| Strophe: S951/K951 | ||
| Verse: a | ვა, სოფელო, რას შიგან ხარ, | რას გვაბრუნვებ, რა ზნე გჭირსა! |
| Verse: b | ყოვლი შენი მონდობილი | ნიადაგმცა ჩემებრ ტირსა! |
| Verse: c | სად წაიყვან სადაურსა, | სად აღუფხვრი* სადათ ძირსა! |
| Verse: d და | მაგრა ღმერთი არ გასწირავს | კაცსა, შენგან განაწირსა. |
| Strophe: S952/K952 | ||
| Verse: a | ავთანდილ მისი გაყრილი | ტირს, ხმა მისწვთების ცათამდის*, |
| Verse: b | იტყვის, თუ: "ღვარი სისხლისა | კვლაცა მდენია, კვლაცა მდის; |
| Verse: c | აწ აგრე გაყრა ძნელია, | ვით მაშინ შეყრა და-ც-ამდის. |
| Verse: d და | კაცი არ ყველა სწორია, | დიდი ძეს კაცით კაცამდის". |
| Strophe: S953/K953 | ||
| Verse: a | ველს მაშინ მხეცნი ძღებოდეს | სისხლითა მუნ ნატირითა; |
| Verse: b | ვერ დაივსებდა სახმილსა, | იწვის ცეცხლითა ხშირითა; |
| Verse: c | კვლა თინათინის გონება | ავსებს უფრო-რე ჭირითა; |
| Verse: d და | ბაგეთათ* ვარდსა ანათობს | ბროლი ძოწისა ძირითა. |
| Strophe: S954/K954 | ||
| Verse: a | ვარდი ჭნებოდა, ღვრებოდა, | ალვისა შტო ირხეოდა; |
| Verse: b | ბროლი და ლალი გათლილი | ლაჟვარდად გარდიქცეოდა; |
| Verse: c | გაჰმაგრებოდა სიკვდილსა, | ამისთვის არ უმხნეოდ -ა; |
| Verse: d და | იტყვის, თუ: "ბნელი რას მიკვირს, | რათგან დამაგდე, მზეო, და-!" |
| Strophe: S955/K955 | ||
| Verse: a | მზესა ეტყვის: "მზეო, გიტყვი | თინათინის ღაწვთა დარად, |
| Verse: b | შენ მას ჰგავ და იგი შენ გგავს, | თქვენ ანათობთ მთად და ბარად; |
| Verse: c | ხელსა მალხენს ნახვა შენი, | ამად გიჭვრეტ არ-დამცთარად, |
| Verse: d და | მაგრა ჩემი რად დააგდეთ | გული ცივად, გაუმთბარად? |
| Strophe: S956/K956 | ||
| Verse: a | თუ ერთისა მოშორვება | მზისა ზამთრის გაგვამცივნებს, |
| Verse: b | მე, გლახ, ორნი დამიყრიან, | გული ამად რად არ ივნებს? |
| Verse: c | მაგრა კლდესა არა* შესწონს, | არაოდეს არ იმტკივნებს; |
| Verse: d და | წყლულსა დანა ვერა ჰკურნებს, | გაჰკვეთს, ანუ გაამსივნებს". |
| Strophe: S957/K957 | ||
| Verse: a | მიმავალი ცასა შესტირს, | ეუბნების, ეტყვის მზესა: |
| Verse: b | "აჰა, მზეო, გეაჯები | შენ, უმძლესთა მძლეთა მძლესა, |
| Verse: c | ვინ მდაბალთა გაამაღლებ, | მეფობისა მისცემ, სვესა, |
| Verse: d და | მე ნუ გამყრი საყვარელსა, | ნუ შემიცვლი ღამედ დღესა! |
| Strophe: S958/K958 | ||
| Verse: a | მო, ზუალო, მომიმატე | ცრემლი ცრემლსა, ჭირი ჭირსა, |
| Verse: b | გული შავად შემიღებე, | სიბნელესა მიმეც ხშირსა, |
| Verse: c | შემომყარე კაეშანი, | ტვირთი მძიმე, ვითა ვირსა, |
| Verse: d და | მას უთხარ, თუ: "ნუ გასწირავ, | შენია და შენთვის ტირსა". |
| Strophe: S959/K959 | ||
| Verse: a | ჰე მუშთარო, გეაჯები | შენ, მართალსა ბრჭესა, ღმრთულსა, |
| Verse: b | მო და უყავ სამართალი, | გაებრჭობის გული გულსა; |
| Verse: c | ნუ ამრუდებ უმართლესსა, | ნუ წაიწყმედ ამით სულსა! |
| Verse: d და | მართალი ვარ, გამიკითხე! | რად მაწყლულებ მისთვის წყლულსა? |
| Strophe: S960/K960 | ||
| Verse: a | მოდი, მარიხო, უწყალოდ | დამჭერ ლახვრითა შენითა, |
| Verse: b | შე-ცა-მღებე და შემსვარე | წითლად სისხლისა დენითა, |
| Verse: c | მას უთხრენ ჩემნი პატიჟნი, | მას გააგონენ ენითა, |
| Verse: d და | რაგვარ გასრულ ვარ, შენ იცი, | გული არღარას ლხენით-ა. |
| Strophe: S961/K961 | ||
| Verse: a | მოდი, ასპიროზ, მარგე რა, | მან დამწვა ცეცხლთა დაგითა, |
| Verse: b | ვინ მარგალიტსა გარეშე | მოსცავს ძოწისა ბაგითა; |
| Verse: c | შენ დააშვენებ კეკლუცთა | დაშვენებითა მაგითა, |
| Verse: d და | ვისმე ჩემებრსა დააგდებ, | გაჰხდი ცნობითა შმაგითა. |
| Strophe: S962/K962 | ||
| Verse: a | ოტარიდო, შენგან კიდე | არვის მიგავს საქმე სხვასა: |
| Verse: b | მზე მაბრუნვებს, არ გამიშვებს, | შემიყრის და მიმცემს წვასა; |
| Verse: c | დაჯე წერად ჭირთა ჩემთა, | მელნად მოგცემ ცრემლთა ტბასა, |
| Verse: d და | კალმად გიკვეთ გაწლობილსა | ტანსა, წვრილსა ვითა თმასა. |
| Strophe: S963/K963 | ||
| Verse: a | მო, მთვარეო, შემიბრალე, | ვილევი და შენებრ ვმჭლდები, |
| Verse: b | მზე გამავსებს, მზევე გამლევს, | ზოგჯერ ვსხვდები, ზოგჯერ ვწვლდები; |
| Verse: c | მას უამბენ სჯანი ჩემნი, | რა მჭირს, ანუ რაგვარ ვბნდები, |
| Verse: d და | მიდი, უთხარ, ნუ გამწირავს, | მისი ვარ და მისთვის ვკვდები. |
| Strophe: S964/K964 | ||
| Verse: a | აჰა, მმოწმობენ ვარსკვლავნი, | შვიდნივე მემოწმებიან: |
| Verse: b | მზე, ოტარიდი, მუშთარი | და ზუალ ჩემთვის ბნდებიან, |
| Verse: c | მთვარე, ასპიროზ, მარიხი | მოვლენ და მოწმად მყვებიან. |
| Verse: d და | მას გააგონნენ, რანიცა | ცეცხლნი უშრეტნი მდებიან". |
| Strophe: S965/K965 | ||
| Verse: a | აწ გულსა ეტყვის: "ვითამცა | გდის ცრემლი, არ გაგხმობია, |
| Verse: b | რას გარგებს მოკლვა თავისა? | ეშმა ძმად თურე გძმობია; |
| Verse: c | მეც ვიცი, ჩემსა ხელ-მქმნელსა | თმად ყორნის ბოლო სთმობია, |
| Verse: d და | მაგრა თუ ჭირსა არ დასთმობ, | ლხინი რა დასათმობია! |
| Strophe: S966/K966 | ||
| Verse: a | თუ დავრჩეო, ესე მიჯობს, - | სიცოცხლისა იტყვის თუსა- |
| Verse: b | ნუთუ მომხვდეს ნახვა მზისა, | ნუ ვიზახი მიწყივ უსა". |
| Verse: c | მიიმღერის* ხმასა ტკბილსა, | არ დასწყვეტდის* ცრემლთა რუსა, |
| Verse: d და | მისსა ხმასა თანა ხმაცა | ბულბულისა ჰგვანდის ბუსა*. |
| Strophe: S967/K967 | ||
| Verse: a | რა ესმოდის მღერა ყმისა, | სმენად მხეცნი მოვიდიან, |
| Verse: b | მისვე ხმისა სიტკბოსაგან | წყლით ქვანიცა გამოსხდიან, |
| Verse: c | ისმენდიან, გაჰვირდიან, | რა ატირდის, ატირდიან; |
| Verse: d და | იმღერს ლექსთა საბრალოთა, | ღვარისაებრ ცრემლნი სდიან. |
| Strophe: S968/K968 | ||
| Verse: a | მოვიდიან შესამკობლად | ქვეყნით ყოვლნი სულიერნი: |
| Verse: b | კლდით ნადირნი, წყალშიგ თევზნი, | ზღვით ნიანგნი, ცით მფრინველნი, |
| Verse: c | ინდო-არაბ-საბერძნეთით, | მაშრიყით და მაღრიბელნი, |
| Verse: d და | რუსნი, სპარსნი, მოფრანგენი | და მისრეთით მეგვიპტელნი. |
