნნა, მაგრა მისთვის | აალმასნა, არ აძეწნა: |
| Verse: c | "ვით მიამბე წასლვა მისი, | ვინ ალვისა მორჩი ხე წნა!" |
| Verse: d და | ვაზირისა ცრემლმან ცხელმან | ღაწვნი თეთრნი აახეწნა. |
| Strophe: S761/K761 | ||
| Verse: a | ვაზირმან, გლახ, გამოჰრიდნა, | მართ ვეღარას ვერ იძრწივნებს; |
| Verse: b | გამოძრწა და გამომელდა, | გულსა წყლულსა მოიმტკივნებს; |
| Verse: c | შეის ხასობს, გაის ქუშობს, | ენა ასრე მოაყივნებს, |
| Verse: d და | მტერი მტერსა ვერას ავნებს, | რომე კაცი თავსა ივნებს. |
| Strophe: S762/K762 | ||
| Verse: a | თქვა: "ცოდვათა ჩემთა მსგავსი | ღმერთმან მეტი რა მიჩვენოს? |
| Verse: b | რად მოვღორდი, რად დავბნელდი, | ნეტარ, ვინღა გამითენოს! |
| Verse: c | ვინცა კაცმან კადნიერად | პატრონსა რა მოახსენოს, |
| Verse: d და | ჩემნი დღენი მასმცა ადგან, | რაძი ვითა გაისვენოს!" |
| Strophe: S763/K763 | ||
| Verse: a | ვაზირი გაწბილებული | მივა ბედითა შავითა; |
| Verse: b | ავთანდილს უთხრა დაღრეჯით, | პირითა გამქუშავითა: |
| Verse: c | "მადლი რა გკადრო, აწ თქვენგან | გავხასდი მე მაშა ვითა, |
| Verse: d და | ვაჲ, კარგი თავი უებრო | დავკარგე, დავაშავითა!" |
| Strophe: S764/K764 | ||
| Verse: a | ქრთამსა სთხოვს და ამხანაგობს, | თუცა ცრემლსა არ იწურვებს: |
| Verse: b | - მიკვირს, რად სცალს წყლიანობად, | რად არ გულსა შეიურვებს!- |
| Verse: c | "ვინ არ მისცეს ქადებული*, | მოურავსა მოიმდურვებს, |
| Verse: d და | თქმულა: "ქრთამი საურავსა | ჯოჯოხეთსცა დაიურვებს". |
| Strophe: S765/K765 | ||
| Verse: a | ვით გამხადა, რა მიბრძანა, | არ ეგების ჩემგან თხრობა: |
| Verse: b | რა სიავე, რა სირეგვნე, | რა შლუობა, რა შმაგობა! |
| Verse: c | მე თვით კაცად აღარ ვარგ ვარ, | აღარა მიც თავსა ცნობა; |
| Verse: d და | ესე მიკვირს, რად არ მომკლა, | მისცა თურე ღმერთმან თმობა. |
| Strophe: S766/K766 | ||
| Verse: a | მეცა ვიცოდი, რაცა ვქმენ, | ცთომით არ წამკიდებია, |
| Verse: b | ვიაზრე, გამიწყრებოდა, | ჭმუნვა მით გამდიდებია; |
| Verse: c | განგებით ქმნილსა რისხვასა | ვერავინ დაჰრიდებია! |
| Verse: d და | შენთვის სიკვდილი ლხინად მიჩს, | ჭირი არ გამცუდებია". |
| Strophe: S767/K767 | ||
| Verse: a | ყმამან უთხრა: "აღარ-წასლვა | არ ეგების ჩემგან აროს. |
| Verse: b | იადონი მაშინ მოკვდეს, | ოდეს ვარდმან იდამჭნაროს. |
| Verse: c | ხამს, უძებნოს ცვარი წყლისა, | მისთვის თავი ყოვლგან აროს, |
| Verse: d და | ვერ უპოვოს, რა ქმნას, ანუ | გული რითა* დაიწყნაროს! |
| Strophe: S768/K768 | ||
| Verse: a | უმისოდ მყოფი ვერ გავსძლებ | ჯდომასა, ვერცა წოლასა, |
| Verse: b | მართ ნადირთაებრ გაჭრასა | ვირჩევ, მათ თანა რბოლასა; |
| Verse: c | ასრე გასრულსა რად მნუკევს | მისთა მებრძოლთა ბრძოლასა? |
| Verse: d და | სჯობს უყოლობა კაცისა | მომდურავისა ყოლასა. |
| Strophe: S769/K769 | ||
| Verse: a | მოვახსენებ ერთხელ კვლაცა, | აწ რაზომცა მეფე წყრების, |
| Verse: b | ნუთუ გაბრჭოს, გული ჩემი | ვით იწვის და ვით ენთების; |
| Verse: c | არ გამიშვებს, გავიპარვი, | რა იმედი გარდმიწყდების, |
| Verse: d და | მე თუ მოვკვდე, ჩემი კერძი | სოფელიმცა გარდიფხვრების!" |
| Strophe: S770/K770 | ||
| Verse: a | მოიუბნეს. ვაზირმან ქმნნა | ჭამა-სმანი მათნი ფერნი, |
| Verse: b | უმასპინძლა, ძღვენნი უძღვნნა | შვენიერსა შვენიერნი, |
| Verse: c | მისნი მყოლნი ა-ვე-ავსნა, | მოყმენი და თუნდა ბერნი. |
| Verse: d და | გაიყარნეს, ყმა წავიდა, | სახლად ჩადგეს მზისა წვერნი. |
| Strophe: S771/K771 | ||
| Verse: a | შეკრა წითელი ასი ათასი | პირად მზემან და ტანად სარომან, |
| Verse: b | სამასი თავი სტავრა-ატლასი | უხვმან, ნიადაგ მიუმცთარომან, |
| Verse: c | სამოცი თვალი ლალ-იაგუნდი | ფერად მართ ვითა მიუმხვდარომან. |
| Verse: d და | კაცი გაგზავნა ვაზირისასა, | ესე ყველაი მისთვის არო მან. |
| Strophe: S772/K772 | ||
| Verse: a | შესთვალა, თუ: "რაცა გმართებს, | ვით მოგცე და ვით გაქონო, |
| Verse: b | ვალთა შენთა გარდასახდლად* | რა ნაცვალი მოვიგონო? |
| Verse: c | თუღა დავრჩე, შენთვის მოვკვდე, | თავი ჩემი დაგამონო, |
| Verse: d და | სიყვარული სიყვარულსა | შეგიცალო, შეგიწონო". |
| Strophe: S773/K773 | ||
| Verse: a | მე ვითა ვთქვა უებრობა, | სიკეთე და ქება მისი! |
| Verse: b | კაცი იყო საქმისაცა | შესაფერი, შესატყვისი; |
| Verse: c | ასრე უნდა მოხმარება, | გაჰვიდოდეს ვისცა ვისი. |
| Verse: d და | ოდეს კაცსა დაეჭიროს, | მაშინ უნდა ძმა და თვისი. |
