| Strophe: S1579/K1579 | ||
| Verse: a | ქედსა ზედა გარდმოადგა | მეტად დიდი ქარავანი, |
| Verse: b | კაცები და სახედრები | ერთობ იყო შაოსანი; |
| Verse: c | გარეშემო მოეკვეცნეს | უკანამო დალალანი; |
| Verse: d და | მეფე ბრძანებს: "მოასხითო, | ჩვენ დავყოვნოთ აქა ხანი". |
| Strophe: S1580/K1580 | ||
| Verse: a | მოასხნეს იგი ვაჭარნი | და მათი უხუცესია; |
| Verse: b | უბრძანა: "ვინ ხართ, შავითა | რად ტანი შეგიგლესია?" |
| Verse: c | მათ მოახსენეს: "სით მოვალთ, | მუნ ასრე დანაწესია, |
| Verse: d და | ინდოეთს მისრით მოსრულთა | გვივლია გზა უგრძესია". |
| Strophe: S1581/K1581 | ||
| Verse: a | გაეხარნეს მათ ვაჭართა | ინდოეთით მომავლობა, |
| Verse: b | მაგრა თავი უმეცარ ყვეს, | არა მისცეს ყოლა გრძნობა; |
| Verse: c | უცხოურად ეუბნების, | მათ ვერა ქმნეს მათი ცნობა, |
| Verse: d და | არ ესმოდა ინდოური, | არაბულად ყვეს უბნობა. |
| Strophe: S1582/K1582 | ||
| Verse: a | უბრძანეს: "გვითხართ, ვაჭარნო, | ამბავი ინდოეთისა". |
| Verse: b | მათ ჰკადრეს: "ზეცით მოსრულა | ინდოეთს რისხვა ზეცისა; |
| Verse: c | დიდსა და წვრილსა ყველასა | ცრემლი სდის მსგავსი წვეთისა, |
| Verse: d და | მას შიგან მყოფსა ბრძენსაცა | ცნობა აქვს ვითა შეთისა". |
| Strophe: S1583/K1583 | ||
| Verse: a | თვით მათვე მათსა ამბავსა | უამბობს, არის წყლიანი: |
| Verse: b | "ფარსადან, მეფე ინდოთა, | იყო ხელმწიფე სვიანი, |
| Verse: c | მას ესვა ქალი მნათობი, | მზისაცა უფრო მზიანი, |
| Verse: d და | კბილ-მარგალიტი, ტან-ალვა, | ღაწვ-ბადახშ, ყორან-თმიანი. |
| Strophe: S1584/K1584 | ||
| Verse: a | მას ქალსა და ამირბარსა | ერთმანერთი შეუყვარდა. |
| Verse: b | ამირბარმან სიძე მოკლა, | ხმა მეფესა დაუვარდა; |
| Verse: c | იგი ქალი პატარაი | მამიდასა გაეზარდა, |
| Verse: d და | ბუქთა მისგან მონაქროლთა | ინდოეთი გარდაქარდა. |
| Strophe: S1585/K1585 | ||
| Verse: a | მამიდაი ქაჯი იყო, | გრძნეულობა იცის კარგა, |
| Verse: b | მით შემართა საშინელი, | მზე ხმელეთსა დაუკარგა; |
| Verse: c | თვითცა მოკვდა უბედური, | მართ საცოცხლოდ არად ვარგა; |
| Verse: d და | იგი ქალი დაიკარგა, | ალვა მორჩი სხვაგან დარგა. |
| Strophe: S1586/K1586 | ||
| Verse: a | ცნა ამირბარმან წავიდა | ლომი მის მზისა მძებნელად, |
| Verse: b | იგიცა წახდა, ინდოეთს | გახდა მთვარე და მზე ბნელად; |
| Verse: c | ორნივე გადაიკარგნეს, | მათიღა პოვნა არს ძნელად; |
| Verse: d და | მეფემან ბრძანა: "ჰე ღმერთო, | რად ცეცხლსა მომიდებ ნელად?" |
| Strophe: S1587/K1587 | ||
| Verse: a | მეფე გაშმაგდა მათისა | უღონო-ქმნილი ძებნისა; |
| Verse: b | ვად შეიცვალა ინდოეთს | ხმა წინწილისა, ებნისა; |
| Verse: c | ცოტასა ხანსა გა-ვე-ძლო | დება სახმილთა გზნებისა, |
| Verse: d და | აწ თვითცა მოკვდა, შეიქმნა | ბოლო სრვისა და ტკებნისა". |
| Strophe: S1588/K1588 | ||
| Verse: a | რა ვაჭარმან ესე სიტყვა | თქვა, საქმენი გააკვლადნა, |
| Verse: b | ქალმან დიდნი დაიკივლნა, | ფიცხლა თავსა მოიხადნა; |
| Verse: c | ტარიელცა დაიზახნა, | დაფარულნი გააცხადნა; |
| Verse: d და | ნარგისთაგან ნაწვიმარი | ღვარი ადგა, თოვლი გადნა. |
| Strophe: S1589/K1589 | ||
| Verse: a | მომკალ, ქალსა თავ-შიშველსა | თუ მზე ვითა ეურჩოსა! |
| Verse: b | სული ვარდსა დავამსგავსე, | თავ-მოხდილი - ყაყაჩოსა. |
| Verse: c | თუ ბრძენიცა მაქებარი | მისი იხმობს ვირებრ "ჩოსა", |
| Verse: d და | ჰგავს, თუ ტყუბი მარგალიტი | ზის ბროლისა ხარხაჩოსა. |
| Strophe: S1590/K1590 | ||
| Verse: a | ქალი საბრალოდ მამასა | სტირს, ბულბულისა მსგავსია, |
| Verse: b | თმა გაიგლიჯა, გაყარა, | ღაწვი ცრემლითა ავსია, |
| Verse: c | ვარდი შექმნილა ზაფრანად, | ლალი მართ ვითა ხავსია, |
| Verse: d და | მზესა ღრუბელი ეფარვის, | ამად ნათელი დავსია. |
| Strophe: S1591/K1591 | ||
| Verse: a | იხოჭს და იგლეჯს, ზახილით | ტირს სიტყვა-ხაფი უარე; |
| Verse: b | სისხლი და ცრემლი თვალთაგან | ჩამოსდის გარე უარე: |
| Verse: c | "მოვკვე, მამაო, მე შენთვის | შვილი ყოველთა უარე, |
| Verse: d და | ვერა გმსახურე ასულეან, | ვერცა რა შეგაგუარე. |
| Strophe: S1592/K1592 | ||
| Verse: a | ჩემთვის ბნელ-ქმნილო მამაო, | ნათელო თვალთა ჩემთაო, |
| Verse: b | ჩემთა რა გაცნევს ამბავთა, | გულისა მონაცემთაო! |
| Verse: c | მზეო, რადღა გაქვს სინათლე, | რადღა ანათობ თემთაო? |
| Verse: d და | რად არ დაიქეც, ქვეყანავ, | რადღა ჰმართიხარ ზე, მთაო?" |
| Strophe: S1593/K1593 | ||
| Verse: a | ტარიელ მოთქვამს: "გამზრდელო, | ჰა, ჰა, რა საქმე მსმენია! |
| Verse: b | მიკვირს, თუ მზეღა რად ნათობს, | რად არა დაუჩენია?! |
| Verse: c | მზე მოჰკვე ყოვლთა სულ-დგმულთა, | სოფელი აღარ შენია, |
| Verse: d და | ღმერთსა მიჰმადლე, შემინდევ, | რაცა შენ ჩემგან გწყენია". |
| Strophe: S1594/K1594 | ||
| Verse: a | კვლა უბრძანებდეს: "გვიამბეთ | ამბავი დანარჩომია". |
| Verse: b | მათ მოახსენეს: "პატრონო, | ინდოეთს დიდი ომია, |
| Verse: c | მოსულა ხატათ ლაშქარი, | ქალაქსა შემოსდგომია, |
| Verse: d და | რამაზ არს ვინმე ხელმწიფე, | მათად პატრონად მჯდომია. |
| Strophe: S1595/K1595 | ||
| Verse: a | "ჯერთ დედოფალი ცოცხალ-ა, | მკვდართაგან უფრო მკვდარია, |
| Verse: b | იბრძვის ინდოთა ლაშქარი, | თუც იმედ-გარდამწყდარია, |
| Verse: c | გარეთ ციხენი წაუხვმან, | ყველაი გარდამხდარია, |
| Verse: d და | მზენო, თქვენ შუქნი მიჰფინეთ, | ჰაი, რა ავი დარია! |
| Strophe: S1596/K1596 | ||
| Verse: a | მუნა მყოფსა ყველაკასა | შეეკერა, ჩვენცა, შავი; |
| Verse: b | რამაზს წინა გამოვედით, | მისრულად ვთქვით ჩვენი თავი. |
| Verse: c | მეფე ჩვენი დიდი არის, | მათ ეწადა მისი ზავი, |
| Verse: d და | გამოგვიშვა, წამოვედით, | არა გვიყო ყოლა ავი". |
| Strophe: S1597/K1597 | ||
| Verse: a | რა ტარიელს ესე ესმა, | მეტად ფიცხლად აიყარა, |
| Verse: b | ეჯი სამ დღე წასავალი | ერთსა დღესა წაიარა; |
| Verse: c | დროშა მისი აიმართა, | წინა არა აიფარა, |
| Verse: d და | აწ ნახეთ, თუ გოლიათი | გული ვითა ამაგარა! |
