| Strophe: S1463/K1463 | ||
| Verse: a | მათ ქალ-ყმათათვის საჯდომი | დაედგა თეთრ-ძოწეული, |
| Verse: b | წითელ-ყვითლითა თვალითა | ზედა კეკლუცად ფრქვეული; |
| Verse: c | ავთანდილისთვის - ყვითელი | და შავი ერთგან რეული; |
| Verse: d და | მოვიდეს, დასხდეს; მჭვრეტელი | ვცან მათი სულ-დალეული. |
| Strophe: S1464/K1464 | ||
| Verse: a | მგოსანნი* მოდგეს, ისმოდა | ხმა სიმღერისა ტკბილისა; |
| Verse: b | ქორწილი ქმნეს და გამრავლდა | ძღვნობა ლარისა ლბილისა |
| Verse: c | ფრიდონის პურად კარგისა, | არ მასპინძლისა წბილისა; |
| Verse: d და | ნესტან-დარეჯანს უშვენის | ღიმილი, ჩენა კბილისა. |
| Strophe: S1465/K1465 | ||
| Verse: a | მოიღეს ძღვენი უსახო | ფრიდონის არ-ალქატისა, |
| Verse: b | ცხრა მარგალიტი, სიდიდით | მართ ვითა კვერცხი ბატისა, |
| Verse: c | კვლა ერთი თვალი, სამსგავსო | მზისა შუქ-მონამატისა, |
| Verse: d და | მას წინა ღამით ძალ-ედვის | მხატვარსა ხატვა ხატისა. |
| Strophe: S1466/K1466 | ||
| Verse: a | კვლა უძღვნა თვითო ფარღული, | გარდასაყრელი ყელისა, |
| Verse: b | მგრგვლად დათლილისა თვალისა, | იაგუნდისა მრთელისა; |
| Verse: c | კვლა მოაქვს ერთი ტაბაკი, | მძლედ საჭირავი ხელისა, |
| Verse: d და | ავთანდილისთვის ლომისა | ძღვენი ფრიდონის ქველისა. |
| Strophe: S1467/K1467 | ||
| Verse: a | იგი ტაბაკი სავსეა | მარგალიტითა სხვილითა. |
| Verse: b | ავთანდილს უძღვნა ყველაი | არა სიტყვითა წბილითა. |
| Verse: c | აივსო სახლი სტავრითა | და ოქსინოთა ლბილითა, |
| Verse: d და | ტარიელ მადლი უბრძანა | ლაღმან სიტყვითა ტკბილითა. |
| Strophe: S1468/K1468 | ||
| Verse: a | ფრიდონისგან უსაზომო | ქორწილია დღესა რვასა; |
| Verse: b | ყოვლთა დღეთა მიართმიდის | უფასოსა ძღვენსა მზასა; |
| Verse: c | დღე და ღამე არ გასწყვედდის | ჩაღანა და ჩანგი ხმასა. |
| Verse: d და | აჰა, მიჰხვდეს შესაფერნი | ყმა ქალსა და ქალი ყმასა. |
| Strophe: S1469/K1469 | ||
| Verse: a | ტარიელ ფრიდონს უბრძანა | დღე-ერთ სიტყვები გულისა: |
| Verse: b | "არს გული თქვენი საჩემოდ | უფროსი ძმისა სრულისა, |
| Verse: c | არ გემუქფების სიცოცხლე, | არცა მოცემა სულისა, |
| Verse: d და | მე თქვენგან ვპოვე მოკვდავმან | ჩემი წამალი წყლულისა. |
| Strophe: S1470/K1470 | ||
| Verse: a | ავთანდილისგან შენც იცი | ჩემთვის თავისა დადება, |
| Verse: b | აწ მე მაქვს ნაცვლად მისისა | მოხმარებისა წადება: |
| Verse: c | შენ მიდი, ჰკითხე, რა უნდა, | მან ქმნას ამისი ცხადება, |
| Verse: d და | ვითა დამივსო სახმილი, | ეგრე მისიცა კმა დება. |
| Strophe: S1471/K1471 | ||
| Verse: a | უთხარ: "ძმაო, რა გარდიხდის | შენგან ჩემსა ჭირ-ნახულსა! |
| Verse: b | ღმერთი მოგცემს წყალობასა, | მისგან ზეცით შესახულსა! |
| Verse: c | თუ ვერა ვიქმ საწადელსა | შენსა, შენთვის გაზრახულსა, |
| Verse: d და | არა ვნახავ სახლსა ჩემსა, | არ დარბაზსა, არცა ხულსა. |
| Strophe: S1472/K1472 | ||
| Verse: a | აწ მითხარ, ჩემგან რა გინდა, | ანუ რათ მოგეხმარები? |
| Verse: b | ვარჩევ, წავიდეთ არაბეთს, | იყავ ჩემიცა მარები; |
| Verse: c | ტკბილის სიტყვითა გავმართოთ | და ხრმლითა - საომარები: |
| Verse: d და | თუ შენ შენს ცოლსა არ შეგრთავ, | მე ჩემსა არ ვექმარები". |
| Strophe: S1473/K1473 | ||
| Verse: a | რა ფრიდონ უთხრა ავთანდილს | ტარიას მოციქულობა, |
| Verse: b | მას გაეცინნეს, გაღიმდა, | ჰშვენოდა მხიარულობა; |
| Verse: c | თქვა, თუ: "მეშველი რად მინდა? | მჭირს არავისგან წყლულობა! |
| Verse: d და | ჩემი მზე არცა ქაჯთა ჰყავს, | არცა სჭირს ლხინ-ნაკლულობა. |
| Strophe: S1474/K1474 | ||
| Verse: a | ჩემი მზე ტახტსა ზედა ზის, | მორჭმული ღმრთისა ნებითა, |
| Verse: b | საკრძალავი და უკადრი, | ლაღი, არვისგან ვნებით-ა, |
| Verse: c | არცა რა უმძიმს ქაჯთაგან, | არცა გრძნეულთა გრძნებითა, |
| Verse: d და | მას ზედა შველა რად მინდა? | რად მეჭვ რასაცა თნებითა? |
| Strophe: S1475/K1475 | ||
| Verse: a | რა მოვა ჩემთვის განგება, | ზეცით მოსრულნი ზენანი, |
| Verse: b | ღმერთი იწადებს, მომივლენ | გულსა სახმილთა ლხენანი; |
| Verse: c | მაშინღა მომხვდენ მოკვდავსა | მზისა ელვათა ფენანი, |
| Verse: d და | უმისჟამისოდ ცუდია | ჩემგან მი და მო რბენანი. |
| Strophe: S1476/K1476 | ||
| Verse: a | მიდი და ჰკადრე ტარიელს | პასუხი, ჩემგან თხრობილი: |
| Verse: b | "მადლი რად უნდა, მეფეო, | ხარ რაზომ გინდა ლმობილი? |
| Verse: c | ვარ მუცლითგანვე დედისათ | თქვენად სამონოდ შობილი, |
| Verse: d და | ღმერთმან მუნამდის მიწა მყოს, | ვირ მეფე იყო ცნობილი. |
| Strophe: S1477/K1477 | ||
| Verse: a | გებრძანა: "შეყრა მწადიან | საყვარელისა შენიხა". |
| Verse: b | ეგე არს მსგავსი გულისა | ლმობიერისა თქვენისა; |
| Verse: c | მუნა მე ხრმალი არ მიკვეთს, | არცა სივრცელე ენისა, |
| Verse: d და | მიჯობს მოლოდნა საქმისა | მის განგებისა ზენისა. |
| Strophe: S1478/K1478 | ||
| Verse: a | ესეა ჩემი საწადი | და ჩემი მოსანდომარე: |
| Verse: b | ინდოეთს გნახო მორჭმული, | საჯდომთა ზედა მჯდომარე, |
| Verse: c | გვერდსავე გიჯდეს მნათობი, | პირი ელვათა მკრთომარე, |
| Verse: d და | მებრძოლნი თქვენნი მოგესრნენ, | არვინ ჩნდეს მუნ მეომარე. |
| Strophe: S1479/K1479 | ||
| Verse: a | რა გამისრულდენ ესენი | ჩემნი გულისა ნებანი, |
| Verse: b | მაშინღა მივალ არაბეთს, | მომხვდენ მის მზისა ხლებანი; |
| Verse: c | ოდესცა სწადდეს, დამივსნეს | ამა ცეცხლისა დებანი. |
| Verse: d და | სხვა* თქვენგან არა არ მინდა, | მძულან ცუდნიღა* თნებანი". |
| Strophe: S1480/K1480 | ||
| Verse: a | რა ფრიდონ ჰკადრა ტარიელს | ესე სიტყვანი ყმისანი, |
| Verse: b | მან ბრძანა: "მაგას არა ვიქმ, | ამას არ უნდა მისანი! |
| Verse: c | ვითა მან პოვნა მიზეზნი | ჩემისა სულთა დგმისანი, |
| Verse: d და | ეგრევე მანცა სამისოდ | ნახნეს ძალ-გულნი ძმისანი! |
| Strophe: S1481/K1481 | ||
| Verse: a | მიდი, უთხარ ჩემ მაგიერ | სიტყვა ჩემგან არ-ნათნები: |
| Verse: b | "მე შენისა გამზრდელისა | უნახავად არ დავდგები. |
| Verse: c | ვეჭვ, მრავალი დამეხოცოს | მონა, მისგან საყვარლები, |
| Verse: d და | ვითხოვ ხოლე შენდობასა, | ეგეთიღა* მოვბრუნდები". |
| Strophe: S1482/K1482 | ||
| Verse: a | ესე უთხარ: "ამის მეტსა | ჰმოციქულობ ნურას ნუო, |
| Verse: b | ხვალე წასლვა არ დავშალო, | არცა საქმე გავათუო; |
| Verse: c | მე არ მიზამს არაბთ მეფე, | რომე სიტყვა გავაცრუო, |
| Verse: d და | ამოდ ვსთხოვო ქალი მისი, | შევეხვეწო, შევაგუო". |
| Strophe: S1483/K1483 | ||
| Verse: a | უამბო ფრიდონ ავთანდილს | ტარიას მოციქულობა: |
| Verse: b | არ დადგებისო, ცუდია | შენგან ცდისაღა თქმულობა". |
| Verse: c | მას დაუმძიმდა, მოედვა | კვლა გულსა კვამლ-ალმულობა. |
| Verse: d და | ასრე ხამს რიდი მეფეთა, | ყმათაგან მოკრძალულობა! |
| Strophe: S1484/K1484 | ||
| Verse: a | ავთანდილ მივა მუხლ-მოყრით | ტარიას შესახვეწელად, |
| Verse: b | ფერხთა ეხვევის, აკოცებს, | აღარ შეჰხედავს ზე წელად, |
| Verse: c | ეტყვის: "კმა, რაცა შევსცოდე | როსტანს წლეულად მე წელად, |
| Verse: d და | კვლა ნუ მიქმ ერთგულობისა | გამტეხლად, და-ცა-მლეწელად. |
| Strophe: S1485/K1485 | ||
| Verse: a | რასაცა ჰლამი, არ მოგცემს | მას ღმრთისა სამართალია, |
| Verse: b | გამზრდელსა ჩემსა ვით ვჰკადრო | მე საქმე სამუხთალია! |
| Verse: c | მე მისთვის ხელი ვით გავძრა, | ვინ ჩემთვის ფერ-ნამკრთალია! |
| Verse: d და | ვით მოიხმაროს მონამან | პატრონსა ზედა ხრმალია! |
| Strophe: S1486/K1486 | ||
| Verse: a | ეგე საქმე მე და ჩემსა | საყვარელსა შეგვამდურვებს, |
| Verse: b | ვა* თუ გაწყრეს, გაგულისდეს, | კუშტი გულსა შეაურვებს, |
| Verse: c | ამბავსაცა დამიძვირებს, | ჭვრეტისათვის მომასურვებს, |
| Verse: d და | შენდობასა ხორციელი | კაცი ვერა დამიურვებს". |
| Strophe: S1487/K1487 | ||
| Verse: a | ტარიელ უთხრა სიცილით, | მან მზემან შუქ-ნაფენამან, |
| Verse: b | ხელი მოჰკიდა ავთანდილს, | აჰმართა, ააყენა მან: |
| Verse: c | "მიყოო კარგი ყველაი | მომართებამან შენამან, |
| Verse: d და | მაგრა სჯობს, შენცა გალხინოს | ჩემმან შენითა ლხენამან. |
| Strophe: S1488/K1488 | ||
| Verse: a | დია მძულს მეტი მოყვრისა | შიში, კრძალვა და რიდობა, |
| Verse: b | მძულს გაუწყვედლად კუშტობა | და სულ-მძიმობა, დიდობა; |
| Verse: c | თუ მოყვარეა, გულისა | ქმნას ჩემკე მონაზიდობა, |
| Verse: d და | თვარა მე ჩემდა, იგ მისდა, | დია სჯობს კიდის-კიდობა. |
| Strophe: S1489/K1489 | ||
| Verse: a | მე ვიცი გული საშენოდ | შენისა საყვარელისა, |
| Verse: b | არ ეწყინების სტუმრობა | შენისა მე* შემყრელისა. |
| Verse: c | რად-მცა რა ვჰკადრე მეფესა | თხრობა რასაცა ჭრელისა! |
| Verse: d და | ოდენ ნახვისა მათისა | ნატრა მაქვს სანატრელისა. |
| Strophe: S1490/K1490 | ||
| Verse: a | ამას ოდენ მოვახსენებ | მუდარით და შეპოვნებით, |
| Verse: b | რომე მოგცეს ქალი მისი | მან მისითა მოგონებით, |
| Verse: c | რათგან ბოლო შეყრავეა, | სიშორესა ვით ეთნებით? |
| Verse: d და | დააშვენეთ ერთმანერთი, | თავის-თავის ნუ დასჭნებით". |
| Strophe: S1491/K1491 | ||
| Verse: a | რა ავთანდილ ტარიასგან | ცნა, წასლვასა არ დაჰშლიდა, |
| Verse: b | არა ჰკადრა შეცილება, | საუბარსა ზედა ჰრთვიდა; |
| Verse: c | ფრიდონ კაცსა დარჩეულსა | სათანაოდ გარდასთვლიდა, |
| Verse: d და | თანა წაჰყვა, განაღა-მცა | მათ თანავე გზასა ვლიდა. |
