TITUS
Alexanderroman (Wernigeroder Handschrift)
Part No. 48
Previous part

Chapter: 77  
Große Beratung bei Darius


Verse: 1762    Dario kom ain pöt:

Verse: 1763    
Dez ward er trawrig und unfrö.
Verse: 1764    
Nach seinen fürsten er do

Verse: 1765    
Sant und sprach in:
Verse: 1766    
'Den ich in meinem synn

Verse: 1767    
Hann geschaczt ain kint,
Verse: 1768    
Seht wie dem sind

Verse: 1769    
So vil stet und land
Verse: 1770    
Undertann, die sein hand

Verse: 1771    
Betwungen hat mit forht.
Verse: 1772    
Er hat kürczlich geworht

Verse: 1773    
Große dink mit klainem her.
Verse: 1774    
Sich tar nymmant zu wer

Verse: 1775    
Gen ym seczen do von.
Verse: 1776    
Ratënd alle wie wir tünd.

Verse: 1777    
Ez wollent vil leiht also
Verse: 1778    
Die got.' dez künigs pruder sprach do:

Verse: 1779    
'Du sagst selber lob im.
Verse: 1780    
Lieber her, vernym,

Verse: 1781    
Du geist ym selb grözz er:
Verse: 1782    
Lieber künig, wer

Verse: 1783    
Sol in dann schelten vor dir?
Verse: 1784    
Ains daz ist mein gir

Verse: 1785    
Ze sagen von dem held güt:
Verse: 1786    
So er zu streit hat müt,

Verse: 1787    
Er wil alczeit der erst
Verse: 1788    
Sein und der hërst,

Verse: 1789    
So man rürt die veind:
Verse: 1790    
Die andern die seint

Verse: 1791    
Dez küner sicherlich.
Verse: 1792    
Dar umb so main ich

Verse: 1793    
Daz ir auch also
Verse: 1794    
Tün sult.' der künig do

Verse: 1795    
Sprach: 'dez wer zu vil.'
Verse: 1796    
Ainer der sprach: 'ich wil

Verse: 1797    
sagen von Allexander.
Verse: 1798    
Wer in an siht, der

Verse: 1799    
Müzz erschrecken dor ab.
Verse: 1800    
Ir sprecht daz er ain knab

Verse: 1801    
Sey: dez ist er nicht.
Verse: 1802    
Wer eben sein gesiht

Verse: 1803    
Scheczet, der siht wol
Verse: 1804    
Daz er manhait ist völ

Verse: 1805    
Und dar zu fraysam:
Verse: 1806    
Daz ich wol vernam,

Verse: 1807    
Daz ich zu Philippo
Verse: 1808    
Von dir geschikt ward do

Verse: 1809    
Umb den zins gen Kriechen land:
Verse: 1810    
Allexander wart erkand

Verse: 1811    
Mir do an den stünden.'
Verse: 1812    
Ainer sprach: 'wir kunden

Verse: 1813    
Uns behelffen paz.
Verse: 1814    
Künig, tu daz,

Verse: 1815    
Haizz auz dem land Parthös
Verse: 1816    
Und auch auzz Medos

Verse: 1817    
Und auch von allen landen dein
Verse: 1818    
Alles volk vein

Verse: 1819    
Bringen auf einen tag,
Verse: 1820    
Als vil mann ymmer mag.

Verse: 1821    
Künig, so wizz für war,
Verse: 1822    
So Allexander zwar

Verse: 1823    
Sicht dann die uber möß,
Verse: 1824    
So wiß daz er fleuht sein strözz.'

Verse: 1825    
Do sprach ain gut kneht:
Verse: 1826    
'Her, du vernymm rëht

Verse: 1827    
Mich. ez ist oft geschehen
Verse: 1828    
Und hann ez selber gesehenn

Verse: 1829    
Daz ain groß hert mit schöff
Verse: 1830    
Stund her und daz loff

Verse: 1831    
Her ain klains wolfflein:
Verse: 1832    
Die schaff fluhent alle hin.

Verse: 1833    
Ich sprich auf ewr huld daz:
Verse: 1834    
Allexander von Macedös

Verse: 1835    
Nymmer dürch kain drö
Verse: 1836    
Zeuht von dem veld, so

Verse: 1837    
Er hat pey im held
Verse: 1838    
Die pesten auz erweld.

Verse: 1839    
Er schaczt daz volk von Persya
Verse: 1840    
Für nichcz. ich sag euch da,

Verse: 1841    
Er hat in seiner schar
Verse: 1842    
Zway hundert tausent gar

Verse: 1843    
Ritterlicher mann
Verse: 1844    
Der pesten so mans kan

Verse: 1845    
Vinden in der werlte kraiß,
Verse: 1846    
Die ir plüt und swaizz

Verse: 1847    
Hannd öft verreret dürch in.
Verse: 1848    
Wiß daz er in

Verse: 1849    
Ist ynneclichen hold
Verse: 1850    
Und geit in reychen sold.'




Next part



This text is part of the TITUS edition of Alexanderroman (Wernigeroder Handschrift).

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 9.2.2010. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.