| Strophe: S1095/K1095 | ||
| Verse: a | მიუწერა: "წავიკითხე | შენი წიგნი, ჩემი ქება. |
| Verse: b | შენ მომასწარ, თვარა შენგან | მე უფრო მჭირს ცეცხლთა დება. |
| Verse: c | შენცა გინდა, მეცა მინდა | გაუწყვედლად შენი ხლება, |
| Verse: d და | შეყრა არის პირიანი, | ორთავეა რათგან ნება". |
| Strophe: S1096/K1096 | ||
| Verse: a | ფატმანისსა ვერ გიამბობ, | მოემატა რა სიამე! |
| Verse: b | მიუწერა: "კმარის, რაცა | უშენომან ცრემლი ვლამე, |
| Verse: c | აწ ვიქმნები თავის წინა, | აქა მპოვე მარტო სამე, |
| Verse: d და | მომისწრაფე შეყრა შენი, | რა შეღამდეს, მოდი ღამე". |
| Strophe: S1097/K1097 | ||
| Verse: a | მას ღამითვე საწვეველი | რა მიართვეს წიგნი ყმასა, |
| Verse: b | შეღამდა და წა-ცა-ვიდა, | სხვა ემთხვია მონა გზასა: |
| Verse: c | "ამას ღამე ნუ მოხვალო, | ვერა მპოვებ შენთვის მზასა". |
| Verse: d და | მას ეწყინა, არ დაბრუნდა, | თქვა, თუ: "ჰგავსო ეგე რასა?" |
| Strophe: S1098/K1098 | ||
| Verse: a | წვეული აღარ დაბრუნდა | კვლა ზევე უკუწვევითა. |
| Verse: b | ფატმან ზის წყენით, შევიდა | ავთანდილ მარტო ხე ვითა, |
| Verse: c | დიაცსა წყენა შეატყო*, | ნახა შესლვითა, შე-, ვითა, |
| Verse: d და | ვერ დაიჩინა შიშითა | და მისითავე თნევითა. |
| Strophe: S1099/K1099 | ||
| Verse: a | ერთგან დასხდეს და დაიწყეს | კოცნა, ლაღობა წყლიანი; |
| Verse: b | შემოდგა კარსა ყმა ვინმე | კეკლუცი, ტან-ნაკვთიანი, |
| Verse: c | შემოვლო ახლოს, შემოჰყვა | მონა ხრმალ-დარაკიანი, |
| Verse: d და | დაჰკრთა, რა ნახა ავთანდილ: | ჰგავსო, თუ გზაა კლდიანი. |
| Strophe: S1100/K1100 | ||
| Verse: a | ფატმან რა ნახა, შეშინდა, | ძრწის და მიეცა ძრწოლასა. |
| Verse: b | მან გაკვირვებით უჭვრიტა | მათსა ლაღობა-წოლასა; |
| Verse: c | უთხრა: "არ გიშლი, დიაცო, | ფერთა მი და მო კრთოლასა, |
| Verse: d და | გამითენდების, განანებ | მაგა მოყმისა ყოლასა! |
| Strophe: S1101/K1101 | ||
| Verse: a | გამკიცხე, ბოზო დიაცო, | და დამდევ გასათრეველად, |
| Verse: b | მაგრა სცნობ ხვალე პასუხსა | მაგა საქმისა მზღვეველად: |
| Verse: c | ვარ შენთა შვილთა შენითა | კბილითა დამაჭმეველად, |
| Verse: d და | დავშალო, წვერთა ფუ მიყავ, | ხელიღა ვრბოდე მე ველად!" |
| Strophe: S1102/K1102 | ||
| Verse: a | ესე თქვა და კაცმან წვერთა | მოიზიდნა, გავლნა კარნი; |
| Verse: b | ფატმან შექმნა თავსა ცემა, | ღაწვნი ესხნეს ნახოკარნი; |
| Verse: c | ცრემლთა მისთა შეეყარნეს, | წყაროსაებრ ისმნეს წკარნი; |
| Verse: d და | თქვა: "დამქოლეთ, მოდით, ქვითა, | მომადეგით მომაკარნი. |
| Strophe: S1103/K1103 | ||
| Verse: a | მოთსქვამს: "მოვკალ, თავი, ქმარი, | ამოვწყვიდენ წვრილნი შვილნი, |
| Verse: b | იავარ-ვყავ საქონელი, | უსახონი თვალნი თლილნი, |
| Verse: c | გავეყარე საყვარელთა, | ვა გამზრდელნი, ვა გაზრდილნი. |
| Verse: d და | ბოლოდ ვექმენ თავსა ჩემსა, | სიტყვანია ჩემნი წბილნი". |
| Strophe: S1104/K1104 | ||
| Verse: a | ამას ყველასა ავთანდილ | ისმენდა გაცბუნვებული; |
| Verse: b | უბრძანა: "რა გჭირს, რას იტყვი, | რასთვის ხარ აგრე ვებული? |
| Verse: c | რას დაგექადა იგი ყმა, | რა ნახა შენგან კლებული? |
| Verse: d და | დადუმდი, მითხარ, ვინ იყო, | ანუ რად საქმედ რებული?" |
| Strophe: S1105/K1105 | ||
| Verse: a | დიაცმან უთხრა: "ჰე ლომო, | ხელი ვარ ცრემლთა დენითა, |
| Verse: b | ნურას ნუ მკითხავ ამბავსა, | ვერცა რას გითხრობ ენითა; |
| Verse: c | დავხოცენ შვილნი ხელითა, | მით ვარ აღარას ლხენითა. |
| Verse: d და | თავი მოვიკალ უთმინოდ | სიყვარულითა შენითა. |
| Strophe: S1106/K1106 | ||
| Verse: a | ესეგვარი დია მიჰხვდეს | სიტყვა-მცთარსა, ენა-მეტსა, |
| Verse: b | ხვაშიადთა ვერ-მმალავსა, | უჭკუოსა, შმაგსა, რეტსა; |
| Verse: c | ვაგლახითა მეწიენით, | გეტყვი ყოვლსა ჩემსა მჭვრეტსა, |
| Verse: d და | მკურნალმანცა ვერა ჰკურნოს | თავისისა სისხლთა* მხვრეტსა. |
| Strophe: S1107/K1107 | ||
| Verse: a | ორისაგან ერთი ქმენით, | ამის მეტსა ნურას ჰლამით: |
| Verse: b | მო- ვითა -ჰკლავ იმა კაცსა, | წადი, მოკალ მალვით ღამით, |
| Verse: c | მე და სრულად სახლი ჩემი | დახოცასა დაგვხსენ ამით! |
| Verse: d და | მოხვალ, გითხრობ ყველაკასა, | მო- ვით-გითხრა ცრემლთა ლამით. |
| Strophe: S1108/K1108 | ||
| Verse: a | თვარა ღამითვე ტვირთები | შენი წაიღე ვირითა, |
| Verse: b | დააგდე ჩემი მიდამო, | სრულად მიკრიფე, მი-, რითა. |
| Verse: c | ვეჭვ, რომე ჩემთა ცოდვათა | შენცა აგავსონ ჭირითა, |
| Verse: d და | თუ დარბაზს მივა იგი* ყმა, | შვილთა დამაჭმევს პირითა". |
| Strophe: S1109/K1109 | ||
| Verse: a | რა ესე ესმა ავთანდილს | ლაღსა, ბუნება-ზიარსა, |
| Verse: b | ადგა და ლახტი აიღო, | რა ტურფა რამე მხნე არსა! |
| Verse: c | "ამა საქმისა ვერ-ცნობა, - | თქვა, -ჩემი სიძუნწე არსა". |
| Verse: d და | ნუ ეჭვ სულ-დგმულსა ქვეყანად, | თუ ვითმე მისებრი არსა! |
| Strophe: S1110/K1110 | ||
| Verse: a | ფატმანს უთხრა: "კაცი მომეც | მასწავლელად, წინამძღვარად, |
| Verse: b | გზასა მართლად წამიყვანოს, | თვარა მეშვლად მინდა არად; |
| Verse: c | იმა კაცსა ვერა ვხედავ | მეომარად ჩემად დარად, |
| Verse: d და | რაცა ვუყო, მოგახსენებ, | მომიცადე, იყავ წყნარად". |
| Strophe: S1111/K1111 | ||
| Verse: a | მას მისცა მონა დიაცმან | წინამძღვრად, წა-ცა-მყვანელად, |
| Verse: b | კვლავე შეჰყივლა: "ვინათგან | ცეცხლი ცხელია აწ* ნელად, |
| Verse: c | თუ მო- ვითა -ჰკლა იგი ყმა | ჩემად გულისა მფხანელად, |
| Verse: d და | ბეჭედი ჩემი აცვია, | მას გვედრებ მოსატანელად". |
| Strophe: S1112/K1112 | ||
| Verse: a | ავთანდილ გავლო ქალაქი | მით უებროთა ტანითა; |
| Verse: b | ზღვის პირსა სახლნი ნაგებნი | დგეს ქვითა წითელ-მწვანითა, |
| Verse: c | ქვეშეთკე სრითა ტურფითა, | კვლა ზედათ ბანის-ბანითა, |
| Verse: d და | დიდროვანითა ტურფითა, | მრავლითა თანის-თანითა. |
| Strophe: S1113/K1113 | ||
| Verse: a | მუნ მიჰყავს პირ-მზე ავთანდილ | მას, მისსა წინამძღომელსა; |
| Verse: b | ხმა-მდაბლად ჰკადრებს: "ისია | სრა მისი, ეძებ რომელსა". |
| Verse: c | უჩვენებს, ეტყვის: "ჰხედაო | ბანსა ზე და ქვე მდგომელსა? |
| Verse: d და | იქი წევს ძილად, იცოდი, | ანუ ქვე ჰპოვებ მჯდომელსა". |
| Strophe: S1114/K1114 | ||
| Verse: a | კარსა წინა დარაჯანი | ორნი უწვეს მას, გლახ, ყმასა. |
| Verse: b | ყმა გავიდა, გაეპარა, | დააგდებდეს ვირე ხმასა, |
| Verse: c | თვითო ხელი ყელსა მიჰყო, | მუნვე მისცა სულთა ხდასა, |
| Verse: d და | თავი თავსა შეუტაკა, | გაურია ტვინი თმასა. |
| Strophe: S1115/K1115 | ||
| Verse: a | იგი ყმა საწოლს მარტო წვა | გულითა ჯავრიანითა; |
| Verse: b | ხელ-სისხლიანი ავთანდილ | შედგა ტანითა ჯანითა; |
| Verse: c | ვერღა აესწრა, იდუმალ | მოკლა, ვერცა თუ ვცანითა, |
| Verse: d და | ხელი მოჰკიდა, მიწასა | დაასკვნა, დაკლა დანითა. |
| Strophe: S1116/K1116 | ||
| Verse: a | მჭვრეტელთა მზე და მებრძოლთა | მხეცი და ვითა ზარია. |
| Verse: b | ბეჭდითურთ თითი მოჰკვეთა, | ქვესკნელს მიწათა გარია, |
| Verse: c | ზღვათაკე სარკმლით* გასტყორცა, | ზღვისა ქვიშათა დარია, |
| Verse: d და | მისთვის არცაღა სამარე, | არცა სათხარად ბარია. |
| Strophe: S1117/K1117 | ||
| Verse: a | ხმა მათისა დახოცისა | არ გაისმა არსით არა. |
| Verse: b | წამოვიდა ვარდი ტკბილი, | რასამცა ვით გაემწარა! |
| Verse: c | ესე მიკვირს, სისხლი მათი | ასრე ვითა მოიპარა! |
| Verse: d და | რომე წეღან წამოევლო, | გზა იგივე წაიარა. |
| Strophe: S1118/K1118 | ||
| Verse: a | რა ფატმანისსა შევიდა | ლომი, მზე, მოყმე წყლიანი, |
| Verse: b | უბრძანა: "მოვკალ, მან ყმამან | დღე ვეღარ ნახოს მზიანი, |
| Verse: c | თვით მონა შენი მოწმად მყავს, | ფიცი აფიცე ღმრთიანი, |
| Verse: d და | აჰა თითი და ბეჭედი, | და დანა მაქვს სისხლიანი. |
| Strophe: S1119/K1119 | ||
| Verse: a | აწ მითხარ თუ: რას იტყოდი, | რას გაშმაგდი ისრე რეტად? |
| Verse: b | რას გექადდა ისი კაცი? | მესწრაფების მეტის-მეტად". |
| Verse: c | ფატმან ფერხთა მოეხვია: | "არა ღირს ვარ* პირსა ჭვრეტად, |
| Verse: d და | გამიმრთელდა გული წყლული, | აწყა დავჯე ცეცხლთა შრეტად. |
| Strophe: S1120/K1120 | ||
| Verse: a | მე და უსენი შვილითურთ | აწ ახლად დავიბადენით; |
| Verse: b | ლომო, ქებანი შენნიმცა | ჩვენ ვითა ვადიადენით! |
| Verse: c | ვინათგან სისხლთა იმისთა | დაღვრევა დავიქადენით, |
| Verse: d და | თავითგან გითხრობ ყველასა, | თქვენ სმენად დაემზადენით". |
