TITUS
Alexanderroman (Der Grosse Seelentrost): Part No. 132

Subchapter: 10._Marina 

10. Marina


Line: 25 
    Dat was eyn juncfruwe, de hette Marina. Er moder was dot, vnde ere vader
Line: 26 
    wolde varen in eyn closter vnde wolde dar gode denen. Do wolde de dochter
Line: 27 
    ereme vader volgen in deme hilgen leuende vnde toch mannes cledere an
Line: 28 
    vnde quam to deme clostere vnde bat dorch god, dat men se vntienge to eyme
Line: 29 
    brodere. Dar wart se vntfangen vnde nomede sijk Marinus vnde was so horsam
Line: 30 
    vnde so geistlijk, dat alle de brodere hadden broder Marinus vor eynen hilgen
Line: 31 
    man. Do de vader syme dode nalede, do beghan he se tho manende, dat se
Line: 32 
    scholde bliuen in deme hilgen leuende vnde nescholde sijk nemende openbaren,
Line: 33 
    dat se eyn juncfruwen name were. Do wart broder Marinus beuolen dat ammet,

Page: 135 
Line: 1 
    dat he myt enem wagene vnte myt ossen holt halde to deme klostere. Do was
Line: 2 
    dar in syme wege eyn man, dar he mede plach to herbergene, de hadde eyne
Line: 3 
    dochter, de hadde hemeliken eyn kint van eyme riddere. Do de vader vragede
Line: 4 
    van weme se dat kint hedde, do segede se, dat se ed van broder Marinus hedde,
Line: 5 
    Se beclageden en vor den abbet. De abbet gaff eme schult. Do antworde he
Line: 6 
    vnde sprak: ʼHere, her abbet, yrbarmet yu ouer my, ik hebbe gesundiget.ʼ
Line: 7 
    Dar warp men se vte deme clostere. Dar lach se vor deme clostere dre yar.
Line: 8 
    Do wart dat kint deme abbete gebracht. De abbet sande Marinus dat kint.
Line: 9 
    He nam yd to sijk vnde heldet twe yar myt groter dult vnde myt groter otmodicheit
Line: 10 
    vnde dankede vnseme leuen heren in al syner drofnisse. Do de monke
Line: 11 
    sin otmodicheit segen, do yrbarmeden se sijk ouer en vnde vntfengen en
Line: 12 
    wedder in dat doster vnde beuolen em al dat snodeste arbeit, dat neyn man
Line: 13 
    don wolde. Dat dede he willichliken myt groter otmodicheit. Dar na,
Line: 14 
    do sin tijd quam, do starff he. Do se en begrauen scholden, do bevunden se
Line: 15 
    dat, dat he eyn fruwen name was. Do worden se alle sere bedrouet, vrnme dat
Line: 16 
    se eme so grote smaheit geboden hadden, vnde beden vnsen leuen heren, dat
Line: 17 
    he en dat vorgeue. Vnde yerme fruwe, de eme dat kint gegeuen hadde, de
Line: 18 
    wart gevangen myt deme ouelen geyste vnde quam to der hilgen juncfruwen
Line: 19 
    graue vnde bekande dar openbare erer sunde vnde bat gnade. Dar wart se
Line: 20 
    geloset van dem ouelen geiste vnde nam ore kint wedder to sijk.
Line: 21 
    Kynt leue, wultu dat verde bot godes wol holden, so schaltu dynem vader
Line: 22 
    vnde dyner moder geuen ere nottroft, ofte se wes behouen vnde oftu dat
Line: 23 
    heuest. Denke dar an, dat se dij vodden, do du eyn cleyne kint werest. Denke,
Line: 24 
    wo mannige sorge din moder heuet vor dij gehat, wo dicke se eren slap heft
Line: 25 
    gebroken dorch dynen willen. Denke, wu sur du er geworden bist. We synen
Line: 26 
    elderen ere nottroft nicht ne gift na syner macht, de schal dat weten, dat dat
Line: 27 
    god nicht let vngewroken. Dar van wil ek dij eyn bilde seggen:




Copyright TITUS Project Frankfurt a/M 1999-2000. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.