TITUS
Hartmann, Iwein
Part No. 55
Previous part

Verse group: (55) 
Verse: 5401    er hete sîner helfe wol enborn,
Verse: 5402    
und lie ez ouch ân grôzen zorn

Verse: 5403    
daz er in sîne helfe spranc:
Verse: 5404    
ern sagtes im danc noch undanc.

Verse: 5405    
vâhtens bêdenthalben an,
Verse: 5406    
hie der lewe, dort der man

Verse: 5407    
ouch ensparten lîp noch den muot:
Verse: 5408    
soldens da von sin behuot,

Verse: 5409    
waren werhaft genuoc:
Verse: 5410    
unde irietweder sluoc

Verse: 5411    
dem lewen ene wunden
Verse: 5412    
er der hete enpfunden,

Verse: 5413    
wart er ræzer vil dan ê.
Verse: 5414    
ouch tete dem hern lwein

Verse: 5415    
daz er den lewen wunden sach
Verse: 5416    
daz bescheinder wol: wander brach

Verse: 5417    
sîne senfte gebærde,
Verse: 5418    
von des lewen beswærde

Verse: 5419    
gewan er zornes alsô vil
Verse: 5420    
daz er brâhte ûf daz zil

Verse: 5421    
daz gar verlurn ir kraft
Verse: 5422    
und gehabeten vor im zagehaft

Verse: 5423    
Sus wârens überwunden
Verse: 5424    
iedoch mit vier wunden

Verse: 5425    
die im heten geslagen
Verse: 5426    
dochn hôrt in nieman clagen

Verse: 5427    
deheinen der im geschach,
Verse: 5428    
niuwan des lewen ungemach.

Verse: 5429    
was ez ze den zîten site
Verse: 5430    
daz der schuldegære lite

Verse: 5431    
den selben tôt den der man
Verse: 5432    
solde lîden den er an

Verse: 5433    
mit kampfe vor gerihte sprach,
Verse: 5434    
ob ez alsô geschach

Verse: 5435    
daz er mit kampfe unschuldec wart.
Verse: 5436    
dazn wart ouch hie niht gespart:

Verse: 5437    
wurden ûf den rôst geleit.
Verse: 5438    
vroun Lûneten wâren gereit

Verse: 5439    
die juncvrouwen alle,
Verse: 5440    
mit manegem vuozvalle

Verse: 5441    
gnâdeten si im sêre
Verse: 5442    
und buten im alle die êre

Verse: 5443    
der er von in geruochte
Verse: 5444    
und vürbaz danne er suochte.

Verse: 5445    
Vrou Lûnete was vil vrô:
Verse: 5446    
wand ez gezôch ir alsô.

Verse: 5447    
si gewan ir vrouwen hulde
Verse: 5448    
und hete âne schulde

Verse: 5449    
erliten kumber unde nôt:
Verse: 5450    
des ergazte sîs unz an ir tôt.

Verse: 5451    
Noch erkand in wîp noch man,
Verse: 5452    
und schiet ouch alsô Iîhte dan;

Verse: 5453    
niuwan eine vrou Lûnete,
Verse: 5454    
diu daz durch sîn gebot tete

Verse: 5455    
daz in niemen ennande.
Verse: 5456    
daz in diu niht erkande

Verse: 5457    
diu doch sîn herze ir truoc,
Verse: 5458    
daz was wunders genuoc.

Verse: 5459    
doch bat in vil verre,
Verse: 5460    
sprach 'lieber herre,

Verse: 5461    
durch got belîbet hie mit mir:
Verse: 5462    
wand ich weiz wol daz ir

Verse: 5463    
und iuwer lewe sît starke wunt:
Verse: 5464    
lât mich iuch machen gesunt.'

Verse: 5465    
Sus sprach der namelôse
Verse: 5466    
'ichn gewinne gemach nochn wirde vrô

Verse: 5467    
niemer unz ûf ten tac
Verse: 5468    
daz ich wider haben mac

Verse: 5469    
mîner vrouwen hulde:
Verse: 5470    
der mangel ich ân schulde.'

Verse: 5471    
sprach 'wie selten ich daz wîp,
Verse: 5472    
beide ir muot und ir lîp,

Verse: 5473    
iemer geprîse
Verse: 5474    
(wand enist niht wîse)

Verse: 5475    
diu einem alsô vrumen man
Verse: 5476    
als iu noch hie schînet an

Verse: 5477    
ir hulde iemer widerseit,
Verse: 5478    
ob niht grôz herzeleit

Verse: 5479    
ûf in ze sprechenne hât.'
Verse: 5480    
er sprach 'niemer werde mîn rât,

Verse: 5481    
ir wille enwære ie mîn gebot:
Verse: 5482    
und gebiete ir unser herre got

Verse: 5483    
daz mich bedenke enzît
Verse: 5484    
der kumber der mir nâhen lît,

Verse: 5485    
den sag ich niemen, wizze Krist,
Verse: 5486    
wan dem er doch gewizzen ist,

Verse: 5487    
swie er mîmen herzen .'
Verse: 5488    
sprach 'ist er dan iemen

Verse: 5489    
gewizzen wan iu zwein?'
Verse: 5490    
'nein ez, vrouwe', sprach her Îwein.

Verse: 5491    
sprach 'wan nennet ir doch?'
Verse: 5492    
er sprach 'vrouwe,nein ich noch:

Verse: 5493    
ich muoz ir hulde ê haben baz.'
Verse: 5494    
sprach 'nû saget mir doch daz,

Verse: 5495    
wie sît ir selbe genant?'
Verse: 5496    
er sprach 'ich wil sîn erkant

Verse: 5497    
mînem lewen der mit mir vert.
Verse: 5498    
mirn werde ir gnâde baz beschert,

Verse: 5499    
wil ich mich iemer schamen
Verse: 5500    
mîns lebens und mîns rehten namen:

Next part



This text is part of the TITUS edition of Hartmann, Iwein.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 6.5.2019. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.