| Strophe: S1213/K1213 | ||
| Verse: a | ვა, საწუთროო, სიცრუვით | თავი სატანას ადარე! |
| Verse: b | შენი ვერავინ ვერა ცნას, | შენი სიმუხთლე სად არე; |
| Verse: c | პირი მზისაებრ საჩინო | სად უჩინო ჰყავ, სად არე? |
| Verse: d და | მით ვხედავ, ბოლოდ სოფელსა | ოხრად ჩანს ყოვლი სად არე! |
| Strophe: S1214/K1214 | ||
| Verse: a | ფატმან იტყვის: "მომეშორვა | მზე, მნათობი სრულად ხმელთა, |
| Verse: b | სიცოცხლე და სულ-დგმულობა, | მონაგები ჩემთა ხელთა; |
| Verse: c | მას უკანით გაუწყვედლად | დება მჭირდის ცეცხლთა ცხელთა, |
| Verse: d და | ვერ გავახმი წყარო ცრემლთა, | თვალთათ* ჩემთა გადმომღვრელთა*. |
| Strophe: S1215/K1215 | ||
| Verse: a | სახლი და შვილი მომძულდის*, | ვჯდი უგულოთა გულითა, |
| Verse: b | მას ვიგონებდი მღვიძარე, | რა მიმეძინის ლულითა; |
| Verse: c | უსენ, გამტეხი ფიცისა, | მიჩს უსჯულოთა სჯულითა, |
| Verse: d და | ვერ მიმიახლოს საახლოდ | კრულმან პირითა კრულითა. |
| Strophe: S1216/K1216 | ||
| Verse: a | დღესა ერთსა, საღამო ჟამს - | ჩასლვა იყო ოდენ მზისა - |
| Verse: b | წავდეგ წინა დარიჯაგთა, | კარი მიჩნდა ხანაგისა; |
| Verse: c | ვიგონებდი, სევდა მკლვიდა | მისისავე გონებისა, |
| Verse: d და | ვთქვი: "კრულია ზენაარი | ყოვლისა-მცა მამაცისა". |
| Strophe: S1217/K1217 | ||
| Verse: a | მოვიდა სითმე ღარიბი | მონა მოყვსითა სამითა, |
| Verse: b | მონა მონურად მოსილი, | სხვანი მგზავრულად ხამითა; |
| Verse: c | სასმელ-საჭმელი მოიღეს, | ქალაქს ნასყიდი დრამითა, |
| Verse: d და | სმიდეს, ჭამდეს და უბნობდეს, | სხდეს მხიარულნი ამითა. |
| Strophe: S1218/K1218 | ||
| Verse: a | მე ვუყურებდი, ვუჭვრეტდი; | თქვეს: "ამოდ გავიხარენით, |
| Verse: b | მაგრა ჩვენ აქა მოყვასნი | უცხონი შევიყარენით, |
| Verse: c | არცა რა ვიცით, ვინ ვინ ვართ, | ანუ სით მოვიარენით, |
| Verse: d და | ხამს, ერთმანერთსა ამბავი | ჩვენიცა ვუთხრათ ბარ ენით". |
| Strophe: S1219/K1219 | ||
| Verse: a | მათ სხვათა მათი ამბავი | თქვეს, ვითა მგზავრთა წესია; |
| Verse: b | მონამან უთხრა: "ჰე, ძმანო, | განგება რამე ზესია: |
| Verse: c | მე მარგალიტსა მოგიმკი, | თქვენ ქვრიმი დაგითესია, |
| Verse: d და | ჩემი ამბავი ამბავთა | მაგათგან უკეთესია. |
| Strophe: S1220/K1220 | ||
| Verse: a | მე ვარო მონა მეფისა | მაღლისა, ქაჯთა მფლობლისა; |
| Verse: b | მათ მიჰხვდა ცემა სენისა, | მათისა დამამხობლისა: |
| Verse: c | მოგვიკვდა შემწე ქვრივისა, | შემწყნარებელი* ობლისა, |
| Verse: d და | აწ შვილთა მისთა და მისი | ზრდის, უკეთესი მშობლისა. |
| Strophe: S1221/K1221 | ||
| Verse: a | დულარდუხტ არის დიაცი, | მაგრა კლდე, ვითა ლოდია, |
| Verse: b | ვისცა არ დაჰკოდს, ყმა მისი | ვერავის დაუკოდია; |
| Verse: c | მას უსხენ წვრილნი ძმის-წულნი: | როსან და ერთი როდია, - |
| Verse: d და | აწ იგი ქაჯეთს ხელმწიფედ | ქვე ზის, მორჭმული * სწოდია. |
| Strophe: S1222/K1222 | ||
| Verse: a | გვესმა ამბავი, ზღვათ იქით | სიკვდილი დისა მათისა, |
| Verse: b | შეიჭირვებდეს ვაზირნი, | დაშალეს ქმნა ხალვათისა: |
| Verse: c | "ვითა ვჰკადროთო დავსება | პირისა, ხმელთა მნათისა?" |
| Verse: d და | როშაქ მონაა, თავადი | მონისა ბევრ ათასისა*. |
| Strophe: S1223/K1223 | ||
| Verse: a | როშაქ ბრძანა: "მო-ცა-ვინ -მკლას, | მე ტირილსა არ დავჰხვდები. |
| Verse: b | მინდორს წავალ, ვიმეკობრებ, | ალაფითა ავივსები, |
| Verse: c | შინა მოვალ შოვებული, | ადრე ზედა მოვესწრები, |
| Verse: d და | მეფე დისა დატირებად | წავიდოდეს, წა-ცა-ვჰყვები". |
| Strophe: S1224/K1224 | ||
| Verse: a | გვითხრა მისთა ხელისათა: | "წავალ, თანა წამომყევით!" |
| Verse: b | წაგვიტანა მონა ასი, | ყველაკაი მისგან რჩევით. |
| Verse: c | დღისით, მზისით ვმეკობრობდით, | ღამეთაცა ვიყვნით თევით; |
| Verse: d და | დია ვლეწეთ ქარავანი, | ლარი ჩვენკე გარდმოვდევით. |
| Strophe: S1225/K1225 | ||
| Verse: a | მინდორ-მინდორ მოვდიოდით | ჩვენ ღამესა დია ბნელსა, |
| Verse: b | დიდნი რამე სინათლენი | გამოგვიჩნდეს შუა ველსა; |
| Verse: c | ვთქვით, თუ: "მზეა, ნუთუ ზეცით | ჩამოჭრილი ზედა ხმელსა! |
| Verse: d და | დაბნეულნი მივეცენით | გონებასა ჩვენსა მსჯელსა. |
| Strophe: S1226/K1226 | ||
| Verse: a | ზოგთა ვთქვით: არის ცისკარი; | ზოგთა ვთქვით: არის მთვარეო; |
| Verse: b | მას დარაზმულთა მივჰმართეთ, | ახლოს-მცა ვნახეთ ბარეო! |
| Verse: c | შორს მოვუარეთ, მივედით, | შემოვადეგით გარეო; |
| Verse: d და | მით ნათლიდაღმა გამოხდა | ხმა, ჩვენი მოუბარეო*. |
| Strophe: S1227/K1227 | ||
| Verse: a | გვითხრა: "ვინ ხართ, ცხენოსანნო? | თქვენ სახელნი თქვენნი თქვენით; |
| Verse: b | გულანშაროთ მოციქული | ქაჯეთს მივალ, მერიდენით!" |
| Verse: c | ესე გვესმა, მოვადეგით, | ალყად გარე მოვერტყენით, |
| Verse: d და | პირ-მზე რამე ცხენოსანი | გავიცადეთ თვალით ჩვენით. |
| Strophe: S1228/K1228 | ||
| Verse: a | ვუჭვრიტეთ პირსა მნათობსა, | ელვათა მაელვარებსა; |
| Verse: b | მისი ციმციმი მზისაებრ | ეფინებოდა არებსა; |
| Verse: c | ძვირ-ძვირად გვეუბნებოდა | სიტყვასა* რასმე წყნარებსა, |
| Verse: d და | კბილთაგან შუქი შეადგა | ზედა გიშრისა სარებსა. |
| Strophe: S1229/K1229 | ||
| Verse: a | კვლა ვეუბენით მას მზესა | ტკბილ-მოუბრითა ენითა. |
| Verse: b | არ მონა იყო, ტყუოდა, | ჩვენ ესე შევიგენითა; |
| Verse: c | როშაქ შეატყო ქალობა, | გვერდსა წაუდგა ცხენითა, |
| Verse: d და | აღარ გავუშვით, დაჭირვა | ვჰკადრეთ ხელითა ჩვენითა. |
| Strophe: S1230/K1230 | ||
| Verse: a | კვლა ვჰკითხეთ: "გვითხარ მართალი | საქმე შენ მზებრ ნათელისა, |
| Verse: b | ვისი ხარ, ვინ ხარ, სით მოხვალ | მანათობელი* ბნელისა?" |
| Verse: c | მან არა გვითხრა გაუშვა | წყარო ცრემლისა ცხელისა. |
| Verse: d და | რა საბრალოა გავსილი | მთვარე, ჩანთქმული გველისა! |
| Strophe: S1231/K1231 | ||
| Verse: a | არცა რა ცხადი ამბავი, | არცა რა დასამალავი, |
| Verse: b | არა არ გვითხრა, ვინ იყო, | ან ვისგან ნამუხთალავი; |
| Verse: c | ქუშ-ქუშად გვეუბნებოდა | კუშტი, თავისა მკრძალავი, |
| Verse: d და | ვითა ასპიტი, მჭვრეტელთა | მისთა თვალითა მლალავი. |
| Strophe: S1232/K1232 | ||
| Verse: a | როშაქ გვიბრძანა: "ნუ ჰკითხავთ, | აწ თურე არ-სათქმელია, |
| Verse: b | ამისი საქმე უცხოა, | საამბობლადცა ძნელია; |
| Verse: c | ბედი მეფისა ჩვენისა | არსთაგან სანატრელია, |
| Verse: d და | მით რომე ღმერთი მას მისცემს, | რაც უფრო საკვირველია. |
| Strophe: S1233/K1233 | ||
| Verse: a | ესე ღმერთსა მისაგვრელად | მისად ჩვენთვის მოუგვრია*, |
| Verse: b | მივუტანოთ არმაღანად, | დაგვიმადლებს მეტად დია. |
| Verse: c | თუ* დავმალავთ, დავმჟღავნდებით*, | მეფე ჩვენი ამაყია, |
| Verse: d და | პირველ - მათი შეცოდება, | მერმე დიდი აუგია". |
| Strophe: S1234/K1234 | ||
| Verse: a | მივემოწმენით, თათბირნი | არ კიდე გავაკიდენით; |
| Verse: b | დავბრუნდით, ქაჯეთს მივჰმართეთ, | მას წინა მოვეკიდენით, |
| Verse: c | არცა რა ვჰკადრეთ ხელდახელ, | არცა თუ წავეკიდენით; |
| Verse: d და | იგი ტირს, ღაწვსა გულ-მდუღრად | ჩაჰრცხის ცრემლისა კი დენით. |
| Strophe: S1235/K1235 | ||
| Verse: a | მე როშაქს ვჰკადრე: "გამიშვი | კვლა ადრე თქვენი მხლებელი; |
| Verse: b | აწ გულანშაროს ქალაქსა | ვარ საქმის რასმე მდებელი". |
| Verse: c | მან გამომიშვა, აქ სადმე | ლარი მიც წასაღებელი, |
| Verse: d და | თანა წავიტან*, წა-ცა-ვალ | მე მათი ზედა-მსწრებელი". |
| Strophe: S1236/K1236 | ||
| Verse: a | მათ კაცთა დია ეამა | ესე ამბავი მონისა. |
| Verse: b | მე გავიგონე, შე-რე-მშრა | ნაკადი ცრემლთა ფონისა, |
| Verse: c | მენიშნა, ყოვლი ნიშანი | ვიცან ჩემისა ღონისა, |
| Verse: d და | ცოტაი ლხინი მომეცა, | მსგავსი დრამისა წონისა. |
| Strophe: S1237/K1237 | ||
| Verse: a | მოვიყვანე იგი მონა, | ახლოს დავსვი ჩემსა წინა, |
| Verse: b | ვჰკითხე: "მითხარ, რას იტყოდი? | გაგონება მეცა მინა". |
| Verse: c | მან იგივე კვლა მიამბო, | რაცა მუნით მომესმინა, |
| Verse: d და | მან* ამბავმან გამაცოცხლა, | სულთ-მობრძავი დამარჩინა. |
| Strophe: S1238/K1238 | ||
| Verse: a | მე ორნი შავნი მონანი | მყვანან სავსენი გრძნებითა: |
| Verse: b | უჩინოდ მივლენ, წამოვლენ | მათითა ხელოვნებითა; |
| Verse: c | მოვასხენ, ქაჯეთს გავგზავნენ, | ვარქვი, თუ: "ნუ დასდგებითა, |
| Verse: d და | მაცნობეთ მისი ამბავი | თქვენითა მოქმედებითა". |
| Strophe: S1239/K1239 | ||
| Verse: a | სამ დღე მოვიდეს, მიამბეს, | ფიცხლავ ებიჯა გზისადა: |
| Verse: b | "მიუგვრიაო მეფისა*, | ზღვას* იქით წამავლისადა, |
| Verse: c | ვერვის შეუდგმან საჭვრეტლად | თვალნი, მართ ვითა მზისადა, |
| Verse: d და | ქვე დაუწინდავს საცოლედ | როსან ცოტასა ყმისადა. |
| Strophe: S1240/K1240 | ||
| Verse: a | როსანს შევჰრთოთო, - დულარდუხტს | მეფესა უბრძანებია, - |
| Verse: b | ჯერ* ქორწილობად არა მცალს, | აწ გული ცეცხლ-ნადებია; |
| Verse: c | შემოვიქცევი, შევისძლობ, | ვინ ცისა მზედ ნაქებია". |
| Verse: d და | ციხეს დაუსვამს, ხადუმი | ერთაი უახლებია. |
| Strophe: S1241/K1241 | ||
| Verse: a | ყოვლი მცოდნელი გრძნებისა | მას თანა წაუტანია, |
| Verse: b | მით რომე გზა საჭიროა, | მტერნი საომრად მზანია; |
| Verse: c | ქვე დაუყრია მოყმები, | ვინც უფრო გულოვანია, |
| Verse: d და | დაეყოვნების: წასრულა, | ჯერეთ* ცოტაი ხანია. |
| Strophe: S1242/K1242 | ||
| Verse: a | ქაჯთა ქალაქი აქამდის | მტერთაგან უბრძოლველია: |
| Verse: b | ქალაქსა შიგან მაგარი | კლდე მაღალი და გრძელია, |
| Verse: c | მას კლდესა შუა გვირაბი, | ასაძრომელი* ხვრელია, |
| Verse: d და | მუნ არის მარტო მნათობი, | მისთა შემყრელთა მწველია. |
| Strophe: S1243/K1243 | ||
| Verse: a | გვირაბის კარსა ნიადაგ | მოყმე სცავს არ პირ-ნასები, |
| Verse: b | ათი ათასი ჭაბუკი | დგას, ყველაკაი ხასები, |
| Verse: c | ქალაქის კართა სამთავე - | სამათას-სამათასები. |
| Verse: d და | გულო, გაგსაჯა სოფელმან, | არ ვიცი რასა, გლახ, * ები!" |
| Strophe: S1244/K1244 | ||
| Verse: a | ესე ამბავი ავთანდილ | პირ-მზემან, მაგარ-ვადამან, |
| Verse: b | რა მოისმინა, ეამა, | სხვად არა გაუცხადა მან, |
| Verse: c | შესწირა ღმერთსა მადლობა | ტურფამან დანაბადამან: |
| Verse: d და | "ამბავი ჩემი სალხინო | მითხრაო ვისმანღა დამან!" |
| Strophe: S1245/K1245 | ||
| Verse: a | ფატმანს უთხრა: "საყვარელო, | კმა ხარ ჩემგან სასურველად, |
| Verse: b | მე ამბავი სანატრელი | მომასმინე არ პირ-ბნელად, |
| Verse: c | მაგრა საქმე ქაჯეთისა | გამაგონე უფრო მრთელად, |
| Verse: d და | ქაჯნი* ყველა უხორცოა, | რამან შექმნა ხორციელად? |
| Strophe: S1246/K1246 | ||
| Verse: a | მის ქალისა სიბრალული | ამანთებს და მიდებს ალსა, |
| Verse: b | მაგრა ქაჯნი უხორცონი | რას აქმნევენ, მიკვირს, ქალსა?!" |
| Verse: c | ფატმან უთხრა: "მომისმინე, | მართლად გხედავ მანდა მკრთალსა, |
| Verse: d და | არ ქაჯნია, კაცნიაო, | მიჰნდობიან კლდესა სალსა. |
| Strophe: S1247/K1247 | ||
| Verse: a | ქაჯნი სახელად მით ჰქვიან, | არიან ერთად კრებულნი |
| Verse: b | კაცნი, გრძნებისა მცოდნელნი, | ზედა გახელოვნებულნი, |
| Verse: c | ყოველთა კაცთა მავნებნი, | იგი არვისგან* ვნებულნი; |
| Verse: d და | მათნი შემბმელნი წამოვლენ | დამბრმალნი, დაწბილებულნი. |
| Strophe: S1248/K1248 | ||
| Verse: a | იქმან რასმე საკვირველსა, | მტერსა თვალთა დაუბრმობენ, |
| Verse: b | ქართა აღსძრვენ საშინელთა, | ნავსა ზღვა-ზღვა დაამხობენ, |
| Verse: c | ვითა ხმელსა გაირბენენ, | წყალსა წმიდად დააშრობენ, |
| Verse: d და | სწადდეს - დღესა ბნელად იქმან, | სწადდეს - ბნელსა ანათლობენ. |
| Strophe: S1249/K1249 | ||
| Verse: a | ამისთვის ქაჯად უხმობენ | გარეშემონი ყველანი, |
| Verse: b | თვარა იგიცა კაცნია | ჩვენებრვე ხორციელანი". |
| Verse: c | ავთანდილ მადლი უბრძანა: | "ცეცხლნი დამივსენ ცხელანი, |
| Verse: d და | დიდად მეამნეს ამბავნი, | სიტყვანი აწინდელანი". |
| Strophe: S1250/K1250 | ||
| Verse: a | გულითა ღმერთსა ადიდებს | ავთანდილ ცრემლთა მდენელი; |
| Verse: b | თქვა: "ღმერთო, გმადლობ, რომელი | ხარ ჭირთა მომალხენელი; |
| Verse: c | ყოფილი, მყოფი, უთქმელი, | ყურთაგან მოუსმენელი, |
| Verse: d და | წყალობა თქვენი იჩქითად | არს ჩვენი გარდმომფენელი!" |
| Strophe: S1251/K1251 | ||
| Verse: a | მის ამბვისა ცნობისათვის | ცრემლით ღმერთსა ადიდებდა. |
| Verse: b | ფატმან ეჭვდა თავისათვის, | ამად ცეცხლსა კვლა იდებდა; |
| Verse: c | ყმა ნამუსსა ინახვიდა, | სიყვარულსა იფერებდა; |
| Verse: d და | ფატმან ყელსა ეხვეოდა, | პირსა მზესა აკოცებდა. |
| Strophe: S1252/K1252 | ||
| Verse: a | მას ღამით * ფატმან იამა | ავთანდილს თანა წოლითა; |
| Verse: b | ყმა უნდომ-გვარად ეხვევის | ყელსა ყელითა ბროლითა, |
| Verse: c | ჰკლავს თინათინის გონება, | ძრწის იდუმლითა ძრწოლითა, |
| Verse: d და | გული მხეც-ქმნილი გასჭრია | მხეცთავე თანა რბოლითა. |
| Strophe: S1253/K1253 | ||
| Verse: a | ავთანდილ მალვით ცრემლსა სწვიმს, | სდის ზღვათა შესართავისად |
| Verse: b | შიგან მელნისა მორევსა, | ცურავს გიშრისა ნავი სად; |
| Verse: c | იტყვის, თუ: "მნახეთ, მიჯნურნო, | იგი, ვინ ვარდი-ა ვისად, |
| Verse: d და | უმისოდ ნეხვთა ზედა ვზი | ბულბული მსგავსად ყვავისად!" |
| Strophe: S1254/K1254 | ||
| Verse: a | მუნ ცრემლნი, მისგან ნადენნი, | ქვათაცა დასალბონია; |
| Verse: b | გიშრისა ტევრი აგუბებს, | ვარდისა ველსა ფონია; |
| Verse: c | ფატმან მას ზედა იხარებს | მართ ვითა იადონია. |
| Verse: d და | თუ ყვავი ვარდსა იშოვნის*, | თავი ბულბული ჰგონია. |
| Strophe: S1255/K1255 | ||
| Verse: a | გათენდა. ბანად წავიდა | მზე, სოფელს შუქ-ნაკიდები; |
| Verse: b | დიაცმან უძღვნა მრავალი | კაბა, ყაბაჩა, რიდები, |
| Verse: c | მრავალი ფერი სულნელი, | ტურფა პერანგი, წმიდები: |
| Verse: d და | "რაცა გწადდესო, ჩაიცვი, | მე ნურას ნუ მერიდები". |
| Strophe: S1256/K1256 | ||
| Verse: a | ავთანდილ თქვა: "საქმე ჩემი | გავაცხადო ამა დღესა!" |
| Verse: b | სამოსისა ვაჭრულისა | ცმა აქამდის დაეწესა; |
| Verse: c | მას დღე ყოვლი საჭაბუკო | შეიმოსა ტანსა მხნესა, |
| Verse: d და | მოიმატა დაშვენება, | დაემსგავსა ლომი მზესა. |
| Strophe: S1257/K1257 | ||
| Verse: a | ფატმანს პური შეეკაზმა | ავთანდილის საწვეველად; |
| Verse: b | ყმა შევიდა მოკაზმული* | მხიარულად, არ პირ-ბნელად; |
| Verse: c | ფატმან ნახა, გაუკვირდა | ვაჭრულისა უმოსელად, |
| Verse: d და | შემოსცინნა: "აგრე სჯობსო | შენთვის ხელთა სასურველად". |
| Strophe: S1258/K1258 | ||
| Verse: a | ფატმან მისსა შვენებასა | მეტის-მეტად ჰკვირდებოდა. |
| Verse: b | მან პასუხი არა გასცა, | თავის წინა ღიმდებოდა: |
| Verse: c | "შეეტყვების, არ მიცნობსო", | რეგვნადა და რაგვარ ჰხმობდა! |
| Verse: d და | თუცა რასმე იფერებდა, | მეტი არა გაჰვიდოდა. |
| Strophe: S1259/K1259 | ||
| Verse: a | პური ჭამეს, გაიყარნეს, | ყმა მივიდა მისსა შინა, |
| Verse: b | ღვინო-სმული, მხიარული | დაწვა, ამოდ დაიძინა; |
| Verse: c | საღამო-ჟამ გაიღვიძა, | შუქი ველთა მოაფინა, |
| Verse: d და | ფატმან უხმო: "მოდი, მნახე, | მარტო ვარო, თავის წინა". |
| Strophe: S1260/K1260 | ||
| Verse: a | ფატმან მივიდა, ავთანდილს | ხმა ესმა მისგან ოხისა; |
| Verse: b | იტყოდა: "მომკლავს უცილოდ | ტანი ალვისა, მო-, ხისა!" |
| Verse: c | გვერდსა დაისვა, ბალიში | მისცა მისისა ნოხისა, |
| Verse: d და | ვარდისა ბაღსა უჩრდილობს | ჩრდილი წამწამთა ქოხისა. |
| Strophe: S1261/K1261 | ||
| Verse: a | ავთანდილ ბრძანა: "ჰე ფატმან, | ვიცი ეს საქმე შენია, |
| Verse: b | დაჰკრთები ამა ამბავსა, | მართ ვითა გველ-ნაკბენია, |
| Verse: c | მაგრა აქამდის მართალი | შენ ჩემი არა გსმენია, |
| Verse: d და | ჩემნი მომკლველნი წამწამნი | შავნი გიშრისა ხენია. |
| Strophe: S1262/K1262 | ||
| Verse: a | გგონივარ ვინმე ვაჭარი, | პატრონი ქარავანისა; |
| Verse: b | მე ვარ სპასპეტი მაღლისა | მეფისა როსტევანისა, |
| Verse: c | თავადი სპისა დიდისა, | მათისა შესაგვანისა, |
| Verse: d და | მაქვს პატრონობა მრავლისა | საჭურჭლე-ზარადხანისა. |
| Strophe: S1263/K1263 | ||
| Verse: a | შენ გიცი კარგი მოყვარე, | ერთგული, მისანდობელი. |
| Verse: b | მათ უვის ერთი ასული, | მზე ხმელთა მანათლობელი, - |
| Verse: c | იგია ჩემი დამწველი | და ჩემი დამადნობელი, - |
| Verse: d და | მან გამომგზავნა, დავაგდე | პატრონი, მათი მშობელი. |
| Strophe: S1264/K1264 | ||
| Verse: a | რომე შენ ქალი გყოლია, | მე ძებნად მისვე ქალისად |
| Verse: b | მივლია ყოვლი ქვეყანა, | მის მზისა მონაცვალისად; |
| Verse: c | მისთვის გაჭრილი მინახავს, | წევს ლომი ფერ-ნამკრთალი სად, |
| Verse: d და | გამცუდებელად თავისად*, | მის გულისა და ძალისად". |
| Strophe: S1265/K1265 | ||
| Verse: a | ავთანდილ ფატმანს ყოველი | უთხრა ამბავი თავისა, |
| Verse: b | ამბავი ტარიელისა*, | შემოსა ვეფხის ტყავისა; |
| Verse: c | უბრძანა: "შენ ხარ წამალი | ჯერთ შენგან უნახავისა, |
| Verse: d და | ღონე წამწმისა ხშირისა, | ყორნის ფრთებრ ნაფუშავისა. |
| Strophe: S1266/K1266 | ||
| Verse: a | მოდი და, ფატმან, მეწიე, | ვეცადნეთ მისსა რგებასა, |
| Verse: b | ვუშველოთ, იგი მნათობნი | ნუთუ მიეცნენ შვებასა; |
| Verse: c | ვინცა სცნობს, კაცი ყველაი | ჩვენსა დაიწყებს ქებასა, |
| Verse: d და | ნუთუ კვლა მიჰხვდენ მიჯნურნი | ერთმანერთისა ხლებასა. |
| Strophe: S1267/K1267 | ||
| Verse: a | მომგვარე, ქაჯეთს გავგზავნოთ | იგივე მონა გრძნეული, |
| Verse: b | ქალსა ვაცნობოთ ყველაი, | ამბავი ჩვენგან ცნეული; |
| Verse: c | მანცა გვაცნობოს მართალი, | ვქმნათ მისი გამორჩეული, |
| Verse: d და | ღმერთმან ქმნას, ქაჯთა სამეფო | მოგესმას ჩვენგან ძლეული!" |
| Strophe: S1268/K1268 | ||
| Verse: a | ფატმან თქვა: "ღმერთსა დიდება, | საქმენი მომხვდეს, მო-, რანი, |
| Verse: b | დღეს რომე მესმნეს ამბავნი, | უკვდავებისა სწორანი!" |
| Verse: c | მოჰგვარა მონა გრძნეული, | შავი მართ ვითა ყორანი; |
| Verse: d და | უბრძანა: " ქაჯეთს გაგგზავნი, | წა, გზანი გისხენ შორანი! |
| Strophe: S1269/K1269 | ||
| Verse: a | აწ გამოჩნდების სახმრობა | ჩემთვის შენისა გრძნებისა, |
| Verse: b | ფიცხლავ დამივსე სახმილი | შენ ჩემთა ცეცხლთა გზნებისა, |
| Verse: c | მას მზესა ჰკადრე მიზეზი | მისისა განკურნებისა". |
| Verse: d და | მან უთხრა: "ხვალე მოგართვა | ყოვლი ამბავი ნებისა". |
