უფალო ღმერთო ჩემო, გადიდებდე შენ, და უგალობდე სახელსა შენსა, რამეთუ ჰქმნენ საკჳრველნი საქმენი. ზრახვაჲ დასაბამისაჲ ჭეშმარიტ. იყავნ უფალო.
რამეთუ დასხენ ქალაქნი მიწად, და ქალაქნი ძლიერნი დაცემად იგი საფუძველითგან. უღმრთოთა ქალაქი უკუნისამდე არა აღეშენოს.
ამისთჳს გაკურთხევდეს შენ ერი გლახაკი, და ქალაქნი კაცთა დაჭირვებულთანი გაკურთხევდენ შენ,
რამეთუ იქმენ შენ ყოველსა ქალაქსა მდაბალსა შემწე, და სულ-მოკლეთა ნაკლულევანებისაგან მფარველ. კაცთაგან უკეთურთა იჴსნენ იგინი. მფარველ წყურიელთა, და სულთა კაცთა დაწუნებულთა.
რამეთუ ვითარცა კაცნი სულ-მოკლენი წყურილითა სიონს შინა კაცთა მათ <გან> უღმრთოთა, რომელთა მიმცენ ჩუენ,
და უყოს უფალმან საბაოთ ყოველთა წარმართთა, მთასა მას ზედა სუმიდენ სიხარულსა, სუმიდენ ღჳნოსა,
იცხებდენ ნელსაცხებელსა, მოეცნენ მთასა ამას მოცემით. მიეც ესე ყოველი წარმართთა, რამეთუ ზრახვაჲ ესე ყოველთა მიმართ წარმართთა.
შთანთქა სიკუდილმან და შეუძლო. და კუალად მოუსპო უფალმან ყოველი ცრემლი ყოვლისაგან პირისა. ყუედრებაჲ ერისა მისისაჲ მოუღო ყოვლისაგან ქუეყანისა, რამეთუ პირი უფლისაჲ იტყოდა./
Page of ms. J: A56v და თქუან მას დღესა შინა, აჰა ღმერთი ჩუენი, რომელსა ჩუენ ვესევდით, და ვიხარებდეთ მაცხოვარებასა ჩუენსა.
განსუენებაჲ მოსცეს ღმერთმან მთასა ამას ზედა და დაითრგუნოს მოაბელი იგი ვითარცა იგი დაითრგუნის კალოჲ კევრითა,
და დააცადნეს ჴელნი მისნი. ვითარცა სახედ მან დაამდაბლნა და წარწყმიდნა, ეგრეთვე დამდაბლდეს იგი და დამდაბლდეს სიმაღლე მისი, სადა იგი ჴელნი მისნი დაასხნა.
და სიმაღლე იგი ზღუდისაჲ მის შესავედრებელისა შენისაჲ. დაამდაბლოს, და შთავიდენ ვიდრე იატაკადმდე.
