TITUS
Homer, Odyssee
Part No. 6
Previous part

Chapter: 6    
ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Ζ


Verse: 1       ῝Ως ὁ μὲν ἔνθα καθεῦδε πολύτλας δῖος ᾽Οδυσσεὺς
Verse: 2    ὕπνῳ καὶ καμάτῳ ἀρημένος: αὐτὰρ ᾽Αθήνη
Verse: 3    βῆ ῥ' ἐς Φαιήκων ἀνδρῶν δῆμόν τε πόλιν τε,
Verse: 4    οἳ πρὶν μέν ποτ' ἔναιον ἐν εὐρυχόρῳ ῾Υπερείῃ,
Verse: 5    ἀγχοῦ Κυκλώπων, ἀνδρῶν ὑπερηνορεόντων,
Verse: 6    οἵ σϕεας σινέσκοντο, βίηϕι δὲ ϕέρτεροι ἦσαν.
Verse: 7    ἔνθεν ἀναστήσας ἄγε Ναυσίθοος θεοειδής,
Verse: 8    εἷσεν δὲ Σχερίῃ, ἑκὰς ἀνδρῶν ἀλϕηστάων,
Verse: 9    ἀμϕὶ δὲ τεῖχος ἔλασσε πόλει καὶ ἐδείματο οἴκους
Verse: 10    καὶ νηοὺς ποίησε θεῶν καὶ ἐδάσσατ' ἀρούρας.
Verse: 11    ἀλλ' ὁ μὲν ἤδη κηρὶ δαμεὶς ῎Αιδος δὲ βεβήκει,
Verse: 12    ᾽Αλκίνοος δὲ τότ' ἦρχε, θεῶν ἄπο μήδεα εἰδώς.
Verse: 13    τοῦ μὲν ἔβη πρὸς δῶμα θεὰ γλαυκῶπις ᾽Αθήνη,
Verse: 14    νόστον ᾽Οδυσσῆι μεγαλήτορι μητιόωσα.
Verse: 15    βῆ δ' ἴμεν ἐς θάλαμον πολυδαίδαλον, ᾧ ἔνι κούρη
Verse: 16    κοιμᾶτ' ἀθανάτῃσι ϕυὴν καὶ εἶδος ὁμοίη,
Verse: 17    Ναυσικάα, θυγάτηρ μεγαλήτορος ᾽Αλκινόοιο,
Verse: 18    πὰρ δὲ δύ' ἀμϕίπολοι, Χαρίτων ἄπο κάλλος ἔχουσαι,
Verse: 19    σταθμοῖιν ἑκάτερθε· θύραι δ' ἐπέκειντο ϕαειναί.
Verse: 20    ἡ δ' ἀνέμου ὡς πνοιὴ ἐπέσσυτο δέμνια κούρης,
Verse: 21    στῆ δ' ἄρ' ὑπὲρ κεϕαλῆς καί μιν πρὸς μῦθον ἔειπεν,
Verse: 22    εἰδομένη κούρῃ ναυσικλειτοῖο Δύμαντος,
Verse: 23    ἥ οἱ ὁμηλικίη μὲν ἔην, κεχάριστο δὲ θυμῷ.
Verse: 24    τῇ μιν ἐεισαμένη προσέϕη γλαυκῶπις ᾽Αθήνη·

Verse: 25       "Ναυσικάα, τί νύ σ' ὧδε μεθήμονα γείνατο μήτηρ;
Verse: 26    εἵματα μέν τοι κεῖται ἀκηδέα σιγαλόεντα,
Verse: 27    σοὶ δὲ γάμος σχεδόν ἐστιν, ἵνα χρὴ καλὰ μὲν αὐτὴν
Verse: 28    ἕννυσθαι, τὰ δὲ τοῖσι παρασχεῖν οἵ κέ σ' ἄγωνται·
Verse: 29    ἐκ γάρ τοι τούτων ϕάτις ἀνθρώπους ἀναβαίνει
Verse: 30    ἐσθλή, χαίρουσιν δὲ πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ.
Verse: 31    ἀλλ' ἴομεν πλυνέουσαι ἅμ' ἠοῖ ϕαινομένηϕι·
Verse: 32    καί τοι ἐγὼ συνέριθος ἅμ' ἕψομαι, ὄϕρα τάχιστα
Verse: 33    ἐντύνεαι, ἐπεὶ οὔ τοι ἔτι δὴν παρθένος ἔσσεαι·
Verse: 34    ἤδη γάρ σε μνῶνται ἀριστῆες κατὰ δῆμον
Verse: 35    πάντων Φαιήκων, ὅθι τοι γένος ἐστὶ καὶ αὐτῇ.
Verse: 36    ἀλλ' ἄγ' ἐπότρυνον πατέρα κλυτὸν ἠῶθι πρὸ
Verse: 37    ἡμιόνους καὶ ἄμαξαν ἐϕοπλίσαι, ἥ κεν ἄγῃσι
Verse: 38    ζῶστρά τε καὶ πέπλους καὶ ῥήγεα σιγαλόεντα.
Verse: 39    καὶ δὲ σοὶ ὧδ' αὐτῇ πολὺ κάλλιον ἠὲ πόδεσσιν
Verse: 40    ἔρχεσθαι· πολλὸν γὰρ ἄπο πλυνοί εἰσι πόληος."

Verse: 41       ἡ μὲν ἄρ' ὣς εἰποῦσ' ἀπέβη γλαυκῶπις ᾽Αθήνη
Verse: 42    Οὔλυμπον δ', ὅθι ϕασὶ θεῶν ἕδος ἀσϕαλὲς αἰεὶ
Verse: 43    ἔμμεναι· οὔτ' ἀνέμοισι τινάσσεται οὔτέ ποτ' ὄμβρῳ
Verse: 44    δεύεται οὔτε χιὼν ἐπιπίλναται, ἀλλὰ μάλ' αἴθρη
Verse: 45    πέπταται ἀνέϕελος, λευκὴ δ' ἐπιδέδρομεν αἴγλη·
Verse: 46    τῷ ἔνι τέρπονται μάκαρες θεοὶ ἤματα πάντα.
Verse: 47    ἔνθ' ἀπέβη γλαυκῶπις, ἐπεὶ διεπέϕραδε κούρῃ.

Verse: 48       αὐτίκα δ' ᾽Ηὼς ἦλθεν ἐύθρονος, ἥ μιν ἔγειρε
Verse: 49    Ναυσικάαν εὔπεπλον· ἄϕαρ δ' ἀπεθαύμασ' ὄνειρον,
Verse: 50    βῆ δ' ἴμεναι διὰ δώμαθ', ἵν' ἀγγείλειε τοκεῦσι,
Verse: 51    πατρὶ ϕίλῳ καὶ μητρί· κιχήσατο δ' ἔνδον ἐόντας.
Verse: 52    ἡ μὲν ἐπ' ἐσχάρῃ ἧστο σὺν ἀμϕιπόλοισι γυναιξίν,
Verse: 53    ἠλάκατα στρωϕῶσ' ἁλιπόρϕυρα· τῷ δὲ θύραζε
Verse: 54    ἐρχομένῳ ξύμβλητο μετὰ κλειτοὺς βασιλῆας
Verse: 55    ἐς βουλήν, ἵνα μιν κάλεον Φαίηκες ἀγαυοί.
Verse: 56    ἡ δὲ μάλ' ἄγχι στᾶσα ϕίλον πατέρα προσέειπε·

Verse: 57       "πάππα ϕίλ', οὐκ ἂν δή μοι ἐϕοπλίσσειας ἀπήνην
Verse: 58    ὑψηλὴν εὔκυκλον, ἵνα κλυτὰ εἵματ' ἄγωμαι
Verse: 59    ἐς ποταμὸν πλυνέουσα, τά μοι ῥερυπωμένα κεῖται;
Verse: 60    καὶ δὲ σοὶ αὐτῷ ἔοικε μετὰ πρώτοισιν ἐόντα
Verse: 61    βουλὰς βουλεύειν καθαρὰ χροὶ: εἵματ' ἔχοντα.
Verse: 62    πέντε δέ τοι ϕίλοι υἷες ἐνὶ μεγάροις γεγάασιν,
Verse: 63    οἱ δύ' ὀπυίοντες, τρεῖς δ' ἠίθεοι θαλέθοντες:
Verse: 64    οἱ δ' αἰεὶ ἐθέλουσι νεόπλυτα εἵματ' ἔχοντες
Verse: 65    ἐς χορὸν ἔρχεσθαι· τὰ δ' ἐμῇ ϕρενὶ πάντα μέμηλεν."

Verse: 66       ὣς ἔϕατ'· αἴδετο γὰρ θαλερὸν γάμον ἐξονομῆναι
Verse: 67    πατρὶ ϕίλῳ· ὁ δὲ πάντα νόει καὶ ἀμείβετο μύθῳ·

Verse: 68       "οὔτέ τοι ἡμιόνων ϕθονέω, τέκος, οὔτέ τευ ἄλλου.
Verse: 69    ἔρχευ· ἀτάρ τοι δμῶες ἐϕοπλίσσουσιν ἀπήνην
Verse: 70    ὑψηλὴν εὔκυκλον, ὑπερτερίῃ ἀραρυῖαν."

Verse: 71       ὣς εἰπὼν δμώεσσιν ἐκέκλετο, τοὶ δὲ πίθοντο.
Verse: 72    οἱ μὲν ἄρ' ἐκτὸς ἄμαξαν ἐύτροχον ἡμιονείην
Verse: 73    ὅπλεον, ἡμιόνους θ' ὕπαγον ζεῦξάν θ' ὑπ' ἀπήνῃ·
Verse: 74    κούρη δ' ἐκ θαλάμοιο ϕέρεν ἐσθῆτα ϕαεινήν.
Verse: 75    καὶ τὴν μὲν κατέθηκεν ἐυξέστῳ ἐπ' ἀπήνῃ,
Verse: 76    μήτηρ δ' ἐν κίστῃ ἐτίθει μενοεικέ' ἐδωδὴν
Verse: 77    παντοίην, ἐν δ' ὄψα τίθει, ἐν δ' οἶνον ἔχευεν
Verse: 78    ἀσκῷ ἐν αἰγείῳ - κούρη δ' ἐπεβήσετ' ἀπήνης -,
Verse: 79    δῶκεν δὲ χρυσέῃ ἐν ληκύθῳ ὑγρὸν ἔλαιον,
Verse: 80    εἵως χυτλώσαιτο σὺν ἀμϕιπόλοισι γυναιξίν.
Verse: 81    ἡ δ' ἔλαβεν μάστιγα καὶ ἡνία σιγαλόεντα,
Verse: 82    μάστιξεν δ' ἐλάαν· καναχὴ δ' ἦν ἡμιόνοιιν·
Verse: 83    αἱ δ' ἄμοτον τανύοντο, ϕέρον δ' ἐσθῆτα καὶ αὐτήν,
Verse: 84    οὐκ οἴην· ἅμα τῇ γε καὶ ἀμϕίπολοι κίον ἄλλαι.

Verse: 85       αἱ δ' ὅτε δὴ ποταμοῖο ῥόον περικαλλέ' ἵκοντο,
Verse: 86    ἔνθ' ἤτοι πλυνοὶ ἦσαν ἐπηετανοί, πολὺ δ' ὕδωρ
Verse: 87    καλὸν ὑπεκπρόρεεν μάλα περ ῥυπόωντα καθῆραι,
Verse: 88    ἔνθ' αἵ γ' ἡμιόνους μὲν ὑπεκπροέλυσαν ἀπήνης.
Verse: 89    καὶ τὰς μὲν σεῦαν ποταμὸν πάρα δινήεντα
Verse: 90    τρώγειν ἄγρωστιν μελιηδέα· ταὶ δ' ἀπ' ἀπήνης
Verse: 91    εἵματα χερσὶν ἕλοντο καὶ ἐσϕόρεον μέλαν ὕδωρ,
Verse: 92    στεῖβον δ' ἐν βόθροισι θοῶς ἔριδα προϕέρουσαι.
Verse: 93    αὐτὰρ ἐπεὶ πλῦνάν τε κάθηράν τε ῥύπα πάντα,
Verse: 94    ἑξείης πέτασαν παρὰ θῖν' ἁλός, ἧχι μάλιστα
Verse: 95    λάιγγας ποτὶ χέρσον ἀποπλύνεσκε θάλασσα.
Verse: 96    αἱ δὲ λοεσσάμεναι καὶ χρισάμεναι λίπ' ἐλαίῳ
Verse: 97    δεῖπνον ἔπειθ' εἵλοντο παρ' ὄχθῃσιν ποταμοῖο,
Verse: 98    εἵματα δ' ἠελίοιο μένον τερσήμεναι αὐγῇ.
Verse: 99    αὐτὰρ ἐπεὶ σίτου τάρϕθεν δμῳαί τε καὶ αὐτή,
Verse: 100    σϕαίρῃ ταῖδ' ἄρ' ἔπαιζον, ἀπὸ κρήδεμνα βαλοῦσαι·
Verse: 101    τῇσι δὲ Ναυσικάα λευκώλενος ἤρχετο μολπῆς.
Verse: 102    οἵη δ' ῎Αρτεμις εἶσι κατ' οὔρεος ἰοχέαιρα,
Verse: 103    ἢ κατὰ Τηυ?γετον περιμήκετον ἢ ᾽Ερύμανθον,
Verse: 104    τερπομένη κάπροισι καὶ ὠκείῃς ἐλάϕοισι·
Verse: 105    τῇ δέ θ' ἅμα Νύμϕαι, κοῦραι Διὸς αἰγιόχοιο,
Verse: 106    ἀγρονόμοι παίζουσι· γέγηθε δέ τε ϕρένα Λητώ·
Verse: 107    πασάων δ' ὑπὲρ ἥ γε κάρη ἔχει ἠδὲ μέτωπα,
Verse: 108    ῥεῖά τ' ἀριγνώτη πέλεται, καλαὶ δέ τε πᾶσαι·
Verse: 109    ὣς ἥ γ' ἀμϕιπόλοισι μετέπρεπε παρθένος ἀδμής.

Verse: 110       ἀλλ' ὅτε δὴ ἄρ' ἔμελλε πάλιν οἶκον δὲ νέεσθαι
Verse: 111    ζεύξασ' ἡμιόνους πτύξασά τε εἵματα καλά,
Verse: 112    ἔνθ' αὖτ' ἄλλ' ἐνόησε θεὰ γλαυκῶπις ᾽Αθήνη,
Verse: 113    ὡς ᾽Οδυσεὺς ἔγροιτο, ἴδοι τ' εὐώπιδα κούρην
Verse: 114    ἥ οἱ Φαιήκων ἀνδρῶν πόλιν ἡγήσαιτο.
Verse: 115    σϕαῖραν ἔπειτ' ἔρριψε μετ' ἀμϕίπολον βασίλεια·
Verse: 116    ἀμϕιπόλου μὲν ἅμαρτε, βαθείῃ δ' ἔμβαλε δίνῃ,
Verse: 117    αἱ δ' ἐπὶ μακρὸν ἄυσαν· ὁ δ' ἔγρετο δῖος ᾽Οδυσσεύς,
Verse: 118    ἑζόμενος δ' ὥρμαινε κατὰ ϕρένα καὶ κατὰ θυμόν·

Verse: 119       "ὤμοι ἐγώ, τέων αὖτε βροτῶν ἐς γαῖαν ἱκάνω;
Verse: 120    ἦ ῥ' οἵ γ' ὑβρισταί τε καὶ ἄγριοι οὐδὲ δίκαιοι,
Verse: 121    ἦε ϕιλόξεινοι καί σϕιν νόος ἐστὶ θεουδής...
Verse: 122    ὥς τέ με κουράων ἀμϕήλυθε θῆλυς ἀυτή,
Verse: 123    Νυμϕάων, αἳ ἔχουσ' ὀρέων αἰπεινὰ κάρηνα
Verse: 124    καὶ πηγὰς ποταμῶν καὶ πίσεα ποιήεντα·
Verse: 125    ἦ νύ που ἀνθρώπων εἰμὶ σχεδὸν αὐδηέντων.
Verse: 126    ἀλλ' ἄγ' ἐγὼν αὐτὸς πειρήσομαι ἠδὲ ἴδωμαι."

Verse: 127       ὣς εἰπὼν θάμνων ὑπεδύσετο δῖος ᾽Οδυσσεύς,
Verse: 128    ἐκ πυκινῆς δ' ὕλης πτόρθον κλάσε χειρὶ παχείῃ
Verse: 129    ϕύλλων, ὡς ῥύσαιτο περὶ χροὶ: μήδεα ϕωτός.
Verse: 130    βῆ δ' ἴμεν ὥς τε λέων ὀρεσίτροϕος, ἀλκὶ πεποιθώς,
Verse: 131    ὅς τ' εἶσ' ὑόμενος καὶ ἀήμενος, ἐν δέ οἱ ὄσσε
Verse: 132    δαίεται· αὐτὰρ ὁ βουσὶ μετέρχεται ἢ ὀίεσσιν
Verse: 133    ἠὲ μετ' ἀγροτέρας ἐλάϕους: κέλεται δέ ἑ γαστὴρ
Verse: 134    μήλων πειρήσοντα καὶ ἐς πυκινὸν δόμον ἐλθεῖν·
Verse: 135    ὣς ᾽Οδυσεὺς κούρῃσιν ἐυὴπλοκάμοισιν ἔμελλε
Verse: 136    μίξεσθαι γυμνός περ ἐών· χρειὼ γὰρ ἵκανε.
Verse: 137    σμερδαλέος δ' αὐτῇσι ϕάνη κεκακωμένος ἅλμῃ,
Verse: 138    τρέσσαν δ' ἄλλυδις ἄλλη ἐπ' ἠιόνας προυχούσας:
Verse: 139    οἴη δ' ᾽Αλκινόου θυγάτηρ μένε· τῇ γὰρ ᾽Αθήνη
Verse: 140    θάρσος ἐνὶ ϕρεσὶ θῆκε καὶ ἐκ δέος εἵλετο γυίων.
Verse: 141    στῆ δ' ἄντα σχομένη· ὁ δὲ μερμήριξεν ᾽Οδυσσεύς,
Verse: 142    ἢ γούνων λίσσοιτο λαβὼν εὐώπιδα κούρην,
Verse: 143    ἦ αὕτως ἐπέεσσιν ἀποσταδὰ μειλιχίοισι
Verse: 144    λίσσοιτ', εἰ δείξειε πόλιν καὶ εἵματα δοίη.
Verse: 145    ὣς ἄρα οἱ ϕρονέοντι δοάσσατο κέρδιον εἶναι,
Verse: 146    λίσσεσθαι ἐπέεσσιν ἀποσταδὰ μειλιχίοισι,
Verse: 147    μή οἱ γοῦνα λαβόντι χολώσαιτο ϕρένα κούρη.
Verse: 148    αὐτίκα μειλίχιον καὶ κερδαλέον ϕάτο μῦθον·

Verse: 149       "γουνοῦμαί σε, ἄνασσα· θεός νύ τις ἦ βροτός ἐσσι;
Verse: 150    εἰ μέν τις θεός ἐσσι, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν,
Verse: 151    ᾽Αρτέμιδί σε ἔγωγε, Διὸς κούρῃ μεγάλοιο,
Verse: 152    εἶδός τε μέγεθός τε ϕυήν τ' ἄγχιστα ἐίσκω·
Verse: 153    εἰ δέ τίς ἐσσι βροτῶν, τοὶ ἐπὶ χθονὶ ναιετάουσι,
Verse: 154    τρισμάκαρες μὲν σοίγε πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ,
Verse: 155    τρισμάκαρες δὲ κασίγνητοι· μάλα που σϕισι θυμὸς
Verse: 156    αἰὲν ἐυϕροσύνῃσιν ἰαίνεται εἵνεκα σεῖο,
Verse: 157    λευσσόντων τοιόνδε θάλος χορὸν εἰσοιχνεῦσαν.
Verse: 158    κεῖνος δ' αὖ περὶ κῆρι μακάρτατος ἔξοχον ἄλλων,
Verse: 159    ὅς κέ σ' ἐέδνοισι βρίσας οἶκον δ' ἀγάγηται.
Verse: 160    οὐ γάρ πω τοιοῦτον ἐγὼν ἴδον ὀϕθαλμοῖσιν,
Verse: 161    οὔτ' ἄνδρ' οὔτε γυναῖκα· σέβας μ' ἔχει εἰσορόωντα.
Verse: 162    Δήλῳ δή ποτε τοῖον ᾽Απόλλωνος παρὰ βωμῷ
Verse: 163    ϕοίνικος νέον ἔρνος ἀνερχόμενον ἐνόησα -
Verse: 164    ἦλθον γὰρ καὶ κεῖσε, πολὺς δέ μοι ἕσπετο λαός,
Verse: 165    τὴν ὁδόν, ᾗ δὴ μέλλεν ἐμοὶ κακὰ κήδε' ἔσεσθαι -·
Verse: 166    ὣς δ' αὕτως καὶ κεῖνο ἰδὼν ἐτεθήπεα θυμῷ
Verse: 167    δήν, ἐπεὶ οὔ πω τοῖον ἀνήλυθεν ἐκ δόρυ γαίης,
Verse: 168    ὡς σέ, γύναι, ἄγαμαί τε τέθηπά τε, δείδιά δ' αἰνῶς
Verse: 169    γούνων ἅψασθαι· χαλεπὸν δέ με πένθος ἱκάνει.
Verse: 170    χθιζὸς ἐεικοστῷ ϕύγον ἤματι οἴνοπα πόντον·
Verse: 171    τόϕρα δέ μ' αἰεὶ κῦμα ϕόρει κραιπναί τε θύελλαι
Verse: 172    νήσου ἀπ' ᾽Ωγυγίης: νῦν δ' ἐνθάδε κάμβαλε δαίμων,
Verse: 173    ὄϕρά τί που καὶ τῇδε πάθω κακόν· οὐ γὰρ ὀίω
Verse: 174    παύσεσθ', ἀλλ' ἔτι πολλὰ θεοὶ τελέουσι πάροιθεν.
Verse: 175    ἀλλά, ἄνασσ', ἐλέαιρε· σὲ γὰρ κακὰ πολλὰ μογήσας
Verse: 176    ἐς πρώτην ἱκόμην, τῶν δ' ἄλλων οὔ τινα οἶδα
Verse: 177    ἀνθρώπων, οἳ τῆνδε πόλιν καὶ γαῖαν ἔχουσιν.
Verse: 178    ἄστυ δέ μοι δεῖξον, δὸς δὲ ῥάκος ἀμϕιβαλέσθαι,
Verse: 179    εἴ τί που εἴλυμα σπείρων ἔχες ἐνθάδ' ἰοῦσα.
Verse: 180    σοὶ δὲ θεοὶ τόσα δοῖεν ὅσα ϕρεσὶ σῇσι μενοινᾷς,
Verse: 181    ἄνδρά τε καὶ οἶκον, καὶ ὁμοϕροσύνην ὀπάσειαν
Verse: 182    ἐσθλήν· οὐ μὲν γὰρ τοῦ γε κρεῖσσον καὶ ἄρειον,
Verse: 183    ἢ ὅθ' ὁμοϕρονέοντε νοήμασιν οἶκον ἔχητον
Verse: 184    ἀνὴρ ἠδὲ γυνή· πόλλ' ἄλγεα δυσμενέεσσι,
Verse: 185    χάρματα δ' εὐμενέτῃσι· μάλιστα δέ τ' ἔκλυον αὐτοί."

Verse: 186       τὸν δ' αὖ Ναυσικάα λευκώλενος ἀντίον ηὔδα·

Verse: 187       "ξεῖν', ἐπεὶ οὔτε κακῷ οὔτ' ἄϕρονι ϕωτὶ ἔοικας -
Verse: 188    Ζεὺς δ' αὐτὸς νέμει ὄλβον ᾽Ολύμπιος ἀνθρώποισιν,
Verse: 189    ἐσθλοῖς ἠδὲ κακοῖσιν, ὅπως ἐθέλῃσιν, ἑκάστῳ·
Verse: 190    καί που σοὶ τάδ' ἔδωκε, σὲ δὲ χρὴ τετλάμεν ἔμπης -·
Verse: 191    νῦν δ', ἐπεὶ ἡμετέρην τε πόλιν καὶ γαῖαν ἱκάνεις,
Verse: 192    οὔτ' οὖν ἐσθῆτος δευήσεαι οὔτέ τευ ἄλλου,
Verse: 193    ὧν ἐπέοιχ' ἱκέτην ταλαπείριον ἀντιάσαντα.
Verse: 194    ἄστυ δέ τοι δείξω, ἐρέω δέ τοι οὔνομα λαῶν.
Verse: 195    Φαίηκες μὲν τῆνδε πόλιν καὶ γαῖαν ἔχουσιν,
Verse: 196    εἰμὶ δ' ἐγὼ θυγάτηρ μεγαλήτορος ᾽Αλκινόοιο,
Verse: 197    τοῦ δ' ἐκ Φαιήκων ἔχεται κάρτός τε βίη τε."

Verse: 198       ἦ ῥα, καὶ ἀμϕιπόλοισιν ἐυπλοκάμοισι κέλευσε·

Verse: 199       "στῆτέ μοι ἀμϕίπολοι· πόσε ϕεύγετε ϕῶτα ἰδοῦσαι;
Verse: 200    ἦ μή που τινα δυσμενέων ϕάσθ' ἔμμεναι ἀνδρῶν;
Verse: 201    οὐκ ἔσθ' οὗτος ἀνὴρ διερὸς βροτὸς: οὐδὲ γένηται,
Verse: 202    ὅς κεν Φαιήκων ἀνδρῶν ἐς γαῖαν ἵκηται
Verse: 203    δηιοτῆτα ϕέρων· μάλα γὰρ ϕίλοι ἀθανάτοισιν.
Verse: 204    οἰκέομεν δ' ἀπάνευθε πολυκλύστῳ ἐνὶ πόντῳ,
Verse: 205    ἔσχατοι, οὐδέ τις ἄμμι βροτῶν ἐπιμίσγεται ἄλλος.
Verse: 206    ἀλλ' ὅδε τις δύστηνος ἀλώμενος ἐνθάδ' ἱκάνει,
Verse: 207    τον νῦν χρὴ κομέειν· πρὸς γὰρ Διός εἰσιν ἅπαντες
Verse: 208    ξεῖνοί τε πτωχοί τε, δόσις δ' ὀλίγη τε ϕίλη τε.
Verse: 209    ἀλλὰ δότ', ἀμϕίπολοι, ξείνῳ βρῶσίν τε πόσιν τε,
Verse: 210    λούσατέ τ' ἐν ποταμῷ, ὅθ' ἐπὶ σκέπας ἔστ' ἀνέμοιο."

Verse: 211       ὣς ἔϕαθ', αἱ δ' ἔστάν τε καὶ ἀλλήλῃσι κέλευσαν,
Verse: 212    κὰδ δ' ἄρ' ᾽Οδυσσῆ' εἷσαν ἐπὶ σκέπας, ὡς ἐκέλευσε
Verse: 213    Ναυσικάα, θυγάτηρ μεγαλήτορος ᾽Αλκινόοιο·
Verse: 214    πὰρ δ' ἄρα οἱ ϕᾶρός τε χιτῶνά τε εἵματ' ἔθηκαν,
Verse: 215    δῶκαν δὲ χρυσέῃ ἐν ληκύθῳ ὑγρὸν ἔλαιον,
Verse: 216    ἤνωγον δ' ἄρα μιν λοῦσθαι ποταμοῖο ῥοῇσι.
Verse: 217    δή ῥα τότ' ἀμϕιπόλοισι μετηύδα δῖος ᾽Οδυσσεύς:

Verse: 218       "ἀμϕίπολοι, στῆθ' οὕτω ἀπόπροθεν, ὄϕρ' ἐγὼ αὐτὸς
Verse: 219    ἅλμην ὤμοιιν ἀπολούσομαι, ἀμϕὶ δ' ἐλαίῳ
Verse: 220    χρίσομαι· ἦ γὰρ δηρὸν ἀπὸ χροός ἐστιν ἀλοιϕή.
Verse: 221    ἄντην δ' οὐκ ἂν ἔγωγε λοέσσομαι· αἰδέομαι γὰρ
Verse: 222    γυμνοῦσθαι κούρῃσιν ἐυπλοκάμοισι μετελθών."

Verse: 223       ὣς ἔϕαθ', αἱ δ' ἀπάνευθεν ἴσαν, εἶπον δ' ἄρα κούρῃ.
Verse: 224    αὐτὰρ ὁ ἐκ ποταμοῦ χρόα νίζετο δῖος ᾽Οδυσσεὺς
Verse: 225    ἅλμην, ἥ οἱ νῶτα καὶ εὐρέας ἄμπεχεν ὤμους:
Verse: 226    ἐκ κεϕαλῆς δ' ἔσμηχεν ἁλὸς χνόον ἀτρυγέτοιο.
Verse: 227    αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ πάντα λοέσσατο καὶ λίπ' ἄλειψεν,
Verse: 228    ἀμϕὶ δὲ εἵματα ἕσσαθ' ἅ οἱ πόρε παρθένος ἀδμής,
Verse: 229    τὸν μὲν ᾽Αθηναίη θῆκεν, Διὸς ἐκγεγαυῖα,
Verse: 230    μείζονά τ' εἰσιδέειν καὶ πάσσονα, κὰδ δὲ κάρητος
Verse: 231    οὔλας ἧκε κόμας, ὑακινθίνῳ ἄνθει ὁμοίας.
Verse: 232    ὡς δ' ὅτε τις χρυσὸν περιχεύεται ἀργύρῳ ἀνὴρ
Verse: 233    ἴδρις, ὃν ῞Ηϕαιστος δέδαεν καὶ Παλλὰς ᾽Αθήνη
Verse: 234    τέχνην παντοίην, χαρίεντα δὲ ἔργα τελείει,
Verse: 235    ὣς ἄρα τῷ κατέχευε χάριν κεϕαλῇ τε καὶ ὤμοις.
Verse: 236    ἕζετ' ἔπειτ' ἀπάνευθε κιὼν ἐπὶ θῖνα θαλάσσης,
Verse: 237    κάλλειὴ καὶ χάρισι στίλβων· θηεῖτο δὲ κούρη.
Verse: 238    δή ῥα τότ' ἀμϕιπόλοισιν ἐυπλοκάμοισι μετηύδα·

Verse: 239       "κλῦτέ μευ, ἀμϕίπολοι λευκώλενοι, ὄϕρά τι εἴπω.
Verse: 240    οὐ πάντων ἀέκητι θεῶν, οἳ ῎Ολυμπον ἔχουσι,
Verse: 241    Φαιήκεσσ' ὅδ' ἀνὴρ ἐπιμίξεται ἀντιθέοισι·
Verse: 242    πρόσθεν μὲν γὰρ δή μοι ἀεικέλιος δέατ' εἶναι,
Verse: 243    νῦν δὲ θεοῖσιν ἔοικε, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν.
Verse: 244    αἲ γὰρ ἐμοὶ τοιόσδε πόσις κεκλημένος εἴη
Verse: 245    ἐνθάδε ναιετάων, καί οἱ ἅδοι αὐτόθι μίμνειν.
Verse: 246    ἀλλὰ δότ', ἀμϕίπολοι, ξείνῳ βρῶσίν τε πόσιν τε."

Verse: 247       ὣς ἔϕαθ', αἱ δ' ἄρα τῆς μάλα μὲν κλύον ἠδὲ πίθοντο,
Verse: 248    πὰρ δ' ἄρ' ᾽Οδυσσῆι ἔθεσαν βρῶσίν τε πόσιν τε.
Verse: 249    ἤτοι ὁ πῖνε καὶ ἦσθε πολύτλας δῖος ᾽Οδυσσεὺς
Verse: 250    ἁρπαλέως: δηρὸν γὰρ ἐδητύος ἦεν ἄπαστος.

Verse: 251       αὐτὰρ Ναυσικάα λευκώλενος ἄλλ' ἐνόησεν·
Verse: 252    εἵματ' ἄρα πτύξασα τίθει καλῆς ἐπ' ἀπήνης,
Verse: 253    ζεῦξεν δ' ἡμιόνους κρατερώνυχας, ἂν δ' ἔβη αὐτή.
Verse: 254    ὤτρυνεν δ' ᾽Οδυσῆα ἔπος τ' ἔϕατ' ἔκ τ' ὀνόμαζεν·

Verse: 255       "ὄρσεο δὴ νῦν, ξεῖνε, πόλιν δ' ἴμεν, ὄϕρά σε πέμψω
Verse: 256    πατρὸς ἐμοῦ πρὸς δῶμα δαί:ϕρονος, ἔνθά σέ ϕημι
Verse: 257    πάντων Φαιήκων εἰδησέμεν ὅσσοι ἄριστοι.
Verse: 258    ἀλλὰ μάλ' ὧδ' ἕρδειν - δοκέεις δέ μοι οὐκ ἀπινύσσειν -·
Verse: 259    ὄϕρ' ἂν μέν κ' ἀγροὺς ἴομεν καὶ ἔργ' ἀνθρώπων,
Verse: 260    τόϕρα σὺν ἀμϕιπόλοισι μεθ' ἡμιόνους καὶ ἄμαξαν
Verse: 261    καρπαλίμως ἔρχεσθαι· ἐγὼ δ' ὁδὸν ἡγεμονεύσω.
Verse: 262    αὐτὰρ ἐπὴν πόλιος ἐπιβείομεν, ἣν πέρι πύργος
Verse: 263    ὑψηλός, καλὸς δὲ λιμὴν ἑκάτερθε πόληος,
Verse: 264    λεπτὴ δ' εἰσίθμη· νῆες δ' ὁδὸν ἀμϕιέλισσαι
Verse: 265    εἰρύαται· πᾶσιν γὰρ ἐπίστιόν ἐστιν ἑκάστῳ.
Verse: 266    ἔνθα δέ τέ σϕ' ἀγορὴ, καλὸν Ποσιδήιον ἀμϕίς,
Verse: 267    ῥυτοῖσιν λάεσσι κατωρυχέεσσ' ἀραρυῖα.
Verse: 268    ἔνθα δὲ νηῶν ὅπλα μελαινάων ἀλέγουσι,
Verse: 269    πείσματα καὶ σπεῖρα, καὶ ἀποξύουσιν ἐρετμά.
Verse: 270    οὐ γὰρ Φαιήκεσσι μέλει βιὸς οὐδὲ ϕαρέτρη,
Verse: 271    ἀλλ' ἱστοὶ καὶ ἐρετμὰ νεῶν καὶ νῆες ἐῖσαι,
Verse: 272    ᾗσιν ἀγαλλόμενοι πολιὴν περόωσι θάλασσαν.
Verse: 273    τῶν ἀλεείνω ϕῆμιν ἀδευκέα, μή τις ὀπίσσω
Verse: 274    μωμεύῃ· μάλα δ' εἰσὶν ὑπερϕίαλοι κατὰ δῆμον.
Verse: 275    καί νύ τις ὧδ' εἴπῃσι κακώτερος ἀντιβολήσας:
Verse: 276    'τίς δ' ὅδε Ναυσικάᾳ ἕπεται καλός τε μέγας τε
Verse: 277    ξεῖνος... ποῦ δέ μιν εὗρε; πόσις νύ οἱ ἔσσεται αὐτῇ.
Verse: 278    ἦ τινά που πλαγχθέντα κομίσσατο ἧς ἀπὸ νηὸς
Verse: 279    ἀνδρῶν τηλεδαπῶν, ἐπεὶ οὔ τινες ἐγγύθεν εἰσίν·
Verse: 280    ἤ τίς οἱ εὐξαμένῃ πολυάρητος θεὸς ἦλθεν
Verse: 281    οὐρανόθεν καταβάς, ἕξει δέ μιν ἤματα πάντα.
Verse: 282    βέλτερον, εἰ καὐτή περ ἐποιχομένη πόσιν εὗρεν
Verse: 283    ἄλλοθεν· ἦ γὰρ τοῦσδέ γ' ἀτιμάζει κατὰ δῆμον
Verse: 284    Φαίηκας, τοί μιν μνῶνται πολέες τε καὶ ἐσθλοί.'
Verse: 285    ὣς ἐρέουσιν, ἐμοὶ δέ κ' ὀνείδεα ταῦτα γένοιτο.
Verse: 286    καὶ δ' ἄλλῃ νεμεσῶ ἥ τις τοιαῦτά γε ῥέζοι,
Verse: 287    ἥ τ' ἀέκητι ϕίλων πατρὸς καὶ μητρὸς ἐόντων
Verse: 288    ἀνδράσι μίσγηται πρίν γ' ἀμϕάδιον γάμον ἐλθεῖν.
Verse: 289    ξεῖνε, σὺ δ' ὦκ' ἐμέθεν ξυνίει ἔπος, ὄϕρα τάχιστα
Verse: 290    πομπῆς καὶ νόστοιο τύχῃς παρὰ πατρὸς ἐμοῖο.
Verse: 291    δήεις ἀγλαὸν ἄλσος ᾽Αθήνης ἄγχι κελεύθου
Verse: 292    αἰγείρων· ἐν δὲ κρήνη νάει, ἀμϕὶ δὲ λειμών·
Verse: 293    ἔνθα δὲ πατρὸς ἐμοῦ τέμενος τεθαλυῖά τ' ἀλωή,
Verse: 294    τόσσον ἀπὸ πτόλιος ὅσσόν τε γέγωνε βοήσας:
Verse: 295    ἔνθα καθεζόμενος μεῖναι χρόνον, εἰς ὅ κεν ἡμεῖς
Verse: 296    ἄστυ δὲ ἔλθωμεν καὶ ἱκώμεθα δώματα πατρός.
Verse: 297    αὐτὰρ ἐπὴν ἥμεας ἔλπῃ ποτὶ δώματ' ἀϕῖχθαι,
Verse: 298    καὶ τότε Φαιήκων ἴμεν ἐς πόλιν, ἠδ' ἐρέεσθαι
Verse: 299    δώματα πατρὸς ἐμοῦ μεγαλήτορος ᾽Αλκινόοιο.
Verse: 300    ῥεῖα δ' ἀρίγνωτ' ἐστί, καὶ ἂν πάις ἡγήσαιτο
Verse: 301    νήπιος: οὐ μὲν γάρ τι ἐοικότα τοῖσι τέτυκται
Verse: 302    δώματα Φαιήκων, οἷος δόμος ᾽Αλκινόοιο
Verse: 303    ἥρωος. ἀλλ' ὁπότ' ἄν σε δόμοι κεκύθωσι καὶ αὐλή,
Verse: 304    ὦκα μάλα μεγάροιο διελθέμεν, ὄϕρ' ἂν ἵκηαι
Verse: 305    μητέρ' ἐμήν. ἡ δ' ἧσται ἐπ' ἐσχάρῃ ἐν πυρὸς αὐγῇ,
Verse: 306    ἠλάκατα στρωϕῶσ' ἁλιπόρϕυρα, θαῦμα ἰδέσθαι,
Verse: 307    κίονι κεκλιμένη· δμῳαὶ δέ οἱ εἵατ' ὄπισθεν.
Verse: 308    ἔνθα δὲ πατρὸς ἐμοῖο θρόνος ποτικέκλιται αὐτῇ,
Verse: 309    τῷ ὅ γε οἰνοποτάζει ἐϕήμενος ἀθάνατος ὥς.
Verse: 310    τὸν παραμειψάμενος μητρὸς περὶ γούνασι χεῖρας
Verse: 311    βάλλειν ἡμετέρης, ἵνα νόστιμον ἦμαρ ἴδηαι
Verse: 312    χαίρων καρπαλίμως, εἰ καὶ μάλα τηλόθεν ἐσσί."

Verse: 316       ὣς ἄρα ϕωνήσασ' ἵμασεν μάστιγι ϕαεινῇ
Verse: 317    ἡμιόνους: αἱ δ' ὦκα λίπον ποταμοῖο ῥέεθρα.
Verse: 318    αἱ δ' εὖ μὲν τρώχων, εὖ δὲ πλίσσοντο πόδεσσιν·
Verse: 319    ἡ δὲ μάλ' ἡνιόχευεν, ὅπως ἅμ' ἑποίατο πεζοὶ
Verse: 320    ἀμϕίπολοί τ' ᾽Οδυσεύς τε· νόῳ δ' ἐπέβαλλεν ἱμάσθλην.
Verse: 321    δύσετό τ' ἠέλιος, καὶ τοὶ κλυτὸν ἄλσος ἵκοντο
Verse: 322    ἱρὸν ᾽Αθηναίης, ἵν' ἄρ' ἕζετο δῖος ᾽Οδυσσεύς.
Verse: 323    αὐτίκ' ἔπειτ' ἠρᾶτο Διὸς κούρῃ μεγάλοιο·

Verse: 324       "κλῦθί μευ, αἰγιόχοιο Διὸς τέκος, ᾽Ατρυτώνη·
Verse: 325    νῦν δή πέρ μευ ἄκουσον, ἐπεὶ πάρος οὔ ποτ' ἄκουσας
Verse: 326    ῥαιομένου, ὅτε μ' ἔρραιε κλυτὸς ἐννοσίγαιος.
Verse: 327    δός μ' ἐς Φαίηκας ϕίλον ἐλθεῖν ἠδ' ἐλεεινόν."

Verse: 328       ὣς ἔϕατ' εὐχόμενος, τοῦ δὲ κλύε Παλλὰς ᾽Αθήνη.
Verse: 329    αὐτῷ δ' οὔ πω ϕαίνετ' ἐναντίη· αἴδετο γάρ ῥα
Verse: 330    πατροκασίγνητον· ὁ δ' ἐπιζαϕελῶς μενέαινεν
Verse: 331    ἀντιθέῳ ᾽Οδυσῆι πάρος ἣν γαῖαν ἱκέσθαι.




Next part


This text is part of the TITUS edition of Homer, Odyssee.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 30.11.2024. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.