TITUS
Alexanderroman (Der Grosse Seelentrost): Part No. 141
Subchapter: 19._Ein_zurückbehaltener_Mantel
19. Ein zurückbehaltener Mantel
Line: 9
Dat was eyn fruwe, de hadde vele kindere vnde gaff eynen sone in eyn closter.
Line: 10
Dar na wart se sek vnde beschedede deme klostere eren mantel. Do se dot
Line: 11
was, do negheuen de kindere den mantel nicht vt, dar se en hadde bescheden.
Line: 12
Dat gheschach eynes nachtes, do scholde de sone ghan in den reuenter. Dar
Line: 13
vant he sittene de tallen al vul lude, beyde fruwen vnde man, de eten vnde
Line: 14
drunken vnde voren wol. Dar gingk sin moder vor de taflen vnde bat der
Line: 15
almissen van den, de dar seten. Do vragede de sone de moder, warumme se
Line: 16
nicht en sete to der taflen myt anderen luden. Do antworde se vnde sprak:
Line: 17
ʼDe lude, de dar wol varen ouer der taflen, dat syn de yenne, de desseme clostere
Line: 18
ere almissen hebben gegeuen. De geneten der brodere bet vnde al erer guden
Line: 19
werk; der scholde ik ock geneten. Nu hinderen my myne kindere, in deme dat
Line: 20
se den mantel nicht geuen den broderen, den ik en bescheden hadde. Gha
Line: 21
vnde bidde se, dat se den mantel vtgheuen, yo er yo beter.ʼ Kynt leue, de
Line: 22
kindere weren erer moder vntruwe na ereme dode. Also neschaltu nicht don.
Line: 23
Du schalt en truwe sin, also eyn jungelingk dede. Van deme wil ik dij eyn
Line: 24
bilde seggen:
Copyright TITUS Project
Frankfurt a/M 1999-2000. No parts of this document may be republished in any form
without prior permission by the copyright holder.