და მიჰხედა და იხილა, რომელნი-იგი დასდებდეს შესაწირავსა ფასისსაცავსა მას მდიდარნი.
და იხილა ვინმე ქურივი გლახაკი, რომელმან დადვა ორი მწულილი.
და თქუა: ჭეშმარიტად გეტყჳ თქუენ, რამეთუ ქურივმან ამან გლახაკმან უმეტეს ყოველთასა შეწირა,
რამეთუ ამათ ყოველთა ნამეტნავისაგან მათისა დადვეს შესაწირავსა მას ღმრთისასა, ხოლო ამან ნაკლულევანებისაგან თჳსისა, ყოველი, რაცა აქუნდა საცხორებელი, შეწირა.
და რომელნიმე იტყოდეს ტაძრისათჳს, ვითარმედ: ქვითა კეთილითა და პატიოსნითა შენებულ არს; და თქუა იესო:
ხედავთ ამას? მოვლენან დღენი, რომელთა შინა არა დაშთეს ქვა ქვასა ზედა, რომელი არა დაირღვეს.
ჰკითხეს მას მოწაფეთა: მოძღუარ, ოდეს უკუე იყოს ესე, და რა არს სასწაული, რაჟამს ესე ყოფად არს?
ხოლო თავადმან თქუა: იხილეთ, ნუუკუე სცთეთ, რამეთუ მრავალნი მოვიდოდიან სახელითა ჩემითა და იტყოდიან, ვითარმედ მე ვარ. და ჟამი მოწევნულ არს. არამედ ნუ მიხვალთ შედგომად მათდა.
და ოდეს გესმოდიან ბრძოლანი და შფოთნი, ნუ შესძრწუნდებით, რამეთუ ჯერ-არს ესე პირველად ყოფად, და არღა მეყსეულად იყოს აღსასრული.
მაშინ ეტყოდა მათ: აღდგეს ნათესავი ნათესავსა ზედა და მეუფება მეუფებასა ზედა.
და იყვნენ ძრვანი დიდ-დიდნი ადგილ-ადგილ, სიყმილნი და სრვანი; საშინელებანი ზეცით და სასწაულნი დიდ-დიდნი იყვნენ.
ხოლო ამათ ყოველთა წინა დაგასხნენ თქუენ ზედა ჴელნი მათნი და გდევნიდენ და მიგცნენ თქუენ შესაკრებელთა და საპყრობილეთა და მეფეთა წინაშე და მთავართა მიგიყვანენ სახელისა ჩემისათჳს.
და გექმნეს თქუენ ესე საწამებელ.
დაისხენით ესე გულთა თქუენთა, რაჲთა არა წინაწარ იწურთიდეთ, რაჲ სიტყვა მიუგოთ.
რამეთუ მე მოგცე თქუენ პირი და სიბრძნე, რომელსა ვერ უძლონ წინააღმდგომად და სიტყჳს გებად ყოველთა წინააღმდგომთა თქუენთა.
რამეთუ მიეცნეთ თქუენ მამა-დედათაგან და ძმათა და მეგობართა და ნათესავთა, და მოჰკლვიდენ თქუენგანთა.
და იყვნეთ თქუენ მოძულებულ ყოველთაგან სახელისა ჩემისაათჳს.
და თმა თავისა თქუენისა არა წარწყმდეს.
და მოთმინებითა თქუენითა მოიპოვნეთ სულნი თქუენნი.
რაჟამს იხილოთ იერუსალჱმსა გარემოდგომილი ერი მჴედრებისა მაშინ გულისხმა-ყავთ, რამეთუ მოახლებულ არს მოოჴრება მისი.
მაშინ რომელნი იყვნენ ჰურიასტანს, ივლტოდენ მთად; და რომელნი იყვნენ შორის მისა, განივლტოდენ; და რომელნი ველსა იყვნენ, ნუ შევლენედ მუნ.
რამეთუ დღენი შურისგებისანი ესე არიან, რაჲთა აღესრულნენ ყოველნი წერილნი.
ხოლო ვაჲ მუცელ-ქმნულთა და რომელნი აწოებდენ მათ დღეთა შინა, რამეთუ იყოს მაშინ ჭირი დიდი ქუეყანასა ზედა და რისხვა ერსა ამას ზედა
და დაეცნენ პირითა მახჳლისათა და წარიტყუენენ ყოველთა მიერ წარმართთა; და იერუსალიმი დათრგუნვილ იყოს წარმართთაგან, ვიდრემდე აღესრულნენ ჟამნი წარმართთანი.
და იყოს სასწაული მზესა შინა და მთოვარესა და ვარსკულავთა, და ქუეყანასა ზედა შეკრება თესლებისა განკჳრვებითა ოხრისათა ზღჳსაგან და ძრვისა.
სულითა კაცთათა შიშისაგან და მოლოდებისა მომავალისა ზედა სოფელსა ამას, რამეთუ ძალნი ცათანი შეიძრნენ.
და მაშინ იხილონ ძე კაცისა, მომავალი ღრუბელთა ძალითა და დიდებითა მრავლითა.
და ვითარცა იწყოს ამან ყოველმან ყოფად, აღიხილენით თუალნი და აღიპყრენით თავნი თქუენნი, რამეთუ მოწევნულ არს გამოჴსნა თქუენი.
და ეტყოდა მათ იგავსა: იხილეთ ლეღჳ და ყოველნი ხენი.
რაჟამს გამოვალნ ფურცელი, თჳთ უწყოდით, რამეთუ ახლოს არს ზაფხული.
ეგრეცა თქუენ, რაჟამს იხილოთ ესე ყოველი ყოფილი, უწყოდეთ, რამეთუ ახლოს არს სასუფეველი ღმრთისა.
მაშინ გეტყჳ თქუენ, რამეთუ არა წარჴდეს ნათესავი ესე, ვიდრემდე ესე ყოველი იყოს.
ცანი და ქუეყანა წარჴდენ, ხოლო სიტყუანი ჩემნი არა წარჴდენ.
ეკრძალენით თავთა თქუენთა, ნუუკუე დამძიმდენ გულნი თქუენნი შუებითა და მთრვალობითა და ზრუნვითა ამის სოფლისათა, და მეყსეულად მოიწიოს თქუენ ზედა დღე იგი.
რამეთუ ვითარცა საბრჴე მოუჴდეს მსხდომარეთა ზედა პირსა ყოვლისა ქუეყანისასა.
იღჳძებდით უკუე ყოველსა ჟამსა და ევედრებოდეთ, რაჲთა ღირს იქმნეთ განრინებად ამის ყოვლისაგან, რომელი ყოფად არს და დადგრომად წინაშე ძისა კაცისა.
და იყოფვოდა თავადი ტაძარსა მას შინა დღისი და ასწავებდა; ხოლო ღამე განვიდის და იქცევინ მთასა მას, რომელსა ჰრქჳან ზეთისხილთა.
და ყოველმან ერმან აღიმსთჳს მისა ტაძარსა მას შინა სმენად სიტყუათა მისთა.
