TITUS
Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes
Part No. 864
Previous part

Chapter: 13 
Verse: 1    ῾Ο ἁπτόμενος πίσσης μολυνθήσεται,
   καὶ ὁ κοινωνῶν ὑπερηϕάνῳ ὁμοιωθήσεται αὐτῷ.
Verse: 2    βάρος ὑπὲρ σὲ μὴ ἄρῃς
   καὶ ἰσχυροτέρῳ σου καὶ πλουσιωτέρῳ μὴ κοινώνει.
   τί κοινωνήσει χύτρα πρὸς λέβητα;
   αὕτη προσκρούσει, καὶ αὕτη συντριβήσεται.
Verse: 3    πλούσιος ἠδίκησεν, καὶ αὐτὸς προσενεβριμήσατο·
   πτωχὸς ἠδίκηται, καὶ αὐτὸς προσδεηθήσεται.
Verse: 4    ἐὰν χρησιμεύσῃς, ἐργᾶται ἐν σοί·
   καὶ ἐὰν ὑστερήσῃς, καταλείψει σε.
Verse: 5    ἐὰν ἔχῃς, συμβιώσεταί σοι
   καὶ ἀποκενώσει σε, καὶ αὐτὸς οὐ πονέσει.
Verse: 6    χρείαν ἔσχηκέν σου, καὶ ἀποπλανήσει σε
   καὶ προσγελάσεταί σοι καὶ δώσει σοι ἐλπίδα·
   λαλήσει σοι καλὰ καὶ ἐρεῖ Τίς ἡ χρεία σου;
Verse: 7    καὶ αἰσχυνεῖ σε ἐν τοῖς βρώμασιν αὐτοῦ,
   ἕως οὗ ἀποκενώσῃ σε δὶς ἢ τρίς,
   καὶ ἐπ' ἐσχάτων καταμωκήσεταί σου·
   μετὰ ταῦτα ὄψεταί σε καὶ καταλείψει σε
   καὶ τὴν κεϕαλὴν αὐτοῦ κινήσει ἐπὶ σοί.
Verse: 8    πρόσεχε μὴ ἀποπλανηθῇς
   καὶ μὴ ταπεινωθῇς ἐν ἀϕροσύνῃ σου.
Verse: 9    Προσκαλεσαμένου σε δυνάστου ὑποχωρῶν γίνου,
   καὶ τόσῳ μᾶλλόν σε προσκαλέσεται·
Verse: 10    μὴ ἔμπιπτε, μὴ ἀπωσθῇς,
   καὶ μὴ μακρὰν ἀϕίστω, ἵνα μὴ ἐπιλησθῇς.
Verse: 11    μὴ ἔπεχε ἰσηγορεῖσθαι μετ' αὐτοῦ
   καὶ μὴ πίστευε τοῖς πλείοσιν λόγοις αὐτοῦ·
   ἐκ πολλῆς γὰρ λαλιᾶς πειράσει σε
   καὶ ὡς προσγελῶν ἐξετάσει σε.
Verse: 12    ἀνελεήμων ὁ μὴ συντηρῶν λόγους
   καὶ οὐ μὴ ϕείσηται περὶ κακώσεως καὶ δεσμῶν.
Verse: 13    συντήρησον καὶ πρόσεχε σϕοδρῶς,
   ὅτι μετὰ τῆς πτώσεώς σου περιπατεῖς.
Verse: 15    Πᾶν ζῷον ἀγαπᾷ τὸ ὅμοιον αὐτῷ
   καὶ πᾶς ἄνθρωπος τὸν πλησίον αὐτοῦ·
Verse: 16    πᾶσα σὰρξ κατὰ γένος συνάγεται,
   καὶ τῷ ὁμοίῳ αὐτοῦ προσκολληθήσεται ἀνήρ.
Verse: 17    τί κοινωνήσει λύκος ἀμνῷ;
   οὕτως ἁμαρτωλὸς πρὸς εὐσεβῆ.
Verse: 18    τίς εἰρήνη ὑαίνῃ πρὸς κύνα;
   καὶ τίς εἰρήνη πλουσίῳ πρὸς πένητα;
Verse: 19    κυνήγια λεόντων ὄναγροι ἐν ἐρήμῳ·
   οὕτως νομαὶ πλουσίων πτωχοί.
Verse: 20    βδέλυγμα ὑπερηϕάνῳ ταπεινότης·
   οὕτως βδέλυγμα πλουσίῳ πτωχός.
Verse: 21    πλούσιος σαλευόμενος στηρίζεται ὑπὸ ϕίλων,
   ταπεινὸς δὲ πεσὼν προσαπωθεῖται ὑπὸ ϕίλων.
Verse: 22    πλουσίου σϕαλέντος πολλοὶ ἀντιλήμπτορες·
   ἐλάλησεν ἀπόρρητα, καὶ ἐδικαίωσαν αὐτόν.
   ταπεινὸς ἔσϕαλεν, καὶ προσεπετίμησαν αὐτῷ·
   ἐϕθέγξατο σύνεσιν, καὶ οὐκ ἐδόθη αὐτῷ τόπος.
Verse: 23    πλούσιος ἐλάλησεν, καὶ πάντες ἐσίγησαν
   καὶ τὸν λόγον αὐτοῦ ἀνύψωσαν ἕως τῶν νεϕελῶν.
   πτωχὸς ἐλάλησεν καὶ εἶπαν Τίς οὗτος;
   κἂν προσκόψῃ, προσανατρέψουσιν αὐτόν.
Verse: 24    ἀγαθὸς ὁ πλοῦτος, ᾧ μή ἐστιν ἁμαρτία,
   καὶ πονηρὰ ἡ πτωχεία ἐν στόματι ἀσεβοῦς.
Verse: 25    Καρδία ἀνθρώπου ἀλλοιοῖ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ,
   ἐάν τε εἰς ἀγαθὰ ἐάν τε εἰς κακά.
Verse: 26    ἴχνος καρδίας ἐν ἀγαθοῖς πρόσωπον ἱλαρόν,
   καὶ εὕρεσις παραβολῶν διαλογισμοὶ μετὰ κόπων.

Next part


This text is part of the TITUS edition of Vetus Testamentum graece iuxta LXX interpretes.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 23.1.2025. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.