TITUS
Hartmann, Iwein
Part No. 18
Previous part

Verse group: (18) 
Verse: 1701    dô er sî vür sich gân sach,
Verse: 1702    daz er niht wider sî ensprach!

Verse: 1703    dô muoserz doch durch vorhte lân.
Verse: 1704    die porte wurden zuo getân,

Verse: 1705    dâ sî durch was gegangen:
Verse: 1706    und er was alsô gevangen

Verse: 1707    daz im aber diu ûzvart
Verse: 1708    anderstunt versperret wart.

Verse: 1709    daz was im alsô mære,
Verse: 1710    wan ob ietweder porte wære

Verse: 1711    ledeclîchen ûf getân,
Verse: 1712    und wærer dâ zuo ledec lân

Verse: 1713    aller sîner schulde
Verse: 1714    alsô daz er mit hulde

Verse: 1715    vüere swar in dûhte guot,
Verse: 1716    sone stuont doch anders niht sîn muot

Verse: 1717    niuwan ze belîbenne dâ.
Verse: 1718    wser er gewesen anderswa,

Verse: 1719    sô wolder doch wider dar.
Verse: 1720    sîn herze stuont niender anderswar

Verse: 1721    niuwan dâ er sî weste:
Verse: 1722    diu stat was im diu beste.

Verse: 1723    Sus was mîn her Îwein
Verse: 1724    mit disen nœten zwein

Verse: 1725    sêre betwungen.
Verse: 1726    swie wol im was gelungen,

Verse: 1727    sô wærer doch gunêret,
Verse: 1728    wær er ze hove gekêret

Verse: 1729    âne geziuc sîner geschiht:
Verse: 1730    wan man geloubet es im niht.

Verse: 1731    dô begunde in dô an strîten
Verse: 1732    zuo den andern sîten

Verse: 1733    daz im gar unmære
Verse: 1734    älliu diu êre wære

Verse: 1735    diu im anders möhte geschehen,
Verse: 1736    ern müese sîne vrouwen sehen,

Verse: 1737    von der er was gevangen.
Verse: 1738    schiere kam gegangen

Verse: 1739    diu guote maget diu sîn pflac.
Verse: 1740    sî sprach 'ich wæne ir swæren tac

Verse: 1741    und übele zît hinne traget.'
Verse: 1742    er sprach 'daz sî iu widersaget:

Verse: 1743    wan ichn gewan liebern tac nie.'
Verse: 1744    'liebern tac? saget, herre, wie

Verse: 1745    mac sich daz gevüegen?
Verse: 1746    wan die iuch gerne slüegen,

Verse: 1747    die seht ir hie umbe iuch gân:
Verse: 1748    mac ein man danne hân

Verse: 1749    guoten tac und senfte zît
Verse: 1750    der ûf den lîp gevangen lît,

Verse: 1751    ern wære danne des tôdes vrô?'
Verse: 1752    er sprach 'mîn muot stât niender sô

Verse: 1753    daz ich gerne wære tôt,
Verse: 1754    und vreu mich doch in mîner nôt,

Verse: 1755    und hân daz hiute getân
Verse: 1756    und hân ouch noch ze vreuden wân.'

Verse: 1757    Dô ez ir halbez wart gesaget,
Verse: 1758    dô erkande wol diu wîse maget

Verse: 1759    daz er ir vrouwen meinde,
Verse: 1760    als sî im sît bescheinde.

Verse: 1761    sî sprach 'ir muget wol wesen vrô:
Verse: 1762    wan ich gevüegez wol alsô

Verse: 1763    mit etelîchem dinge
Verse: 1764    daz ich iuch hinnen bringe

Verse: 1765    noch ode vruo verholne.'
Verse: 1766    er sprach 'vüer ich verstolne

Verse: 1767    ze vüezen von hinnen,
Verse: 1768    des müese ich wol gewinnen

Verse: 1769    laster unde unêre:
Verse: 1770    swenn ich von hinnen kêre,

Verse: 1771    daz bevindet allez diz lant.'
Verse: 1772    sî sprach, und nam in bî der hant,

Verse: 1773    'deiswâr ichn heize iuch niender varn
Verse: 1774    und wil iu gerne bewarn

Verse: 1775    den lîp sô ich beste kan.
Verse: 1776    mîn her Îwein, nû gât dan

Verse: 1777    dâ iuwer gewarheit bezzer sî.'
Verse: 1778    und vuorte in nâhen dâ bî

Verse: 1779    dâ im allez guot geschach.
Verse: 1780    sî schuof im allen den gemach

Verse: 1781    des im zem lîbe nôt was:
Verse: 1782    sî pflac sîn daz er wol genas.

Verse: 1783    Dô er guot gemach gewan,
Verse: 1784    dô gienc sî von im dan

Verse: 1785    und tete daz durch allez guot:
Verse: 1786    vil starke ranc dar nâch ir muot

Verse: 1787    daz er herre wurde dâ.
Verse: 1788    zuo ir vrouwen gienc sî sâ:

Verse: 1789    der was sî heimlîch genuoc,
Verse: 1790    sô daz sî gar mit ir truoc

Verse: 1791    swaz sî tougens weste,
Verse: 1792    ir diu næhest und diu beste.

Verse: 1793    ir râtes unde ir lêre
Verse: 1794    gevolgete sî mêre

Verse: 1795    dan aller ir vrouwen.
Verse: 1796    sî sprach 'nû sol man schouwen

Verse: 1797    alrêrst iuwer vrümekheit
Verse: 1798    dar an daz ir iuwer leit

Verse: 1799    rehte und redelîchen traget.
Verse: 1800    ez ist wîplich daz ir claget,

Next part


This text is part of the TITUS edition of Hartmann, Iwein.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 6.5.2019. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.