TITUS
Alexanderroman (Der Grosse Seelentrost): Part No. 139
Subchapter: 17._S._Julianus
17. S. Julianus
Line: 23
Svnte Julianus was eyn schone jungelingk vnde scholde to eyner tijd eynen
Line: 24
hert yagen in dem wolde. Do kerede sijk de hert vmme vnde sprak eme to also:
Line: 25
ʼJuliane, warumme yagestu my ? Lat my vngeyaget, ik wil dij nige mere
Line: 26
seggen. Ik segge dij dat vonvar: du schalt noch dynen vader vnde dyne moder
Line: 27
morden.ʼ Do Yulianus de mere horde, do wart he sere bedrouet vnde vortech
Line: 28
alle synes gudes vnde syner frunt vnde gingk hemeliken vte deme lande, vppe
Line: 29
dat yd nicht war worde, dat de hert gesproken hadde. He wanderde in eyn
Line: 30
lant vnde quam to eynes fursten houe vnde wart syn knecht vnde denede so
Line: 31
wol, dat en syn here sere leff hadde. Do was dar in dem lande eyn rike borch
Line: 32
fruwe, de was wedewe, de gaff de here Julianuse vnde gaff eme de borch
Line: 33
aldarto. Dar wonede Julianus myt der fruwen. Syn vader vnde sin moder
Line: 34
weren sere bedrouet darumme, dat se nicht en wisten, wur ere sone komen was.
Line: 35
Do vortegen se eres gudes vnde eres huses vnde wolden wanderen van eme
Line: 36
lande in dat andere, ofte se icht vreschen kunden van ereme leuen sone Julianus.
Line: 37
Do se lange gewanderet hadden, do quemen se to lest to der borch, dar ere
Page: 140
Line: 1
sone vppe wonede, vnde he newas dar nicht to husß. De fruwe vntfengk
Line: 2
se vnde vragede se, van wanne se weren vnde wur se wolden. Se spreken, dat
Line: 3
se eynen sone vorlorn hadden, den wolden se soken. Do vragede de fruwe, wo
Line: 4
er sone hette. Se spreken, dat he hette Julianus. Do sprak de fruwe: ʼWeset
Line: 5
vnsem heren gode vnde my wilkome, myn herte leue here vnde fruwe. Juwe
Line: 6
sone ys myn man, vnde dijt ys syn borch.ʼ Do plach se erer, so se aller best
Line: 7
mochte, vnde brochte se vp ere egene bedde to slapene vnde gengk suluen vp
Line: 8
eyn ander bedde. Des morgens was se vro vppe vnde gingk to der kerken vnde
Line: 9
leyt yenne twe liggen vppe dem bedde. Vnder des quam Julianus in de borch
Line: 10
ryden vnde gengk in syne kemenaden to synem bedde vnde sach, dat dar twe
Line: 11
vppe legen, vnde wenede, dat sin husfruwe myt eynem anderen manne dar
Line: 12
leghe, vnde toch sin swert vnde mordede se beyde vnde gengk bedrouet vte
Line: 13
der kemenaden. Do quam sin husfruwe van der kerken ghane. Do he se sach ,
Line: 14
do wunderde eme sere, we de yenne weren, de vppe sinem bedde leghen,
Line: 15
vnde vragede, we se weren. De fruwe sprak: ʼLeue here, dat ys juwe vader
Line: 16
vnde juwe moder, de juw lange gesocht hebben.ʼ Do he dat horde, do begunde
Line: 17
he to scrigen vnde to wenen vnde sprak: ʼO we my vnde yummer mer, wat
Line: 18
ys my armen manne geschen! Ik hebbe mynen leuen vader vnde myne leuen
Line: 19
moder gemordet! Nu ys dat war worden, dat my de hert segede. Nu ne wil
Line: 20
ik nummer rasten noch rauwen, ik ne wette, dat my god myne sunde hebbe
Line: 21
vorgeuen.ʼ Do nam he orloff to der bederuen fruwen vnde wolde van er ghan .
Line: 22
Do sprak se: ʼMyn herte leue here, ik hebbe mannigen guden dach myt juw
Line: 23
gehath. Ik ne wil juwer nu nicht affstan in juwer droffnisse. Ik wil juw volgen
Line: 24
wor gij henne varen, wente in juwen dot.ʼ Dar leten se all ere ghut vnderwegen
Line: 25
vnde wanderden in vromede lant. To lest quemen se to eynem watere, dar
Line: 26
gengk eyn vere ouer. Dar buweden se eyn spittal vnde woneden dar vnde
Line: 27
herbergeden alle de armen lude, de dar quemen, vnde vorden se ouer
Line: 28
dorch godes leue. Do se dar lange gewonet hadden, do geschach dat eynes
Line: 29
nachtes, do Julianus mode was van arbeyde vnde vp synem bedde lach, do
Line: 30
horde he ene stemme yamerliken ropen. De bat dorch god, dat men ene ouer
Line: 31
halen wolde. Julianus stunt vp vnde quam dar vt vnde vant eynen kranken mynschen,
Line: 32
de was gestalt, oft he spetalesch were. Den brachte he in syn huß vnde makede
Line: 33
eme eyn vur vnde dede eme alle dat gemak, dat he mochte. Do was yd eyn
Line: 34
kolt wedder vnde wiste nicht, wur he den armen mynschen laten mochte, dat
Line: 35
he nicht dod en vrore. Do nam he ene vnde legede ene vp syn bedde vnde
Line: 36
bedeckede ene wol. Do he so eyne wile hadde gelegen, do vloch he vp to
Line: 37
hemele, klar also eyn sunne, vnde sprak syme werde to: ʼJuliane, god vntbut
Line: 38
dij also, dat he dij alle dyne sunde heft vorgeuen, vnde gij scholen beyde kortliken
Page: 141
Line: 1
varen to deme ewigen rijke.ʼ Do ensegen se syner nicht mer. Darna nicht
Line: 2
lange, do storuen se beyde vnde voren to deme ewigen rijke. Dat wij dar alle
Line: 3
moten komen, des helpe vns de vader vnde de sone vnde de hilge gheyst.
Copyright TITUS Project
Frankfurt a/M 1999-2000. No parts of this document may be republished in any form
without prior permission by the copyright holder.
