TITUS
Homer, Odyssee
Part No. 13
Previous part

Chapter: 13    
ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Ν


Verse: 1       ῝Ως ἔϕαθ', οἱ δ' ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ,
Verse: 2    κηληθμῷ δ' ἔσχοντο κατὰ μέγαρα σκιόεντα.
Verse: 3    τὸν δ' αὖτ' ᾽Αλκίνοος ἀπαμείβετο ϕώνησέν τε·

Verse: 4       "ὦ ᾽Οδυσεῦ, ἐπεὶ ἵκευ ἐμὸν ποτὶ χαλκοβατὲς δῶ,
Verse: 5    ὑψερεϕές, τῶ σ' οὔ τι πάλινπλαγχθέντα γ' ὀί:ω
Verse: 6    ἂψ ἀπονοστήσειν, εἰ καὶ μάλα πολλὰ πέπονθας.
Verse: 7    ὑμέων δ' ἀνδρὶ ἑκάστῳ ἐϕιέμενος τάδε εἴρω,
Verse: 8    ὅσσοι ἐνὶ μεγάροισι γερούσιον αἴθοπα οἶνον
Verse: 9    αἰεὶ πίνετ' ἐμοῖσιν, ἀκουάζεσθε δ' ἀοιδοῦ.
Verse: 10    εἵματα μὲν δὴ ξείνῳ ἐυξέστῃ ἐνὶ χηλῷ
Verse: 11    κεῖται καὶ χρυσὸς πολυδαίδαλος ἄλλα τε πάντα
Verse: 12    δῶρ', ὅσα Φαιήκων βουληϕόροι ἐνθάδ' ἔνεικαν·
Verse: 13    ἀλλ' ἄγε οἱ δῶμεν τρίποδα μέγαν ἠδὲ λέβητα
Verse: 14    ἀνδρακάς. ἡμεῖς δ' αὖτε ἀγειρόμενοι κατὰ δῆμον
Verse: 15    τισόμεθ'· ἀργαλέον γὰρ ἕνα προικὸς χαρίσασθαι."

Verse: 16       ὣς ἔϕατ' ᾽Αλκίνοος, τοῖσιν δ' ἐπιήνδανε μῦθος.
Verse: 17    οἱ μὲν κακκείοντες ἔβαν οἶκόν δὲ ἕκαστος:
Verse: 18    ἦμος δ' ἠριγένεια ϕάνη ῥοδοδάκτυλος ᾽Ηώς,
Verse: 19    νῆά δ' ἐπεσσεύοντο, ϕέρον δ' εὐήνορα χαλκόν.
Verse: 20    καὶ τὰ μὲν εὖ κατέθηχ' ἱερὸν μένος ᾽Αλκινόοιο,
Verse: 21    αὐτὸς ἰὼν διὰ νηός, ὑπὸ ζυγά, μή τιν' ἑταίρων
Verse: 22    βλάπτοι ἐλαυνόντων, ὁπότε σπερχοίατ' ἐρετμοῖς:
Verse: 23    οἱ δ' εἰς ᾽Αλκινόοιο κίον καὶ δαῖτ' ἀλέγυνον.

Verse: 24       τοῖσι δὲ βοῦν ἱέρευσ' ἱερὸν μένος ᾽Αλκινόοιο
Verse: 25    Ζηνὶ κελαινεϕέι Κρονίδῃ, ὃς πᾶσιν ἀνάσσει.
Verse: 26    μῆρα δὲ κήαντες δαίνυντ' ἐρικυδέα δαῖτα
Verse: 27    τερπόμενοι· μετὰ δέ σϕιν ἐμέλπετο θεῖος ἀοιδός,
Verse: 28    Δημόδοκος, λαοῖσι τετιμένος. αὐτὰρ ᾽Οδυσσεὺς
Verse: 29    πολλὰ πρὸς ἠέλιον κεϕαλὴν τρέπε παμϕανόωντα,
Verse: 30    δῦναι ἐπειγόμενος: δὴ γὰρ μενέαινε νέεσθαι.
Verse: 31    ὡς δ' ὅτ' ἀνὴρ δόρποιο λιλαίεται, ᾧ τε πανῆμαρ
Verse: 32    νειὸν ἀν' ἕλκητον βόε οἴνοπε πηκτὸν ἄροτρον·
Verse: 33    ἀσπασίως δ' ἄρα τῷ κατέδυ ϕάος ἠελίοιο
Verse: 34    δόρπον ἐποίχεσθαι, βλάβεται δέ τε γούνατ' ἰόντι·
Verse: 35    ὣς ᾽Οδυσῇ ἀσπαστὸν ἔδυ ϕάος ἠελίοιο.
Verse: 36    αἶψα δὲ Φαιήκεσσι ϕιληρέτμοισι μετηύδα,
Verse: 37    ᾽Αλκινόῳ δὲ μάλιστα πιϕαυσκόμενος ϕάτο μῦθον·

Verse: 38       "᾽Αλκίνοε κρεῖον, πάντων ἀριδείκετε λαῶν,
Verse: 39    πέμπετέ με σπείσαντες ἀπήμονα, χαίρετε δ' αὐτοί·
Verse: 40    ἤδη γὰρ τετέλεσται ἅ μοι ϕίλος ἤθελε θυμός,
Verse: 41    πομπὴ καὶ ϕίλα δῶρα, τά μοι θεοὶ Οὐρανίωνες
Verse: 42    ὄλβια ποιήσειαν· ἀμύμονα δ' οἴκοι ἄκοιτιν
Verse: 43    νοστήσας εὕροιμι σὺν ἀρτεμέεσσι ϕίλοισιν.
Verse: 44    ὑμεῖς δ' αὖθι μένοντες ἐυὴϕραίνοιτε γυναῖκας
Verse: 45    κουριδίας καὶ τέκνα· θεοὶ δ' ἀρετὴν ὀπάσειαν
Verse: 46    παντοίην, καὶ μή τι κακὸν μεταδήμιον εἴη."

Verse: 47       ὣς ἔϕαθ', οἱ δ' ἄρα πάντες ἐπῄνεον ἠδέ κέλευον
Verse: 48    πεμπέμεναι τὸν ξεῖνον, ἐπεὶ κατὰ μοῖραν ἔειπε.
Verse: 49    καὶ τότε κήρυκα προσέϕη μένος ᾽Αλκινόοιο·

Verse: 50       "Ποντόνοε, κρητῆρα κερασσάμενος μέθυ νεῖμον
Verse: 51    πᾶσιν ἀνὰ μέγαρον, ὄϕρ' εὐξάμενοι Διὶ πατρὶ
Verse: 52    τὸν ξεῖνον πέμπωμεν ἑὴν ἐς πατρίδα γαῖαν."

Verse: 53       ὣς ϕάτο, Ποντόνοος δὲ μελίϕρονα οἶνον ἐκίρνα,
Verse: 54    νώμησεν δ' ἄρα πᾶσιν ἐπισταδόν· οἱ δὲ θεοῖσιν
Verse: 55    ἔσπεισαν μακάρεσσι, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν,
Verse: 56    αὐτόθεν ἐξ ἑδρέων. ἀνὰ δ' ἵστατο δῖος ᾽Οδυσσεύς,
Verse: 57    ᾽Αρήτῃ δ' ἐν χειρὶ τίθει δέπας ἀμϕικύπελλον
Verse: 58    καί μιν ϕωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·

Verse: 59       "χαῖρέ μοι, ὦ βασίλεια, διαμπερές, εἰς ὅ κε γῆρας
Verse: 60    ἔλθῃ καὶ θάνατος, τά τ' ἐπ' ἀνθρώποισι πέλονται.
Verse: 61    αὐτὰρ ἐγὼ νέομαι· σὺ δὲ τέρπεο τῷδ' ἐνὶ οἴκῳ
Verse: 62    παισί τε καὶ λαοῖσι καὶ ᾽Αλκινόῳ βασιλῆι."

Verse: 63       ὣς εἰπὼν ὑπὲρ οὐδὸν ἐβήσετο δῖος ᾽Οδυσσεύς.
Verse: 64    τῷ δ' ἅμα κήρυκα προί:ει μένος ᾽Αλκινόοιο
Verse: 65    ἡγεῖσθαι ἐπὶ νῆα θοὴν καὶ θῖνα θαλάσσης.
Verse: 66    ᾽Αρήτη δ' ἄρα οἱ δμῳὰς ἅμ' ἔπεμπε γυναῖκας,
Verse: 67    τὴν μὲν ϕᾶρος ἔχουσαν ἐυπλυνὲς ἠδὲ χιτῶνα,
Verse: 68    τὴν δ' ἑτέρην χηλὸν πυκινὴν ἅμ' ὄπασσε κομίζειν·
Verse: 69    ἡ δ' ἄλλη σῖτόν τε ϕέρεν καὶ οἶνον ἐρυθρόν.

Verse: 70       αὐτὰρ ἐπεί ῥ' ἐπὶ νῆα κατήλυθον ἠδὲ θάλασσαν,
Verse: 71    αἶψα τά γ' ἐν νηὶ γλαϕυρῇ πομπῆες ἀγαυοὶ
Verse: 72    δεξάμενοι κατέθεντο, πόσιν καὶ βρῶσιν ἅπασαν·
Verse: 73    κὰδ δ' ἄρ' ᾽Οδυσσῆι στόρεσαν ῥῆγός τε λίνον τε
Verse: 74    νηὸς ἐπ' ἰκριόϕι γλαϕυρῆς, ἵνα νήγρετον εὕδοι,
Verse: 75    πρυμνῆς. ἂν δὲ καὶ αὐτὸς ἐβήσετο καὶ κατέλεκτο
Verse: 76    σιγῇ· τοὶ δὲ κάθιζον ἐπὶ κληῖσιν ἕκαστοι
Verse: 77    κόσμῳ, πεῖσμα δ' ἔλυσαν ἀπὸ τρητοῖο λίθοιο.
Verse: 78    εὖθ' οἱ ἀνακλινθέντες ἀνερρίπτουν ἅλα πηδῷ,
Verse: 79    καὶ τῷ νήδυμος ὕπνος ἐπὶ βλεϕάροισιν ἔπιπτε,
Verse: 80    νήγρετος, ἥδιστος, θανάτῳ ἄγχιστα ἐοικώς.
Verse: 81    ἡ δ', ὥς τ' ἐν πεδίῳ τετράοροι ἄρσενες ἵπποι,
Verse: 82    πάντες ἅμ' ὁρμηθέντες ὑπὸ πληγῇσιν ἱμάσθλης,
Verse: 83    ὑψόσ' ἀειρόμενοι ῥίμϕα πρήσσουσι κέλευθον,
Verse: 84    ὣς ἄρα τῆς πρύμνη μὲν ἀείρετο, κῦμα δ' ὄπισθε
Verse: 85    πορϕύρεον μέγα θῦε πολυϕλοίσβοιο θαλάσσης.
Verse: 86    ἡ δὲ μάλ' ἀσϕαλέως θέεν ἔμπεδον· οὐδέ κεν ἴρηξ
Verse: 87    κίρκος ὁμαρτήσειεν, ἐλαϕρότατος πετεηνῶν.
Verse: 88    ὣς ἡ ῥίμϕα θέουσα θαλάσσης κύματ' ἔταμνεν,
Verse: 89    ἄνδρα ϕέρουσα θεοῖσ' ἐναλίγκια μήδε' ἔχοντα·
Verse: 90    ὃς πρὶν μὲν μάλα πολλὰ πάθ' ἄλγεα ὃν κατὰ θυμόν,
Verse: 91    ἀνδρῶν τε πτολέμους ἀλεγεινά τε κύματα πείρων,
Verse: 92    δὴ τότε γ' ἀτρέμας εὗδε, λελασμένος ὅσσ' ἐπεπόνθει.

Verse: 93       εὖτ' ἀστὴρ ὑπερέσχε ϕαάντατος, ὅς τε μάλιστα
Verse: 94    ἔρχεται ἀγγέλλων ϕάος ᾽Ηοῦς ἠριγενείης,
Verse: 95    τῆμος δὴ νήσῳ προσεπίλνατο ποντοπόρος νηῦς.

Verse: 96       Φόρκυνος δέ τίς ἐστι λιμήν, ἁλίοιο γέροντος,
Verse: 97    ἐν δήμῳ ᾽Ιθάκης: δύο δὲ προβλῆτες ἐν αὐτῷ
Verse: 98    ἀκταὶ ἀπορρῶγες, λιμένος πότιπεπτηυῖαι,
Verse: 99    αἵ τ' ἀνέμων σκεπόωσι δυσαήων μέγα κῦμα
Verse: 100    ἔκτοθεν· ἔντοσθεν δέ τ' ἄνευ δεσμοῖο μένουσι
Verse: 101    νῆες ἐύσσελμοι, ὅτ' ἂν ὅρμου μέτρον ἵκωνται.
Verse: 102    αὐτὰρ ἐπὶ κρατὸς λιμένος τανύϕυλλος ἐλαίη,
Verse: 103    ἀγχόθι δ' αὐτῆς ἄντρον ἐπήρατον, ἠεροειδές,
Verse: 104    ἱρὸν Νυμϕάων, αἳ νηιάδες καλέονται.
Verse: 105    ἐν δὲ κρητῆρές τε καὶ ἀμϕιϕορῆες ἔασι
Verse: 106    λάινοι· ἔνθα δ' ἔπειτα τιθαιβώσσουσι μέλισσαι·
Verse: 107    ἐν δ' ἱστοὶ λίθεοι περιμήκεες, ἔνθα τε Νύμϕαι
Verse: 108    ϕάρε' ὑϕαίνουσιν ἁλιπόρϕυρα, θαῦμα ἰδέσθαι·
Verse: 109    ἐν δ' ὕδατ' ἀενάοντα. δύω δέ τέ οἱ θύραι εἰσίν,
Verse: 110    αἱ μὲν πρὸς βορέαο καταιβαταὶ ἀνθρώποισιν,
Verse: 111    αἱ δ' αὖ πρὸς Νότου εἰσὶ θεώτεραι· οὐδέ τι κείνῃ
Verse: 112    ἄνδρες ἐσέρχονται, ἀλλ' ἀθανάτων ὁδός ἐστιν.

Verse: 113       ἔνθ' οἵ γ' εἰσέλασαν, πρὶν εἰδότες. ἡ μὲν ἔπειτα
Verse: 114    ἠπείρῳ ἐπέκελσεν ὅσον τ' ἐπὶ ἥμισυ πάσης,
Verse: 115    σπερχομένη· τοίων γὰρ ἐπείγετο χέρσ' ἐρετάων.
Verse: 116    οἱ δ' ἐκ νηὸς βάντες ἐυζύγου ἤπειρόν δὲ
Verse: 117    πρῶτον ᾽Οδυσσῆα γλαϕυρῆς ἐκ νηὸς ἄειραν
Verse: 118    αὐτῷ σύν τε λίνῳ καὶ ῥήγειὴ σιγαλόεντι,
Verse: 119    κὰδ δ' ἄρ' ἐπὶ ψαμάθῳ ἔθεσαν δεδμημένον ὕπνῳ,
Verse: 120    ἐκ δὲ κτήματ' ἄειραν, ἅ οἱ Φαίηκες ἀγαυοὶ
Verse: 121    ὤπασαν οἴκαδ' ἰόντι διὰ μεγάθυμον ᾽Αθήνην.
Verse: 122    καὶ τὰ μὲν οὖν παρὰ πυθμέν' ἐλαίης ἁθρόα θῆκαν
Verse: 123    ἐκτὸς ὁδοῦ, μή πώ τις ὁδιτάων ἀνθρώπων,
Verse: 124    πρὶν ᾽Οδυσῆ' ἐγρέσθαι, ἐπελθὼν δηλήσαιτο·
Verse: 125    αὐτοὶ δ' αὖ οἶκόν δὲ πάλιν κίον. οὐ δ' ἐνοσίχθων
Verse: 126    λήθετ' ἀπειλάων, τὰς ἀντιθέῳ ᾽Οδυσῆιὴ
Verse: 127    πρῶτον ἐπηπείλησε, Διὸς δ' ἐξείρετο βουλήν·

Verse: 128       "Ζεῦ πάτερ, οὐκέτ' ἔγωγε μετ' ἀθανάτοισι θεοῖσι
Verse: 129    τιμήεις ἔσομαι, ὅτε με βροτοὶ οὔ τι τίουσι,
Verse: 130    Φαίηκες, τοί πέρ τε ἐμῆς ἔξεισι γενέθλης.
Verse: 131    καὶ γὰρ νῦν ᾽Οδυσῆα ϕάμην κακὰ πολλὰ παθόντα
Verse: 132    οἴκαδ' ἐλεύσεσθαι· νόστον δέ οἱ οὔ ποτ' ἀπηύρων
Verse: 133    πάγχυ, ἐπεὶ σὺ πρῶτον ὑπέσχεο καὶ κατένευσας.
Verse: 134    οἱ δ' εὕδοντ' ἐν νηὶ θοῇ ἐπὶ πόντον ἄγοντες
Verse: 135    κάτθεσαν εἰν ᾽Ιθάκῃ, ἔδοσαν δέ οἱ ἄσπετα δῶρα,
Verse: 136    χαλκόν τε χρυσόν τε ἅλις ἐσθῆτά θ' ὑϕαντήν,
Verse: 137    πόλλ', ὅσ' ἂν οὐδέ ποτε Τροίης ἐξήρατ' ᾽Οδυσσεύς,
Verse: 138    εἴ περ ἀπήμων ἦλθε, λαχὼν ἀπὸ ληίδος αἶσαν."

Verse: 139       τὸν δ' ἀπαμειβόμενος προσέϕη νεϕεληγερέτα Ζεύς:

Verse: 140       "ὢ πόποι, ἐννοσίγαι' εὐρυσθενές, οἷον ἔειπες.
Verse: 141    οὔ τί σ' ἀτιμάζουσι θεοί· χαλεπὸν δέ κεν εἴη
Verse: 142    πρεσβύτατον καὶ ἄριστον ἀτιμίῃσιν ἰάλλειν.
Verse: 143    ἀνδρῶν δ' εἴ πέρ τίς σε βίῃ καὶ κάρτειὴ εἴκων
Verse: 144    οὔ τι τίει, σοὶ δ' ἐστὶ καὶ ἐξοπίσω τίσις αἰεί.
Verse: 145    ἕρξον ὅπως ἐθέλεις καί τοι ϕίλον ἔπλετο θυμῷ."

Verse: 146       τὸν δ' ἠμείβετ' ἔπειτα Ποσειδάων ἐνοσίχθων·

Verse: 147       "αἶψά κ' ἐγὼν ἕρξαιμι, κελαινεϕές, ὡς ἀγορεύεις:
Verse: 148    ἀλλὰ σὸν αἰεὶ θυμὸν ὀπίζομαι ἠδ' ἀλεείνω.
Verse: 149    νῦν αὖ Φαιήκων ἐθέλω περικαλλέα νῆα
Verse: 150    ἐκ πομπῆς ἀνιοῦσαν ἐν ἠεροειδέιὴ πόντῳ
Verse: 151    ῥαῖσαι, ἵν' ἤδη σχῶνται, ἀπολλήξωσι δὲ πομπῆς
Verse: 152    ἀνθρώπων, μέγα δέ σϕιν ὄρος πόλει ἀμϕικαλύψαι."

Verse: 153       τὸν δ' ἀπαμειβόμενος προσέϕη νεϕεληγερέτα Ζεύς:

Verse: 154       "ὦ πέπον, ὣς μὲν ἐμῷ θυμῷ δοκεῖ εἶναι ἄριστα·
Verse: 155    ὁππότε κεν δὴ πάντες ἐλαυνομένην προί:δωνται
Verse: 156    λαοὶ ἀπὸ πτόλιος, θεῖναι λίθον ἐγγύθι γαίης
Verse: 157    νηὶ: θοῇ ἴκελον, ἵνα θαυμάζωσιν ἅπαντες
Verse: 158    ἄνθρωποι, μέγα δέ σϕιν ὄρος πόλει ἀμϕικαλύψαι."

Verse: 159       αὐτὰρ ἐπεὶ τό γ' ἄκουσε Ποσειδάων ἐνοσίχθων,
Verse: 160    βῆ ῥ' ἴμεν ἐς Σχερίην, ὅθι Φαίηκες γεγάασιν.
Verse: 161    ἔνθ' ἔμεν'· ἡ δὲ μάλα σχεδὸν ἤλυθε ποντοπόρος νηῦς
Verse: 162    ῥίμϕα διωκομένη. τῆς δὲ σχεδὸν ἦλθ' ἐνοσίχθων,
Verse: 163    ὅς μιν λᾶαν ἔθηκε καὶ ἐρρίζωσεν ἔνερθε
Verse: 164    χειρὶ καταπρηνεῖ ἐλάσας: ὁ δὲ νόσϕι βεβήκει.

Verse: 165       οἱ δὲ πρὸς ἀλλήλους ἔπεα πτερόεντ' ἀγόρευον
Verse: 166    Φαίηκες δολιχήρετμοι, ναυσικλυτοὶ ἄνδρες.
Verse: 167    ὧδε δέ τις εἴπεσκεν ἰδὼν ἐς πλησίον ἄλλον·

Verse: 168       "ὤμοι, τίς δὴ νῆα θοὴν ἐπέδησ' ἐνὶ πόντῳ
Verse: 169    οἴκαδ' ἐλαυνομένην; καὶ δὴ προὐϕαίνετο πᾶσα."

Verse: 170       ὣς ἄρα τις εἴπεσκε· τὰ δ' οὐκ ἴσαν ὡς ἐτέτυκτο.
Verse: 171    τοῖσιν δ' ᾽Αλκίνοος ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν·

Verse: 172       "ὢ πόποι, ἦ μάλα δή με παλαίϕατα θέσϕαθ' ἱκάνει
Verse: 173    πατρὸς ἐμοῦ, ὃς ἔϕασκε Ποσειδάων' ἀγάσεσθαι
Verse: 174    ἡμῖν, οὕνεκα πομποὶ ἀπήμονές εἰμεν ἁπάντων.
Verse: 175    ϕῆ ποτε Φαιήκων ἀνδρῶν περικαλλέα νῆα
Verse: 176    ἐκ πομπῆς ἀνιοῦσαν ἐν ἠεροειδέι πόντῳ
Verse: 177    ῥαισέμεναι, μέγα δ' ἧμιν ὄρος πόλει ἀμϕικαλύψειν.
Verse: 178    ὣς ἀγόρευ' ὁ γέρων· τὰδε δὴ νῦν πάντα τελεῖται.
Verse: 179    ἀλλ' ἄγεθ', ὡς ἂν ἐγὼν εἴπω, πειθώμεθα πάντες.
Verse: 180    πομπῆς μὲν παύσασθε βροτῶν, ὅτε κέν τις ἵκηται
Verse: 181    ἡμέτερον προτὶ ἄστυ· Ποσειδάωνι δὲ ταύρους
Verse: 182    δώδεκα κεκριμένους ἱερεύσομεν, αἴ κ' ἐλεήσῃ
Verse: 183    μηδ' ἥμιν περίμηκες ὄρος πόλει ἀμϕικαλύψῃ."

Verse: 184       ὣς ἔϕαθ', οἱ δ' ἔδδεισαν, ἑτοιμάσσαντο δὲ ταύρους.
Verse: 185    ὣς οἱ μέν ῥ' εὔχοντο Ποσειδάωνι ἄνακτι
Verse: 186    δήμου Φαιήκων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες,
Verse: 187    ἑστεῶτες περὶ βωμόν. ὁ δ' ἔγρετο δῖος ᾽Οδυσσεὺς
Verse: 188    εὕδων ἐν γαίῃ πατρωίῃ, οὐδέ μιν ἔγνω
Verse: 189    ἤδη δὴν ἀπεών· περὶ γὰρ θεὸς ἠέρα χεῦε
Verse: 190    Παλλὰς ᾽Αθηναίη, κούρη Διός, ὄϕρά μιν αὐτὸν
Verse: 191    ἄγνωστον τεύξειεν ἕκαστά τε μυθήσαιτο,
Verse: 192    μή μιν πρὶν ἄλοχος γνοίη ἀστοί τε ϕίλοι τε,
Verse: 193    πρὶν πᾶσαν μνηστῆρας ὑπερβασίην ἀποτῖσαι.
Verse: 194    τοὔνεκ' ἄρ' ἀλλοειδέα ϕαινέσκετο πάντα ἄνακτι,
Verse: 195    ἀτραπιτοί τε διηνεκέες λιμένες τε πάνορμοι
Verse: 196    πέτραί τ' ἠλίβατοι καὶ δένδρεα τηλεθόωντα.
Verse: 197    στῆ δ' ἄρ' ἀναί:ξας καί ῥ' εἴσιδε πατρίδα γαῖαν,
Verse: 198    ᾤμωξέν τ' ἄρ' ἔπειτα καὶ ὣ πεπλήγετο μηρὼ
Verse: 199    χερσὶ καταπρηνέσσ', ὀλοϕυρόμενος δ' ἔπος ηὔδα·

Verse: 200       "ὤμοι ἐγώ, τέων αὖτε βροτῶν ἐς γαῖαν ἱκάνω;
Verse: 201    ἤ ῥ' οἵ γ' ὑβρισταί τε καὶ ἄγριοι οὐδὲ δίκαιοι,
Verse: 202    ἦε ϕιλόξεινοι καί σϕιν νόος ἐστὶ θεουδής...
Verse: 203    πῇ δὴ χρήματα πολλὰ ϕέρω τάδε; πῇ δὲ καὶ αὐτὸς
Verse: 204    πλάξομαι; αἴθ' ὄϕελον μεῖναι παρὰ Φαιήκεσσιν
Verse: 205    αὐτοῦ· ἐγὼ δέ κεν ἄλλον ὑπερμενέων βασιλήων
Verse: 206    ἐξικόμην, ὅς κέν με ϕίλει καὶ ἔπεμπε νέεσθαι.
Verse: 207    νῦν δ' οὔτ' ἄρ πῃ θέσθαι ἐπίσταμαι, οὐδὲ μὲν αὐτοῦ
Verse: 208    καλλείψω, μή πως μοι ἕλωρ ἄλλοισι γένηται.
Verse: 209    ὢ πόποι, οὐκ ἄρα πάντα νοήμονες οὐδὲ δίκαιοι
Verse: 210    ἦσαν Φαιήκων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες,
Verse: 211    οἵ μ' εἰς ἄλλην γαῖαν ἀπήγαγον. ἦ τέ μ' ἔϕαντο
Verse: 212    ἄξειν εἰς ᾽Ιθάκην εὐδείελον, οὐδὲ τέλεσσαν.
Verse: 213    Ζεύς σϕεας τίσαιτο ἱκετήσιος, ὅς τε καὶ ἄλλους
Verse: 214    ἀνθρώπους ἐϕορᾷ καὶ τείνυται, ὅς τις ἁμάρτῃ.
Verse: 215    ἀλλ' ἄγε δὴ τὰ χρήματ' ἀριθμήσω καὶ ἴδωμαι,
Verse: 216    μή τί μοι οἴχωνται κοίλης ἐπὶ νηὸς ἄγοντες."

Verse: 217       ὣς εἰπὼν τρίποδας περικαλλέας ἠδὲ λέβητας
Verse: 218    ἠρίθμει καὶ χρυσὸν ὑϕαντά τε εἵματα καλά.
Verse: 219    τῶν μὲν ἄρ' οὔ τι πόθει· ὁ δ' ὀδύρετο πατρίδα γαῖαν
Verse: 220    ἑρπύζων παρὰ θῖνα πολυϕλοίσβοιο θαλάσσης,
Verse: 221    πόλλ' ὀλοϕυρόμενος. σχεδόθεν δέ οἱ ἦλθεν ᾽Αθήνη,
Verse: 222    ἀνδρὶ δέμας εἰκυῖα νέῳ, ἐπιβώτορι μήλων,
Verse: 223    παναπάλῳ, οἷοί τε ἀνάκτων παῖδες ἔασι,
Verse: 224    δίπτυχον ἀμϕ' ὤμοισιν ἔχουσ' εὐεργέα λώπην·
Verse: 225    ποσσὶ δ' ὑπὸ λιπαροῖσι πέδιλ' ἔχε, χειρὶ δ' ἄκοντα.
Verse: 226    τὴν δ' ᾽Οδυσεὺς γήθησεν ἰδὼν καὶ ἐναντίος ἦλθε
Verse: 227    καί μιν ϕωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·

Verse: 228       "ὦ ϕίλ', ἐπεί σε πρῶτα κιχάνω τῷδ' ἐνὶ χώρῳ,
Verse: 229    χαῖρέ τε καὶ μή μοί τι κακῷ νόῳ ἀντιβολήσαις,
Verse: 230    ἀλλὰ σάω μὲν ταῦτα, σάω δ' ἐμέ· σοὶ γὰρ ἔγωγε
Verse: 231    εὔχομαι ὥς τε θεῷ καί σευ ϕίλα γούναθ' ἱκάνω.
Verse: 232    καί μοι τοῦτ' ἀγόρευσον ἐτήτυμον, ὄϕρ' ἔυ εἰδῶ·
Verse: 233    τίς γῆ, τίς δῆμος... τίνες ἀνέρες ἐγγεγάασιν;
Verse: 234    ἤ πού τις νήσων εὐδείελος, ἦέ τις ἀκτὴ
Verse: 235    κεῖθ' ἁλὶ κεκλιμένη ἐριβώλακος ἠπείροιο;"

Verse: 236       τὸν δ' αὖτε προσέειπε θεὰ γλαυκῶπις ᾽Αθήνη·

Verse: 237       "νήπιός εἰς, ὦ ξεῖν', ἢ τηλόθεν εἰλήλουθας,
Verse: 238    εἰ δὴ τῆνδέ τε γαῖαν ἀνείρεαι. οὐδέ τι λίην
Verse: 239    οὕτω νώνυμός ἐστιν· ἴσασι δέ μιν μάλα πολλοί,
Verse: 240    ἠμὲν ὅσοι ναίουσι πρὸς ἠῶ τ' ἠέλιόν τε,
Verse: 241    ἠδ' ὅσσοι μετόπισθε ποτὶ ζόϕον ἠερόεντα.
Verse: 242    ἢτοι μὲν τρηχεῖα καὶ οὐχ ἱππήλατός ἐστιν,
Verse: 243    οὐ δὲ λίην λυπρή, ἀτὰρ οὐδ' εὐρεῖα τέτυκται.
Verse: 244    ἐν μὲν γάρ οἱ σῖτος ἀθέσϕατος, ἐν δέ τε οἶνος
Verse: 245    γίνεται· αἰεὶ δ' ὄμβρος ἔχει τεθαλυῖά τ' ἑέρση.
Verse: 246    αἰγίβοτος δ' ἀγαθὴ καὶ βούβοτος: ἔστι μὲν ὕλη
Verse: 247    παντοίη, ἐν δ' ἀρδμοὶ ἐπηετανοὶ παρέασι.
Verse: 248    τῶ τοι, ξεῖν', ᾽Ιθάκης γε καὶ ἐς Τροίην ὄνομ' ἵκει,
Verse: 249    τήν περ τηλοῦ ϕασιν ᾽Αχαιίδοσ ἔμμεναι αἴης."

Verse: 250       ὣς ϕάτο, γήθησεν δὲ πολύτλας δῖος ᾽Οδυσσεὺς
Verse: 251    χαίρων ᾗ γαίῃ πατρωίῃ, ὥς οἱ ἔειπε
Verse: 252    Παλλὰς ᾽Αθηναίη, κούρη Διὸς αἰγιόχοιο·
Verse: 253    καί μιν ϕωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα ή
Verse: 254    οὐ δ' ὅ γ' ἀληθέα εἶπε, πάλιν δ' ὅ γε λάζετο μῦθον,
Verse: 255    αἰὲν ἐνὶ στήθεσσι νόον πολυκερδέα νωμῶν ή·

Verse: 256       "πυνθανόμην ᾽Ιθάκης γε καὶ ἐν Κρήτῃ εὐρείῃ,
Verse: 257    τηλοῦ ὑπὲρ πόντου· νῦν δ' εἰλήλουθα καὶ αὐτὸς
Verse: 258    χρήμασι σὺν τοίσδεσσι· λιπὼν δ' ἔτι παισὶ τοσαῦτα
Verse: 259    ϕεύγω, ἐπεὶ ϕίλον υἷα κατέκτανον ᾽Ιδομενῆος,
Verse: 260    ᾽Ορσίλοχον πόδας ὠκύν, ὃς ἐν Κρήτῃ εὐρείῃ
Verse: 261    ἀνέρας ἀλϕηστὰς νίκα ταχέεσσι πόδεσσιν,
Verse: 262    οὕνεκά με στερέσαι τῆς ληίδος ἤθελε πάσης
Verse: 263    Τρωιάδος, τῆς εἵνεκ' ἐγὼ πάθον ἄλγεα θυμῷ,
Verse: 264    ἀνδρῶν τε πτολέμους ἀλεγεινά τε κύματα πείρων,
Verse: 265    οὕνεκ' ἄρ' οὐχ ᾧ πατρὶ χαριζόμενος θεράπευον
Verse: 266    δήμῳ ἔνι Τρώων, ἀλλ' ἄλλων ἦρχον ἑταίρων.
Verse: 267    τὸν μὲν ἐγὼ κατιόντα βάλον χαλκήρειὴ δουρὶ
Verse: 268    ἀγρόθεν, ἐγγὺς ὁδοῖο λοχησάμενος σὺν ἑταίρῳ·
Verse: 269    νὺξ δὲ μάλα δνοϕερὴ κάτεχ' οὐρανόν, οὐδέ τις ἥμεας
Verse: 270    ἀνθρώπων ἐνόησε, λάθον δέ ἑ θυμὸν ἀπούρας.
Verse: 271    αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ τόν γε κατέκτανον ὀξέι χαλκῷ,
Verse: 272    αὐτίκ' ἐγὼν ἐπὶ νῆα κιὼν Φοίνικας ἀγαυοὺς
Verse: 273    ἐλλισάμην, καί σϕιν μενοεικέα ληίδα δῶκα·
Verse: 274    τούς μ' ἐκέλευσα Πύλον δὲ καταστῆσαι καὶ ἐϕέσσαι
Verse: 275    ἢ εἰς ῎Ηλιδα δῖαν, ὅθι κρατέουσιν ᾽Επειοί.
Verse: 276    ἀλλ' ἤτοί σϕεας κεῖθεν ἀπώσατο ἲς ἀνέμοιο
Verse: 277    πόλλ' ἀεκαζομένους, οὐδ' ἤθελον ἐξαπατῆσαι·
Verse: 278    κεῖθεν δὲ πλαγχθέντες ἱκάνομεν ἐνθάδε νυκτός.
Verse: 279    σπουδῇ δ' ἐς λιμένα προερέσσαμεν, οὐδέ τις ἥμιν
Verse: 280    δόρπου μνῆστις ἔην, μάλα περ χατέουσιν ἑλέσθαι,
Verse: 281    ἀλλ' αὔτως ἀποβάντες ἐκείμεθα νηὸς ἅπαντες.
Verse: 282    ἔνθ' ἐμὲ μὲν γλυκὺς ὕπνος ἐπήλυθε κεκμηῶτα,
Verse: 283    οἱ δὲ χρήματ' ἐμὰ γλαϕυρῆς ἐκ νηὸς ἑλόντες
Verse: 284    κάτθεσαν, ἔνθα περ αὐτὸς ἐπὶ ψαμάθοισιν ἐκείμην.
Verse: 285    οἱ δ' ἐς Σιδονίην εὐναιομένην ἀναβάντες
Verse: 286    ᾤχοντ'· αὐτὰρ ἐγὼ λιπόμην ἀκαχήμενος ἦτορ."

Verse: 287       ὣς ϕάτο, μείδησεν δὲ θεὰ γλαυκῶπις ᾽Αθήνη,
Verse: 288    χειρί τέ μιν κατέρεξε· δέμας δ' ἤικτο γυναικὶ
Verse: 289    καλῇ τε μεγάλῃ τε καὶ ἀγλαὰ ἔργ' εἰδυίῃ.
Verse: 290    καί μιν ϕωνήσασ' ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·

Verse: 291       "κερδαλέος κ' εἴη καὶ ἐπίκλοπος ὅς σε παρέλθοι
Verse: 292    ἐν πάντεσσι δόλοισι, καὶ εἰ θεὸς ἀντιάσειε.
Verse: 293    σχέτλιε, ποικιλομῆτα, δόλων ἄτ', οὐκ ἄρ' ἔμελλες,
Verse: 294    οὐδ' ἐν σῇ περ ἐὼν γαίῃ, λήξειν ἀπατάων
Verse: 295    μύθων τε κλοπίων, οἵ τοι πεδόθεν ϕίλοι εἰσίν.
Verse: 296    ἀλλ' ἄγε μηκέτι ταῦτα λεγώμεθα, εἰδότες ἄμϕω
Verse: 297    κέρδε', ἐπεὶ σὺ μέν ἐσσι βροτῶν ὄχ' ἄριστος ἁπάντων
Verse: 298    βουλῇ καὶ μύθοισιν, ἐγὼ δ' ἐν πᾶσι θεοῖσι
Verse: 299    μήτι τε κλέομαι καὶ κέρδεσιν· οὐδὲ σύγ' ἔγνως
Verse: 300    Παλλάδ' ᾽Αθηναίην, κούρην Διός, ἥ τέ τοι αἰεὶ
Verse: 301    ἐν πάντεσσι πόνοισι παρίσταμαι ἠδὲ ϕυλάσσω,
Verse: 302    καὶ δέ σε Φαιήκεσσι ϕίλον πάντεσσιν ἔθηκα.
Verse: 303    νῦν αὖ δεῦρ' ἱκόμην, ἵνα τοι σὺν μῆτιν ὑϕήνω
Verse: 304    χρήματά τε κρύψω, ὅσα τοι Φαίηκες ἀγαυοὶ
Verse: 305    ὤπασαν οἴκαδ' ἰόντι ἐμῇ βουλῇ τε νόῳ τε,
Verse: 306    εἴπω θ' ὅσσά τοι αἶσα δόμοις ἔνι ποιητοῖσι
Verse: 307    κήδε' ἀνασχέσθαι· σὺ δὲ τετλάμεναι καὶ ἀνάγκῃ,
Verse: 308    μηδέ τῳ ἐκϕάσθαι μήτ' ἀνδρῶν μήτε γυναικῶν,
Verse: 309    πάντων, οὕνεκ' ἄρ' ἦλθες ἀλώμενος, ἀλλὰ σιωπῇ
Verse: 310    πάσχειν ἄλγεα πολλά, βίας ὑποδέγμενος ἀνδρῶν."

Verse: 311       τὴν δ' ἀπαμειβόμενος προσέϕη πολύμητις ᾽Οδυσσεύς:

Verse: 312       "ἀργαλέον σε, θεά, γνῶναι βροτῷ ἀντιάσαντι
Verse: 313    καὶ μάλ' ἐπισταμένῳ· σὲ γὰρ αὐτὴν παντὶ ἐί:σκεις.
Verse: 314    τοῦτο δ' ἐγὼν εὖ οἶδ', ὅτι μοι πάρος ἠπίη ἦσθα,
Verse: 315    εἷος ἐνὶ Τροίῃ πολεμίζομεν υἷες ᾽Αχαιῶν.
Verse: 316    αὐτὰρ ἐπεὶ Πριάμοιο πόλιν διεπέρσαμεν αἰπήν,
Verse: 317    βῆμεν δ' ἐν νήεσσι, θεὸς δ' ἐκέδασσεν ᾽Αχαιούς,
Verse: 318    οὔ σέγ' ἔπειτα ἴδον, κούρη Διός, οὐδὲ νόησα
Verse: 319    νηὸς ἐμῆς ἐπιβᾶσαν, ὅπως τί μοι ἄλγος ἀλάλκοις.
Verse: 320    ἀλλ' αἰεὶ ϕρεσὶν ᾗσιν ἔχων δεδαιὴγμένον ἦτορ
Verse: 321    ἠλώμην, εἵως με θεοὶ κακότητος ἔλυσαν·
Verse: 322    πρίν γ' ὅτε Φαιήκων ἀνδρῶν ἐν πίονι δήμῳ
Verse: 323    θάρσυνάς τ' ἐπέεσσι καὶ ἐς πόλιν ἤγαγες αὐτή.
Verse: 324    νῦν δέ σε πρὸς πατρὸς γουνάζομαι οὐ γὰρ ὀίω
Verse: 325    ἥκειν εἰς ᾽Ιθάκην εὐδείελον, ἀλλά τιν' ἄλλην
Verse: 326    γαῖαν ἀναστρέϕομαι· σὲ δὲ κερτομέουσαν ὀίω
Verse: 327    ταῦτ' ἀγορευέμεναι, ἵν' ἐμὰς ϕρένας ἠπεροπεύσῃς ή,
Verse: 328    εἰπέ μοι, εἰ ἐτεόν γε ϕίλην ἐς πατρίδ' ἱκάνω."

Verse: 329       τὸν δ' ἠμείβετ' ἔπειτα θεὰ γλαυκῶπις ᾽Αθήνη·

Verse: 330       "αἰεί τοι τοιοῦτον ἐνὶ στήθεσσι νόημα·
Verse: 331    τῶ σε καὶ οὐ δύναμαι προλιπεῖν δύστηνον ἐόντα,
Verse: 332    οὕνεκ' ἐπητής ἐσσι καὶ ἀγχίνοος καὶ ἐχέϕρων.
Verse: 333    ἀσπασίως γάρ κ' ἄλλος ἀνὴρ ἀλαλήμενος ἐλθὼν
Verse: 334    ἵετ' ἐνὶ μεγάροις ἰδέειν παῖδάς τ' ἄλοχόν τε·
Verse: 335    σοὶ δ' οὔ πω ϕίλον ἐστὶ δαήμεναι οὐδὲ πυθέσθαι,
Verse: 336    πρίν γ' ἔτι σῆς ἀλόχου πειρήσεαι, ἥ τέ τοι αὕτως
Verse: 337    ἧσται ἐνὶ μεγάροισιν, ὀιὴζυραὶ δέ οἱ αἰεὶ
Verse: 338    ϕθίνουσιν νύκτές τε καὶ ἤματα δάκρυ χεούσῃ.
Verse: 339    αὐτὰρ ἐγὼ τὸ μὲν οὔ ποτ' ἀπίστεον, ἀλλ' ἐνὶ θυμῷ
Verse: 340    ᾔδε', ὃ νοστήσεις ὀλέσας ἄπο πάντας ἑταίρους:
Verse: 341    ἀλλά τοι οὐκ ἐθέλησα Ποσειδάωνι μάχεσθαι
Verse: 342    πατροκασιγνήτῳ, ὅς τοι κότον ἔνθετο θυμῷ,
Verse: 343    χωόμενος ὅτι οἱ υἱὸν ϕίλον ἐξαλάωσας.
Verse: 344    ἀλλ' ἄγε τοι δείξω ᾽Ιθάκης ἕδος, ὄϕρα πεποίθῃς.
Verse: 345    Φόρκυνος μὲν ὅδ' ἐστὶ λιμήν, ἁλίοιο γέροντος,
Verse: 346    ἧδε δ' ἐπὶ κρατὸς λιμένος τανύϕυλλος ἐλαίη·
Verse: 347    ἀγχόθι δ' αὐτῆς ἄντρον ἐπήρατον, ἠεροειδές,
Verse: 348    ἱρὸν Νυμϕάων, αἳ Νηιάδες καλέονται·
Verse: 349    τοῦτο δέ τοι σπέος εὐρυ,; κατηρεϕές, ἔνθα σὺ πολλὰς
Verse: 350    ἕρδεσκες Νύμϕῃσι τεληέσσας ἑκατόμβας:
Verse: 351    τοῦτο δὲ Νήριτόν ἐστιν ὄρος καταειμένον ὕλῃ."

Verse: 352       ὣς εἰποῦσα θεὰ σκέδασ' ἠέρα, εἴσατο δὲ χθών·
Verse: 353    γήθησέν τ' ἄρ' ἔπειτα πολύτλας δῖος ᾽Οδυσσεὺς
Verse: 354    χαίρων ᾗ γαίῃ, κύσε δὲ ζείδωρον ἄρουραν.
Verse: 355    αὐτίκα δὲ Νύμϕῃς ἠρήσατο χεῖρας ἀνασχών·

Verse: 356       "Νύμϕαι νηιάδες, κοῦραι Διός, οὔ ποτ' ἔγωγε
Verse: 357    ὄψεσθ' ὔμμ' ἐϕάμην· νῦν δ' εὐχωλῇς ἀγανῇσι
Verse: 358    χαίρετ'· ἀτὰρ καὶ δῶρα διδώσομεν, ὡς τὸ πάρος περ,
Verse: 359    αἴ κεν ἐᾷ πρόϕρων με Διὸς θυγάτηρ ἀγελείη
Verse: 360    αὐτόν τε ζώειν καί μοι ϕίλον υἱὸν ἀέξῃ."

Verse: 361       τὸν δ' αὖτε προσέειπε θεὰ γλαυκῶπις ᾽Αθήνη·

Verse: 362       "θάρσει· μή τοι ταῦτα μετὰ ϕρεσὶ σῇσι μελόντων.
Verse: 363    ἀλλὰ χρήματα μὲν μυχῷ ἄντρου θεσπεσίοιο
Verse: 364    θείομεν αὐτίκα νῦν, ἵνα περ τάδε τοι σόα μίμνῃ·
Verse: 365    αὐτοὶ δὲ ϕραζώμεθ' ὅπως ὄχ' ἄριστα γένηται."

Verse: 366       ὣς εἰποῦσα θεὰ δῦνε σπέος ἠεροειδές,
Verse: 367    μαιομένη κευθμῶνας ἀνὰ σπέος: αὐτὰρ ᾽Οδυσσεὺς
Verse: 368    ἄσσον πάντ' ἐϕόρει, χρυσὸν καὶ ἀτειρέα χαλκὸν
Verse: 369    εἵματά τ' εὐποίητα, τά οἱ Φαίηκες ἔδωκαν.
Verse: 370    καὶ τὰ μὲν εὖ κατέθηκε, λίθον δ' ἐπέθηκε θύρῃσι
Verse: 371    Παλλὰς ᾽Αθηναίη, κούρη Διὸς αἰγιόχοιο.

Verse: 372       τὼ δὲ καθεζομένω ἱερῆς παρὰ πυθμέν' ἐλαίης
Verse: 373    ϕραζέσθην μνηστῆρσιν ὑπερϕιάλοισιν ὄλεθρον.
Verse: 374    τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε θεὰ γλαυκῶπις ᾽Αθήνη·

Verse: 375       "Διογενὲς Λαερτιάδη, πολυμήχαν' ᾽Οδυσσεῦ,
Verse: 376    ϕράζευ ὅπως μνηστῆρσιν ἀναιδέσι χεῖρας ἐϕήσεις,
Verse: 377    οἳ δή τοι τρίετες μέγαρον κάτα κοιρανέουσι,
Verse: 378    μνώμενοι ἀντιθέην ἄλοχον καὶ ἕδνα διδόντες:
Verse: 379    ἡ δὲ σὸν αἰεὶ νόστον ὀδυρομένη κατὰ θυμὸν
Verse: 380    πάντας μέν ῥ' ἔλπει καὶ ὑπίσχεται ἀνδρὶ ἑκάστῳ,
Verse: 381    ἀγγελίας προιὴεῖσα, νόος δέ οἱ ἄλλα μενοινᾷ."

Verse: 382       τὴν δ' ἀπαμειβόμενος προσέϕη πολύμητις ᾽Οδυσσεύς:

Verse: 383       "ὢ πόποι, ἦ μάλα δὴ ᾽Αγαμέμνονος ᾽Ατρείδαο
Verse: 384    ϕθείσεσθαι κακὸν οἶτον ἐνὶ μεγάροισιν ἔμελλον,
Verse: 385    εἰ μή μοι σὺ ἕκαστα, θεά, κατὰ μοῖραν ἔειπες.
Verse: 386    ἀλλ' ἄγε μῆτιν ὕϕηνον, ὅπως ἀποτίσομαι αὐτούς:
Verse: 387    πὰρ δέ μοι αὐτὴ στῆθι, μένος πολυθαρσὲς ἐνεῖσα,
Verse: 388    οἷον ὅτε Τροίης λύομεν λιπαρὰ κρήδεμνα.
Verse: 389    αἴ κέ μοι ὣς μεμαυῖα παρασταίης, γλαυκῶπι,
Verse: 390    καί κε τριηκοσίοισιν ἐγὼν ἄνδρεσσι μαχοίμην
Verse: 391    σὺν σοί, πότνα θεά, ὅτε μοι πρόϕρασσ' ἐπαρήγοις."

Verse: 392       τὸν δ' ἠμείβετ' ἔπειτα θεὰ γλαυκῶπις ᾽Αθήνη·

Verse: 393       "καὶ λίην τοι ἔγωγε παρέσσομαι, οὐδέ με λήσεις,
Verse: 394    ὁππότε κεν δὴ ταῦτα πενώμεθα· καί τιν' ὀίω
Verse: 395    αἵματί τ' ἐγκεϕάλῳ τε παλαξέμεν ἄσπετον οὖδας
Verse: 396    ἀνδρῶν μνηστήρων, οἵ τοι βίοτον κατέδουσιν.
Verse: 397    ἀλλ' ἄγε σ' ἄγνωστον τεύξω πάντεσσι βροτοῖσι·
Verse: 398    κάρψω μὲν χρόα καλὸν ἐνὶ γναμπτοῖσι μέλεσσι,
Verse: 399    ξανθὰς δ' ἐκ κεϕαλῆς ὀλέσω τρίχας, ἀμϕὶ δὲ λαῖϕος
Verse: 400    ἕσσω, ὅ κε στυγέῃσιν ἰδὼν ἄνθρωπος ἔχοντα,
Verse: 401    κνυζώσω δέ τοι ὄσσε πάρος περικαλλέ' ἐόντε,
Verse: 402    ὡς ἂν ἀεικέλιος πᾶσι μνηστῆρσι ϕανήῃς
Verse: 403    σῇ τ' ἀλόχῳ καὶ παιδί, τὸν ἐν μεγάροισιν ἔλειπες.
Verse: 404    αὐτὸς δὲ πρώτιστα συβώτην εἰσαϕικέσθαι,
Verse: 405    ὅς τοι ὑῶν ἐπίουρος, ὁμῶς δέ τοι ἤπια οἶδε,
Verse: 406    παῖδά τε σὸν ϕιλέει καὶ ἐχέϕρονα Πηνελόπειαν.
Verse: 407    δήεις τόν γε σύεσσι παρήμενον· αἱ δὲ νέμονται
Verse: 408    πὰρ Κόρακος πέτρῃ ἐπί τε κρήνῃ ᾽Αρεθούσῃ,
Verse: 409    ἔσθουσαι βάλανον μενοεικέα καὶ μέλαν ὕδωρ
Verse: 410    πίνουσαι, τά θ' ὕεσσι τρέϕει τεθαλυῖαν ἀλοιϕήν.
Verse: 411    ἔνθα μένειν καὶ πάντα παρήμενος ἐξερέεσθαι,
Verse: 412    ὄϕρ' ἂν ἐγὼν ἔλθω Σπάρτην ἐς καλλιγύναικα
Verse: 413    Τηλέμαχον καλέουσα, τεὸν ϕίλον υἱόν, ᾽Οδυσσεῦ,
Verse: 414    ὅς τοι ἐς εὐρύχορον Λακεδαίμονα πὰρ Μενέλαον
Verse: 415    ᾤχετο πευσόμενος μετὰ σὸν κλέος, εἴ που ἔτ' εἴης."

Verse: 416       τὴν δ' ἀπαμειβόμενος προσέϕη πολύμητις ᾽Οδυσσεύς:

Verse: 417       "τίπτε γὰρ οὔ οἱ ἔειπες, ἐνὶ ϕρεσὶ πάντ' εἰδυῖα;
Verse: 418    ἦ ἵνα που καὶ κεῖνος ἀλώμενος ἄλγεα πάσχῃ
Verse: 419    πόντον ἐπ' ἀτρύγετον· βίοτον δέ οἱ ἄλλοι ἔδουσι."

Verse: 420       τὸν δ' ἠμείβετ' ἔπειτα θεὰ γλαυκῶπις ᾽Αθήνη·

Verse: 421       "μὴ δή τοι κεῖνός γε λίην ἐνθύμιος ἔστω.
Verse: 422    αὐτή μιν πόμπευον, ἵνα κλέος ἐσθλὸν ἄροιτο
Verse: 423    κεῖσ' ἐλθών· ἀτὰρ οὔ τιν' ἔχει πόνον, ἀλλὰ ἕκηλος
Verse: 424    ἧσται ἐν ᾽Ατρεί:δαο δόμοις, παρὰ δ' ἄσπετα κεῖται.
Verse: 425    ἦ μέν μιν λοχόωσι νέοι σὺν νηὶ μελαίνῃ,
Verse: 426    ἱέμενοι κτεῖναι, πρὶν πατρίδα γαῖαν ἱκέσθαι·
Verse: 427    ἀλλὰ τά γ' οὐκ ὀίω· πρὶν καί τινα γαῖα καθέξει
Verse: 428    ἀνδρῶν μνηστήρων, οἵ τοι βίοτον κατέδουσιν."

Verse: 429       ὣς ἄρα μιν ϕαμένη ῥάβδῳ ἐπεμάσσατ' ᾽Αθήνη.
Verse: 430    κάρψε μέν οἱ χρόα καλὸν ἐνὶ γναμπτοῖσι μέλεσσι,
Verse: 431    ξανθὰς δ' ἐκ κεϕαλῆς ὄλεσε τρίχας, ἀμϕὶ δὲ δέρμα
Verse: 432    πάντεσσιν μελέεσσι παλαιοῦ θῆκε γέροντος,
Verse: 433    κνύζωσεν δέ οἱ ὄσσε πάρος περικαλλέ' ἐόντε.
Verse: 434    ἀμϕὶ δέ μιν ῥάκος ἄλλο κακὸν βάλεν ἠδὲ χιτῶνα,
Verse: 435    ῥωγαλέα, ῥυπόωντα, κακῷ μεμορυγμένα καπνῷ·
Verse: 436    ἀμϕὶ δέ μιν μέγα δέρμα ταχείης ἕσσ' ἐλάϕοιο,
Verse: 437    ψιλόν· δῶκε δέ οἱ σκῆπτρον καὶ ἀεικέα πήρην,
Verse: 438    πυκνὰ ῥωγαλέην· ἐν δὲ στρόϕος ἦεν ἀορτήρ.
Verse: 439    τώ γ' ὣς βουλεύσαντε διέτμαγεν. ἡ μὲν ἔπειτα
Verse: 440    ἐς Λακεδαίμονα δῖαν ἔβη μετὰ παῖδ' ᾽Οδυσῆος.



Next part


This text is part of the TITUS edition of Homer, Odyssee.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 30.11.2024. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.