TITUS
Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes
Part No. 848
Previous part

Chapter: 17 
Verse: 1  Μεγάλαι γάρ σου αἱ κρίσεις καὶ δυσδιήγητοι·
διὰ τοῦτο ἀπαίδευτοι ψυχαὶ ἐπλανήθησαν.
Verse: 2  ὑπειληϕότες γὰρ καταδυναστεύειν ἔθνος ἅγιον ἄνομοι
δέσμιοι σκότους καὶ μακρᾶς πεδῆται νυκτὸς
κατακλεισθέντες ὀρόϕοις ϕυγάδες τῆς αἰωνίου προνοίας ἔκειντο.
Verse: 3  λανθάνειν γὰρ νομίζοντες ἐπὶ κρυϕαίοις ἁμαρτήμασιν
ἀϕεγγεῖ λήθης παρακαλύμματι
ἐσκορπίσθησαν θαμβούμενοι δεινῶς
καὶ ἰνδάλμασιν ἐκταρασσόμενοι.
Verse: 4  οὐδὲ γὰρ ὁ κατέχων αὐτοὺς μυχὸς ἀϕόβους διεϕύλαττεν,
ἦχοι δ' ἐκταράσσοντες αὐτοὺς περιεκόμπουν,
καὶ ϕάσματα ἀμειδήτοις κατηϕῆ προσώποις ἐνεϕανίζετο.
Verse: 5  καὶ πυρὸς μὲν οὐδεμία βία κατίσχυεν ϕωτίζειν,
οὔτε ἄστρων ἔκλαμπροι ϕλόγες
καταυγάζειν ὑπέμενον τὴν στυγνὴν ἐκείνην νύκτα.
Verse: 6  διεϕαίνετο δ' αὐτοῖς μόνον
αὐτομάτη πυρὰ ϕόβου πλήρης,
ἐκδειματούμενοι δὲ τῆς μὴ θεωρουμένης ἐκείνης ὄψεως
ἡγοῦντο χείρω τὰ βλεπόμενα.
Verse: 7  μαγικῆς δὲ ἐμπαίγματα κατέκειτο τέχνης,
καὶ τῆς ἐπὶ ϕρονήσει ἀλαζονείας ἔλεγχος ἐϕύβριστος·
Verse: 8  οἱ γὰρ ὑπισχνούμενοι δείματα καὶ ταραχὰς ἀπελαύνειν ψυχῆς νοσούσης,
οὗτοι καταγέλαστον εὐλάβειαν ἐνόσουν.
Verse: 9  καὶ γὰρ εἰ μηδὲν αὐτοὺς ταραχῶδες ἐϕόβει,
κνωδάλων παρόδοις καὶ ἑρπετῶν συριγμοῖς ἐκσεσοβημένοι
διώλλυντο ἔντρομοι
καὶ τὸν μηδαμόθεν ϕευκτὸν ἀέρα προσιδεῖν ἀρνούμενοι.
Verse: 10  δειλὸν γὰρ ἰδίῳ πονηρία μάρτυρι καταδικαζομένη,
ἀεὶ δὲ προσείληϕεν τὰ χαλεπὰ συνεχομένη τῇ συνειδήσει·
Verse: 11  οὐθὲν γάρ ἐστιν ϕόβος εἰ μὴ προδοσία τῶν ἀπὸ λογισμοῦ βοηθημάτων,
Verse: 12  ἔνδοθεν δὲ οὖσα ἥττων ἡ προσδοκία
πλείονα λογίζεται τὴν ἄγνοιαν τῆς παρεχούσης τὴν βάσανον αἰτίας.
Verse: 13  οἱ δὲ τὴν ἀδύνατον ὄντως νύκτα
καὶ ἐξ ἀδυνάτου ᾅδου μυχῶν ἐπελθοῦσαν
τὸν αὐτὸν ὕπνον κοιμώμενοι
Verse: 14  τὰ μὲν τέρασιν ἠλαύνοντο ϕαντασμάτων,
τὰ δὲ τῆς ψυχῆς παρελύοντο προδοσίᾳ·
αἰϕνίδιος γὰρ αὐτοῖς καὶ ἀπροσδόκητος ϕόβος ἐπεχύθη.
Verse: 15  εἶθ' οὕτως, ὃς δή ποτ' οὖν ἦν ἐκεῖ καταπίπτων,
ἐϕρουρεῖτο εἰς τὴν ἀσίδηρον εἱρκτὴν κατακλεισθείς·
Verse: 16  εἴ τε γὰρ γεωργὸς ἦν τις ἢ ποιμὴν
ἢ τῶν κατ' ἐρημίαν ἐργάτης μόχθων,
προλημϕθεὶς τὴν δυσάλυκτον ἔμενεν ἀνάγκην,
μιᾷ γὰρ ἁλύσει σκότους πάντες ἐδέθησαν·
Verse: 17  εἴ τε πνεῦμα συρίζον
ἢ περὶ ἀμϕιλαϕεῖς κλάδους ὀρνέων ἦχος εὐμελὴς
ἢ ῥυθμὸς ὕδατος πορευομένου βίᾳ
ἢ κτύπος ἀπηνὴς καταρριπτομένων πετρῶν
Verse: 18  ἢ σκιρτώντων ζῴων δρόμος ἀθεώρητος
ἢ ὠρυομένων ἀπηνεστάτων θηρίων ϕωνὴ
ἢ ἀντανακλωμένη ἐκ κοιλότητος ὀρέων ἠχώ,
παρέλυεν αὐτοὺς ἐκϕοβοῦντα.
Verse: 19  ὅλος γὰρ ὁ κόσμος λαμπρῷ κατελάμπετο ϕωτὶ
καὶ ἀνεμποδίστοις συνείχετο ἔργοις·
Verse: 20  μόνοις δὲ ἐκείνοις ἐπετέτατο βαρεῖα νὺξ
εἰκὼν τοῦ μέλλοντος αὐτοὺς διαδέχεσθαι σκότους,
ἑαυτοῖς δὲ ἦσαν βαρύτεροι σκότους.

Next part


This text is part of the TITUS edition of Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 23.1.2025. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.