| Strophe: S1428/K1428 | ||
| Verse: a | ზღვათა მეფისა წინაშე | გაგზავნა მახარობელი, |
| Verse: b | შესთვალა: "მოვალ ტარიელ, | მტერთა მძლე, მოსრვით მსპობელი; |
| Verse: c | ქაჯეთით მოყავს ჩემი მზე, | ჩემი ლახვართა მსობელი; |
| Verse: d და | მწადიან, გნახნე პატივით, | ვითა მამა და მშობელი. |
| Strophe: S1429/K1429 | ||
| Verse: a | აწ მე მაქვს ქაჯთა ქვეყანა | და მათი დანადებია; |
| Verse: b | მეფეო, კარგი ყველაი | მე თქვენგან წამკიდებია; |
| Verse: c | ფატმანს უხსნია ჩემი მზე, | სდედებია და სდებია, |
| Verse: d და | ამისად მუქფად რა გიძღვნა? | მძულს ცუდი ნაქადებია. |
| Strophe: S1430/K1430 | ||
| Verse: a | მოდი, გვნახენ, გავიარდეთ | ქვეყანასა შენსა ვირე, |
| Verse: b | სრულად ქაჯთა სამეფოსა | გიძღვნი, ჩემგან შეიწირე, |
| Verse: c | კაცნი შენნი შეაყენენ, | ციხე მაგრად დაიჭირე, |
| Verse: d და | მე ვისწრაფი, ვერა გნახავ, | შენ წამოდი, ჩემ კერძ ირე. |
| Strophe: S1431/K1431 | ||
| Verse: a | თქვენ უბრძანეთ ჩემ მაგიერ | უსენს, ქმარსა ფატმანისსა, |
| Verse: b | გამოგზავნოს, ეამების | ნახვა მისი ხსნილსა მისსა; |
| Verse: c | მისგან კიდე ინატრიდა | ჭვრეტასა-მცა სხვადღა ვისსა, |
| Verse: d და | ვინ მზესაცა უნათლეა, | ასრე ვითა ბროლი ფისსა!" |
| Strophe: S1432/K1432 | ||
| Verse: a | რა კაცი ტარიელისი | ესტუმრა ზღვათა მფლობელსა, - |
| Verse: b | წესია, გული გაჰკრთების | ამბავსა გასაკთობელსა, - |
| Verse: c | მისცა მადლი და დიდება | ღმერთსა, მართლისა მბრჭობელსა, |
| Verse: d და | მაშინვე შეჯდა, არ უნდა | მისლვა სხვასაღა მხმობელსა. |
| Strophe: S1433/K1433 | ||
| Verse: a | ბარგი აჰკიდა, გააგო | ქმნა ქოწილისა მათისა, |
| Verse: b | მას მიაქვს რიცხვი ტურფათა, | არ-სიდიადე სათისა; |
| Verse: c | ფატმან ჰყავს თანა, იარა | სავალი დღისა ათისა; |
| Verse: d და | უხარის ნახვა ლომისა | და მზისა, ხმელთა მნათისა. |
| Strophe: S1434/K1434 | ||
| Verse: a | შორს გაეგებნეს სამნივე | დიდსა მეფესა ზღვათასა, |
| Verse: b | გარდახდეს, მდაბლად აკოცეს, | გა-რე-სწყდეს ჯარსა სპათასა; |
| Verse: c | შეასხეს ქება ტარიელს, | მან მადლი გაუათასა, |
| Verse: d და | ქალი რა ნახეს*, სტრფიალობს | შუქსა მას ბროლ-ბაკმათასა. |
| Strophe: S1435/K1435 | ||
| Verse: a | ფატმან ხათუნს, მისსა მჭვრეტსა, | ედებოდა ცეცხლი ნელი, |
| Verse: b | მოეხვია, გარდუკოცნა | ხელი, ფერხი, პირი, ყელი; |
| Verse: c | იტყვის: "ღმერთო, რა გმსახურო, | გამინათლდა რათგან ბნელი! |
| Verse: d და | ვცან სიმოკლე ბოროტისა, | კეთილია მისი გრძელი". |
| Strophe: S1436/K1436 | ||
| Verse: a | ქალი ფატმანს ეხვეოდა, | ტკბილად იტყვის, არ გამწყრალი: |
| Verse: b | "ღმერთმან გული გამინათლა | გახეთქილი, გა-ცა-მწკრალი, |
| Verse: c | აწ აგრე ვარ გავსებული, | წინას ვიყავ ვითა მცხრალი, |
| Verse: d და | მზემან შუქნი შემომადგნა, | ვარდი მით ვჩან არ-დამზრალი". |
| Strophe: S1437/K1437 | ||
| Verse: a | ზღვათა მეფე გარდაიხდის | მუნ ქორწილსა მეტად დიდსა. |
| Verse: b | ქაჯეთიცა დაუმადლა, | არ გაუშვა დღესა შვიდსა; |
| Verse: c | უხვად გასცემს საბოძვარსა, | საჭურჭლესა ანაკიდსა, |
| Verse: d და | პერპერასა დაფანტულსა | ზედა სცვეთენ ვითა ხიდსა. |
| Strophe: S1438/K1438 | ||
| Verse: a | მუნ იდვის გორი ლარისა, | სტავრისა და ატლასისა; |
| Verse: b | ტარიელს უძღვნა გვირგვინი, | ვერ-დანადები ფასისა, |
| Verse: c | იაგუნდისა მრთელისა, | ყვითლისა, მეტად ხასისა, |
| Verse: d და | კვლა ერთი ტახტი ოქროსა, | წითლისა მართ ხალასისა. |
| Strophe: S1439/K1439 | ||
| Verse: a | ნესტან-დარეჯანს ყაბაჩა | უძღვნა, შემკული თვალითა, |
| Verse: b | იაგუნდითა წითლითა, | ბადახშითა და ლალითა. |
| Verse: c | დასხდეს ორნივე ქალ-ყმანი | პირითა ელვა-მკრთალითა, |
| Verse: d და | მათნი მჭვრეტელნი დაიწვნეს | ცეცხლითა მართ ახალითა. |
| Strophe: S1440/K1440 | ||
| Verse: a | ავთანდილს და ფრიდონს უძღვნა | უსაზომო დიდი ძღვენი: |
| Verse: b | ძვირფასისა უნაგირი, | უკეთესი თვითო ცხენი, |
| Verse: c | თვითო კაბა თვალიანი, | უცხო ფერთა შუქთა მფენი, |
| Verse: d და | მოახსენეს: "მადლი რა ვთქვათ, | სვიანმცა-ა დავლა თქვენი!" |
| Strophe: S1441/K1441 | ||
| Verse: a | ტარიელ მადლსა გარდიხდის | ტურფა სიტყვითა ენითა: |
| Verse: b | "დიდად ვიამე, მეფეო, | პირველ, ნახვითა თქვენითა, |
| Verse: c | მერმე, აგვავსენ მრავლითა | ტურფა ფერითა ძღვენითა, |
| Verse: d და | ვიცი, შორი-შორ არ-ჩავლა | ჩვენ თქვენი კარგა ვქმენითა". |
| Strophe: S1442/K1442 | ||
| Verse: a | ზღვათა მეფე მოახსენებს: | "ხელმწიფეო, ლომო, ქველო, |
| Verse: b | მოახლეთა სიცოცხლეო, | ვერა-მჭვრეტთა შორით მკლველო, |
| Verse: c | მსგავსი თქვენი რა-მცა მეძღვნა, | შვენიერო სანახველო! |
| Verse: d და | რა მოგშორდე, რა მერგების, | საჭვრეტელად სასურველო?!" |
| Strophe: S1443/K1443 | ||
| Verse: a | ტარიელ ფატმანს უბრძანა: | "მე თავი შენი მიდია; |
| Verse: b | დავ, ვალი შენი ჩემზედა | გარდაუხდელი, დიდია; |
| Verse: c | აწ რაცა ქაჯთა საჭურჭლე | ქაჯეთით ამიკიდია, |
| Verse: d და | მომიცემია, წაიღე, | არ კიდე მომიყიდია". |
| Strophe: S1444/K1444 | ||
| Verse: a | ფატმან ხათუნ თაყვანის-სცა, | ჰკადრებს მადლსა მეტის-მეტსა: |
| Verse: b | "მე მეფეო ნახვა შენი | მიდებს ცეცხლსა დაუშრეტსა; |
| Verse: c | რა მოგშორდე, რა ვიქმნები? | მე დამაგდებ ვითა რეტსა. |
| Verse: d და | ახ, ნეტარძი მოახლეთა! | ვაგლახ თქვენსა ვერა-მჭვრეტსა!" |
| Strophe: S1445/K1445 | ||
| Verse: a | ზღვათა მეფესა ეტყვიან | სამნივე შუქთა მაფენი*, |
| Verse: b | კბილნი ბროლნი და ბაგენი | სადაფთა მოსადაფენი: |
| Verse: c | "უთქვენოდ მყოფთა არ გვინდან | ნიშატნი, საჩანგდაფენი, |
| Verse: d და | მაგრა გაგვიშვენ, ჟამია, | წავიდეთ, ვართ მოსწრაფენი. |
| Strophe: S1446/K1446 | ||
| Verse: a | შენ იყავ ჩვენი მშობელი, | ჩვენგან ღმრთად საესავიო, |
| Verse: b | მაგრა ამასცა ვიაჯით, | გვიბოძო ერთი ნავიო". |
| Verse: c | მეფემან ბრძანა: "არა მშურს | სამიწოდ თქვენად თავიო, |
| Verse: d და | რათგან ისწრაფი, რა გკადრო? | წა, გიწინამძღვრდეს მკლავიო!" |
| Strophe: S1447/K1447 | ||
| Verse: a | მეფემან ნავი-ხომალდი* | მოჰკაზმა ზღვისა კიდესა. |
| Verse: b | გამოემართა ტარიელ, | გამყრელნი ცრემლსა ღვრიდესა, |
| Verse: c | თავსა იცემდეს, იგლეჯდეს, | თმა-წვერსა გაიყრიდესა, |
| Verse: d და | ფატმანის ცრემლთა შედენით | თვით ზღვაცა გაადიდესა. |
| Strophe: S1448/K1448 | ||
| Verse: a | გამოვლნეს ზღვანი სამთავე, | ერთგან ძმად შენაფიცართა, |
| Verse: b | კვლა ამტკიცებდეს სიტყვათა, | მათ პირველ დანამტკიცართა; |
| Verse: c | ჰშვენის მღერა და სიცილი | მათ, მისთა არ-უვიცართა*, |
| Verse: d და | ბაგეთათ* შუქი შეადგის | ზედა ბროლისა ფიცართა. |
| Strophe: S1449/K1449 | ||
| Verse: a | მუნით კაცი ასმათს თანა | მათ გაგზავნეს მახარობლად, |
| Verse: b | კვლა ფრიდონის თავადთასა - | ნაომართა მათთა მთხრობლად: |
| Verse: c | "მანდა მოვა, მოიმაღლებს | მზე მნათობთა მამაგრობლად, |
| Verse: d და | ჩვენ, დამზრალნი, აქანამდის, | აწ გავხედით დაუზრობლად". |
| Strophe: S1450/K1450 | ||
| Verse: a | იგი მზე შესვეს კუბოსა, | იარეს გზა ზღვის პირისა, |
| Verse: b | მიყმაწვილობდეს, უხარის | მათ გარდახდომა ჭირისა; |
| Verse: c | მივიდეს, სადა ქვეყანა | იყო ნურადინ გმირისა, |
| Verse: d და | მოეგებნიან, ისმოდის | ხმა სიმღერისა ხშირისა. |
| Strophe: S1451/K1451 | ||
| Verse: a | მუნ მიეგება ყოველი | ფრიდონის დიდებულები. |
| Verse: b | ასმათი, სავსე ლხინითა, | ვის აღარ აჩნდა წყლულები, |
| Verse: c | ნესტან-დარეჯანს მოეჭდო*, | რომ ვეღარ* გაჰხსნის ცულები, |
| Verse: d და | აწ გაუსრულა ყოველი | მან მისი ნაერთგულები. |
| Strophe: S1452/K1452 | ||
| Verse: a | ნესტან-დარეჯან ეხვევის, | პირსა აკოცებს პირითა; |
| Verse: b | უბრძანა: "ჩემო, ვაგლახ მე, | შენცა აგავსე ჭირითა, |
| Verse: c | აწ ღმერთმან მოგვცა წყალობა, | ვცან, მისი არ-სიძვირით-ა; |
| Verse: d და | მე გულსა შენსა ეზომსა, | არ ვიცი, გარდვიხდი რითა!" |
| Strophe: S1453/K1453 | ||
| Verse: a | ასმათ ჰკადრა: "მადლი ღმერთსა, | ვარდნი ვნახენ არ-დაზრულნი, |
| Verse: b | ბოლოდ ასრე გააცხადნა | გონებამან დაფარულნი, |
| Verse: c | სიკვდილიცა სიცოცხლედ მიჩს, | ოდენ გნახენ* მხიარულნი". |
| Verse: d და | სჯობან ყოვლთა მოყვარულთა | პატრონ-ყმანი მოყვარულნი. |
| Strophe: S1454/K1454 | ||
| Verse: a | დიდებულთა თაყვანის-სცეს, | მოახსენეს დიდი ქება: |
| Verse: b | "რომე ღმერთმან გაგვახარნა, | კურთხეულ-ა მისი ღმრთება! |
| Verse: c | ჩვენ გვიჩვენა პირი თქვენი, | აღარა გვწვავს ცეცხლთა დება, |
| Verse: d და | წყლულსა, მისგან დაკოდილსა, | მასვე ძალ-უც განკურნება". |
| Strophe: S1455/K1455 | ||
| Verse: a | მოვიდეს და პირი ხელსა | დასდვეს, აგრე გარდაჰკოცნეს. |
| Verse: b | მეფე ეტყვის: "ძმათა თქვენთა | თავნი ჩვენთვის დაიხოცნეს, |
| Verse: c | იგი შვება საუკუნოს* | ცხადად პოვეს, არ იოცნეს, |
| Verse: d და | ერთსა მიჰხვდეს საზიაროდ - | დიდებანი იასოცნეს. |
| Strophe: S1456/K1456 | ||
| Verse: a | თუცა მე მათი დახოცა | მტკივის და სატკივარია, |
| Verse: b | მაგრა მათ მიჰხვდა უკვდავი | მუნ დიდი საჩუქარია". |
| Verse: c | ესე თქვა, ნელად ატირდა | და წვიმა თოვლსა არია, |
| Verse: d და | ნარგისთათ* იძრვის ბორიო, | ვარდსა ზრავს, იანვარია. |
| Strophe: S1457/K1457 | ||
| Verse: a | მუნ ატირდეს ყველაკანი, | რა ტირილად იგი ნახეს, |
| Verse: b | რაცა ვისცა დაჰკლებოდა, | მათ ტირილით, სულთქვმით ახეს; |
| Verse: c | დადუმდეს და მოახსენეს: | "რათგან ბრძენთა მზეებრ გსახეს, |
| Verse: d და | თქვენთა მჭვრეტთა მღერა ჰმართებს, | რასათვის-მცა ივაგლახეს!" |
| Strophe: S1458/K1458 | ||
| Verse: a | ვინ ღირს-ა თქვენსა ეგზომსა | ტირილსა, შეჭირვებასა! |
| Verse: b | თქვენთვის სიკვდილი დია სჯობს | მიწათა ზედა რებასა". |
| Verse: c | კვლა ფრიდონ ჰკადრა მეფესა: | "ნურათ* იქმთ გამწარებასა, |
| Verse: d და | ღმერთი-მცა მუქფად მოგიზღავს | ათასსა გახარებასა!" |
| Strophe: S1459/K1459 | ||
| Verse: a | ავთანდილცა მიუმტკივნა, | იტყვის დიდსა სიმძიმილსა; |
| Verse: b | მათ შეასხეს ქება, უთხრეს: | "თავნი მივსცნეთ აწ ღიმილსა, |
| Verse: c | რათგან მიჰხვდა დაკარგული | ლომი მზესა წახდომილსა, |
| Verse: d და | აღარა ვსტირთ სატირალსა, | აღარ დავსდებთ თვალთა მილსა". |
| Strophe: S1460/K1460 | ||
| Verse: a | მივიდეს, სადა ქალაქი | დიდი მულღაზანზარია; |
| Verse: b | სცემდეს ბუკსა და ტაბლაკსა, | გახდა ზათქი და ზარია, |
| Verse: c | დაბდაბისა და ქოსისა | ხმა ტურფად შენათხზარია, |
| Verse: d და | მოიტყდეს მოქალაქენი, | დააგდეს მუნ ბაზარია. |
| Strophe: S1461/K1461 | ||
| Verse: a | შუკათათ* მოდგეს ვაჭარნი, | ყოვლგნით მჭვრეტელთა ჯარია; |
| Verse: b | შორს უარებდეს სარანგნი, | ხელთა აქვს მათ აბჯარია; |
| Verse: c | მოიჯრებოდეს ჯალაბნი, | სარანგთა დამსაჯარია, |
| Verse: d და | მათად საჭვრეტლად მიშვება | მუნ მათგან ნააჯარია. |
| Strophe: S1462/K1462 | ||
| Verse: a | გარდახდეს ფრიდონისასა*, | სრა ნახეს მოსაწონები. |
| Verse: b | გამოეგება მრავალი | ოქრო* სარტყლითა მონები, |
| Verse: c | ფერხთა საფენლად ოქსინო | მართ მათგან არს ნაქონები, |
| Verse: d და | თავსა აყრიდეს ოქროსა, | ხვეტს ჯარი მუნ ნარონები. |
