Strophe: S1285/K1285 | ||
Verse: a | პირ-მზე სწერს*: "აჰა, ხათუნო, | დედისა მჯობო დედაო! |
Verse: b | მისგან ტყვე-ქმნილსა სოფელმან | რა მიყო, ამას ჰხედაო? |
Verse: c | მე, გლახ, მათ ჩემთა პატიჟთა | სხვაცა დამერთო ზედაო, |
Verse: d და | აწ ვნახე შენი უსტარი, | მე დიდად მეიმედაო. |
Strophe: S1286/K1286 | ||
Verse: a | შენ ორთა დამხსენ გრძნეულთა, | გამიადვილე ჭირები, |
Verse: b | აწ აქა სრულთა ქაჯთაგან | ვარ ასრე დანამჭირები: |
Verse: c | ერთსა მცავს ერთი სამეფო, | ბევრჯერ ათასი გმირები, |
Verse: d და | ავად მომიხდა თათბირი | და ჩემი დანაპირები! |
Strophe: S1287/K1287 | ||
Verse: a | სხვად ამბავი აქაური | მეტი რა-მცა მოგიწერე: |
Verse: b | ქაჯთა მეფე არ მოსრულა, | არცა მოვლენ ქაჯნი ჯერე, |
Verse: c | მაგრა სპანი უთვალავნი | მცვენ და მათი სიალფე-რე, |
Verse: d და | რასა ჰქვიან ძებნა ჩემი? | არ ეგების, დაიჯერე! |
Strophe: S1288/K1288 | ||
Verse: a | ვინცაღა ჩემი მძებნელი | მოსრულა, ცუდ-მაშვრალია, |
Verse: b | იჭირვის, იწვის, ენთების, | ჩემი სწვავს ცეცხლებრ ალია, |
Verse: c | მაგრა მას ვჰნატრი, უნახავს | მზე, ამად არ-დამზრალია, |
Verse: d და | უმისოდ ჩემი სიცოცხლე, | ვამე*, რა დიდი ბრალია! |
Strophe: S1289/K1289 | ||
Verse: a | შენ ამბავი არ გიამბე, | მაშინ ამად დაგიმალე, |
Verse: b | ვერ იტყოდა ენა ჩემი, | თავი ჭირთა გავაკრძალე; |
Verse: c | გეაჯები*, საყვარელსა | შემახვეწე, შემიბრალე, |
Verse: d და | ნუ წამოვა ძებნად ჩემად, | მიუწერე, შე-ცა-სთვალე. |
Strophe: S1290/K1290 | ||
Verse: a | მე რომ მჭირს, კმარის, ნუ მომკლავს | ამისითავე სწორითა: |
Verse: b | მას მკვდარსა ვნასავ, მოვკვდები | მე სიკვდილითა ორითა. |
Verse: c | ვერას ვინ მარგებს, დასტურად | ვიცი, არ რამე ჭორითა, |
Verse: d და | არ დაგმორჩილდეს, დამქოლე | შავისა ქვისა ყორითა. |
Strophe: S1291/K1291 | ||
Verse: a | გეთქვა ნიშნისა გაგზავნა, | აწ ესე განამჟღავნია, |
Verse: b | მისეულთავე რიდეთა | ნაკვეთი გამიგზავნია; |
Verse: c | ესენი ჩემთვის მის გამო | ტურფანი სანახავნია, |
Verse: d და | თუცა თუ ფერად ბედისა | ჩემისა მსგავსად შავნია". |