| Strophe: S916/K916 | ||
| Verse: a | იტირეს და გაემართნეს, | ქვაბისაკე თავნი არნეს; |
| Verse: b | რა ასმათმან დაინახნა, | განაღამცა გაეხარნეს! |
| Verse: c | მოეგება, მოტიროდა, | ცრემლმან მისმან* კლდენი ღარნეს, |
| Verse: d და | აკოცეს და ა-ცა-ტირდეს, | კვლა ცნობანი ააჩქარნეს. |
| Strophe: S917/K917 | ||
| Verse: a | ასმათ თქვა: "ღმერთო, რომელი | არ ითქმი კაცთა ენითა, |
| Verse: b | შენ ხარ სავსება ყოველთა, | აღგვავსებ მზეებრ ფენითა; |
| Verse: c | გაქო, ვით გაქო, რა გაქო, | არ-საქებელო სმენითა! |
| Verse: d და | დიდება შენდა, არ მომკალ | ამათთვის* ცრემლთა დენითა!" |
| Strophe: S918/K918 | ||
| Verse: a | ტარიელ ეტყვის: "ჰე*, დაო, | მით ცრემლი აქა მდინია, |
| Verse: b | საწუთრო ნაცვლად გვატირებს, | რაც ოდეს გაგვიცინია. |
| Verse: c | ძველი წესია სოფლისა, | არ ახლად მოსასმინია. |
| Verse: d და | ვა* შენი ბრალი, დავ, თვარა | სიკვდილი ჩემი ლხინია! |
| Strophe: S919/K919 | ||
| Verse: a | სწყუროდეს, წყალსა ვით დაღვრის | კაცი უშმაგო, ცნობილი? |
| Verse: b | მე თვალთა ჩემთა მით მიკვირს, | რად ვარ ცრემლითა ლტობილი! |
| Verse: c | უწყლოობა ჰკლავს, წყალი სდის, | აროდეს არ გახმობილი. |
| Verse: d და | ვა*, წახდა ვარდი პობილი, | ვა*, მარგალიტი წყობილი!" |
| Strophe: S920/K920 | ||
| Verse: a | ავთანდილსცა მოეგონა | მისი მზე და საყვარელი; |
| Verse: b | იტყვის: "ჩემო, ვით ვეგები | მე უშენოდ სულთა მდგმელი? |
| Verse: c | შენ არ გახლავ, ჩემი ჩემთვის | სიცოცხლეა სანანელი, |
| Verse: d და | გითხრამცა ვინ, რა მჭირს, ანუ | რა ცეცხლი მწვავს, რაგვარ ცხელი! |
| Strophe: S921/K921 | ||
| Verse: a | ვარდი ამას ვით იაზრებს: | მზე მომშორდეს, არ დავჭკნეო, |
| Verse: b | ანუ ჩვენ, გლახ, რა გვერგების, | რა ჩასვენდეს გორსა მზეო? |
| Verse: c | გულო, გიჯობს, გაუმაგრდე, | თავი სრულად გაიკლდეო, |
| Verse: d და | ნუთუ მოგხვდეს ნახვა მისი, | სულთა სრულად ნუ დაჰლეო". |
| Strophe: S922/K922 | ||
| Verse: a | სული დაიღეს, დადუმდეს, | ორთავე ცეცხლი სდებოდა; |
| Verse: b | ასმათი შეჰყვა, შევიდა, | ცეცხლი მათებრვე ჰგზებოდა, |
| Verse: c | დაუგო ტყავი ვეფხისა, | რომელ კვლა მიწყივ ჰგებოდა; |
| Verse: d და | ორნივე დასხდეს, უბნობდეს, | რაცა მათ ეამებოდა. |
| Strophe: S923/K923 | ||
| Verse: a | წვადი შეიწვეს, შეიქმნა | პურობა მსგავსი ჟამისა, |
| Verse: b | მუნ უპურობა პურობა, | არ-სიდიადე ჯამისა, |
| Verse: c | მას შეეხვეწნეს: "ჭამეო", | ძალი არ ჰქონდა ჭამისა, |
| Verse: d და | გასცოხნის, ლუკმა გასტყორცის, | წონა ძლივ ჩანთქის დრამისა. |
| Strophe: S924/K924 | ||
| Verse: a | ამოა რომე კაცი კაცს | ამოსა ეუბნებოდეს! |
| Verse: b | მან გაუგონოს, რაცა თქვას, | არ ცუდად წაუხდებოდეს, |
| Verse: c | ცოტად ეგრეცა დაუვსებს, | ცეცხლი რაზომცა სდებოდეს. |
| Verse: d და | დიდი ლხინია ჭირთა თქმა, | თუ კაცსა მოუხდებოდეს. |
| Strophe: S925/K925 | ||
| Verse: a | მას ღამესა ერთგან იყვნეს | იგი ლომნი, იგი გმირნი, |
| Verse: b | იუბნეს და გააცხადნეს | თავის-თავის მათნი ჭირნი. |
| Verse: c | რა გათენდა, კვლა დაიწყეს | საუბარნი სიტყვა-ხშირნი; |
| Verse: d და | ერთმანერთსა გაუგონნეს | ფიცნი პირველ დანაპირნი. |
| Strophe: S926/K926 | ||
| Verse: a | ტარიელ ეტყვის: "რად უნდა | სიტყვისა თქმა მრავალისა? |
| Verse: b | რაცა შენ ჩემთვის გიქმნია, | ღმერთი მზღველია ვალისა; |
| Verse: c | კმა ზენაარი ზენარად, | არ ნაქმარია მთრვალისა, |
| Verse: d და | არ დაივიწყე მოყვრობა | მოყვრისა წარმავალისა. |
| Strophe: S927/K927 | ||
| Verse: a | აწ შემიხვეწე, ნუ დამწვავ | კვლა წვითა უცხელესითა; |
| Verse: b | მე რომე ცეცხლი მედების, | არ ნაგზებია* კვესითა. |
| Verse: c | ვერ დამშრეტ*, შენცა დაიწვი | სოფლისა ქმნისა წესითა, |
| Verse: d და | წადი, დაბრუნდი, შეიქეც | მუნითვე, შენი მზე სით -ა. |
| Strophe: S928/K928 | ||
| Verse: a | ვინ დამბადა, განკურნება | ჩემი უჩანს მასცა ძნელად, |
| Verse: b | ვისცა გესმის, გაიგონეთ, | მით გაჭრილ ვარ ხელი ველად; |
| Verse: c | რაცა ჰმართებს გონიერთა, | ერთხელ ვიყავ მეცა მქმნელად, |
| Verse: d და | აწ ნობათი ხელობისა | მომხდომია*, მით ვარ ხელად". |
| Strophe: S929/K929 | ||
| Verse: a | ავთანდილ ეტყვის: "რა გითხრა | პასუხი მაგა თქმულისა? |
| Verse: b | შენვე თქვი, ეგეა სიტყვა | კაცისა ბრძნად სწავლულისა: |
| Verse: c | ღმერთსამცა ვით არ შეეძლო | კვლა განკურნება წყლულისა? |
| Verse: d და | იგია მზრდელი ყოვლისა | დანერგულ-დათესულისა! |
| Strophe: S930/K930 | ||
| Verse: a | ღმერთსამცა ესე რად ექმნა, | ეგეთნი დაებადენით, |
| Verse: b | აღარ შეგყარნა, გაგყარნა, | ხელი გქმნა* ცრემლთა დადენით! |
| Verse: c | სდევს ფათერაკი მიჯნურსა, | გაჭვრიტეთ, გაიცადენით, |
| Verse: d და | თქვენ ერთმანერთსა არ მიხვდეთ*, | მე სულნი ამომხადენით! |
| Strophe: S931/K931 | ||
| Verse: a | ნეტარ, მამაცი სხვა რაა, | არ გასძლოს, რაცა ჭირია! |
| Verse: b | ჭირსა გადრეკა რად უნდა, | რა სასაუბრო პირია! |
| Verse: c | ნუ გეშის, ღმერთი უხვია, | თუცა სოფელი ძვირია, |
| Verse: d და | რაცა* მიწვრთიხარ, იწვართე; | გკადრო, უწვრთელი ვირია. |
| Strophe: S932/K932 | ||
| Verse: a | თუ რა გესმის, გაიგონე, | ესე კმარის სწავლა სწავლად; |
| Verse: b | ჩემსა მზესა დავეთხოვე | თქვენს წინაშე წამოსავლად, |
| Verse: c | მოვახსენე: "რათგან ჩემი | შეუქმნია გული ავლად, |
| Verse: d და | არას ვარგებ, არ დავდგები, | სხვა* ვიუბნო რაღა მრავლად?" |
| Strophe: S933/K933 | ||
| Verse: a | მან მიბრძანა: "მადლიერ ვარ, | კარგად ხარ და მამაცურად, |
| Verse: b | შენგან მისსა* გავლენასა | მე დავიჩენ სამსახურად". |
| Verse: c | მისით კითხვით წამოსრულ ვარ, | არ-მთრვალი და არ- მახმურად, |
| Verse: d და | აწ შევიქცე*, რა ვუამბო? | რად მოვეო ჯაბან-ხრდლურად? |
| Strophe: S934/K934 | ||
| Verse: a | მაგ საუბარსა ესე სჯობს, | ისმინე ჩემი თხრობილი |
| Verse: b | მქმნელი საქმისა ძნელისა | კაციმცა იყო ცნობილი; |
| Verse: c | ვერას ვერ შეიქმს* ნაყოფსა | ვარდი უმზეოდ ჭნობილი. |
| Verse: d და | შენ ვერას ირგებ, მე გარგებ, | ძმა ძმისა უნდა ძმობილი! |
| Strophe: S935/K935 | ||
| Verse: a | სადაცა გწადდეს, მუნ იყავ | მითვე წესითა მაგითა, |
| Verse: b | გწადდეს - გულითა ბრძენითა, | გწადდეს - ცნობითა შმაგითა; |
| Verse: c | მაგა ქცევითა ტურფითა, | ანაგებითა ნაგითა, |
| Verse: d და | ოდენ გამაგრდი, არ მოჰკვდე, | არ დასდნე ცეცხლთა დაგითა. |
| Strophe: S936/K936 | ||
| Verse: a | ამის მეტსა არას გნუკევ: | წელიწადსა ერთსა მსგეფსსა |
| Verse: b | აქავ* ქვაბსა მომნახევდი | მე, ამბავთა ყოვლგნით მკრეფსა; |
| Verse: c | ამა ჟამსა ნიშნად მოგცემ, | დროსა ამას ვარდ-იეფსა, |
| Verse: d და | ვარდთა ნახვა გაგაკრთობდეს, | მართ ვითა-მცა ძაღლი ყეფსა. |
| Strophe: S937/K937 | ||
| Verse: a | ამა დროსა გარდავსცილდე, | აქავ ქვაბსა არ მოვიდე, |
| Verse: b | ცან, ცოცხალი არ თურე ვარ, | უღონიოდ მოვკვე კიდე; |
| Verse: c | ეს ამისად ნიშნად კმარის, | შენ თუ ჩემთვის ცრემლსა ჰღვრიდე, |
| Verse: d და | მაშინ გწადდეს - იხარებდი, | გწადდეს - ჭმუნვა გაიდიდე. |
| Strophe: S938/K938 | ||
| Verse: a | აწ რაცა გკადრე, ამისთვის | ნუთუ შენ იყო მჭმუნავი! |
| Verse: b | მოგშორდები და არ ვიცი, | თუ ცხენი დამცემს, თუ ნავი; |
| Verse: c | არ, უთქმელობა არ ვარგ-ა, | არ პირუტყვი ვარ მჩმუნავი, |
| Verse: d და | არ ვიცი, ღმერთი რას მიზამს, | ანუ ცა მიწყივ მბრუნავი". |
| Strophe: S939/K939 | ||
| Verse: a | მან უბრძანა: "აღარ გაწყენ, | არცა სიტყვა გამეტადდეს, |
| Verse: b | არ მომისმენ, რაზომ გინდა | საუბარი მიდიადდეს; |
| Verse: c | თუ არ მოგყვეს საყვარელი, | შენ მას მიჰყევ, რაცა სწადდეს, |
| Verse: d და | ბოლოდ ყოვლი დამალული | საქმე ცხადად გამოცხადდეს. |
| Strophe: S940/K940 | ||
| Verse: a | არ დაიჯერო, მაშინ სცნა | ჩემთა საქმეთა ძნელობა; |
| Verse: b | ჩემთვის ყველაი სწორია, | გაჭრა და გაუჭრელობა; |
| Verse: c | შენ რაცა გითქვამს, მაგას ვიქმ, | მრჯის რაზომ გინდა ხელობა, |
| Verse: d და | უშენოდ მომხვდეს, რაღა ვქმნა, | არ დია დღეთა გრძელობა!" |
| Strophe: S941/K941 | ||
| Verse: a | საუბარი გარდასწყვიდეს, | დააპირეს ესე პირი; |
| Verse: b | ცხენსა შესხდეს, მოიარეს, | თვითო მოკლეს ველს ნადირი; |
| Verse: c | შემოიქცეს, აატირეს | გული, კვლაცა ანატირი, |
| Verse: d და | ხვალ გაყრისა* გონებამან | სხვა მიჰმატა ჭირსა ჭირი. |
| Strophe: S942/K942 | ||
| Verse: a | ლექსთა მკითხველნო*, თქვენნიმცა* | თვალნი ცრემლისა მღვრელია! |
| Verse: b | გულმან, გლახ, რა ქმნას უგულოდ, | თუ გული გულსა* ელია?! |
| Verse: c | მოშორვება და მოყვრისა | გაყრა კაცისა მკლველია, |
| Verse: d და | ვინცა არ იცის, არ ესმის, | ესე დღე რაგვარ ძნელია! |
| Strophe: S943/K943 | ||
| Verse: a | დილა გათენდა, შესხდეს და | მას ქალსა გაესალამნეს. |
| Verse: b | ტარიელ, ასმათ, ავთანდილ | თვალთაგან ცრემლნი დალამნეს; |
| Verse: c | სამთავე ღაწვთა ალამნი | არღავნის ფერად ალამნეს, |
| Verse: d და | მათ ლომთა, მიწყივ მხეც-ქმნილთა, | თავნი მხეცთავე ალამნეს. |
| Strophe: S944/K944 | ||
| Verse: a | ქვაბი ჩავლეს და წავიდეს | ზახილით ცრემლთა მდენანი, |
| Verse: b | ასმათ ტირს, მოსთქვამს: "ჰე ლომნო, | ვისნი ვით მოგთქმენ ენანი! |
| Verse: c | მზემან დაგწვნა და დაგდაგნა | ცისა მნათობნი ზენანი, |
| Verse: d და | ვა ჭირნი ჩემნი ეზომნი! | ვა სიცოცხლისა თმენანი!" |
| Strophe: S945/K945 | ||
| Verse: a | მათ ყმათა, მუნით წასრულთა, | იგი დღე ერთგან იარეს, |
| Verse: b | ზღვის პირს მივიდეს, | მუნ დადგეს, არ ხმელთა არე იარეს, |
| Verse: c | არ გაიყარნეს მას ღამით*, | კვლა ცეცხლი გაიზიარეს, |
| Verse: d და | ერთმანერთისა შორს ყოფნა | იტირეს, იმგლოვიარეს. |
| Strophe: S946/K946 | ||
| Verse: a | ტარიელს ეტყვის ავთანდილ: | "რუ გახმა ცრემლთა დენისა! |
| Verse: b | რად მოიშორვე შენ ფრიდონ, | მომცემი მაგა ცხენისა? |
| Verse: c | მუნით იცნობის ამბავი, | ღონე მის მზისა ლხენისა, |
| Verse: d და | აწ მე მუნ მივალ, მასწავლე | გზა ძმად-ფიცისა შენისა". |
| Strophe: S947/K947 | ||
| Verse: a | ტარიელ სიტყვით ასწავლის | მხარსა ფრიდონის გზისასა, |
| Verse: b | მართ გააგონა, რაც ოდენ | შეეძლო ძალსა თქმისასა: |
| Verse: c | "აღმოსავლითკე წადიო, | პირსა იარე ზღვისასა, |
| Verse: d და | თუ ჰნახო, ჩემი უამბე, | გკითხავს ამბავსა ძმისასა". |
| Strophe: S948/K948 | ||
| Verse: a | თხა მოკლეს და მიითრიეს, | ცეცხლი შექმნეს ზღვისა პირსა, |
| Verse: b | სვეს და ჭამეს, რაცა ჭამა | შეჰფერობდა მათსა ჭირსა; |
| Verse: c | მას ღამესა ერთად იყვნეს, | ერთგან მიწვეს ხეთა ძირსა. |
| Verse: d და | ვჰგმობ მუხთალსა საწუთროსა, | ზოგჯერ უხვსა, ზოგჯერ ძვირსა. |
| Strophe: S949/K949 | ||
| Verse: a | ცისკრად ადგეს გასაყრელად, | ერთმანერთსა მოეხვივნეს*; |
| Verse: b | მაშინ მათგან ნაუბარნი, | დადნეს, ვინცა მოისმინნეს; |
| Verse: c | თვალთა, ვითა წყაროს თვალნი, | ცრემლნი ველთა მოადინნეს, |
| Verse: d და | დიდხან დგანან შეჭდობილნი*, | მკერდი მკერდსა შეარკინეს. |
| Strophe: S950/K950 | ||
| Verse: a | გაიყარნეს ტირილით და | პირსა ხოკით, თმათა გლეჯით, |
| Verse: b | ერთი აღმა, ერთი ჩაღმა, | უგზოდ მივლენ შამბთა ეჯით; |
| Verse: c | ვირე უჩნდა ერთმანერთი, | იზახდიან პირსა ბღნეჯით; |
| Verse: d და | იგი ნახნეს დაღრეჯილნი, | მზე დაიღრეჯს მისით ღრეჯით. |
