| Strophe: S1121/K1121 | ||
| Verse: a | ამა ქალაქსა წესია: | დღესა მას ნავროზობასა |
| Verse: b | არცა ვინ ვაჭრობს ვაჭარი, | არცა ვინ წავა გზობასა; |
| Verse: c | ყოველნი სწორად დავიწყებთ | კაზმასა, ლამაზობასა, |
| Verse: d და | დიდსა შეიქმენ* მეფენი | პურობა-დარბაზობასა. |
| Strophe: S1122/K1122 | ||
| Verse: a | ჩვენ დიდ-ვაჭართა ზედა-გვაც | დარბაზს მიღება ძღვენისა, |
| Verse: b | მათ საბოძვრისა ბოძება | ჰმართებს მსგავსისა ჩვენისა; |
| Verse: c | ათ დღემდის ისმის ყოველგნით | ხმა წინწილისა, ებნისა, |
| Verse: d და | მოედანს მღერა, ბურთობა, | დგრიალი ცხენთა დგენისა. |
| Strophe: S1123/K1123 | ||
| Verse: a | ქმარი ჩემი დიდ-ვაჭართა | წაუძღვების, უსენ, წინა, |
| Verse: b | მათთა ცოლთა მე წავასხამ, | მაწვეველი არად მინა; |
| Verse: c | დედოფალსა ძღვენსა ვუძღვნით, | მდიდარი თუ გლახა ვინ-ა, |
| Verse: d და | დარბაზს ამოდ გავიხარებთ, | მხიარულნი მოვალთ შინა. |
| Strophe: S1124/K1124 | ||
| Verse: a | დღე მოვიდა ნავროზობა, | დედოფალსა ძღვენი ვსძღვენით; |
| Verse: b | ჩვენ მივართვით, მათ გვიბოძეს, | ავავსეთ და* ავივსენით; |
| Verse: c | ჟამიერად მხიარულნი | წამოვედით ნებით ჩვენით, |
| Verse: d და | კვლა დავსხედით გახარებად, | უნებურნი არ ვიყვენით. |
| Strophe: S1125/K1125 | ||
| Verse: a | ბაღსა შიგან თამაშობად | საღამოსა გავე ჟამსა, |
| Verse: b | გავიტანე ხათუნები, - | მათი ჭმევა ჩემგან ხამსა; |
| Verse: c | მომყვებოდეს მომღერალნი, | იტყოდიან ტკბილსა ხმასა, |
| Verse: d და | ვიმღერდი და ვყმაწვილობდი, | ვიცვალებდი რიდე-თმასა. |
| Strophe: S1126/K1126 | ||
| Verse: a | იქ ბაღსა შიგან ტურფანი | სახლნი, ნატიფად გებულნი, |
| Verse: b | მაღალნი, ყოვლგნით მხედველნი, | ზღვას ზედა წაკიდებულნი, |
| Verse: c | მუნ შევიტანენ ხათუნნი, | იგი ჩემ თანა ხლებულნი, |
| Verse: d და | კვლა დავიდევით ნადიმი, | დავსხედით ამოდ შვებულნი. |
| Strophe: S1127/K1127 | ||
| Verse: a | ვაჭრის ცოლთა მხიარულმან | ვუმასპინძლე ამოდ, დურად; |
| Verse: b | სმასა ზედა უმიზეზოდ | გავხე რამე* უგემურად, |
| Verse: c | რა შემატყვეს, გაიყარა, | სხდომილ იყო რაცა პურად, |
| Verse: d და | მარტო დავრჩი, სევდა რამე | შემომექცა გულსა მურად. |
| Strophe: S1128/K1128 | ||
| Verse: a | უკმოვახვენ სარკმელნი და | შევაქციე პირი გზასა, |
| Verse: b | ვიხედვიდი, ვიქარვებდი | კაეშნისა ჩემგან ზრდასა, |
| Verse: c | შორს ამიჩნდა ცოტა რამე, | მოცურვიდა შიგან ზღვასა, |
| Verse: d და | მფრინველად ვთქვი, ანუ მხეცად, | სხვას ვამსგავსე მე-მცა რასა! |
| Strophe: S1129/K1129 | ||
| Verse: a | მაშორვიდა, ვერად ვიცან; | მომეახლა, იყო ნავი; |
| Verse: b | ორთა კაცთა, ტანად შავთა, | თვით პირიცა ედგა შავი; |
| Verse: c | იქით-აქათ მოსდგომოდეს, | ახლოს* უჩნდა ოდენ თავი, |
| Verse: d და | გამოიღეს, გამიკვირდა | იგი უცხო სანახავი. |
| Strophe: S1130/K1130 | ||
| Verse: a | გამოზიდნეს იგი ნავი, | გამოიღეს ბაღსა წინა, |
| Verse: b | მიიხედნეს, მოიხედნეს, | ვინ გვიჭვრეტსო, სადა, ვინა, |
| Verse: c | ვერა ნახეს სულიერი, | ვერცა რამან შეაშინა; |
| Verse: d და | მე იდუმალ ვიხედვიდი, | სულ-ღებული ვიყავ შინა. |
| Strophe: S1131/K1131 | ||
| Verse: a | მით ნავიდაღმა მათ რომე | გარდმოსვეს კიდობანითა, |
| Verse: b | აჰხადეს, ქალი გარდმოხდა | უცხოთა რათმე ტანითა, |
| Verse: c | თავსა რიდითა შავითა, | ქვეშეთ მოსილი მწვანითა, |
| Verse: d და | მზესა სიტურფედ ეყოფის, | იყოს მისითა გვანითა. |
| Strophe: S1132/K1132 | ||
| Verse: a | რა მობრუნდა ქალი ჩემკე, | შემოადგეს სხივნი კლდესა, |
| Verse: b | ღაწვთა მისთა ელვარება | ელვარებდა ხმელთა, ზესა; |
| Verse: c | დავიწუხენ თვალნი, ყოლა | ვერ შევადგენ, ვითა მზესა, |
| Verse: d და | უკმოვიხაშ კარი, ჩემგან | მათი ჭვრეტა ვერა ცნესა. |
| Strophe: S1133/K1133 | ||
| Verse: a | მოვიხმენ ოთხნი მონანი, | ჩემსა წინაშე მდგომელნი, |
| Verse: b | ვუჩვენე: "ჰხედავთ, ინდოთა | ტყვედ ჰყვანან შუქნი რომელნი? |
| Verse: c | ჩაეპარენით, ჩაედით | წყნარად, ნუ ჩქარად მხლტომელნი, |
| Verse: d და | მოგყიდონ, ფასი მიეცით, | რისაცა* იყვნენ მნდომელნი. |
| Strophe: S1134/K1134 | ||
| Verse: a | თუ არ მოგცენ, ნუღა მისცემთ, | წაჰგვარეთ და დახოცენით, |
| Verse: b | მოიყვანეთ ისი მთვარე, | ქმენით კარგად, ეცადენით!" |
| Verse: c | ჩემნი ყმანი ზედადაღმა | ჩაეპარნეს, ვითა ფრენით, |
| Verse: d და | დაევაჭრნეს, არ მოჰყიდეს, | შავნი ვნახენ მეტად წყენით. |
| Strophe: S1135/K1135 | ||
| Verse: a | მე სარკმელთა გარდავადეგ. | რა შევიგენ, არ მოჰყიდეს, |
| Verse: b | მევუზახენ: "დახოცენით!" | დაიპყრნეს და თავსა სჭრიდეს; |
| Verse: c | იგი ზღვასა შეასრივნეს, | შემოადგეს ქალსა, სცვიდეს; |
| Verse: d და | ჩავეგებე, გამოვჰგვარე, | ზღვის პირს ხანსა არ დაზმიდეს. |
| Strophe: S1136/K1136 | ||
| Verse: a | რა გიამბო ქება მისი, | რა სიტურფე, რა ნაზობა! |
| Verse: b | ვფიცავ, რომე იგი მზეა, | არა ჰმართებს მზესა მზობა! |
| Verse: c | ვინ გაიცდის შუქთა მისთა, | ვინ-მცა ვით ქმნა ნახაზობა! |
| Verse: d და | მე თუ დამწვავს, აჰა მზად ვარ, | აღარ უნდა ამას მზობა!" |
| Strophe: S1137/K1137 | ||
| Verse: a | ესე სიტყვა დაასრულა, | ფატმან იკრნა პირსა ხელნი; |
| Verse: b | ავთანდილსცა აეტირნეს, | გარდმოყარნა ცრემლნი ცხელნი; |
| Verse: c | ერთმანერთი დაავიწყდა, | მისთვის გახდეს ვითა ხელნი, |
| Verse: d და | ღვარმან, ზედათ მოდენილმან, | გააწყალნა ფიფქნი თხელნი. |
| Strophe: S1138/K1138 | ||
| Verse: a | მოიტირეს.ყმამან უთხრა: | "ნუღარ გასწყვედ, გაასრულე". |
| Verse: b | ფატმან იტყვის: "მივეგებე, | გული მისთვის ვაერთგულე, |
| Verse: c | გარდვუკოცნე ყოვლი ასო, | თავი ამად მოვაძულე, |
| Verse: d და | ზედა დავსვი ტახტსა ჩემსა, | შევეკვეთე, გავესულე. |
| Strophe: S1139/K1139 | ||
| Verse: a | ვჰკადრე: "მითხარ, ვინ ხარ, მზეო, | ანუ შვილი ვისთა ტომთა? |
| Verse: b | იმა ზანგთა სით მოჰყვანდი | შენ, პატრონი ცისა ხომთა?" |
| Verse: c | მან პასუხი არა მითხრა | მე სიტყვათა ესეზომთა, |
| Verse: d და | ას-ნაკეცი წყარო ვნახე | ცრემლთა, მისგან მონაწთომთა. |
| Strophe: S1140/K1140 | ||
| Verse: a | რა მივაჭირვე კითხვითა, | მეტითა საუბარითა*, |
| Verse: b | გულ-ამოხვინჩვით ატირდა | მით რათმე ხმითა წყნარითა; |
| Verse: c | ბროლ-ლალსა ღვარი ნარგისთა | მოსდის გიშრისა ღარითა; |
| Verse: d და | მისი მწვრეტელი დავიწვი, | გავხე გულითა მკვდარითა. |
| Strophe: S1141/K1141 | ||
| Verse: a | მითხრა: "შენ ჩემთვის, დედაო, | ხარ უმჯობესი დედისა, |
| Verse: b | რას აქმნევ ჩემსა ამბავსა, | ზღაპარი არის ყბედისა! |
| Verse: c | ღარიბი ვინმე, შემსწრობი | ვარ უბედოსა ბედისა; |
| Verse: d და | თუ რაცა მკითხო, ძალი-მცა | გიგმია არსთა მხედისა!" |
| Strophe: S1142/K1142 | ||
| Verse: a | ვთქვი: "უჟამოდ არ წესია | მოყვანა და მზისა ხმობა; |
| Verse: b | მომყვანელი გაშმაგდების | და წაუვა ერთობ ცნობა; |
| Verse: c | ხმობა უნდა ჟამიერად, | სააჯოსა ყოვლსა თხრობა. |
| Verse: d და | რად არ ვიცი ამა მზისა | საუბრისა უჟამობა?" |
| Strophe: S1143/K1143 | ||
| Verse: a | ავიყვანე იგი პირ-მზე | ნაქები და ვერ ვთქვი უქი; |
| Verse: b | სურვილმან და მზემან მისმან, | ძლივ დავმალე მისი შუქი, |
| Verse: c | ჩამოვჰბურე მრავალ-კეცი | სტავრა მძიმე, არ-სუბუქი; |
| Verse: d და | ცრემლსა სეტყვს და ვარდსა აზრობს, | წამწამთაგან მოქრის ბუქი. |
| Strophe: S1144/K1144 | ||
| Verse: a | მოვიყვანე შინა ჩემსა | იგი პირ-მზე ტანით ალვით, |
| Verse: b | მოვუკაზმე სახლი ერთი, | შიგან დავსვი მეტად მალვით; |
| Verse: c | არვის ვუთხარ სულიერსა, | შევინახე ფარვით, კრძალვით, |
| Verse: d და | ერთი ზანგი ვამსახურე; | მე შევიდი, ვნახი ხალვით. |
| Strophe: S1145/K1145 | ||
| Verse: a | ვით გიამბო საკვირველი | მე, გლახ, მისი ყოფა-ქცევა, |
| Verse: b | დღე და ღამე გაუწყვედლად | ტირილი და ცრემლთა ფრქვევა! |
| Verse: c | შევეხვეწი: "დადუმდიო", | წამ ერთ ჰქონდის ჩემი თნევა. |
| Verse: d და | აწ უმისოდ ვით ცოცხალ ვარ, | ჰაი ჩემთვის, ვაგლახ მე, ვა! |
| Strophe: S1146/K1146 | ||
| Verse: a | შინა შევიდი, მას წინა | ედგის ცრემლისა გუბები, |
| Verse: b | შიგან სისხლისა მორევსა | ეყრდნის გიშრისა შუბები, |
| Verse: c | მელნისა ტბათათ *იღვრების | სავსე სათისა რუბები, |
| Verse: d და | შუა ძოწსა და აყიყსა* | ჭვირს მარგალიტი ტყუბები. |
| Strophe: S1147/K1147 | ||
| Verse: a | ჟამი ვერ ვპოვე კითხვისა | ნიადაგ ცრემლთა ღვრისაგან, |
| Verse: b | თუ-მცა მეკითხა: "ვინა ხარ*, | ეგრე გასრული რისაგან?" |
| Verse: c | მჩქეფრად სისხლისა ნაკადი | მოსდის ალვისა ხისაგან, |
| Verse: d და | მას ხორციელი ვით* გასძლებს | სხვა, კიდეგანი ქვისაგან! |
| Strophe: S1148/K1148 | ||
| Verse: a | არად უნდის საბურავი, | არცა წოლა საგებლითა, |
| Verse: b | მიწყივ იყვის რიდითა და | მით ერთითა ყაბაჩითა, |
| Verse: c | მკლავი მისი სასთაულად | მიიდვის და მიწვის მითა, |
| Verse: d და | ძლივ ვაჭამი ცოტა რამე | ათასითა შეხვეწითა*. |
| Strophe: S1149/K1149 | ||
| Verse: a | სხვა გიამბო საკვირველი | რიდისა და ყაბაჩისა; |
| Verse: b | ვარ მნახავი ყოვლისავე | უცხოსა და ძვირფასისა, |
| Verse: c | მაგრა მისი არა ვიცი, | ქმნილი იყო რაგვარ რისა: |
| Verse: d და | სილბო ჰქონდა ნაქსოვისა | და სიმტკიცე - ნაჭედისა. |
| Strophe: S1150/K1150 | ||
| Verse: a | მან ტურფამან სახლსა ჩემსა | ეგრე დაყო ხანი დიდი. |
| Verse: b | ვერ გავანდევ ქმარსა ჩემსა, | შესმენისა მქონდა რიდი; |
| Verse: c | ვთქვი: " თუ ვუთხრობ, ვიცი, დარბაზს | გაამჟღავნებს ისი ფლიდი". |
| Verse: d და | ესე მეყო საგონებლად, | კვლა შევიდი, კვლა გავიდი. |
| Strophe: S1151/K1151 | ||
| Verse: a | ვთქვი: "თუ არ ვუთხრა, რა ვუყო | ჩემგან რა მოეგვარების? |
| Verse: b | არცა რა ვიცი, რა უნდა, | რა ვისგან მოეხმარების; |
| Verse: c | ქმარი რა მიგრძნობს, მო-ცა-მკლავს, | ვეღარა მომეფარების; |
| Verse: d და | ვითა დავმალო ნათელი, | ვინ მზესა დაედარების?! |
| Strophe: S1152/K1152 | ||
| Verse: a | მე, გლახ, მარტომან რა ვუყო, | მიმატებს ცეცხლთა დებასა! |
| Verse: b | მო და გავანდო, ნუ შევალ | უსენის შეცოდებასა; |
| Verse: c | არ გამამჟღავნოს*, ვაფიცო, | თუ მომცემს იმედებასა, |
| Verse: d და | სულსა ვერ წასწყმედს, ვერა იქმს | ფიცისა გაცუდებასა. |
| Strophe: S1153/K1153 | ||
| Verse: a | მივე მარტო, ქმარსა ჩემსა | ველაღობე, ველაციცე, |
| Verse: b | მერმე ვუთხარ: "გითხრობ რასმე, | მაგრა პირველ შემომფიცე, |
| Verse: c | არვის უთხრა სულიერსა, | საფიცარი მომეც მტკიცე". |
| Verse: d და | ფიცი ფიცა საშინელი: | "თავიცაო კლდესა ვიცე! |
| Strophe: S1154/K1154 | ||
| Verse: a | რაცა მითხრა, სიკვდილამდის | არვის ვუთხრა სულიერსა, |
| Verse: b | არა ბერსა, არა ყმასა, | მოყვარესა, არცა მტერსა". |
| Verse: c | მერმე ვუთხარ ყველაკაი | უსენს, კაცსა ლმობიერსა: |
| Verse: d და | "მოდი, მომყევ აქა სადმე*, | მე, გიჩვენებ მზისა ფერსა". |
| Strophe: S1155/K1155 | ||
| Verse: a | ადგა, ამყვა და წავედით, | შევლენით კარნი სრისანი. |
| Verse: b | უსენ გაჰკვირდა, გა-ცა-კრთა, | რა შუქნი ნახნა მზისანი; |
| Verse: c | თქვა: "რა მიჩვენე, რა ვნახე, | რანია, ნეტარ, რისანი?! |
| Verse: d და | თუ ხორციელი არის-მცა, | თვალნიმცა მრისხვენ ღმრთისანი!" |
| Strophe: S1156/K1156 | ||
| Verse: a | ვთქვი, თუ: "არცა რა მე ვიცი | ამისი ხორციელობა, |
| Verse: b | რაცა არ გითხარ, მის მეტი | არა მაქვს* მეცნიერობა; |
| Verse: c | მე და შენ ვჰკითხოთ, ვინ არის, | ვისგან სჭირს ისი ხელობა, |
| Verse: d და | ნუთუ რა გვითხრას, ვეაჯნეთ, | ქმნას დიდი ლმობიერობა". |
| Strophe: S1157/K1157 | ||
| Verse: a | მივედით, გვქონდა ორთავე | კრძალვა მისისა კრძალისა; |
| Verse: b | ვჰკადრეთ, თუ: "მზეო, სახმილი | გვედების შენგან ალისა, |
| Verse: c | გვითხარ, რა არის წამალი | მთვარისა შუქ-ნამკრთალისა? |
| Verse: d და | რას შეუქმნიხარ ზაფრანად | შენ, ფერად მსგავსი ლალისა?" |
| Strophe: S1158/K1158 | ||
| Verse: a | რაცა ვჰკითსეთ, არა ვიცი, | ესმა, ანუ არ ისმენდა: |
| Verse: b | ვარდი ერთგან შეეწება, | მარგალიტსა არ აჩენდა; |
| Verse: c | გველნი მოშლით მოეკეცნეს, | ბაღი შეღმა შე-რე-შენდა, |
| Verse: d და | მზე ვეშაპსა დაებნელა, | ზედა რადმცა გაგვითენდა! |
| Strophe: S1159/K1159 | ||
| Verse: a | ვერა დავჰყარეთ პასუხი | ჩვენ საუბრითა ჩვენითა: |
| Verse: b | ვეფხი-ავაზა პირ-ქუშად | ზის, წყრომა ვერ ვუგრძენითა. |
| Verse: c | კვლაცა ვაწყინეთ, ატირდა | მჩქეფრად ცრემლისა დენითა, |
| Verse: d და | "არა ვიციო, მიმიშვით!"- | ეს ოდენ გვითხრა ენითა. |
| Strophe: S1160/K1160 | ||
| Verse: a | დავსხედით და მას თანავე | ვიტირეთ და ცრემლი ვლამეთ, |
| Verse: b | რაცა გვეთქვა, შევინანეთ, | სხვამცა რაღა შევიწამეთ! |
| Verse: c | ძლივ ვიაჯეთ დადუმება, | დავადუმეთ, დავაამეთ, |
| Verse: d და | ჩვენ მივართვით ხილი რამე, | მაგრა ვერა ვერ ვაჭამეთ. |
| Strophe: S1161/K1161 | ||
| Verse: a | უსენ იტყვის: "ბევრ-ათასნი | ჭირნი ამან ამიხოცნეს; |
| Verse: b | ესე ღაწვნი მზისად ხმანან, | კაცთაგანმცა ვით იკოცნეს! |
| Verse: c | უმართლეა, ვერ-მჭვრეტელმან | თუ პატიჟნი იასოცნეს, |
| Verse: d და | მე თუ შვილნი მირჩევნიან, | ღმერთმან იგი დამიხოცნეს!" |
| Strophe: S1162/K1162 | ||
| Verse: a | მას ვუჭვრიტეთ დიდი ხანი, | წამოვედით სულთქვმით, ახით; |
| Verse: b | შეყრა გვიჩნდის სიხარულად, | გაყრა დიდად ვივაგლახით; |
| Verse: c | ვაჭრობისა საქმისაგან | მოვიცალით, იგი ვნახით, |
| Verse: d და | გული ჩვენი* გაუშვებლად | დაეტყვევნეს მისით მახით. |
| Strophe: S1163/K1163 | ||
| Verse: a | რა გარდახდა ხანი რამე, | გამოვიდეს ღამე-დღენი, |
| Verse: b | უსენ მითხრა: "არ მინახავს | ძოღანდითგან მეფე ჩვენი. |
| Verse: c | მივაზირებ, წავალ, ვნახავ, | ვუდარბაზო, ვუძღვნა ძღვენი". |
| Verse: d და | მოვახსენე: "დია, ღმერთო, | ბრძანებაა ეგე თქვენი!" |
| Strophe: S1164/K1164 | ||
| Verse: a | უსენ ტაბაკსა დააწყო | მარგალიტი და თვალები. |
| Verse: b | დავჰვედრე: "დარბაზს დაგხვდების | დარბაზის ერი მთრვალები; |
| Verse: c | ამა ქალისა ამბავსა, | მომკალ, თუ არ ეკრძალები". |
| Verse: d და | კვლა შემომფიცა: "არ ვიტყვი, | თავსაცა მეცეს ხრმალები!" |
| Strophe: S1165/K1165 | ||
| Verse: a | უსენ მივიდა, ხელმწიფე | დაჰხვდა ნადიმად მჯდომელი- |
| Verse: b | უსენ არიფი მეფისა, | მეფეა მისი მნდომელი- |
| Verse: c | წინა მიისვა, შეიძღვნა, | ძღვენი მიართვა რომელი. |
| Verse: d და | აწ ჰნახო მთრვალი ვაჭარი, | ცქაფი, უწრფელი მწთომელი*. |
| Strophe: S1166/K1166 | ||
| Verse: a | რა მეფემან უსენს წინა | სვა მრავალი დოსტაქანი, |
| Verse: b | კვლა შესვეს და კვლა აუვსნეს | სხვა ფარჩნი და სხვა ჭიქანი. |
| Verse: c | დაავიწყდეს იგი ფიცი, | რა მუსაფი, რა მაქანი! |
| Verse: d და | მართლად თქმულა: "არა ჰმართებს | ყვავსა ვარდი, ვირსა რქანი". |
| Strophe: S1167/K1167 | ||
| Verse: a | უთხრა დიდმან ხელმწიფემან | უჭკუოსა უსენს, მთრვალსა: |
| Verse: b | "დია მიკვირს, საძღვნოდ ჩვენად | სით მოიღებ ამა თვალსა, |
| Verse: c | მარგალიტსა დიდროანსა*, | უმსგაცსოსა ჰპოვებ ლალსა? |
| Verse: d და | ვერ გარდვიხდი, თავმან ჩემმან, | ძღვენთა შენთა ნაათალსა". |
| Strophe: S1168/K1168 | ||
| Verse: a | თაყვანის-სცა უსენ, ჰკადრა: | "ჰე მაღალო ხელმწიფეო, |
| Verse: b | ზეცით შუქთა მომფენელო, | მარჩენელო არსთა, მზეო! |
| Verse: c | რაცა სხვა მაქვს, ვისი არის | ოქრო, თუნდა საჭურჭლეო? |
| Verse: d და | დედის მუცლით რა გამომყვა? | მბოძებია თქვენგან მეო. |
| Strophe: S1169/K1169 | ||
| Verse: a | ამას გკადრებ, თავმან თქვენმან, | არა გმართებს მადლი ძღვნისა; |
| Verse: b | სხვა რამე მითქს სასძლო თქვენი, | შესართავი თქვენის ძისა; |
| Verse: c | მას უცილოდ დამიმადლებთ, | ოდეს ჰნახოთ მსგავსი მზისა, |
| Verse: d და | მაშინ მეტად გაამრავლოთ | თქვენ ბრძანება ნეტარძისა". |
| Strophe: S1170/K1170 | ||
| Verse: a | რას ვაგრძელებდე! გატეხა | ფიცი, სიმტკიცე სჯულისა, |
| Verse: b | უამბო პოვნა ქალისა, | მჭვრეტთაგან მზედ სახულისა. |
| Verse: c | მეფესა მეტად ეამა, | მიეცა ლხინი გულისა, |
| Verse: d და | უბრძანა დარბაზს მოყვანა, | სრულ-ქმნა უსენის თქმულისა. |
| Strophe: S1171/K1171 | ||
| Verse: a | მე აქა ჩემსა ამოდ ვჯე, | მუნამდის არ მიკვნესია. |
| Verse: b | შემოდგა კარსა მეფისა | მონათა უხუცესია, |
| Verse: c | თანა ჰყვა მონა სამოცი, | ვით ხელმწიფეთა წესია, |
| Verse: d და | მოვიდეს; მეტად გავკვირდი, | ვთქვი: "რამე საქმე ზესია". |
| Strophe: S1172/K1172 | ||
| Verse: a | მისალამეს, "ფატმან! - მითხრეს - | ბრძანებაა ღმრთისა სწორთა: |
| Verse: b | დღეს რომელი უსენ შესძღვნა | ქალი, მსგავსი მზეთა ორთა, |
| Verse: c | აწ მოგვგვარე, წავიყვანოთ, | ვლა არ გვინდა გზათა შორთა". |
| Verse: d და | ესე მესმა, დამტყდეს ცანი, | რისხვა ღმრთისა ეცა გორთა. |
| Strophe: S1173/K1173 | ||
| Verse: a | მე გაკვირვებით კვლა ვჰკითხე: | "რა ქალი გინდა, რომელი?" |
| Verse: b | მათ მითხრეს: "უსენ შემოსძღვნა | პირი ელვათა მკრთომელი". |
| Verse: c | არას მარგებდა, დაესკვნა* | დღე ჩემი სულთა მხდომელი, |
| Verse: d და | ავთრთოლდი, ავდეგ ვეღარა, | ვერცა ქვე ვიყავ მჯდომელი. |
| Strophe: S1174/K1174 | ||
| Verse: a | შევე, ვნახე იგი ტურფა | მტირალად და ცრემლ-დასხმულად, |
| Verse: b | ვჰკადრე: "მზეო, ბედმან შავმან | ვით მიმუხთლა, ჰხედავ, რულად! |
| Verse: c | ცა მობრუნდა რისხვით ჩემკე, | იავარ-მყო, ამფხვრა სრულად, |
| Verse: d და | შემასმინეს, მეფე გითხოვს, | ვარ ამისთვის გულ-მოკლულად". |
| Strophe: S1175/K1175 | ||
| Verse: a | მან მითხრა: "დაო, ნუ გიკვირს, | ეგე რაზომცა ძნელია! |
| Verse: b | ბედი უბედო ჩემზედა | მიწყივ ავისა მქმნელია. |
| Verse: c | კარგი რამ* მჭირდეს, გიკვირდეს, | ავი რა საკვირველია! |
| Verse: d და | სხვა-და-სხვა ჭირი ჩემ ზედა | არ ახალია, ძველია". |
| Strophe: S1176/K1176 | ||
| Verse: a | თვალთათ * ვითა მარგალიტი | გარდმოყარა ცრემლი ხშირი, |
| Verse: b | ადგა ასრე გულ-უშიშრად, | ვეფხი იყო, ანუ გმირი, |
| Verse: c | ლხინი ლხინად არად უჩნდა, | მართ აგრევე ჭირად ჭირი. |
| Verse: d და | მთხოვა, გარე აჯიღითა | მოიბურა ტანი, პირი. |
| Strophe: S1177/K1177 | ||
| Verse: a | შევე საჭურჭლეს, რომელსა | ფასი არ დაედებოდა, |
| Verse: b | თვალ-მარგალიტი ავიღე, | რაც ოდენ ამეღებოდა, |
| Verse: c | თვითო და თვითო თვითოსა | ქალაქსა ეფასებოდა, |
| Verse: d და | მივე, მას წელთა შევარტყი, | შავ-გული ვისთვის კვდებოდა. |
| Strophe: S1178/K1178 | ||
| Verse: a | ვარქვი: "ჩემო, განაღ სადმე | გეხმარების ესეგვარი". |
| Verse: b | მათ მონათა ხელთა მივეც | იგი პირი, მზისა დარი. |
| Verse: c | ცნა მეფემან, მოეგება; | ჰკრეს ტაბლაკსა, გახდა ზარი; |
| Verse: d და | იგი მივა თავ-მოდრეკით | წყნარი, არას მოუბარი*. |
| Strophe: S1179/K1179 | ||
| Verse: a | ზედა მოატყდა მჭვრეტელი, | გახდა ზათქი და ზარები, |
| Verse: b | ვერ იჭირვიდეს სარანგნი, | მუნ იყო არ-სიწყნარები; |
| Verse: c | იგი რა ნახა მეფემან, | საროსა მსგავსი ნარები, |
| Verse: d და | გაკრთომით უთხრა: "ჰე, მზეო, | აქა ვით მოიგვარები?" |
| Strophe: S1180/K1180 | ||
| Verse: a | ვით მზემან, მისნი მჭვრეტელნი | შექმნნა თვალისა მფახველად; |
| Verse: b | მეფემან ბრძანა: "გამხადა | ნახული მე უნახველად, |
| Verse: c | ღმრთისაგან კიდე ვინ-მც იყო | კაცი ამისად მსახველად! |
| Verse: d და | ჰმართებს ამისთა მიჯნურთა, | ხელნი თუ რბოდენ, გლახ*, ველად!" |
| Strophe: S1181/K1181 | ||
| Verse: a | გვერდსა დაისვა, ეუბნა | ტკბილითა საუბარითა*: |
| Verse: b | "მითხარო, ვინ ხარ, ვისი ხარ, | მოსრული ვისით * გვარითა?" |
| Verse: c | მან არა გასცა პასუხი | პირითა, მზისა დარითა; |
| Verse: d და | თავ-მოდრეკილი დაღრეჯით | ქვე ზის ცნობითა წყნარითა. |
| Strophe: S1182/K1182 | ||
| Verse: a | არ ისმენდა მეფისასა, | რასა გინდა უბრძანებდა, |
| Verse: b | სხვაგან იყო გული მისი, | სხვასა რასმე იგონებდა; |
| Verse: c | ვარდი ერთგან შეეწება, | მარგალიტსა არ აღებდა*, |
| Verse: d და | მჭვრეტნი მისნი გააკვირვნა, | რასა-მცა ვინ იაზრებდა! |
| Strophe: S1183/K1183 | ||
| Verse: a | მეფე ბრძანებს: "რა შევიგნათ, | გული ჩვენი რით * იხსნების? |
| Verse: b | ამა ორთა კიდეგანთა* | აზრი არა არ იქმნების: |
| Verse: c | ან ვისიმე მიჯნურია, | საყვარელი ეგონების, |
| Verse: d და | მისგან კიდე არვისად სცალს, | ვეღარცა ვის ეუბნების. |
| Strophe: S1184/K1184 | ||
| Verse: a | ანუ არის ბრძენი ვინმე, | მაღალი და მაღლად მხედი, |
| Verse: b | არცა ლხინი ლხინად უჩანს, | არცა ჭირი ზედას-ზედი; |
| Verse: c | ვით ზღაპარი, ასრე ესმის | უბედობა, თუნდა ბედი, |
| Verse: d და | სხვაგან არის, სხვაგან ფრინავს, | გონება უც ვითა ტრედი. |
| Strophe: S1185/K1185 | ||
| Verse: a | ღმერთმან ქმნას, შინა მოვიდეს | ძე ჩემი გამარჯვებული, |
| Verse: b | მე დავა ხედრო ესე მზე, | და-, მისთვის დამზადებული; |
| Verse: c | მან ათქმევინოს ნუთუ რა, | ჩვენცა ვცნათ გაცხადებული, |
| Verse: d და | მუნამდის მთვარე შუქ-კრთომით | ჯდეს, მზისა მოშორვებული". |
| Strophe: S1186/K1186 | ||
| Verse: a | ხელმწიფისა შვილსა გითხრობ | კარგსა ყმასა, გულოვანსა, |
| Verse: b | უებროსა ზნედ და თვალად, | შვენიერსა პირსა, ტანსა; |
| Verse: c | მაშინ ლაშქარს წასრულ იყო, | მუნ დაჰყოფდა დიდსა ხანსა, |
| Verse: d და | მამა მისთვის ამზადებდა მას, | მნათობთა დასაგვანსა. |
| Strophe: S1187/K1187 | ||
| Verse: a | მოიღეს, ტანსა ჩააცვეს | შესამოსელი ქალისა, |
| Verse: b | მას ზედა შუქი მრავალი | ჩნდა მნათობისა თვალისა, |
| Verse: c | დაადგეს თავსა გვირგვინი | ერთობილისა ლალისა, |
| Verse: d და | მუნ ვარდსა ფერი აშვენებს | ბროლისა გამჭვირვალისა*. |
| Strophe: S1188/K1188 | ||
| Verse: a | მეფემან ბრძანა: "მოკაზმეთ | საწოლი უფლის-წულისა!" |
| Verse: b | დაუდგეს ტახტი ოქროსა, | წითლისა მაღრიბულისა; |
| Verse: c | ადგა თვით დიდი ხელმწიფე, | პატრონი სრისა სრულისა, |
| Verse: d და | მას ზედა დასვა იგი მზე, | ლხინი მჭვრეტელთა გულისა. |
| Strophe: S1189/K1189 | ||
| Verse: a | უბრძანა ცხრათა ხადუმთა | დადგომად* მცველად კარისად; |
| Verse: b | ხელმწიფე დაჯდა ნადიმად, | მსგავსად მათისა გვარისად; |
| Verse: c | უბოძა უსენს უზომო | მუქფად მის მზისა დარისად. |
| Verse: d და | სცემენ ბუკსა და ტაბლაკსა | მოსამატებლად ზარისად. |
| Strophe: S1190/K1190 | ||
| Verse: a | გააგრძელეს ნადიმობა, | სმა შეიქმნა მეტად გრძელი, |
| Verse: b | ქალი პირ-მზე ბედსა ეტყვის: | "რა ბედი მიც ჩემი მკლველი! |
| Verse: c | სადაური სად მოსრულ ვარ, | ვის მივჰხვდები ვისთვის ხელი, |
| Verse: d და | რა ვქმნა, რა ვყო, რა მერგების, | სიცოცხლე მჭირს მეტად ძნელი!" |
| Strophe: S1191/K1191 | ||
| Verse: a | კვლაცა იტყვის: "ნუ დავაჭნობ | შვენებასა ვარდთა ფერსა, |
| Verse: b | ვეცადო რას, ნუთუ ღმერთმან | მომარიოს ჩემსა მტერსა! |
| Verse: c | სიკვდილამდის ვის მოუკლავს | თავი კაცსა მეცნიერსა? |
| Verse: d და | რა მისჭირდეს, მაშინ უნდან | გონებანი გონიერსა!" |
| Strophe: S1192/K1192 | ||
| Verse: a | ხადუმნი უხმნა, უბრძანა: | "ისმინეთ"*, მოდით ცნობასა! |
| Verse: b | მოღორებულ ხართ, დამცთარ ხართ | თქვენ ჩემსა პატრონობასა, |
| Verse: c | დამცთარა თქვენი პატრონი*, | ჩემსა თუ ლამის სძლობასა, |
| Verse: d და | ჩემთვის ბუკსა და ტაბლაკსა | ცუდად, გლახ, იცემს, ნობასა. |
| Strophe: S1193/K1193 | ||
| Verse: a | არ ვარგ ვარ თქვენად დედოფლად, | ჩემი გზა კიდეგანია; |
| Verse: b | მაშოროს ღმერთმან მამაცი, | პირად მზე, სარო-ტანია! |
| Verse: c | სხვასა რად მნუკევთ საქმესა? | ჩემნი საქმენი სხვანია! |
| Verse: d და | თქვენ თანა ჩემი სიცოცხლე | არ ჩემი შესაგვანია. |
| Strophe: S1194/K1194 | ||
| Verse: a | უცილოდ თავსა მოვიკლავ, | გულსა დავიცემ დანასა, |
| Verse: b | თქვენ დაგხოცს თქვენი პატრონი, | სოფელს ვერ დაჰყოფთ ხანასა; |
| Verse: c | ესე სჯობს: მოგცე საჭურჭლე, | მძიმე მარტყია ტანასა, |
| Verse: d და | მე გამაპარეთ, გამიშვით, | თვარა დაიწყებთ ნანასა". |
| Strophe: S1195/K1195 | ||
| Verse: a | შემოიხსნა მარგალიტი, | შემოერტყა რაცა თვალი, |
| Verse: b | მოიხადა გვირგვინიცა | გამჭვირვალი* ერთობ ლალი; |
| Verse: c | მისცა, უთხრა: "გამომიღეთ, | გეაჯები გულ-მხურვალი, |
| Verse: d და | მე გამიშვით, ღმერთსა თქვენსა | მიავალეთ დიდი* ვალი". |
| Strophe: S1196/K1196 | ||
| Verse: a | მონათა მიჰხვდა სიხარბე | მის საჭურჭლისა ძვირისა, |
| Verse: b | დაჰვიწყდა შიში მეფისა, | ვითა ერთისა გზირისა, |
| Verse: c | გამოპარება დაასკვნეს | მის უებროსა პირისა. |
| Verse: d და | ნახეთ, თუ ოქრო რასა იქმს, | კვერთხი ეშმაკთა ძირისა! |
| Strophe: S1197/K1197 | ||
| Verse: a | რა ოქრო მისთა მოყვასთა | აროდეს მისცემს ლხენასა, |
| Verse: b | დღედ სიკვდილამდის სიხარბე | შეაქმნევს კბილთა ღრჭენასა: |
| Verse: c | შესდის და გასდის, აკლია, | ემდურვის ეტლთა რბენასა, |
| Verse: d და | კვლა აქა სულსა დააბამს, | დაუშლის აღმაფრენასა. |
| Strophe: S1198/K1198 | ||
| Verse: a | რა ხადუმთა აუსრულეს | საქმე მისი საწადელი, |
| Verse: b | ერთმან ტანსა აიხადა, | მისცა მისი ჩასაცმელი, |
| Verse: c | სხვანი კარნი გამოარნეს, | იჯარვოდა დარბაზს მსმელი. |
| Verse: d და | დარჩა მთვარე გავსებული, | გველისაგან ჩაუნთქმელი*. |
| Strophe: S1199/K1199 | ||
| Verse: a | მონანიცა გარდიხვეწნეს, | გაიპარნეს მასვე თანა. |
| Verse: b | ქალმან კარსა დამირეკა, | ფატმანობა ჩემი ბრძანა. |
| Verse: c | გავე, ვიცან, მოვეხვიე, | გამიკვირდა მეცა განა! |
| Verse: d და | შინა ყოლა არ შემომყვა: | "რად მაწვეო?", შემანანა. |
| Strophe: S1200/K1200 | ||
| Verse: a | მიბრძანა: "თავი ვიყიდე | მოცემულითა შენითა, |
| Verse: b | მუქაფა ღმერთმან შემოგზღოს | მოწყალებითა ზენითა! |
| Verse: c | ვეღარ დამმალავ, გამიშვი, | ფიცხლავ გამგზავნე ცხენითა, |
| Verse: d და | სადამდის სცნობდეს ხელმწიფე, | კაცთა მომწევდეს რბენითა". |
| Strophe: S1201/K1201 | ||
| Verse: a | შევე ფიცხლავ საჯინიბოს, | ავხსენ ცხენი უკეთესი, |
| Verse: b | შევუკაზმე, ზედა შევსვი | მხიარული, არ მოკვნესი; |
| Verse: c | ჰგვანდა, ოდეს ლომსა შეჯდეს | მზე, მნათობთა უკეთესი*. |
| Verse: d და | წახდა ჩემი ჭირნახული, | ვერ მოვიმკე, რაცა ვსთესი. |
| Strophe: S1202/K1202 | ||
| Verse: a | დღე მიიყარა, ხმა გახდა, | მოვიდა მისი მდევარი, |
| Verse: b | მოიცვეს შიგან ქალაქი, | შეიქმნა მოსაწევარი; |
| Verse: c | მე მკითხეს, ვარქვი: "თუ ჰპოვოთ | მუნ სასლსა, სადა მე ვარი, |
| Verse: d და | მეფეთა ვიყო შემცოდე | და მათთა სისხლთა მზღვევარი!" |
| Strophe: S1203/K1203 | ||
| Verse: a | მონახეს, ვერა შეიგნეს, | შეიქცეს დაწბილებულნი, |
| Verse: b | მას აქათ იგლოვს ხელმწიფე | და ყოვლნი მისნი* ხლებულნი. |
| Verse: c | დაჰხედენ დარბაზის ერთა! | შევლენ ისფრითა ღებულნი: |
| Verse: d და | "მზე მოგვეშორვა, მას აქათ | ჩვენ ვართ სინათლე-კლებულნი. |
| Strophe: S1204/K1204 | ||
| Verse: a | მის მთვარისა სადაობა | კვლა გიამბო, საქმე კვლაცი; |
| Verse: b | აწ უწინა ესე გითხრა, | რას მექადდა ისი კაცი: |
| Verse: c | მე, გლახ, ვიყავ მისი ნეზვი, | იგი იყო ჩემი ვაცი. |
| Verse: d და | კაცსა დასვრის უგულობა | და დიაცსა ბოზი ნაცი. |
| Strophe: S1205/K1205 | ||
| Verse: a | მით არ ჯერ ვარ ქმარსა ჩემსა, | მჭლე არის და თვალად ნასი. |
| Verse: b | ისი კაცი ჭაშნაგირი | დარბაზს იყო მეტად ხასი; |
| Verse: c | ჩვე გვიყვარდა ერთმანერთი, | არ მაცვია თუცა ფლასი, |
| Verse: d და | ნეტარძი ვინ სისხლი მისი | შემახვრიტა ერთი თასი! |
| Strophe: S1206/K1206 | ||
| Verse: a | ესე ამბავი მას თანა | ვთქვი დიაცურად, ხელურად: |
| Verse: b | ჩემსავე მოსლვა მის მზისა | და გაპარება მელურად. |
| Verse: c | გამჟღავნებასა მექადდა | არ მოყვარულად, მტერულად, |
| Verse: d და | აწ ისრე მკვდარსა ვიგონებ, | იშ, თავი ვისსენ მე რულად! |
| Strophe: S1207/K1207 | ||
| Verse: a | დამექადის, რაზომჯერცა | წავიკიდნით თავის წინა. |
| Verse: b | ოდეს მეხმე, არ მეგონა | მე იმისი ყოფა შინა; |
| Verse: c | მოსრულიყო, მოსლვა ეთქვა; | შენცა მოხვე, შემეშინა, |
| Verse: d და | ამად გკადრე: "ნუ მოხვალო", | მოგაგებე მონა წინა. |
| Strophe: S1208/K1208 | ||
| Verse: a | აღარ დაჰბრუნდით, მოხვედით, | შუქნი თქვენ ჩემთვის არენით; |
| Verse: b | შეიყარენით ორნივე, | ჩემზედა დაიჯარენით; |
| Verse: c | ამად შევშინდი, ღონენი | ვეღარა მოვაგვარენით, |
| Verse: d და | იმას, გლახ, ჩემი სიკვდილი | გულითა სწადდა, არ ენით. |
| Strophe: S1209/K1209 | ||
| Verse: a | თუ-მცა ისი არ მოგეკლა, | მისრულიყო დარბაზს ვითა, |
| Verse: b | შემასმენდა ჯავრიანი, | გული ედვა ცეცხლებრ წვითა; |
| Verse: c | მეფე მწყრალი გარდასწმედდა | სახლსა ჩემსა გარდაგვითა, |
| Verse: d და | შვილთა, ღმერთო, დამაჭმევდა, | დამქოლვიდა მერმე ქვითა! |
| Strophe: S1210/K1210 | ||
| Verse: a | მუქაფა ღმერთმან შემოგზღოს! - | მადლსა გკადრებდე მე რასა- |
| Verse: b | რომელმან დამხსენ მშვიდობით | იმა გველისა მზერასა! |
| Verse: c | აწ ამას იქით ვჰნატრიდე | ჩემსა ეტლსა და წერასა, |
| Verse: d და | აღარ ვიშიშვი სიკვდილსა, | ჰაი*, ჩავიჭერ ქვე რასა!" |
| Strophe: S1211/K1211 | ||
| Verse: a | ავთანდილ უთხრა: "ნუ გეშის, | წიგნსაცა აგრე სწერია: |
| Verse: b | მოყვარე მტერი ყოვლისა | მტრისაგანც უფრო მტერია; |
| Verse: c | არ მიენდობის გულითა, | თუ კაცი მეცნიერია. |
| Verse: d და | ნუღარ იშიშვი იმისგან, | აწ იგი მკვდართა ფერია. |
| Strophe: S1212/K1212 | ||
| Verse: a | იგივე მითხარ, მას აქათ, | ქალი გაჰგზავნე შენ ოდეს, |
| Verse: b | რაცაღა გეცნას ამბავი, | ანუ რა მისი გსმენოდეს". |
| Verse: c | კვლა იტყვის ფატმან ტირილით, | კვლა თვალთათ * ცრემლი* სდენოდეს: |
| Verse: d და | "წახდესო შუქნი, რომელნი | მზისაებრ ველთა ჰფენოდეს!" |
