Եւ լուաւ յակոբ զբանս որդւոցն լաբանու՝ զի ասէին, եթէ ա́չռ յակոբ զա(մենայ)ն ինչս հօր մերոյ. եւ ՛ի հօր մերոյ ընչից արար իւր զայն ա(մենայ)ն փառս։
եւ ետես յակոբ զերեսս լաբանու, եւ ահա՝ ո́չ էին ընդ նմա ո(ր)պ(էս) յերեկն եւ յեռանդ։
Եւ ասէ տ(է)ր ա(ստուա)ծ ցյակոբ. դարձի́ր յերկիր հօր քոյ եւ յազգ քո. եւ եղէց ընդ քեզ։
Եւ յղեաց յակոբ, եւ կոչեաց զռաքէլ եւ զլիա ՛ի դաշտ անդր՝ ուր էին խաշինքն։
եւ ասէ ցնոսա. տեսանեմ ես զերեսս հօր ձերոյ, զի ո́չ են ընդիս ո(ր)պ(էս) յերեկն եւ յեռանդ։ եւ ա(ստուա)ծ հօր իմոյ է́ր ընդ իս։
Եւ դուք ինքնի́ն գիտէք զի յա(մենայ)ն զօրութ(են)է իմմէ ծառայեցի հօր ձերում։
եւ հայր ձեր ընդհարաւ ընդ իս, եւ փոխեաց զվարձս իմ զտասն բծացդ. եւ ո́չ ետ նմա ա(ստուա)ծ առնել ինձ չար։
եթէ ասիցէ, նկարէ́նքդ եղիցին քո վարձք, ա(մենայ)ն խաշինքս նկարէնս ծնանին։ եւ եթէ ասիցէ թէ սպիտակքդ եղիցին քո վարձք, ա(մենայ)ն խաշինքս սպիտակս ծնանի́ն։
եւ եհան ա(ստուա)ծ զա(մենայ)ն խաշինս հօր ձերոյ՝ եւ ետ ինձ։
Եւ լինէր յորժամ զկծէին խաշինքն, տեսանէի աչօք իմովք յերազի, եւ ահա քա́ղք եւ խոյք ելանէին ՛ի վ(ե)ր(այ) մաքեաց եւ այծից. պիսակք եւ խայտախարիւք եւ գորշախայտք։
Եւ ասէ ցիս հրեշտակ ա(ստուծո)յ ՛ի տեսլեան. յակո́բ։ եւ ես ասեմ. զի՞ է։
եւ ասէ՝ հայեա́ց աչօք քովք, եւ տե́ս զքաղսն եւ զխոյս որ ելանեն ՛ի մաքիսն եւ յայծս. զիա́րդ պիսակք եւ գորշախայտք եւ խայտախարիւք են։ քանզի տեսի որչափ ինչ առնէր ընդ քեզ լաբան։
Ե́ս եմ ա(ստուա)ծ որ երեւեցայ քեզ ՛ի տեղւոջն ա(ստուծո)յ. ուր օծեր ինձ զարձանն, եւ եդիր ուխտս։ եւ արդ՝ արի́ ե́լ յերկրէս յայսմանէ, եւ ե́րթ յերկիր ծննդեան քոյ, եւ եղէց ընդ քեզ։
Պատասխանի ետուն ռաքէլ եւ լիա՝ եւ ասեն ցնա, միթէ գո՞յ եւս մեր այսուհետեւ բաժի́ն եւ ժառանգութի(ւն) ՛ի տան հօր մերոյ։
ո՞չ ապաքէն իբրւե զօտարոտիս համարեալ եմք նմա. զի վաճառեաց զմեզ՝ եւ եկեր ուտելով զարծաթ մեր։
ա(մենայ)ն մեծութի(ւն) եւ փառք զոր եհան ա(ստուա)ծ ՛ի հօրէ մերմէ, մե́զ եղիցի՝ եւ որդւոց մերոց։ արդ զոր ինչ ասաց քեզ ա(ստուա)ծ՝ արա́։
Յարեաւ յակոբ՝ ա́ռ զկանայս իւր եւ զմանկունս իւր, եւ եհան զնոսա յուղտս։
եւ խաղացոյց զա(մենայ)ն զինչս իւր եւ զա(մենայ)ն ստացուածս իւր զոր արար ՛ի միջագետս ասորւոց՝ երթալ առ սահակ հայր իւր յերկիրն քանանացւոց։
Եւ լաբան երթեալ էր ՛ի կտուրս խաշանց իւրոց։ եւ գողացաւ ռաքէլ զկուռս հօր իւրոյ.
եւ գողացաւ յակոբ զսիրտ լաբանու աներոյ իւրոյ՝ չպատմե́լ նմա թէ գնայցէ։
եւ գնաց ինքն եւ ա(մենայ)ն որ ինչ ի́ւր էր։ եւ յարուցեալ անց ընդ գետ՝ եւ դիմեաց ՛ի լեառն գաղաադու։
Ա́զդ եղեւ լաբանու ասորւոյ յաւուրն երրորդի, եթէ գնաց յակոբ։
եւ առեալ զեղբարս իւր ընդ իւր, պնդեցաւ զկնի ն(ո)ր(ա) ճանապարհ զեւթն աւուր, եւ եհաս նմա ՛ի լերինն գաղաադու։
Եւ եկն ա(ստուա)ծ առ լաբան ասորի ՛ի տեսլեան գիշերոյ՝ եւ ասէ ցնա. զգո́յշ լեր անձին քում, գուցէ խօսիցիս ընդ յակոբայ անզգամու(թեամ)բ։ եւ եհաս լաբան յակոբայ։
Եւ յակոբ եհար զխորան իւր ՛ի լերինն։ եւ լաբան կացոյց զեղբարս իւր ՛ի լերինն գաղաադու։
Եւ ասէ լաբան ցյակոբ. ընդէ՞ր արարեր զայդ, ընդէ՞ր գաղտագնաց եղեր յինէն, եւ գողացա́ր զիս. եւ վարեցեր զդստերս իմ իբրեւ զգերեալս սրոյ։
եւ եթէ ազդ արարեալ էր ինձ, առաքէի զքեզ ուրախու(թեամ)բ, եւ արուեստականօք թմբկաց եւ քնարաց։
եւ չէի՞ արդեւք արժանի համբուրել զորդեակս իմ՝ եւ զդստերս իմ։ եւ արդ՝ անմտու(թեամ)բ արարեր։
Եւ այժմ ձեռնհա́ս էի առնել քեզ չար, բայց ա(ստուա)ծ հօր քոյ երեկ ասաց ցիս. զգո́յշ լեր գուցէ խօսիցիս ընդ յակոբայ անզգամութ(եամ)բ։
եւ արդ՝ գնացեալ երթաս, զի ցանկանալով ցանկացեալ ես երթալ ՛ի տուն հօր քոյ։ եւ ընդէ՞ր գողացար զաստուածսն իմ։
Պատասխանի ետ յակոբ՝ եւ ասէ ցլաբան, քանզի երկեա́յ։ ասացի թէ գուցէ հանիցես զդստերս քո յինէն, եւ զա(մենայ)ն ինչ զիմ.
Եւ ասէ յակոբ. առ որում գտցես զաստուածսն քո, մի́ կեցցէ առաջի եղբարցս մերոց։ եւ արդ՝ ծանի́ր ինչ ՛ի քոց ընչից առիս, եւ առցես. եւ ոչ ծանեաւ առ նմա եւ ո́չ ինչ։ եւ ո́չ գիտէր յակոբ՝ թէ ռաքելայ կնոջ իւրոյ գողացեալէր զն(ո)ս(ա)։
Եւ մտեալ լաբան յուզէր ՛ի տան յակոբայ. * եւ ՛ի տան լիայ, եւ ՛ի տան երկոցուն հարճիցն, եւ ո́չ գտանէր. եւ ելեալ ՛ի տանէ անտի լիայ՝ եմուտ ՛ի տուն ռաքելի։
Իսկ ռաքէլ առեալ զկուռսն եդ ընդ ուղտու պատատաւ, եւ նստա́ւ ՛ի վերայ ն(ո)ց(ա)։ եւ յուղեա́ց լաբան զա(մենայ)ն տաղաւարն եւ ո́չ եգիտ։
եւ նա ասէ ցհայր իւր. մի́ ինչ ծանր թուեսցի քեզ տէր. ո́չ կարեմ յոտն յառնել առաջի քո, քանզի ՛ի կանա́նց օրէնս եմ։ եւ յուզեաց լաբան զա(մենայ)ն տուն՝ եւ ո́չ եգիտ զկուռսն։
Բարկացաւ յակոբ եւ կագէր ընդ լաբանու։ պատասխանի ետ յակոբ եւ ասէ ցլաբան. զի՞նչ վնա́ս է իմ, կամ զի՞նչ յանցանք են եմ, զի պնդեցար զհետ իմ,
եւ յուզեցեր զա(մենայ)ն զինչս իմ. զի՞նչ գտեր յա(մենայ)ն ընչից քոց ՛ի տան իմում։ դի́ր առաջի եղբարցս իմոց՝ եւ եղբարց քոց, եւ յանդիմանեսցեն ՛ի մէջ մեր երկոցունց։
Այս քսա́ն ամ է զի էի́ ընդ քեզ. ոչխարք քո եւ այծիք՝ ո́չ ստերջացան. եւ զխոյս մաքեաց քոց ո́չ կերայ։
զգազանաբեկն ո́չ բերի առ քեզ, այլ ե́ս յանձնէ տուժէի. զգողունի տըւնջեան, եւ զգողօնի գիշերոյ։
զցերեկ այրեալ լինէի ՛ի տօթոյ, եւ զցայգ ՛ի ցրտոյ. հատեա́լ էր քուն յաչաց իմոց։
Այս քսա́ն ամ է ՛ի տան քում էի. զչորեքտասան ամ փոխանակ դստերաց քոց վաստակեցի, եւ զվեց ամ ՛ի խաշինս քո. եւ խաբեցեր զիս ՛ի վարձս տասն բծացս։
Եւ թէ ոչ ա(ստուա)ծ հօր իմոյ ա(ստուա)ծ աբրաամու, եւ երկեւղն իսահակայ է́ր ընդիս, այժմ թերեւս ունա́յն իսկ արձակէիր զիս։ այլ զտառապանս իմ եւ զվաստակս ձեռաց իմոց ետես ա(ստուա)ծ, եւ յանդիմանեաց զքեզ երէկ։
Պատասխանի ետ լաբան՝ եւ ասէ ցյակոբ. դստերքդ՝ դստե́րք իմ են, եւ ուստերքդ՝ ուստե́րք իմ են, եւ խաշինքդ՝ խաշի́նք իմ են. եւ ա(մենայ)ն ինչ զոր դու տեսանես՝ իմ է եւ դստերացդ իմոց։ եւ արդ զի՞նչ արարից դոցա այսօր՝ կամ որդւոց դոցա զոր ես ծնայ։
Բայց արդ՝ ե́կ ո́ւխտ դիցուք ես եւ դու. եւ եղիցի ՛ի վկայու(թ)ի(ւն) ընդիս եւ ը(նդ) քեզ։ եւ ասէ ցնա. ահա ո́չ ոք է ՛ի միջի մերում. բայց ա(ստուա)ծ վկայ ընդիս եւ ընդ քեզ։
Եւ առեալ յակոբայ վէմ, կանգնեաց արձան։
եւ ասէ ցեղբարսն իւր. կուտեցէ́ք քարինս։ եւ կուտեցին քարինս եւ արարին բլուր, եւ կերան եւ արբի́ն անդ ՛ի վ(ե)ր(այ) բլրոյն։
Եւ կոչեաց զնա լաբան կարկա́ռ վկայութե(ան). եւ յակոբ կոչեաց զնա կարկա́ռ վկայ։
եւ ասէ ցնա լաբան. բլուրս այս վկա́յ ընդիս եւ ընդ քեզ այսօր։ եւ կոչեաց զնա լաբան բլուր վկայու(թ)ե(ան), եւ յակոբ կոչեաց զնա բլուր վկայ։ Եւ ասէ լաբան ցյակոբ. բլուրս այս եւ արձանս այս՝ զոր կանգնեցի ընդ իս եւ ընդ քեզ. վկա́յ է բլուրս այս, վկա́յ է արձանս այս։ վ(ա)ս(ն) այնորիկ կոչեցաւ անուն բլրոյն վկայութի(ւն)։
Եւ տեսիլն զորմէ ասաց՝ թէ տեսցէ ա(ստուա)ծ ընդիս եւ ընդ քեզ. զի մեկնիմք ընկեր՝ յընկերէ́։
եթէ վշտացուսցես զդստերս իմ. եթէ առցես կանայս առ դստերօք իմովք։ զգո́յշ լեր զի ոչոք է ընդ մեզ որ տիսանէ. * ա(ստուա)ծ լիցի վկայ ընդիս եւ ընդ քեզ։
Եւ ասէ լաբան ցյակոբ. ահա կարկառս այս՝ եւ ահա արձանս, զոր հաստատեցաք, ընդիս եւ ընդ քեզ
եղիցի վկայ կարկառս, եւ վկա́յ արձանս. զի ո́չ ես անցից ըստ կարկառս, եւ մի́ դու անցանիցես ըստ բլուրս՝ եւ ըստ արձանս ըստ այս՝ չարութ(եամ)բ։
ա(ստուա)ծ աբրաամու եւ աստուած նաքովրայ եղիցի դատաւոր ՛ի միջի մերում, ա(ստուա)ծ հարց ն(ո)ց(ա)։ Եւ երդուա́ւ յակոբ յերկեւղ հօր իւրոյ իսահակայ։
եւ եղեն յակոբ զենլիս ՛ի լերինն, եւ կոչեաց զեղբարս իւր ուտել հաց. կերան եւ արբին, եւ ագա́ն ՛ի լերին անդ։
Եւ յարուցեալ լաբան ՛ի վաղիւ անդր համբուրեաց զորդիս իւր եւ զդստերս իւր, եւ օրհնեաց զնոսա, եւ գնա́ց. դա́րձ արարեալ լաբանայ ՛ի տեղի իւր։
