TITUS
Benediktinerregel (althochdeutsch und lateinisch)
Part No. 6
Previous part

Chapter: 5  
p. 34    

V. De oboedientia.
fona horsamii.


Sentence: 1     Primus itaque humilitatis gradus est oboedientia sine mora.
   eristo inunu dera deoheiti stiagil ist hoorsamii ano tuuala.

Sentence: 2     Haec convenit his, qui nihil sibi a Christo carius aliquid exaestimant propter servitium sanctum, quod professi sunt, seu propter metum gehennae [207] vel gloriam vitae aeternae.
   Deisu kerisit diem, die neouueht im fona christe tiurorin eouueht uuannant duruh deonost uuihaz, daz kegehane sint, edo duruh forahtun dera hella [207] edo tiurida des euuigin libes.


p. 35    

Sentence: 3     Mox ut aliquid imperatum a maiore fuerit, hacsi divinitus imperetur, moram pati nesciunt in faciendo, de quibus Manuscript page: 35  (35) dominus ait: "Obauditu auris oboedivit mihi."
   Saar so eouueht kipotan fona meririn ist, samaso cotchundlihho si kepotan, tuuala kedoleet uuesan niuuizzin ze tuenne, fona diem Manuscript page: 35  (35) truhtin qhuidit: "kaganhoridu des oorin kaganhoorta mir"

Sentence: 4     Et iterum dicit doctoribus: "Qui vos audivit, me audivit."
   . . . . auur qhuuidit lerarum: "der iu horit, mih horit."

Sentence: 5     Ergo hii tales relinquentes statim, quae sua sunt, et voluntatem propriam deserentes mox ex occupatis manibus et quod agebant inperfectum relinquentes vicino oboedientiae pede iubentis vocem factis sequantur.
   Keuuisso dese solihhe farlazzante saar, dei iro sint . . . . uuilloom eiganeem farlaazzante saar . . . . pihafteem hantum . . . . daz tuant unduruhtaan farlaazzante nahemu dera hoorsamii fuazze kepiotantes stimma tatim si kefolget.

Sentence: 6     Et veluti uno momento et praedicta magistri iussio et perfecta discipuli opera in velocitate timoris dei ambae res communiter citius explicantur, quibus ad vitam aeternam gradiendi amor incumbit.
   Indi sosama eineru stunthuuilu . . . . forakeqhuuetaniu des meistres kipot . . . . duruhtaniu diskin uuerach in sniumidu forahtun cotes pedo racha kimeinsamlihho sniumor siin kefaldan, diem ze libe euuigemu ze faranne minna anahlineet.


p. 36    

Sentence: 7     Ideo angustam viam arripiunt, unde dominus dicit: "Angusta via est, quae ducit ad vitam", ut non suo arbitrio Manuscript page: 36  (36) viventes vel desideriis suis et voluntatibus oboedientes, sed ambulantes alieno iudicio et imperio, in coenobiis degentes abbatem sibi praeesse desiderant.
   Pidiu engan uuec kecriiffant, danan truhtin qhuidit: "enger uuec ist, der leitit ze libe", daz nalles iro selbsuana Manuscript page: 36  (36) lebente edo kiridon iro indi uuillom hoorsamonte, uzan kangante fremideru suanu indi kepote, in samanungu lebente . . . . im forauuesan keroont.

Sentence: 8     Sine dubio hii tales illam domini imitantur sententiam, in qua dicit: "Non veni facere voluntatem meam, sed eius, qui me misit, patris."
   Ana zuifal dese solihhe die truhtines sint keleisinit keqhuuit, in deru qhuuidit: "niqhuuam tuan uuillun minan, uzzan des, der mich santa, fateres".

Sentence: 9     Sed haec ipsa oboedientia tunc acceptabilis erit deo et dulcis hominibus.
   Uzzan diu selba hoorsamii denne antfanclih ist cote [208] indi suazzi mannum.

Sentence: 10     Si quod [208] iubetur, non trepide, non tepide, non tarde aut cum murmorio vel cum responso nolentis efficiatur, quia oboedientia, quae maioribus praebetur, deo exhibitur.
   Ibu huuaz ist kepotan, nalles stozzonto, nalles uualo, nalles trago edo mit murmulode edo mit antuurtu des niuuellentin ist kitan, danta hoorsamii, diu meriroom ist kekeban, cote ist ketaan.

Sentence: 11     Ipse enim dixit: "Qui vos audit, me audit."
   Er keuuisso qhuad: "der iuih hoorit, mih hoorit."

Sentence: 12     Et cum bono animo a discipulis praebere oportet, quia "hilarem datorem diligit deus".
   Indi mit cuatu muatu fona discoom keban kerisit, danta "clatamuatan kebon minnoot . . . ."


p. 37    

Sentence: 13     Nam cum malo animo si oboedit discipulus et non solum *Manuscript page: 37  (37) ore, sed etiam in corde si murmoraverit, etiam si impleat iussionem, tamen acceptum iam non erit deo, qui cor eius respicit murmorantem, et pro tali facto nullam consequitur gratiam, immo poenam murmorantium incurrit, si non cum satisfactione emendaverit.
   Keuuisso mit ubilo muatu ibu hoorit disco indi nalles Manuscript page: 37  (37) einin munde, uzzan sosama in herzin ibu murmoloot, auh ibu erfullit kipot, duuidaro antfangigaz giu nist cote, der herza sinaz kisihit murmolontaz indi fora solihheru tati nohheineru ist kefolgeet anst, noh meer uuizzi murmolontero anahlauffit, ibu nalles mit kenuhtsameru tati puazzit.


Next part


This text is part of the TITUS edition of Benediktinerregel (althochdeutsch und lateinisch).

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 15.10.2021. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.