და იყო ვითარ ერი იგი დაესხმოდა მას სმენად სიტყუასა ღმრთისასა, და თავადი დგა კიდესა თანა ტბისა მის გენესარეთისასა.
და იხილნა ორნი ნავნი, მდგომარენი კიდესა მის ტბისასა: ხოლო მესათხევლენი იგი გამოვიდეს ნავისა მისგან და განჰრცხიდეს ბადეთა.
და შევიდა ერთსა მას ნავსა, რომელი იყო სიმონისი, და უბრძანა მათ ქუეყანით შე-რე-დგინება მცირედ და დაჯდა და ასწავებდა ნავით გამო ერსა მას.
და ვითარცა დასცხრა სიტყუად, ჰრქუა სიმონს: შეავლინე ღრმად და სდევით ბადე თქუენი ნადირობად.
მიუგო სიმონ და ჰრქუა: მოძღუარ, ღამე ყოველ დავშუერით და არარაჲ მოვიღეთ; ხოლო სიტყჳთა შენითა გარდაუტეოთ ბადე.
და ესე რა ყვეს, შეაყენეს თევზისა სიმრავლე დიდი, და განსთქდებოდეს ბადენი მათნი.
და წამს-უყოფდეს რომელნი-იგი იყვნეს ერთსა მას ნავსა, რაჲთა მოვიდენ და შეეწივნენ მათ და მოვიდეს და აღავსნეს ორნივე იგი ნავნი, ვიდრემდე დაინთქმოდეს იგინი.
და ვითარცა იხილა სიმონ-პეტრე, შეუვრდა მუჴლთა იესოსთა და ჰრქუა მას: განვედ ჩემგან, რამეთუ კაცი ცოდვილი ვარ, უფალო.
რამეთუ განკჳრვებამან შეიპყრა იგი და ყოველნი მისთანანი ნადირობასა მას თევზისასა, რომელი შეაყენეს.
ეგრეთვე იაკობ და იოანე, ძენი ზებედესნი, რომელნი იყვნეს ზიარნი სიმონისნი. და იესო ჰრქუა სიმონს: ნუ გეშინინ, სიმონ! ამიერითგან იყო კაცთა მონადირე.
და გამოადგინეს ნავი იგი ქუეყანად და დაუტევეს ყოველი და მისდევდეს მას.
და იყო ვითარცა შევიდა იგი ერთსა ქალაქთაგანსა, და აჰა კაცი სავსე კეთროვანებითა. ვითარცა იხილა მან იესო დავარდა პირსა ზედა თჳსსა, ევედრებოდა მას და ეტყოდა: უფალო, უკუეთუ გინდეს, ძალ-გიც განკურნებად ჩემდა.
და განყო ჴელი, შეახო მას და ჰრქუა: მნებავს, განწმიდენი! და მეყსეულად განეშორა კეთროვნება იგი მისგან.
და თავადმან ამცნო მას, რაჲთა არავის უთხრას, არამედ: წარვედ და უჩუენე თავი შენი მღდელსა და შეწირე განწმედისა შენისთჳს, ვითარცა უბრძანა მოსე საწამებელად მათა.
და უფროსად მიმოედებოდა მისთჳს სიტყუა იგი. და შეკრბებოდა ერი მრავალი სმენად და განკურნებად უძლურებათა მათთაგან მის მიერ.
ხოლო თავადი განეშორის უდაბნოდ და ილოცავნ.
და იყო ერთსა შინა დღესა და თავადი იესო ასწავებდა მათ. და სხდეს მუნ ფარისეველნი და შჯულის მოძღუარნი, რომელნი მოსრულ იყვნეს ყოვლისაგან დაბნებისა გალილეასა და ჰურიასტანისა და იერუსალჱმისა, და ძალი ღმრთისა იყო განკურნებად მათა.
და აჰა ესერა კაცთა მოაქუნდა ცხედრითა კაცი, რომელი იყო განრღუეულ, და უნდა შეღება მისი და დადგმა წინაშე მისა.
და ვერ პოეს, ვინამცა შეიღეს იგი ერისა მისგან; აღჴდეს ერდოსა ზედა და აღიღეს კაცი და შთაუტევეს კაცი იგი ცხედრითურთ წინაშე იესოსა.
და იხილა რა სარწმუნოება მათი ჰრქუა მას: კაცო, მიგეტევნენ ცოდვანი შენნი!
და იწყეს განზრახვად მწიგნობართა მათ ღა ფარისეველთა და იტყოდეს: ვინ არს ესე, რომელი იტყჳს გმობასა? ვის ჴელ-ეწიფების მიტევება ცოდვათა, გარნა მხოლოსა ღმერთსა?
გულისხმა-ყვნა იესო გულის ზრახვანი მათნი, მიუგო ღა ჰრქუა მათ: რასა-ეგე ჰზრახავთ გულთა თქუენთა?
რა უადვილეს არს სიტყუად: მიგეტევნენ შენ ცოდვანი შენნი, ანუ თქუმად: აღდეგ და ვიდოდე?
არამედ რაჲთა უწყოდით, რამეთუ ჴელმწიფება აქუს ძესა კაცისასა ქუეყანასა ზედა მიტევებად ცოდვათა, (და ჰრქუა განრღუეულსა მას): შენ გეტყჳ: აღდეგ, და აღიღე ცხედარი შენი. და წარვედ სახედ შენდა.
და მეყსეულად აღდგა წინაშე მათსა და აღიღო ცხედარი, რომელსა ზედა იდვა, და წარვიდა სახედ თჳსა და ადიდებდა ღმერთსა.
და განკჳრვებამან შეიპყრნა ყოველნი და ადიდებდეს ღმერთსა: და შიში დაეცა მათ ზედა და იტყოდეს, რამეთუ: ვიხილეთ უდიდებულესი დიდება დღეს.
და ამისა შემდგომად გამოვიდა და იხილა მეზუერე, სახელით ლევი, მჯდომარე საზუერესა ზედა და ჰრქუა მას: მომდევდი მე.
და მან დაუტევა ყოველი და აღდგა და მისდევდა მას.
და დაუმზადა ლევი პური დიდი იესოს სახლსა შინა თჳსსა. და იყო კრებული დიდი მეზუერეთა და სხუათა, რომელნი იყვნეს მათ თანა ინაჴით მსხდომარენი.
და დრტჳნვიდეს ფარისეველნი და მწიგნობარნი მათნი მოწაფეთა მისთა თანა და იტყოდეს: რასათჳს მეზუერეთა და ცოდვილთა თანა შჭამთ და სუამთ?
მიუგო იესო და ჰრქუა მათ: არა უჴმს ცოცხალთა მკურნალი, არამედ რომელნი ბოროტსა სენსა შინა არიან.
არა მოვედ წოდებად მართალთა, არამედ ცოდვილთა, რაჲთა შეინანონ.
ხოლო მათ ჰრქუეს მას: რასათჳს მოწაფენი იოანესნი იმარხვენ ზედაჲ-ზედა და ვედრებასა ჰყოფენ და ეგრეთვე ფარისეველთანი, ხოლო მოწაფენი შენნი ჭამენ და სუმენ.
ხოლო იესო ჰრქუა მათ: ნუუკუე ჴელეწიფების ძეთა სიძისათა ვიდრემდე სიძე მათ თანა არს, რაჲთა ამარხვებდეს მათ.
ხოლო მოვლენან დღენი და ოდეს ამაღლდეს მათგან სიძე იგი, მაშინ იმარხვიდენ მათ დღეთა შინა.
და ეტყოდა მათ იგავითცა, ვითარმედ: არავინ სადგმელი სამოსლისა ახლისა დაადგის სამოსელსა ძუელსა, რაჲთა არა ახალიცა იგი განაპოს და ძუელსა მას ვერ შეჰგავს სადგმელი ახლისა სამოსლისა.
და არავინ შთაასხის ღჳნო ახალი თხიერთა ძუელთა, რაჲთა არა განხეთქნეს ღჳნომან ახალმან თხიერნი იგი, და ღჳნო დაითხიოს, და თხიერნი წარწყმდენ.
არამედ ღჳნო ახალი თხიერთა ახალთა ჯერ-არს შთასხმად, და ორნივე დაიმარხნენ.
და არავინ სუამნ ღჳნოსა ძუელსა და მეყსეულად ჰნებავნ ახალი, რამეთუ თქჳს: ძუელი უმჯობეს არს.
