TITUS
Hartmann, Iwein
Part No. 17
Previous part

Verse group: (17) 
Verse: 1601    ir starkez ungemüete
Verse: 1602    unde ir stæte güete,

Verse: 1603    ir wîplîche triuwe
Verse: 1604    und ir senlîche riuwe,

Verse: 1605    dô minnet er sî deste mê,
Verse: 1606    und im wart nach ir also we

Verse: 1607    daz diu Minne nie gewan
Verse: 1608    grœzern gewalt an deheinem man.

Verse: 1609    er gedâhte in sînem muote
Verse: 1610    'ei herre got der guote,

Verse: 1611    wer gît mir sô starke sinne
Verse: 1612    daz ich die sô sêre minne

Verse: 1613    diu mir zem tôde ist gehaz?
Verse: 1614    od wie möhte sich gevüegen daz

Verse: 1615    daz sî mir gnædec würde
Verse: 1616    nâch alsô swærer bürde

Verse: 1617    mîner niuwen schulde?
Verse: 1618    ich weiz wol daz ich ir hulde

Verse: 1619    niemer gewinnen kan:
Verse: 1620    nû sluoc ich doch ir man.

Verse: 1621    Ich bin ouch ze sêre verzaget,
Verse: 1622    daz ich mir selbe hân versaget.

Verse: 1623    nû weiz ich doch ein dinc wol,
Verse: 1624    des ich mich wol trœsten sol:

Verse: 1625    und wirt mîn vrou Minne
Verse: 1626    rehte ir meisterinne

Verse: 1627    als sî mîn worden ist,
Verse: 1628    ich wæne sî in kurzer vrist

Verse: 1629    ein unbillîche sache
Verse: 1630    wol billîch gemache.

Verse: 1631    ezn ist nie sô unmügelich,
Verse: 1632    bestât sî sî alsô mich

Verse: 1633    und rætet ir her ze mir,
Verse: 1634    swie gar ich nû ir hulde enbir,

Verse: 1635    und het ich ir leides mê getân,
Verse: 1636    sî müese ir zorn allen lân

Verse: 1637    und mich in ir herze legen.
Verse: 1638    vrou Minne muoz sî mir bewegen:

Verse: 1639    ichn trûwe mit mîner vrümekheit
Verse: 1640    ir niemer benemen ir leit.

Verse: 1641    weste sî ouch welche nôt
Verse: 1642    mich twanc ûf ir herren tôt,

Verse: 1643    sô wurdes deste bezzer rât,
Verse: 1644    und weste sî wie mîn muot stât,

Verse: 1645    daz ich ze wandel wil geben
Verse: 1646    mich selben unde mîn leben

Verse: 1647    Sît nû diu Minne unde ir rât
Verse: 1648    sich mîn underwunden hât,

Verse: 1649    sô hât sî michel reht dâ zuo
Verse: 1650    daz sî der zweier einez tuo,

Verse: 1651    daz sî ir râte her ze mir
Verse: 1652    od mir den muot beneme von ir:

Verse: 1653    wan ich bin anders verlorn.
Verse: 1654    daz ich ze vriunde hân erkorn

Verse: 1655    mîne tôtvîendinne,
Verse: 1656    dazn ist niht von mînem sinne:

Verse: 1657    ez hât ir gebot getân:
Verse: 1658    dâ von sol sî mich niht lân

Verse: 1659    als unbescheidenlich under wegen.
Verse: 1660    ouwî wan wolde sî nû pflegen

Verse: 1661    gebærde nâch ir güete!
Verse: 1662    vreude und guot gemüete

Verse: 1663    daz zæme mîner vrouwen baz
Verse: 1664    dan dazs ir selber ist gehaz.

Verse: 1665    die marter und die arbeit
Verse: 1666    die sî an sich selben leit,

Verse: 1667    die sold ich billîcher enpfân.
Verse: 1668    Ouwê waz hât ir getân

Verse: 1669    ir antlütze unde ir schœniu lîch,
Verse: 1670    der ich nie niht sach gelîch?

Verse: 1671    ichn weiz waz sî zewâre
Verse: 1672    an ir goltvarwem hâre

Verse: 1673    und an ir selber richet,
Verse: 1674    daz sî den lîp zebrichet.

Verse: 1675    dâ ist sî selbe unschuldec an:
Verse: 1676    ouwê jâ sluoc ich den man.

Verse: 1677    disiu zuht unt dirre gerich
Verse: 1678    gienge billîcher über mich:

Verse: 1679    ouch tæte sî got erkennen daz
Verse: 1680    mir an mîn selbes lîbe baz.

Verse: 1681    ouwê daz diu guote
Verse: 1682    in selhem unmuote

Verse: 1683    ist sô rehte wünneclîch!
Verse: 1684    nû wem wære sî gelîch,

Verse: 1685    enhete sî dehein leit?
Verse: 1686    zewâre got der hât geleit

Verse: 1687    sîne kunst und sîne kraft,
Verse: 1688    sînen vlîz und sîne meisterschaft,

Verse: 1689    an diesen lobelîchen lîp:
Verse: 1690    ez ist ein engel und niht ein wîp.'

Verse: 1691    Her Îwein saz verborgen
Verse: 1692    in vreuden unde in sorgen.

Verse: 1693    im schuof daz venster guot gemach,
Verse: 1694    des er genôz daz er sî sach:

Verse: 1695    dâ wider vorhter den tôt.
Verse: 1696    sus heter wünne unde nôt.

Verse: 1697    er saz dâ und sach sî an
Verse: 1698    unz an die wîle daz sî dan

Verse: 1699    wider durch daz palas gie.
Verse: 1700    ouwî wie kûme er daz verlie,

Next part


This text is part of the TITUS edition of Hartmann, Iwein.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 6.5.2019. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.